Πέθανε η Λίλιμπετ,
Πέθανε η Ειρήνη, ο Κώστας ...
Πεθαίνουν κι οι ονομαστοί!
Βασιλείς, αστέρες, πολιτικοί ...
Οι διάσημοι που λέμε.
Κι ο θρήνος παχύρρευστη ρέουσα ουσία
κολλητική, μας παρασύρει σε ποτάμια
μιας κάποιας ψεύτικης συναίνεσης στη λύπη
ότι ολομόναχοι και διαφορετικοί δεν είμαστε αρεστοί.
Είναι η κόλλα ΑΑΑποιοτική.
Τα χέρια που απλώνουμε για σωτηρία
ο καθείς, πάντα προσωπική,
τα βλέπουν απ' τις γέφυρες που χτίσανε
να παρελαύνουν σα φασιανοί
βασιλείς, αστέρες, πολιτικοί ...
διαλέγουν κάποια σώματα με κόλλα ποτισμένα
τα χτίζουν στα θεμέλια των γεφυριών
να είναι σίγουροι ότι οι γέφυρες
που τους κρατούν, θα είναι πάντα εκεί.
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου