τα μωβ ανθάκια να περάσω σκουλαρίκια στα αυτιά μου
και μέσα σε λιλά βροχόπτωση και απαλά παχιά λιλομωβί χαλιά
κρατώντας χέρι αγαπημένο, αν είναι η ώρα, ας περάσω στο επέκεινα.
Μα όποιος γιακαράντες και αμόλευτη ζωή τόσο αγαπά,
σουσουρίσματα, θροίσματατα, ξορκίσματα, μαγέματα της φύσης ... γιακαρατζούμ, τζακαρατζούμ
και να, τα ανταποδοτικά δωρίσματα, της ζωής χαρίσματα,
γεμάτη η γη με ομορφιά σε δρόμους και περάσματα ταξιδιωτικά.
Εκεί, που αφήνεις πίσω μικρότητες κι ασχήμιες να αναμένουν υπομονετικά.
Και σου χαρίζονται φύση και πόλεις, δημιουργήματα αριστουργηματικά.
είναι ονειρική η ζωή σε πλεύσεις, δρόμους, κατευθύνσεις, βόρεια, νότια, ανατολικά και δυτικά.
Πολυπόθητη, ακόμα και ενταύθα και επί τα αυτά. Για χάρη της, προσωπικά
ξαπλώνω αναπαυτικά ακόμα και σε κακαράντζες
αν το γαλάζιο του ουρανού είναι να αντικρίζω με ειρήνη και υγεία καθημερινά.
