Οι γιακαράντες (ή τζακαράντες) των λεωφόρων του Μπουένος Άιρες. Ποίημα γραμμένο την 1-12-2023

 

Με γιακαράντες να στολίσω τα μαλλιά μου

τα μωβ ανθάκια να περάσω σκουλαρίκια στα αυτιά μου

και μέσα σε λιλά βροχόπτωση και απαλά παχιά λιλομωβί χαλιά

κρατώντας χέρι αγαπημένο, αν είναι η ώρα, ας περάσω στο επέκεινα.

Μα όποιος γιακαράντες και αμόλευτη ζωή τόσο αγαπά,

σουσουρίσματα, θροίσματατα, ξορκίσματα, μαγέματα της φύσης ... γιακαρατζούμ, τζακαρατζούμ

και να, τα ανταποδοτικά δωρίσματα, της ζωής χαρίσματα,

γεμάτη η γη με ομορφιά σε δρόμους και περάσματα ταξιδιωτικά.

Εκεί, που αφήνεις πίσω μικρότητες κι ασχήμιες να αναμένουν υπομονετικά.

Και σου χαρίζονται φύση και πόλεις, δημιουργήματα αριστουργηματικά.

είναι ονειρική η ζωή σε πλεύσεις, δρόμους, κατευθύνσεις, βόρεια, νότια, ανατολικά και δυτικά.

Πολυπόθητη, ακόμα και ενταύθα και επί τα αυτά. Για χάρη της, προσωπικά

ξαπλώνω αναπαυτικά ακόμα και σε κακαράντζες

αν το γαλάζιο του ουρανού είναι να αντικρίζω με ειρήνη και υγεία καθημερινά.

Ποίημα γραμμένο στις 29-9-2023. "Τοπίο στον Αϊ-Λιά"

 

Τοπίο στον Αϊ-Λιά!

Του κάρφωσα έναν ήλιο στη γωνιά

να γίνει του van Gogh η ζωγραφιά.

Λένε πως τη ζωγράφισε πίσω από μία σιδεριά.

Να, άλλη μια σύμπτωση!

Ταιριάζει στην περίπτωση.

Εντός ή εκτός οι έγκλειστοι, ανάλογο της εποχής.

Μα σίγουρα, όλοι αναζητούμε τρόπους διαφυγής

απ' το φρενοκομείο.

Λένε πως ο Vincent van Gogh ζωγράφισε την " Έναστρη νύχτα " του έγκλειστος σε ένα φρενοκομείο. Τη φωτογραφία τράβηξα στον Αϊ-Λιά Κοζάνης, ένα λόφο και ξωκκλήσι λίγο έξω από την πόλη, όπου και περπατάμε.

 

Ματίνα Γκούτζιου

Ταξίδι στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό. Ποίημα γραμμένο το Δεκέμβριο του 2022

Ταξίδι στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό

Στο γέροντα ωκεανό του Isidore Ducasse, που ο ποιητής μοναδικά υμνεί,

στο γίγαντα όλων των θαλασσών, στον Άτλαντα, του κόσμου όλου τον κουβαλητή

πλεύσαμε μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα ταξίδι αναψυχής και κάπως μακρινό.

Στις παγωμένες θάλασσες του, Ατλαντικός στο μέρος του το βορινό,

Ιούνιο μήνα με βαρύ χειμερινό εξοπλισμό, μπουφάν, σκουφί ...

ότι ο Τιτάνας κάπου εκεί αναπαύει το γέρικο παγωμένο του κανί.

Τα βάθη του στις θάλασσες αυτές δε θέλεις να γνωρίζεις,

τα βλέπεις όμως καθημερινά σε μέσα ηλεκτρονικά απάνω στα πλωτά.

Κι αν ο θεός όλων των νερών κάνει πως τα πόδια του κουνά

να τα ξεπιάσει μοναχά, κρουζιερόπλοια ατσαλένια θεριά

ακολουθούν χορευτικά τα βήματα του κι υποταγή δηλώνουν στον ωκεανό,

αναγνωρίζοντας τη θεία του αρχέγονη και ανυπέρβλητη υπεροχή, ταπεινά.

Στων θαλασσών τις πλοιο-πολιτείες που ο ωκεανός μεγαλόθυμα φιλοξενεί

ταξιδευτές απολαμβάνουν το θέαμα του με δύση και ανατολή,

γνωρίζοντας όλοι πως στα χέρια του την πλεύση και την τύχη τους κρατεί.

Έτσι, ανάμεσα σε φαγοπότια, ρεμβασμούς, θεάματα, χορούς ...

κρυφά σαν τους πρωτόγονους του απευθύνουν προσευχή

στο όνειρο που ζουν στα χέρια του, σε κόσμους να τους οδηγεί,

να δείξει καλοσύνη κι ήσυχα σαν τη μάνα που μωρό στην αγκαλιά κρατεί

να τους λικνίζει απαλά κι εκείνοι να βυθίζονται σε μουσικές και χρώματα

που ο νους - βρέφη ανήμπορα οι ταξιδευτές στου ωκεανού την αγκαλιά -

στις άγραφες λευκές σελίδες του σαν παραμύθι ευτυχίας θα βαστά.

Είν' τα ταξίδια στου Άτλαντα τις θάλασσες απάνω σε πολιτειών σκαριά

μάγισσες που σε δένουν με κλαδάκια, λαγοπόδαρα, βοτάνια, μαντζούνια ποτά ....

Σπονδές, χοές στον τιτάνιο Ατλαντικό επιθυμείς να αποτίσεις ξανά και ξανά.

Ματίνα Γκούτζιου

Φάκελος με τα ταξιδιωτικά ποιήματα μου (γραμμένα το 2022)

Η.Α.Ε.

https://matinaal.blogspot.com/2022/12/2022_5.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/12/2022.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/11/2022_24.html

Ισλανδία

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/2022_28.html

Σκωτία

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/1992022.html

Σουηδία

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/2022_13.html

Γαλλία

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/2022_12.html

Λετονία

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/2022_10.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/2019_8.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/4-2022.html

Γερμανία 

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2022_31.html

Νορβηγία

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/1982022_24.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2182022.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/1982022.html

Λευκάδα

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2022.html

Πιερία

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2022.html

Φολέγανδρος

https://matinaal.blogspot.com/2019/07/blog-post_87.html

Βόρειος Ατλαντικός Ωκεανός

https://matinaal.blogspot.com/2022/12/2022_12.html

Ποίημα εμπνευσμένο από νιόπαντρο ζευγάρι Πακιστανών, συνταξιδιωτών μας στο Άμπου Ντάμπι. (Ταξίδι τον Οκτώβριο του 2022)

Οι ερωτευμένοι Πακιστανοί συνταξιδιώτες μας

"Η αμπάγια σου θροΐζει κι η καρδιά μου φτερουγίζει."

Αυτό κι άλλα ανομολόγητα, ιδιωτικά,

διαβάζαμε στη σκέψη, στη ματιά

του νιόπαντρου Πακιστανού και ξεναγού

ερωτοφουντωμένου σαν την ουρά του παγωνιού.

Άλλος του διάλεξε γυναίκα, παπούτσι από τον τόπο σου κ.τ.λ.,

η μάνα που τον γνώριζε καλά κι ήθελε ο γιος

εκεί στο Άμπου Ντάμπι, στην ξενιτιά, στον έρωτα να βρει παρηγοριά.

Υπάκουσε ο Άχμεντ παραδοσιακά, στης μάνας του τα προξενιά

επέστρεψε στο Πακιστάν για ραντεβού και γάμο στα τυφλά.

Έδεσε τόσο το γλυκό ανάμεσα σε νύφη και γαμπρό

που τα κρυφά τους λόγια σα με ντουντούκα διαδήλωσης έσερναν το σκοπό

στου Άμπου Ντάμπι τα παλάτια, κατώτερα από το παλάτι που έχτισαν οι δυο.

"Την αμπάγια σου θα βγάλω, τα χρυσά σανδάλια σου δε θα προλάβω

αχ, να γυρίσουμε στο σπίτι ... " και άλλα δεν ομολογώ.

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα εμπνευσμένο από τους μετανάστες του Ντουμπάι και Άμπου Ντάμπι. (Ταξίδι τον Οκτώβριο του 2022)

Περί μεταναστών ο λόγος

Στη χώρα μου υποτιμητικά μιλώντας

ο Πακιστανός είναι Πακιστανό, ο Αφγανός, Αφγκανό, ο Αλβανός, Αλμπανό ...

Αναρωτιέμαι γιατί τους λείπει το σίγμα τελικό

αφού διπλώθηκαν όπως το σύμφωνο αυτό

οσφυοκάμπτες σε κάποιο, μέχρι πρότινος παρία, αφεντικό,

από την πείνα, τη φτώχεια, την απώλεια, το κακό τους ριζικό

να γεννηθούν σε τόπους εκμετάλλευσης από της γης το κάθε αφεντικό.

Κανείς αντιπαθής ή δεύτερος σε νοήμονος ανθρώπου το μυαλό.

Εξαιρούνται οι οκνηροί, τα θύματα των Μ.Κ.Ο.,

εφεύρημα των δυτικών διεφθαρμένων καιροσκόπων και αυτό.

Όσο για τους εγκληματίες, στα ποσοστά ισοβαθμούμε ή υπερτερούμε,

δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, θα ήταν υποκριτικό.

Σε Άμπου Ντάμπι και Ντουμπάι οι μετανάστες

πολλαπλάσιοι των ντόπιων είναι, μα είναι εργατικό δυναμικό.

Μη μου μιλήσετε για δικαιώματα και στήριξη της τάξης

στις πατρίδες μας. Για γέλωτα γνωρίζω άλλα ανέκδοτα σωρό.

Σκληρά κερδίζουν τη ζωή τους και ονειρεύονται

με τίμιο τρόπο να ξεφύγουν από τη μοίρα που τους έλαχε,

τα μάτια αρπακτικών να ίπτανται στης χώρας τους τον ουρανό.

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα εμπνευσμένο από στιγμές του ταξιδιού στα Η.Α.Ε.. "Ταξιδιωτικά διλήμματα" το ονόμασα. (Ταξίδι τον Οκτώβριο του 2022)

Ταξιδιωτικά διλήμματα

Τον Βαραββά ή τον Χριστό;

Στο Nammos ή σε Μουσείο μικρό;

Διλήμματα ανόμοια

παιδείας, εποχών, ηθών βιώματα

εκφυλισμού ζωής ή πιο σωστά

κατευθυντήριων γραμμών συμπτώματα.

Τότε και τώρα στις επιλογές μας μπερδεμένοι

κατά ιδέες, αξίες και αποφάσεις πορείας ενταγμένοι.

Ποιος τάχα δικαιώνεται;

Τας χείρας μου θα νίψω

ότι σε Nammos και Μουσεία

διαφορετικοί από την πελατεία 

όσοι εισπράττουν των εμπορευμάτων ή εκθεμάτων την αξία.

Διλήμματα μικρά μεγάλα

βαρύγδουπα ιστορικά, τσίγκινα καθημερινά 

κατευθυνόμενα ενοχικά.

Ας μην ηθικολογώ

ότι τον λίθον μόνον σε κτίρια και μνημεία

επιθυμώ να βλέπω ως υλικό.

Αλλά στα Νammos των τεσσάρων πόλεων

τετράκις θα αρνιόμουνα να μπω.

Περιπλανήθημεν σε πράσινο και σε αυλές.

 

Και εμμείναμε ως ζεύγος στις δικές μας εμμονές,

για ένα καφεδάκι, μακριά από ταμειακές υπερβολές. 

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα : "Ισλανδικό πλεκτό πουλόβερ" το ονόμασα. Γραμμένο τον Σεπτέμβριο του 2022

Για μάλλινο χοντρό ζεστό ισλανδικό

πουλόβερ, κουβάρια και κουβάρια ξετυλίχτηκαν

να πλέξουν σχέδια με χρώματα πολλά

να γίνει το εργόχειρο ομορφιά, ενδεικτικό

νέας αρχής. Από Δευτέρα σα να λέμε.

Ναι, μη νομίσετε κάτι βαρύγδουπο και ηχηρό.

Στην πλάτη "φτου, ξελευτερία " έγραψαν τα νήματα

να μείνουν πίσω τα παλιά. Η ελπίδα πάντα πλέει σε πελάγη μελλοντικά.

Γύρω απ' τους ώμους πλέχτηκε του κόσμου τούτου η ομορφιά,

ο ήλιος, το φεγγάρι, τ' άστρα, η γη, οι θάλασσες, οι ωκεανοί,

ποτάμια, δάση και βουνά, λουλούδια, ζώα και πουλιά,

η μέρα, η νύχτα, ο ουρανός, τα σύννεφα, όμορφες πόλεις,

όμορφα έργα ανθρωπινά, μουσικές, χοροί, τραγούδια...

πάντα χωράνε τα καλά. Σαν κιβωτός. Για Νώε δεν περίσσεψαν μαλλιά.

Είπαμε: "Φτου, ξελευτεριά". Το ρούχο ακόμα δεν τελείωσε.

Λίγο του μένει. Θα τελειώσει πόντο πόντο και αυτό. Μα ήταν το έναυσμα,

το πουλόβερ το ισλανδικό, μπορεί και η τυχούσα συγκυρία,

την ομορφιά που έχει ένα μάλλινο ζεστό ισλανδικό πλεκτό κι αλλού,

στου κόσμου αυτού τις στράτες, που ανοίγονται σωρό, να την αναζητώ.

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα : "Πανικός" το ονόμασα. Παραθέτω πίνακα του Τάκη Χάτσιου, το Έργο αρ. 406 (2022) με τίτλο " Καπνοί σε φόντο κόκκινο "

Πανικός, φαινόμενο ή νόσος της εποχής. Περάσαμε κάποτε κι απ' αυτούς τους δύσκολους λαβύρινθους κι ας ήταν η ζωή γλυκιά, όμορφη, φιλεύσπλαχνη, κυρίως ευχάριστη, μερικές φορές σκληρή, άδικη ... όπως για τους πολλούς. Ευαισθησίες, τι να πω.

Πανικός

Ανάπτυξη απότομης ταχύτητας τροχών.

Διέλευση σηραγγών, ιδιαιτέρως των χιλιομετρικώς μακρών.

Μποτιλιάρισμα αυτοκινήτων επί οδών εθνικών, περιφερειακών.

Μοναχικά ταξίδια εις άγνωστους τόπους δια μέσου ερημικών διαδρομών.

Οδήγηση εν μέσω σφοδρών κατακριμνησμάτων ατμοσφαιρικών.

Πτήσεις ένδο αεροπορικών σκαφών.

Επικοινωνίες άμετρες κι ανούσιες άνευ λακωνισμών.

Άγχος κι αγωνία έως τρόμου περί ασφαλείας και πορείας των παιδιών.

Συνευρέσεις μετά ανθρώπων και σογιών άκρως τοξικών και ενοχοποιητικών.

Φωνές, ερισμοί, διαξιφισμοί επί θεμάτων επαγγελματικών ή ενδοοικογενειακών.

Συμπόσια μετά ποτών κι άσωτων φαγητών, ιδιαιτέρως στομαχοεπιβαρυντικών.

Κλείσιμο εντός ανελκυστήρων και χώρων άνευ αποδραστικών οδών.

Σκέψεις δυσάρεστες επί θεμάτων ενοχλητικών, πιεστικών, υποχρεώσεων υποχρεωτικών.  ...

Εννοείται χωρίς βοήθεια, επί βοηθείας μετά εξηγήσεων επί των συμβάντων λογικών.

Εννοείται με σώας φρένας και λογικών συλλογισμών, παραλλήλως των παραλογισμών.

Εννοείται μόνοι εν μέσω πλήθους φυσιολογικών, άνευ παραδειγματισμού επί των συμπεριφορών.

Εννοείται φόβος για επανάληψη, μήπως τυχόν υπό των ιδίων συνθηκών.

Εννοείται άνευ οξυγόνου διαμέσου των λειτουργούντων ομαλώς αεροφόρων οδών.

Εννοείται εν πλήρει συνειδήσει περί της παρανοίας των σκέψεων αυτών.

Εννοείται επί εξυβρίσει των ιδίων εαυτών, αιτία των σκέψεων αυτών, καρφωμένων ως βδελλών.

Εννοείται μηδαμινή η συνδρομή αγκαλιάς, φιλιών, λέξεων παρηγορητικών.

Εννοείται εν μηχανισμώ αποδράσεως, απελπισμένης διαφυγής απροσδιορίστων χαρακτηριστικών.

Εννοείται με κινητό παρά χείρας προς κλίσιν βοηθείας οικείων ή ειδικών.

Εννοείται εφαρμόζοντας μεθόδους πρακτικάς αναγνωσμένων εκ των μέσων περί των σχετικών.

Εννοείται επί εκκλίσει βοηθείας και ξεσηκωμού της οικογενείας απορούσης πώς είναι δυνατόν.

Εννοείται καλέστε ό,τι δύνασθε, ασθενοφόρα, ιατρούς, ταχέως δια τον πάσχοντα εκ πανικών.  ...

Επί πανικών εις τον ειδικόν.

Ματίνα Γκούτζιου

 

Ποίημα γραμμένο στις 19/9/2022. "Αντίο με γκάιντες" το ονόμασα.

Θα ηχήσουν άλλη μια φορά οι γκάιντες

στης Λίλιμπετ τον τελευταίο χαιρετισμό.

Αιωνία της η μνήμη πριν γεννηθεί

πριν ανασάνει της θνητής ζωής της

κάθε ζωοδότη έμβιο μηχανισμό.

Δεν είναι σαν εμάς.. Εμείς διεκδικούμε μνήμη

δύο γενεών, των οικείων, γονέων, συζύγων,

τέκνων, αδελφών κι ενός κηδειόσημου

ταχείας ανακύκλωσης κάποιο χαιρετισμό.

Μα μας αποχαιρέτησαν και μας οι γκάιντες

σ' ένα λιμάνι της επικράτειας της μακρινό,

στο Inverness, μας έλεγαν να πάτε στο καλό

μα να ξανάρθετε, με Λίλιμπετ ή με Κάρολο

ή με Ουίλιαμ ... κληροδοτούνται τα αξιώματα.

Συγκρίσιμα δεν είναι τα μεγέθη. Είναι

οι γκαϊτατζήδες της αυλής με φούντες και παράσημα σωρό.

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα: "Συλλυπητήρια μας" (15/9/2022)

Πέθανε η Λίλιμπετ,

Πέθανε η Ειρήνη, ο Κώστας ...

Πεθαίνουν κι οι ονομαστοί!

Βασιλείς, αστέρες, πολιτικοί ...

Οι διάσημοι που λέμε.

Κι ο θρήνος παχύρρευστη ρέουσα ουσία

κολλητική, μας παρασύρει σε ποτάμια

μιας κάποιας ψεύτικης συναίνεσης στη λύπη

ότι ολομόναχοι και διαφορετικοί δεν είμαστε αρεστοί.

Είναι η κόλλα ΑΑΑποιοτική.

Τα χέρια που απλώνουμε για σωτηρία 

ο καθείς, πάντα προσωπική,

 

τα βλέπουν απ' τις γέφυρες που χτίσανε

να παρελαύνουν σα φασιανοί

βασιλείς, αστέρες, πολιτικοί ...

διαλέγουν κάποια σώματα με κόλλα ποτισμένα

τα χτίζουν στα θεμέλια των γεφυριών

να είναι σίγουροι ότι οι γέφυρες

που τους κρατούν, θα είναι πάντα εκεί.

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα εμπνευσμένο από ένα μαγαζί για χυμούς στη Στοκχόλμη Το ονόμασα: " Χυμός πορτοκαλιών" (Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022)

Και το μαγαζί που πουλάει χυμό πορτοκαλιών και άλλων φρούτων μπορεί να έχει όμορφη βιτρίνα και να είναι θελκτικό!

Χυμός πορτοκαλιών

"Ένα χυμό πορτοκαλιών, παρακαλώ."

Χυμούς πορτοκαλένιους έσταζαν

τα κοκκινόξανθα σγουρά μακριά μαλλιά

τα μάγουλα σε έξαψη τα ροδαλά

τα χείλη της βελούδινη ροδακινιά

το σώμα της λεπτό σα σαϊτιά

κι απάνω του ένα φόρεμα αέρινο,

του οπωρώνα η ζωγραφιά.

Ζαλίστηκε, την πόθησε, πλησίασε, μα τι να πει;

" 'Ενα χυμό πορτοκαλιών, παρακαλώ."

Του χαμογέλασε, έτσι όπως στάθηκε κοντά.

Στις νότιες θάλασσες να πλεύσουμε αγκαλιά,

Φάτα Μοργκάνα, του Καββαδία μεταλαβιά.

Με το χυμό στο χέρι, του χαμογέλασε ξένοιαστα ξανά

του γύρισε την πλάτη κι έφυγε μακριά.

"Μόργκαν" τη φώναξε τ΄ αγόρι της και την κράτησε αγκαλιά.

Ξεμάκρυναν. Ψάχνοντας τον ορίζοντα

του φάνηκε πως ξαγκιστρώθηκε,

άφησε την ερωτική τους τη φωλιά,

γύρισε προς το μέρος του. Θα την περίμενε.

Χτυπούσε ο ήλιος κατακούτελα, έκαιγαν τα σώματα

αποζητούσαν χυμών δροσιά.

Ματίνα Γκούτζιου

Φάκελος με ποιήματα μου εμπνευσμένα από πίνακες του Τάκη Χάτσιου

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/1582022.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/376-2021.html

 https://matinaal.blogspot.com/2022/08/3-26-2022.ht

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/406-2022.html

Ποίημα: "Απάντηση στη μαντάμ Μπισκιτερί" το ονόμασα. Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022

Με μεγάλους αριθμούς η τιμή. Καμιά αμφιβολία.

Πέντε ευρώ. Και τι ευωδία ήταν αυτή!

Με γάντι ένα ένα μόνος έβαζε,

- τακτική της μπισκιτερί -

τα μπισκοτάκια σε σακουλίτσα πλαστική.

Διαφορετικά, όχι πολλά.

Διαφορετική στο τέλος και η τιμή.

Πέντε ευρώ τα εκατό γραμμάρια.

Μα τα γραμμάρια είχαν κρυφτεί

μες των μπισκότων την βουνοκορφή.

Αφαίρεσε το γάντι κι απίθωσε

με την εξήγηση "tres cher"την πλαστική σακούλα

όπου είχε κλείσει την όρεξη να γλυκαθεί

πασπαλισμένη με μια κάποια αμηχανία ή ντροπή.

Σα σχόλασε η κυρία της μπισκιτερί

με την ευωδία του πλούτου στη μορφή

γελούσε ακόμα με τον βλάχο

που μπήκε στο αριστοκρατικό της μαγαζί.

Έκανε κράτει ως το σχόλασμα, την ιστορία

σαν ανέκδοτο στην οικογένεια να διηγηθεί.

Το γάντι - προσφορά του καταστήματος -έπρεπε να πεταχτεί.

Και τα απορριφθέντα αλμυρά λόγω τιμής

γλυκά της μπισκοτάκια με άλλο γάντι

στο διαφορετικό τους το καθένα καλαθάκι να τοποθετηθεί.

Αδειάζοντας την πλαστική σακούλα, ήρθε στα μάτια της

η ασυνήθιστη επιστροφή, ενός μικρού εμπορικού κόλπου

η μη αποδοχή και με θυμό και περιφρόνηση την πέταξε.

Δεν ήθελε τέτοιους πελάτες. Παρά τη γευστική ποιότητα

να αποκαλύπτουν την απάτη της, κρυμμένη επιμελώς

κάτω από μια κορυφή μπισκότων τόσο ευωδιαστή.

Έτσι (τους) δούλευε έως τώρα. Έκρυψε και την περιφρόνηση

μέσα σε μια ιστορία για τους δικούς της διασκεδαστική.

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα εμπνευσμένο από τη μπαλαρίνα (γλυπτό) των κήπων της Όπερας-Μπαλέτου στη Ρίγα της Λετονίας (ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019). Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022.

Ξεπατικώνω, μα δε φτάνει 

Σαν μπαλαρίνα απάνω σε πουέντ ισορροπούσε 

πέντε έξι βήματα με κάθετα τα πέλματα 

μέσα σε ξύλινα τσόκαρα μετακινούσε.

Άλλοτε πάλι καλοκαίρι, καιρού επιτρέποντος,

εξάσκηση σε στατική κάθετη κολύμβηση επιχειρούσε 

μέσα σε σιδερένιο με νερό της αυλής βαρέλι.

Μα και το βιβλίο πενταγράμμου το αποκαλούσε πιάνο 

ελπίζοντας πως το ένα θα φέρει το άλλο, 

δηλαδή μαθήματα για το όργανο αυτό.

Μηδέ καλό κολύμπι, μήδε κλασικό χορό, 

 

μηδέ οργανοπαίχτρια στο πιάνο ...

Στις τάξεις τις μικρές από καλλιτεχνικά καλλιγραφία

και ζωγραφική σε ένα τετράδιο αγαπημένο

μισό με αράδες και μισό κενό 

για να χωρά της φαντασίας τον πολύχρωμο οργασμό.

Αργότερα οικοκυρικά, κάτι μικρά τετράγωνα πλεκτά

που έπλεκε η μαμά.  Από εικαστικά αυτά.

Όσο για τη γυμναστική, ανάταση, πρόταση, έκταση, 

διάσταση, βαθύ κάθισμα επίκυψη ... αυτά.

Την αντικαθιστούσαν με μαθήματα σοφά.

Της έλαχε σε χώρα όμορφη να γεννηθεί

μα τη σοφία είδε μόνο σε βιβλία. Και στα μαθητικά.

Κι αν η αρχή τον άνδρα δείκνυσι, σοφία ανδρών πολιτικών 

για το καλό της κακοπαθημένης της παιδείας 

δεν είδε πουθενά.  Εκεί που έχει ταξιδέψει, ας πούμε βορειοδυτικά,

στα θέματα αυτά τα καταφέρνουν. Ξεπατικώνουμε άσχημα,

μα με πορδές δε βάφονται αυγά. Βρωμάνε φυσικά.

Ματίνα Γκούτζιου

Στιχοπλόκημα που διαβάστηκε στην πρώτη γνωριμία- τραπέζι με τους συμπεθέρους μας τον Οκτώβριο του 2021

Μας έγινε συνήθεια σε γιορτές, συναντήσεις, μαζώξεις αγαπημένων να σκαρώνουμε κάποιοι της οικογένειας στίχους για τις όμορφες στιγμές. Όταν το παιδάκι μου-μας παντρεύτηκε τον αγαπημένο της και γαμπρό μου και παιδί μου πλέον, στο πρώτο τραπέζι γνωριμίας που μας έκαναν με πολλή ζεστασιά και φροντίδα οι αγαπημένοι μας συμπέθεροι, τους έκανα έκπληξη με το στιχοπλόκημα που έγραψα για τη στιγμή. Ή τους άρεσε ή με πέρασαν για σιούρδα. Νομίζω ότι κάτι τέτοια ομορφαίνουν κι άλλο τις στιγμές μας. Ας διασωθεί στη μνήμη, μαζί με τις εικόνες, την όμορφη παρέα και πάνω απ' όλα με τις ευχές μας για τα παιδιά μας. Ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων κ.τ.λ.

Να ζήσετε, παιδιά μας!

Στην υγεία των παιδιών μας!

μα και των συμπέθερων μας!

Όλοι να υγιαίνουμε

και σε χαρές, κι ας είν' και ξαφνικές

να συνδαιτημονεύουμε (ομοτραπεζεύουμε)!

Οι νιόπαντροι να ζήσετε!

Τις πιο όμορφες στιγμές

στο διάβα σας να συναντήσετε!

Θέλει δουλειά η σύζευξη

Είναι σαν μια ανηφόρα

με καλό καιρό, μα και με μπόρα.

Ταξίδι με καλοκαιριά, αλλά και βαρυχειμωνιά.

Αλκηστούλα μου, σα μαμά σου

πρίγκιπα ονειρευόμουνα για την αφεντιά σου.

Και τον βρήκες στον Παρούλη.

Απ' όλη την υδρόγειο, τον βρήκες στην "Υδρόγειο".

Σου προσφέρει, λες, αγάπη, ζεστασιά, σε εκτιμά ...

Ασυννέφιαστα, λες, είναι όλα

και τα όνειρα σας πήραν φόρα.

Με τις χαρές σας θα χαρούμε.

Δίπλα σας πάντα θα σταθούμε.

Γαμπρέ μου και παιδί μου πια, 

σου εμπιστεύομαι το μοσχοκόριτσο μου.

Είσαι καλό παιδί αποφαίνομαι

δεν θα 'χω το μυαλό μου.

Βίον ανθόσπαρτον ευχόμαστε

κι επειδή μέσα στα άνθη

πάντα φυτρώνει και αγκάθι,

δυνατοί πρέπει να είσαστε

κι αγώνα όμορφο να δίνετε.

Η μαμά

Ποίημα εμπνευσμένο από το γλυπτό "Οι μουσικοί της Βρέμης" στη Ρίγα της Λετονίας (Ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019). Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022.

 Συνομιλία "με τους μουσικούς της Βρέμης" στη Ρίγα

Μια φορά κι έναν καιρό 

ας πούμε, ένας παππούς και μια γιαγιά

σε βόλτες χαλαρές νυχτερινές εκδρομικές, 

στη Ρίγα, κατά Λετονία μεριά

με τους μουσικούς της Βρέμης ανταμώσανε,

το γάιδαρο, το σκύλο, το γατί, και το κοκόρι

κι όπως σε ηλικία συνομήλικοι

καθίσανε κοντά να ανταλλάξουν μυστικά

της σοφίας των γηρατειών. Λακωνικά.

Είπαν τα ζώα: "Με τους συντρόφους 

της χρείας, της ομάδας ή της αγάπης 

τα εμπόδια γίνονται βαρκάκια χάρτινα

που ατρόμητα πλέουν στα ανοιχτά".

Είπαν οι άνθρωποι: "Το επιμύθιο σας 

είναι για  τα εγγονάκια, για παιδιά.

Για μας που μας βαραίνουν χρόνια

που από φίλους, συντρόφους, συνανθρώπους και ζωή 

καήκαμε ή προδοθήκαμε ή ναυαγήσαμε 

ακόμα και σε γνώριμα νερά

τα ωραία λόγια σας τα βλέπουμε σαν χάρτινο βαρκάκι

με ένα πανάκι κάποιας ζωοδότριας ελπίδας μοναχά. 

Ματίνα Γκούτζιου

Το παραμύθι: (η πηγή εδώ:https://www.paidika-paramythia.gr/story/106/oi-moysikoi-tis-bremis)

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που είχε ένα γαϊδουράκι πολύ εργατικό, το οποίο για χρόνια ολόκληρα κουβαλούσε βαριά σακιά γεμάτα στάρι στο μύλο χωρίς να διαμαρτύρεται.

Ποίημα: "Σε μπιστρό στη Ρίγα " (Ποίημα γραμμένο στις 4 Σεπτεμβρίου 2022, εμπνευσμένο από τις στιγμές μας)

Σε ένα μπιστρό της Ρίγας, 

κατά Λετονία μεριά

πίνοντας μπίρες 

απολαμβάναμε στιγμές

νιώθοντας ευτυχία

 ανόθευτη χαρά.

Αν για υφάδι επρόκειτο

δεν θα 'βρισκες 

ούτε μία στραβοσαϊτιά.

Ακόμα κι η γιαγιά 

που χόρευε ροκιά

- ενθύμιο της νιότης της -

φορώντας στρας κι άλλα φλουριά

σα μάθημα ιλαρότητας μου φάνηκε

μπορεί και καταστάλαγμα 

γεροντικής σοφίας

ή κάποιας σωτήριας ανοίας:

Πριν αποχαιρετήσεις 

τον υποκριτή ψεύτη ντουνιά οριστικά.

δε χρειάζονται σοβαροφάνειες

τουλάχιστον χιλιόμετρα μακριά.

Ήμαρτον. Την άλλη φορά

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα: " Κρυφές επιθυμίες" (γραμμένο στις 3 Σεπτεμβρίου του 2022)

Δε θα ντραπώ, θα το πω, ας μην υποκριθώ

Γκραν αριστοκρατία επιθυμώ να ήμουν και εγώ.

Να μου σερβίρουν στο γραφείο πρωινό

με κήπους, δάση ολόγυρα και κάτι σε νερό

πάντα με υπηρετικό προσωπικό, αμίλητο και σοβαρό.

Μη με παρεξηγήσετε, υπάρχει σημαντικός λόγος γι' αυτό,

είναι για κάποιας συγγραφικής έμπνευσης το καλό.

Αχ ναι, μου φεύγουν οι ιδέες καθώς πασχίζω με νοικοκυριό.

Un roman d' amour, επιθυμώ να γράψω και εγώ

Ακόμα και για στίχους ημερολογίου, θα με διευκόλυνε αυτό.

'Η μήπως, ας πούμε, ο Παπαδιαμάντης έγραψε χωρίς το πλαίσιο αυτό;

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα: "Τα αγαλματίδια του Τσβίνγκερ" (ταξίδι στη Δρέσδη τον Ιούνιο του 2022)

Στο Τσβίνγκερ, το μπαρόκ ανάκτορο

Στα περιπατητικά της εξουσίας τα μπαλκόνια 

πλήθος αγαλματάκια λίθινα τις κουπαστές στολίζουνε

της ματαιοδοξίας τους ανάμνηση

παρούσα στις επαύλεις τους και τώρα.

Στο Τσβίνγκερ κι άλλα της Δρέσδης ανάκτορα

στα περιπατητικά της πόλης όμορφα μονοπάτια

πλήθος μνημεία οι περιηγητές φωτογραφίζουμε

του πλούσιου κόσμου τις εικόνες σαν εσάνς 

πάνω στο φτωχικό μας ρούχο να μυρίζουμε.

Στο Τσβίνγκερ, το μπαρόκ της Δρέσδης ανάκτορο

τα παιδικά οπίσθια λίθινου αγαλματίου

έτσι όπως τη μούρη μου εκοίταζαν

χωρίς οσμή ευτυχώς μου βροντοφώναξαν

πως είναι ο κόσμος δύο ξέχωρα ημισφαίρια

που ανάμεσό τους ο χώρος της αβύσσου. 

Ματίνα Γκούτζιου