Σε ένα μπιστρό της Ρίγας,
κατά Λετονία μεριά
πίνοντας μπίρες
απολαμβάναμε στιγμές
νιώθοντας ευτυχία
ανόθευτη χαρά.
Αν για υφάδι επρόκειτο
δεν θα 'βρισκες
ούτε μία στραβοσαϊτιά.
Ακόμα κι η γιαγιά
που χόρευε ροκιά
- ενθύμιο της νιότης της -
φορώντας στρας κι άλλα φλουριά
σα μάθημα ιλαρότητας μου φάνηκε
μπορεί και καταστάλαγμα
γεροντικής σοφίας
ή κάποιας σωτήριας ανοίας:
Πριν αποχαιρετήσεις
τον υποκριτή ψεύτη ντουνιά οριστικά.
δε χρειάζονται σοβαροφάνειες
τουλάχιστον χιλιόμετρα μακριά.
Ήμαρτον. Την άλλη φορά
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου