Ένα από τα πολλά δημόσια γυμναστήρια, προσφορά στον πολίτη, στο Παρίσι

 Ένα δημόσιο υπαίθριο γυμναστήριο κάτω από μια γέφυρα του Παρισιού (έχουν μεγάλο χειμώνα κι αυτοί, οπότε χρειάζονται το σκέπαστρο), με ένα σωρό όργανα σε άριστη κατάσταση και ειδικό μαλακό δάπεδο. Ένα από τα πολλά. Είναι ανταποδοτική η χρέωση του πολίτη. Σε μας οι άχρηστοι ... γνωρίζετε καλά. Εννοείται ότι τα ζηλεύουμε αυτά.

Σπαθόχορτο ή βαλσαμόχορτο και φασκόμηλο απ΄τον ψηλό Άι-Λια (Ιούνιος 2020)

Σπαθόχορτο ή βαλσαμόχορτο (υπερικό το διάτρητο), φυτό με ισχυρές αντιφλεγμονώδεις και άλλες ιδιότητες. Λένε, ότι ονομάστηκε σπαθόχορτο, γιατί επούλωνε τα τραύματα των πολεμιστών από τις σπαθιές. Ο Παράκελσος είχε πει γι' αυτό ότι " Δεν είναι δυνατόν να βρεθεί καλύτερο φάρμακο για τις πληγές, διαθέσιμο σε όλες τις χώρες". Απ' αυτό παρασκεύαζαν και αλοιφή για να μη μυρίζουν οι νεκροί και γι' αυτό η ταρίχευση ονομάζεται και βαλσάμωμα. Εμείς κορφολογήσαμε λίγο σπαθόχορτο στην περιοχή του Κασλά, υπάρχει αρκετό και σε περιοχές του ψηλού Άι-Λια, και τώρα θα το αφήσουμε σε γυάλινα βάζα στο φως, όχι στον έντονο ήλιο για να μη ταγκιάσει το ελαιόλαδο, για 40-50 μέρες για πάσα ενδεδειγμένη χρήση του σπαθόλαδου στο μέλλον. Περισσότερες πληροφορίες για το σπαθόχορτο στο γκούγκλη.

Δίπλα στο σπαθόχορτο στεγνώνει το φασκόμηλο, στην Κοζάνη το λέμε και καντιλίνα, άφθονο στον ψηλό Άι-Λια, αφού φύεται σε ξηρούς και πετρώδεις τόπους, στ΄ς μπιστιρές δηλαδή, για αφέψημα το χειμώνα, τα φύλλα του, αλλά και για τη μαγειρική και άλλες φαρμακευτικές χρήσεις, έχει στομαχικές, τονωτικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες ενώ χρησιμοποιείται και κατά των νευραλγιών. Χρειάζεται προσοχή στη χρήση του. Για περισσότερες πληροφορίες επίσης στο γκούγκλη.

Η συλλογή και το κορφολόγημα γίνεται πάντα με προσοχή, σεβασμό και αγάπη για τη φύση, χωρίς πλεονασμό, τόσο όσο για να ελαφρύνει το φυτό και να ξανατινάξει ανθούς και μικρά βλασταράκια. Από το 2020, δεν ξαναμαζέψαμε, έχουμε ακόμα φασκόμηλο, ίσως φέτος λίγο σπαθόχορτο.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους!

Για τα πάθια μου καλοκαιριάτικα τι να πω; Συνοπτικά περιγράφοντας τα: δύσκολα! Αλλά τα πολύ δύσκολα, κάποια εφιαλτικά για την κράση μου, τα άφησα πίσω και ο βαθμός δυσκολίας βαίνει μειούμενος. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί την καλή κουβέντα και τις ευχές για περαστικά μου τις δώσατε και με το παραπάνω! Σας ευχαριστώ πολύ και να ξέρετε ότι ο καλός ο λόγος στις δύσκολες στιγμές πιάνει πραγματικά τόπο κι είναι συγκινητικός!

Όταν με έβγαλαν από το χειρουργείο και όντας μισοναρκωμένη ακόμα, αυτό που έλεγα, όπως μου λένε, είναι "πονάω", αλλά κυρίως "σας ευχαριστώ πολύ όλους" Με κοροϊδεύουν βέβαια, γιατί κατά πως φαίνεται η γλώσσα δεν γυρνούσε ακόμα καλά και ευχαριστούσα όλους και προς πάσα κατεύθυνση κουνώντας περίεργα τα χείλη μου, όπως και με αναπαριστάνουν γελώντας πλέον! Εμένα όμως με εντυπωσιάζει και με χαροποιεί το γεγονός ότι η ευγένεια και η ευγνωμοσύνη προς τους σωτήρες και συμπαραστάτες μου λειτουργούσε ακόμα και στο μισοΰπνι  ή μισοξύπνι της νάρκωσης!

Το ξεστόλισμα

Christian Seybold

Καλημέρες, κακομέρες! Τόσο κοντά!

  "Έλα, Κυριάκο, κάθισε. Πίνε άφοβα όσο καφέ σου κάνει κέφι… πολύ σε παίδεψα… μην πίνεις καφέ… μην ανάψεις άλλο τσιγάρο… κάμε το κέφι σου, Κυριάκο, μη τούτο, μη τ’ άλλο, τι βγήκε… πήγε, και πήγε με τον καημό…"
Αυτά λέει η Έλλη Αλεξίου στην "Πέρδικα της Σκύρος" και καλά τα λέει!

  Γιατί τελικά τι πετυχαίνεις με τα πολλά μη! Να φοβίζεις τον άνθρωπο σου ότι η καλή διάθεση είναι τόσο μικρής διάρκειας όσο και η γλύκα μιας καραμέλας! Να σου λέει: "Καλά, σε βλέπω! Έτσι, να πάει όλη η μέρα!" και να διακρίνεις μια αδιόρατη ανησυχία! Να ζει δηλαδή με την αγωνία, το φόβο, σ' ένα ασταθές περιβάλλον, όπου εύκολα μπορεί να προκύψει μια μικρή σύγκρουση δια ασήμαντον αιτίαν!

  Πόσα τέτοια! Ουουουου, να φαν κι οι κότες! Αιτία οι δουλειές και η καθαριότητα συνήθως, αφού, κατά πως τα λέει και "η ενσωματωμένη κασέτα", κανείς δεν συναισθάνεται, πόσο κόπο κρύβουν κλπ γνωστά του γνωστού εξάψαλμου!

  Για παράδειγμα, έχεις μόλις σαπουνίσει και απολυμάνει το μπάνιο του σπιτιού, τα γάντια δεν έχουν ακόμα στεγνώσει, αλλά η επίσκεψη σ' αυτό των αγαπημένων σου το επαναφέρουν σχεδόν στην προ καθαριότητας κατάσταση! Να μην βρίσεις λιγάκι, έστω μόνη, ξαναφορώντας τα γάντια; Να μην μουρμουρίσεις μια κουβέντα για εκτόνωση; Και σε ποιον να την απευθύνεις την κουβέντα; Στο παιδί σου; Ε, αυτό έρχεται κάπως πιο φυσικό να το υπηρετείς, εξάλλου αραδίτσα παπαδίτσα! Άρα ποιος μένει;

Ούτε για "σκλιντζαράκια" τα πορτοκάλια της λαϊκής!

Συφοριασμένα τα καλύτερα πορτοκάλια που βρήκαμε στη λαϊκή αγορά! Μισοκίτρινα, μισοπράσινα, γεμάτα μαύρα στίγματα, ούτε για ξύσμα η φλούδα τους και μάλλον μόνον για χυμό κι όχι για φαγητό! Τιμή κιλού από 1.25 - 1.50 € για να πάρεις σκάρτο πράμα! Σκέφτομαι ότι οι τιμές στις λαϊκές είναι για Α' ποιότητα, αλλά τα προϊόντα τελευταίας διαλογής. Πού πήγαν τα πορτοκάλια που ανοίγαμε τη φλούδα τους με τα δάχτυλα και κάναμε "σκλιντζαράκια"; 

Τι ήταν το σκλιντζαράκι; Ένα βραχιολάκι από φλούδες πορτοκαλιού. Κόβαμε τη φλούδα του πορτοκαλιού σε μικρά ανώμαλα αλλά ισομεγέθη κομμάτια, τα περνούσαμε με ένα βελόνι σε κλωστή, όπως τις χάντρες του κολιέ, τα δέναμε, τ' αφήναμε να ξεραθούν πάνω στη σόμπα για να είναι ελαφριά και να μην κόβονται με το χτύπημα και μετά παίζαμε μ' αυτό το βραχιολάκι, το σκλιντζαράκι, πετώντας το στον αέρα και ξαναπιάνοντας το σαν ένα τόπι. Υπήρχαν κι άλλες παραλλαγές του παιχνιδιού. Για παράδειγμα στην ομαδική του εκδοχή, ο ένας παίχτης προσπαθούσε να περάσει το σκλιντζαράκι σ' ένα τέρμα, ενώ ο "τερματοφύλακας" προσπαθούσε να το αποκρούσει. Το παιχνίδι μου το έμαθε η γιαγιά μου (γεννημένη την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα), πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε από την εποχή της, τότε που δεν παράγονταν βιομηχανοποιημένα παιχνίδια. 

Τα πορτοκάλια των εικόνων στο διαδίκτυο σε ποια λαϊκή τα πουλάνε; Ή μόνον εξάγονται κι εμείς τρώμε τη σκαρταδούρα;

Κατανάλωση καρπουζιού αλά Κοζανίτικα ή Μακριδακικά

Το κύριο μέρος του καρπού, το εσωτερικό του, καταναλώνεται ως δροσερό, ζουμερό και εύγευστο φρούτο, τα σπόρια ως υπερτροφή, όπως λέει και ο διαδικτυακός "φίλος", συγγραφέας και φυσικός καλλιεργητής Γιάννης Μακριδάκης, - οπότε δεν χρειάζεται να τσιμπάμε και να ξοδευόμαστε με τα διαφημιζόμενα συμπληρώματα διατροφής - το άσπρο της φλούδας ως γλυκό του κουταλιού και το υπόλοιπο, η πράσινη φλούδα που περισσεύει, στον κάδο κομποστοποίησης!

Οικολογική συνείδηση και πνεύμα οικιακής οικονομίας στην πράξη, που μου θύμισε το "μπέντι" για τον Εβραίο που πέρασε από τον τόπο μας και δεν στέριωσε φοβούμενος την ευστροφία (χα!) ή την πρώιμη οικολογική ευαισθησία του Κοζανίτη πανδοχέα!
Για τη σχετική ιστορία: εδώ

Το "Caru cu Bere" στο Βουκουρέστι (πληροφορίες για ταξιδιώτες)

Το "Caru cu Bere" είναι μπυραρία και εστιατόριο που επισκεφτήκαμε στον ελεύθερο χρόνο μας στην πόλη. Εύκολο να το βρεις, καθώς βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο του Βουκουρεστίου, κοντά σε ορθόδοξο ναό, απ' όπου πήρε το όνομα της και η οδός (Strada Stavropoleos). Γενικότερα στην περιοχή υπάρχουν πολλά φαγάδικα, μπυραρίες, ζαχαροπλαστεία και άλλα καταστήματα.

Στάση, λοιπόν, στο Caru cu Bere για ξεκούραση από το περπάτημα (δεν βαστούσαν άλλο τα ρημάδια) και φαγητό (να μη φυράνουμε). Μας άρεσε η διακόσμηση του μαγαζιού στο εσωτερικό, το γρήγορο service, η ευγένεια των υπαλλήλων παρά την κούραση τους λόγω φόρτου δουλειάς, οι τιμές του και οι καθαρές τουαλέτες.

Παραγγείλαμε το menu της μέρας, που περιλάμβανε σούπα ως πρώτο πιάτο, κρέας της αρεσκείας σου με γαρνιτούρα ως δεύτερο και γλυκό. Όλα αυτά κόστισαν 20 lei το άτομο, δηλ 4.50 ευρώ. Το ποτό και το ψωμί πληρώνονται extra, αλλά είναι φθηνά, όπως και ό,τι άλλο παραγγείλεις από τον κατάλογο. Σε κάθε μπύρα που θα παραγγείλεις, μια δεύτερη είναι κερασμένη από το μαγαζί, πράγμα που αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη.

Λειτουργεί από το 1897 και αποτελεί μέρος της ιστορίας της πόλης. Ο κατάλογος του μαγαζιού είναι γραμμένος στα Ρουμάνικα και τα γερμανικά κι αν δεν γνωρίζεις τις συγκεκριμένες γλώσσες μόνον με τη βοήθεια του προσωπικού μπορείς να καταλάβεις τι περίπου θα φας.

Γενικά το φαγητό είναι φθηνό στη Ρουμανία. Αν μάλιστα, όπως στη δική μας περίπτωση, το πακέτο της εκδρομής περιλαμβάνει ημιδιατροφή, τότε δεν θα ξοδέψετε χρήματα για φαγητό, πέρα από ελάχιστα για κάτι πρόχειρο από φούρνους ή από πάγκους με εδέσματα της ευρύτερης περιοχής, όπως τα νοστιμότατα courtoskalacs, δηλ. ψημένο ζυμάρι στα κάρβουνα, πασπαλισμένο με ζάχαρη, κανέλα, αμύγδαλο, καρύδι κλπ. Μοσχοβολάει ο τόπος όπου ψήνεται γύρω από έναν κύλινδρο, παρουσία του πελάτη, αλλά σου κάθεται λίγο βαρύ στο στομάχι, αν το φας γρήγορα.

Πάντως λίγο το πρόχειρο φαγητό, λίγο να δοκιμάσεις τις καινούριες γεύσεις, λίγο το φαγητό στο ξενοδοχείο το βράδυ, λίγο η λαιμαργία στον μπουφέ, λίγο τα επιβαρυμένα με θερμίδες ή κακής ποιότητας φαγητά των ξενοδοχείων - όπου τίποτα δεν πάει χαμένο κι αυτό που δεν έφαγες το πρωί, θα το φας διαφορετικά μαγειρεμένο το βράδυ - στην επιστροφή στο σπίτι η ζυγαριά σίγουρα θα δείχνει κάτι παραπάνω κι ας έχεις περπατήσει δεκάδες χιλιόμετρα.

Δροσιστικά ποτά και αναψυκτικά προπολεμικά και μεταπολεμικά στην Κοζάνη

Το καλοκαίρι τα παγωμένα αναψυκτικά και οι χυμοί φρούτων καταναλώνονται περισσότερο σε σχέση με το χειμώνα. Εννοείται ότι πρέπει να προτιμάμε τους φυσικούς χυμούς και βέβαια όχι αυτούς του εμπορίου που μόνο φυσικοί δεν είναι. Τους χυμούς μπορούμε να τους παρασκευάζουμε στύβοντας ή βάζοντας στο μπλέντερ τα φρούτα της εποχής που αγοράσαμε από το μανάβη και τη λαϊκή αγορά. Τώρα πόσο υγιεινά είναι τα φρούτα του εμπορίου εξαιτίας των λιπασμάτων, ραντισμάτων κλπ, είναι ένα ζήτημα που δεν θα μας απασχολήσει στην παρούσα ανάρτηση, το θέμα της οποίας είναι τι είδους αναψυκτικά ή δροσιστικά ποτά κατανάλωναν προπολεμικά και μεταπολεμικά οι κάτοικοι της περιοχής μας.

Τις πληροφορίες αντλώ από το βιβλίο "Γεύσεις από παλιά Κοζάνη" των Μ. Τσικριτζή και Φ. Φτάκα, καθώς και από προσωπικές μνήμες. Διαβάζω στο βιβλίο ότι η Κοζάνη ήταν μια περιοχή με 7-8 μήνες χειμώνα και δροσερά καλοκαίρια και επομένως τα δροσιστικά ποτά δεν ήταν απαραίτητα. Συγχρόνως τα περιορισμένα οικονομικά των πολλών κατοίκων δεν επέτρεπαν την αγορά φρούτων για παρασκευή χυμών παρά μόνον αν ήσουν άρρωστος, Τότε εξασφαλίζονταν κάποια πορτοκάλια ή λεμόνια για να σου στύψουν χυμούς που βοηθούσαν στην ανάρρωση. Για να βοηθήσουν τα παιδιά που είχαν πυρετό ή κάποιες εξανθηματικές νόσους οι γυναίκες παρασκεύαζαν κι ένα άλλο ποτό από τα μαύρα μούρα που αφθονούσαν στην περιοχή. Έβραζαν τον καρπό με ζάχαρη και νερό και στη συνέχεια έπαιρναν το σιρόπι το οποίο αραίωναν με δροσερό νερό. Το ίδιο έκαναν και με το ξινό πετιμέζι, δηλ. το βρασμένο μούστο, που τον αραίωναν με νερό και ανακούφιζε από την κάψα της "θερμασιάς" (τον πυρετό). Για τον ίδιο λόγο παρασκεύαζαν και βυσσινάδα.

"Τοξικές σχέσεις"

Συναντάς κάποιον τυχαία στο δρόμο σου, του χαμογελάς, τον καλημερίζεις κι εκείνος σου πετάει κάποια κακιούλα! Πάει χάλασε τουλάχιστον το πρωινό σου! Περπατάς στο δρόμο κι ετοιμάζεσαι να χαιρετήσεις το γνωστό ή το συγγενή σου που βρίσκεται στα δυο μέτρα και σε βλέπει και με τον οποίο απ' όσο ξέρεις έχεις καλές σχέσεις. Κι εκεί που πας ν' ανοίξεις το στόμα σου, κάνει τάχα ότι ψάχνει κάτι στα πράγματα του ή κοιτάζει κάπου αδιάφορα. Απομακρύνεσαι γεμάτος απορία για την άνευ λόγου και αιτίας στάση του, αλλά σου χαλάει η διάθεση! Έρχεται ο άλλος να φιλοξενηθεί στο σπίτι σου, τον περιποιείσαι, κουράζεσαι, ξοδεύεσαι κι αυτός κάνει επίδειξη της αγένειας, της υποκρισίας και του κακού του χαρακτήρα! Φεύγει και μένουν τα άπλυτα, ο θυμός και η πίκρα!

Τι μπορείς να κάνεις για να τα αποφεύγεις όλα αυτά; Πώς μπορεί κανείς να απωθεί την αρνητική ενέργεια; Ένας τρόπος είναι να αδιαφορείς για τις κακίες των άλλων, όμως επειδή στις φλέβες σου δεν κυλάει νερό, αυτό είναι σχεδόν ουτοπικό. Ένας άλλος τρόπος είναι να "κόψεις" τις κακές παρέες, όμως επειδή συγγενικοί ή επαγγελματικοί δεσμοί επιβάλλουν κάποιες σχέσεις, αναγκάζεσαι να τις λουστείς. Ένας άλλος  είναι να πάρεις τα όρη και τα βουνά, πράγμα καλό, αλλά δύσκολα εφαρμόσιμο. Τι κάνεις λοιπόν;

Έχω ένα συνάδελφο, τον Αντώνη, που λέει το εξής: Με το που ανοίγεις τα μάτια σου, πες μια γλυκιά κουβέντα στο σύντροφό σου, για παράδειγμα "τι όμορφος που είσαι σήμερα" κι ας είναι ο άλλος με την τσίμπλα στο μάτι, ταλαιπωρημένος κλπ, αμέσως θα ομορφύνει. Στη δουλειά κάνε το ίδιο, έχε έναν καλό λόγο για τον καθένα, δείξε κατανόηση στην αδεξιότητα, τη μη σκόπιμη παράλειψη, τα λάθη που δε γίνονται από πρόθεση.  Να είσαι καλός με όσους τουλάχιστον ανταποδίδουν την καλοσύνη και την ευγένεια. Έτσι θα περνά η μέρα σου πιο ήρεμα. Δεν έχει κι άδικο, διαπιστωμένα βοηθούν όλα  αυτά, όσες φορές θυμόμαστε να τα εφαρμόσουμε.

Όμως όπως λέει κάποιος άλλος δικός μου άνθρωπος, "τους ανόητους με την κοσιά να τους κόβεις, αυτοί δεν τελειώνουν", είναι κάτι σαν τα αγριόχορτα, φυτρώνουν παντού κι εκεί που δεν τους σπέρνουν. Τι κάνεις λοιπόν για να διαφυλάξεις την ισορροπία, την ηρεμία ..... το σπίτι σου;

Ασκήσεις γιόγκα, κρύο ντουζ, τρέξιμο, ποδηλασία, αθλητισμό γενικότερα; Καλές ιδέες κι αυτές! Ισχύει μάλιστα εν προκειμένω "το μηδέν κακόν αμιγές καλού". 

Γενικά καλό είναι να ξέρεις ποιοι είναι πραγματικά οι άλλοι δίπλα σου, πώς σε βλέπουν, αν σε εκτιμούν, αν σε συμπαθούν ή το αντίθετο, να ξεχωρίζεις την ήρα από το στάρι και να κάνεις τις επιλογές σου. Απέφυγε όσους είναι αγενείς, αχάριστοι, εγωπαθείς, ασεβείς κλπ. ή μην το παίζεις Ιησούς ο Ναζωραίος, αλλά ανταπέδωσε για να εκτονωθείς τουλάχιστον και να μην νιώθεις θύμα. Βγάλε από τη ζωή σου την εμετική υποκρισία και την τοξική διπροσωπία, γιατί βλάπτει σοβαρά την υγεία. Αυτά όταν πρόκειται για φίλους. Με τους συγγενείς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν μπορούμε να τους βγάλουμε από τη ζωή μας, αν όμως μας δημιουργούν προβλήματα, πρέπει να τους μιλήσουμε, να τους βάλουμε στη θέση τους, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι η υπομονή μας έχει εξαντληθεί κι ότι η ανοχή έχει τα όρια της.

Από Ματίνα Γκούτζιου

Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία

31 Μαΐου, παγκόσμια μέρα κατά του καπνίσματος, για να μας θυμίζει ότι το κάπνισμα βλάπτει το πολυτιμότερο όλων των αγαθών, την υγεία μας

Το video δημιουργήθηκε και αναρτήθηκε από το χρήστη : Ματίνα Γκούτζιου

Πρωινό και εφηβεία

Το video δημιουργήθηκε και αναρτήθηκε από το χρήστη : Ματίνα Γκούτζιου