Σας ευχαριστώ πολύ όλους!

Για τα πάθια μου καλοκαιριάτικα τι να πω; Συνοπτικά περιγράφοντας τα: δύσκολα! Αλλά τα πολύ δύσκολα, κάποια εφιαλτικά για την κράση μου, τα άφησα πίσω και ο βαθμός δυσκολίας βαίνει μειούμενος. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί την καλή κουβέντα και τις ευχές για περαστικά μου τις δώσατε και με το παραπάνω! Σας ευχαριστώ πολύ και να ξέρετε ότι ο καλός ο λόγος στις δύσκολες στιγμές πιάνει πραγματικά τόπο κι είναι συγκινητικός!

Όταν με έβγαλαν από το χειρουργείο και όντας μισοναρκωμένη ακόμα, αυτό που έλεγα, όπως μου λένε, είναι "πονάω", αλλά κυρίως "σας ευχαριστώ πολύ όλους" Με κοροϊδεύουν βέβαια, γιατί κατά πως φαίνεται η γλώσσα δεν γυρνούσε ακόμα καλά και ευχαριστούσα όλους και προς πάσα κατεύθυνση κουνώντας περίεργα τα χείλη μου, όπως και με αναπαριστάνουν γελώντας πλέον! Εμένα όμως με εντυπωσιάζει και με χαροποιεί το γεγονός ότι η ευγένεια και η ευγνωμοσύνη προς τους σωτήρες και συμπαραστάτες μου λειτουργούσε ακόμα και στο μισοΰπνι  ή μισοξύπνι της νάρκωσης!

Πώς μπορώ να μην ευχαριστήσω τα παιδιά του ΕΚΑΒ που ήρθαν σε 10 λεπτά, αφότου κλήθηκαν στον τόπο του ατυχήματος και με μάζεψαν με τη σκούπα όσα πιο ανώδυνα γινόταν (με τη σκούπα φορείο!). Ευτυχώς δε με "φουκάλτσαν", κατά την τοπική διάλεκτο! Το αντίθετο μάλιστα! Μέχρι το νοσοκομείο μου έκαναν πολύ καλή και παρηγορητική παρέα. Ο συνοδός, ποδηλάτης και ο ίδιος, μου έδινε συνέχεια συγχαρητήρια για τις αθλητικές μου δραστηριότητες (χαχαχαχα....) , ανεξαρτήτως αποτελέσματος! Παιδιά, όταν γίνω καλά, χρωστάω κέρασμα!

Και πώς να μην ευχαριστήσω τον ορθοπεδικό του νοσοκομείου (δεν θα γράψω ονόματα εδώ), έναν νεαρό στην ηλικία γιατρό, που η ευγένεια, το ενδιαφέρον του και η αντιμετώπιση που είχα με σκλάβωσαν! "Αφήστε με να πεθάνω καλύτερα! Εγώ δυο χειρουργεία δεν κάνω." του είπα μέσα στον πανικό μου. "Αν, κυρία Ματίνα, είσαστε 95 χρονών, τότε θα μπορούσαμε αυτό να το κουβεντιάσουμε" μου είπε. "Επειδή όμως είστε 54, δεν το κουβεντιάζουμε καν!". Το προσπάθησε πολύ και με την ανάταξη του χεριού, αλλά δεν, λόγω συντριπτικού κατάγματος. Δεν ξεχνώ.

Πώς μπορώ να μην ευχαριστήσω τον ορθοπεδικό μου στην Κοζάνη που από την πρώτη στιγμή έδειξε το ενδιαφέρον του (και είναι η πολλοστή φορά), μας είπε τη γνώμη του, μας τηλεφώνησε επανειλημμένως, ακόμα και μετά τη μεταφορά μου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, πριν και μετά την επέμβαση. Ούτως ή άλλως τον εκτιμώ πολύ, μετά κι απ' αυτό δεν ξέρω πια πώς να τον ευχαριστήσω. Χάρη, δεν ξεχνώ.

Ακόμα πιο δύσκολο να ευχαριστήσω αυτόν που φρόντισε για όλα! Μεταφορά (πληρώσαμε ιδιωτικά ασθενοφόρο, αλλά μας κατατόπισε), εξετάσεις, επέμβαση, νοσηλεία στο νοσοκομείο και στο σπίτι, που συμβούλεψε, ενθάρρυνε, φρόντισε και φροντίζει. Χωρίς τη βοήθεια του η ταλαιπωρία μου  θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Η επέμβαση στο χέρι χρειαζόταν εξειδικευμένους και έμπειρους επιστήμονες και χωρίς τη βοήθεια σου, Άρη μου, δεν ξέρω ποια θα ήταν τα αποτελέσματα. Αιωνίως ευγνωμονούσα, σου-σας  δίνω τις καλύτερες ευχές μου να ζήσετε γεροί και να χαίρεστε ό,τι αγαπάτε. Φυσικά, δεν ξεχνώ και ευχαριστώ όλη την ομάδα των καλών γιατρών που με χειρούργησαν μαζί με σένα!

Ευχαριστώ επιπλέον όλους στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων! Έχοντας κοντά μου συνεχώς κάποιον δικό μου άνθρωπο (σύζυγο, θυγατέρα, αδελφές) δεν ταλαιπώρησα το προσωπικό του νοσοκομείου, αλλά και κανένα παράπονο δεν έχω απ' αυτό. Το αντίθετο, έβλεπα ανθρώπους με χαμόγελο και ευγένεια να μην διεκπεραιώνουν, αλλά να αντιμετωπίζουν ανθρώπινα όλους. Και ήμαστε πολλοί και πονεμένοι. Κάθε θάλαμος και αχ!

Τόσο καλά όλα, λοιπόν, στα δημόσια νοσοκομεία; Από άποψη προσωπικού, ναι! Όχι μόνον άξιος, αλλά ελάχιστος ο μισθός τους! Το ίδιο εξάλλου βίωσα και είδα, όχι μόνον τώρα, αλλά και στο παρελθόν, όταν νοσηλεύτηκαν το παιδάκι μου ή η μητέρα μου. Αυτοί που δουλεύουν στα νοσοκομεία, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δουλεύουν σωστά.

Πώς να μην ευχαριστήσω την Κωνσταντίνα και φίλη της κόρης μου, που τόσο πρόθυμα παραχώρησε το σπίτι της σε κόρη και σύζυγο (αυτούς που δε με άφησαν ούτε στιγμή) για να ξεκουράζονται! Σ' ευχαριστώ, παιδί μου, και σου εύχομαι από καρδιάς όλα τα καλά στη ζωή!

Πώς να μην ευχαριστήσω τους φίλους και συγγενείς, που κάποιοι έφτασαν ακόμα και στα Γιάννενα για να μου ευχηθούν περαστικά, άλλοι μου τηλεφώνησαν, άλλοι μου ευχήθηκαν μέσω κοινωνικών δικτύων. Όλους σας ευχαριστώ από καρδιάς! Ο καλός ο λόγος σας και οι ευχές σας μετράν ως μέρος της θεραπείας!

Και τέλος πώς να ευχαριστήσω κόρη, σύζυγο, μάνα, αδελφές; Δύσκολο, γιατί δεν φτάνουν τα λόγια ή ακόμα και η απόπειρα φέρνει δάκρυα στα μάτια. Αργότερα, αν τα καταφέρω!