"Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα"

Μερικές φορές αρκεί να διαβάσω τους τίτλους ή κάποιες από τις ειδήσεις μιας και μόνο μέρας για να νιώσω ότι "το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα". Η φράση είναι διαπίστωση και τίτλος έργου του Μενέλαου Λουντέμη (1912-1977). Οι πρωταγωνιστές των πέντε ενοτήτων του βιβλίου (εκδόθηκε το 1963) είναι άνθρωποι καθημερινοί, γεμάτοι υψηλά ιδανικά, ανθρωπιά κι αγάπη κι έρχονται αντιμέτωποι στην πορεία της ζωής τους με τη φρίκη των πολέμων, τη βία, το μίσος και το έγκλημα αυτών που κινούν τα νήματα του κόσμου, όσων τους υπηρετούν, αλλά και όσων δεν κατάφεραν να εξανθρωπιστούν. Η πορεία τους είναι μια αδιάκοπη θυσία στο βωμό του αγώνα για την ελευθερία των λαών ή την αξιοπρεπή διαβίωση του ανθρώπου. Οι ιστορίες των πρωταγωνιστών ξεκινούν από τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και φτάνουν μέχρι τη μετεμφυλιακή περίοδο.

Διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο το καλοκαίρι και διαπίστωσα ότι αρκετά αποσπάσματα του βιβλίου θα μπορούσαν κάλλιστα να αναφέρονται στην εποχή μας, αφού τα δεινά της ανθρωπότητας εξακολουθούν να υφίστανται και οι αιτίες που τα δημιουργούν παραμένουν ίδιες.

Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από την 3η ενότητα (βιβλίο), που αναφέρεται στον πόλεμο του Βιετνάμ (1959-1975). Κάντε εσείς τους συσχετισμούς με τους πολέμους που γίνονται σήμερα, πάντα στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας των λαών!

Η Πρωτομαγιά ως σύμβολο των κοινωνικών αγώνων

Το video δημιουργήθηκε και αναρτήθηκε από το χρήστη: Ματίνα Γκούτζιου

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

Οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες της Πρωτομαγιάς αποτέλεσαν διαχρονικά πηγή έμπνευσης για τους ποιητές μας. Ο πρώτος νεκρός στις 9 του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη ήταν ο 25χρονος αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης από το Ασβεστοχώρι που συμμετείχε στην παλλαϊκή απεργία των Θεσσαλονικιών εργατών. Η τότε νεοδιορισμένη κυβέρνηση Μεταξά διέταξε τη χωροφυλακή να πατάξει με κάθε μέσο τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα τον θάνατο 12 εργατών μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Μάη. Από το φωτορεπορτάζ της εποχής προέκυψε η φωτογραφία της μάνας του Τάσου Τούση που θρηνεί τον νεκρό της γιο καταμεσής του δρόμου.

Αυτή την εικόνα είδε ο Γιάννης Ρίτσος και μας έδωσε αμέσως μετά το περιστατικό, την ποιητική του συλλογή «Επιτάφιος». Η φωτογραφία έκανε τον γύρο της υφηλίου κάνοντας τους ξένους να παραλληλίζουν τον λαϊκό αγώνα στη Θεσσαλονίκη με τα γεγονότα στην Ισπανία του Φράνκο. Το βιβλίο του Ρίτσου λίγο έλειψε να γίνει μπεστ σέλερ, πράγμα σπάνιο για ποιητικές συλλογές, γι’ αυτό η κυβέρνηση Μεταξά το καίει για παραδειγματισμό το 1938 μπροστά στους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Ο Γιάννης Ρίτσος καταφέρνει να το επανεκδώσει το 1958 και να στείλει ένα αντίγραφό του στον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος μέσα σε μια νύχτα μελοποιεί 8 αποσπάσματά του.

Απόσπασμα από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου 1936

Μέρα Μαγιού μού μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω,
άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης

Και με το δάχτυλο απλωτό μου τά 'δειχνες ένα-ένa
τα όσα γλυκά, τα όσα καλά κι αχνά και ροδισμένα

Και μού ’δειχνες τη θάλασσα να φέγγει πέρα, λάδι,
και τα δεντρά και τα βουνά στο γαλανό μαγνάδι

Και τα μικρά και τα φτωχά, πουλιά, μερμήγκια, θάμνα,
κι αυτές τις διαμαντόπετρες που ίδρωνε δίπλα η στάμνα.

Μα, γιόκα μου, κι αν μού 'δειχνες τα αστέρια και τα πλάτια,
τά 'βλεπα εγώ πιο λαμπερά στα θαλασσιά σου μάτια.

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκιά, ζεστή κι αντρίκια
τόσα όσα μήτε του γιαλού δε φτάνουν τα χαλίκια.

Και μού 'λεες, γιε, πως όλ' αυτά τα ωραία θά 'ναι δικά μας,
και τώρα εσβήστης κ' έσβησε το φέγγος κ' η φωτιά μας.

Σύντομη αναφορά στα ιστορικά γεγονότα της «εργατικής πρωτομαγιάς»(για να μη μένουμε αστοιχείωτοι)

Η πρώτη του Μάη είναι αργία και είναι παγκοσμίως γνωστή ως «εργατική πρωτομαγιά». Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν την ιστορία της συγκεκριμένης ημέρας. Η Πρωτομαγιά είναι ημέρα μνήμης για μία εξέγερση που έμεινε γνωστή ως «η σφαγή του Χάιμάρκετ».Την Πρωτομαγιά του 1886, τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας το 8ωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας με σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».Τουλάχιστον 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα και πάνω από 80.000 στο Σικάγο, όπου οι διαδηλώσεις κατέληξαν σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.(Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ας αναλογιστούμε πόσα χρόνια πίσω έχουμε γυρίσει,πόσοι αγώνες και αιματοχυσίες πήγαν χαμένοι!)

Παράδοση των Αθηνών στους Γερμανούς (27 Απριλίου 1941)

«Στο καφενείο μας παραδόθηκε η Αθήνα» - BINTEO

Κυριακή, 27 Απριλίου 1941. Οι γερμανικές δυνάμεις μπαίνουν στην Αθήνα και σε ένα καφενείο στους Αμπελόκηπους περίμεναν τους εισβο­λείς οι τέσσερις άνδρες που ανέλαβαν το θλιβερό καθήκον της παράδοσης της πόλεως των Αθηνών.

Ήταν ο φρούραρχος Αθηνών υπο­στράτηγος Χρ. Καβράκος, ο νομάρχης Αττικοβοιωτίας Κ. Πεζόπουλος και οι δήμαρχοι Αθηναίων και Πειραιώς Αμ­βρόσιος Πλυτάς και Μιχ. Μανούσκος.

Το καφενείο στους Αμπελόκηπους ονομαζόταν «Λουξ» – άλλοι έγραψαν «Παρθενών» –, ανήκε στον κτηματία Ανδρέα Γλεντζάκη και βρισκόταν στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάν­δρας και Κηφισίας, απέναντι από την τότε έπαυλη Θων.

Παλαιά Εστιατόρια Κοζάνης / Θεματικό Αφιέρωμα 25/4/2015

Πηγή : https://www.youtube.com/watch?v=lZe10ht96xo

Παράγραφος - Πλαγιότιτλοι

Πώς βρίσκω πλαγιότιτλους

View more presentations or Upload your own.

Λειτουργίες – Χρήσεις των πτώσεων του ουσιαστικού. Υποκείμενο, αντικείμενο, κατηγορούμενο, ομοιόπτωτοι και ετερόπτωτοι προσδιορισμοί.

Λειτουργίες  - Χρήσεις των πτώσεων του ουσιαστικού 

Ο ρόλος της πτώσης είναι να συνδέει το ουσιαστικό με το στοιχείο της πρότασης από το οποίο εξαρτάται. Οι βασικές πτώσεις της Νέας Ελληνικής (ονομαστική, γενική, αιτιατική) επιτελούν διάφορες λειτουργίες: συνδέουν το ουσιαστικό με το ρήμα, με άλλο ουσιαστικό, με πρόθεση ή με επίρρημα. Αντίθετα, η κλητική δεν έχει συνδετικό ρόλο, αλλά τη χρησιμοποιούμε μόνο όταν θέλουμε να καλέσουμε ή να προσφωνήσουμε κάποιον.

ΗΡΟΔΟΤΟΣ-ΠΡΟΟΙΜΙΟ

ΗΡΟΔΟΤΟΣ 1η ΕΝΟΤΗΤΑ (Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ) from MATINA GOUTZIOU

ΑΠΟΥ ΡΑΚΙ ΗΤΑΝ

Μια ακόμα ιστορία από τα παλιά και το βιβλίο του Νάση Αλευρά "Μ' είπιν η μάνα μ'". Οι άντρες, "οι άντρηδις ή άντροι" μετά το πέρας της εργασίας τους (εργάτες, τεχνίτες, καταστηματάρχες-έμποροι, γεωργοί-αμπελουργοί, ζωέμποροι- κτηνοτρόφοι οι περισσότεροι) έβγαιναν τη βολτίτσα τους ως είθιστο για να κουβεντιάσουν για τα τρέχοντα με φίλους. Στέκια της εποχής ήταν τα καταστήματα ή εργαστήρια φίλων που δούλευαν μέχρι αργά, κρασάθκα, καφενεία, αργότερα τα εστιατόρια. Εκεί έπιναν το κρασάκι ή ρακί, ξεροσφύρι ή με μεζεδάκι ανάλογα με τη δυνατότητα, το βαλάντιο και τις συνήθειες. Κάποιοι έπιναν λίγο παραπάνω, κοινώς το έτσουζαν, όπως γίνεται και στην παρακάτω ιστορία με τις ανάλογες συνέπειες στην υγεία του πότη:

ΟΙ ΠΟΥΓΚΟΥΦΟΥΛΙΕΣ

Τις ιστορίες του Νάση Αλευρά από το βιβλίο του " Μ' είπιν η Μάνα μ' ", θυμάμαι να μας διαβάζει ο πατέρας μου, Θύμιος Γκούτζιος, όταν ήμαστε μικρά παιδιά, μέρες συνήθως γιορτινές σαν αυτές που διανύουμε, τότε που περίσσευε ελεύθερος χρόνος. Θυμάμαι επίσης ότι μας άρεσε να τις ακούμε και τις θεωρούσαμε διασκεδαστικές, θα έλεγα ότι τις ακούγαμε σαν ένα Κοζανίτικο αστείο παραμύθι:

"Τοξικές σχέσεις"

Συναντάς κάποιον τυχαία στο δρόμο σου, του χαμογελάς, τον καλημερίζεις κι εκείνος σου πετάει κάποια κακιούλα! Πάει χάλασε τουλάχιστον το πρωινό σου! Περπατάς στο δρόμο κι ετοιμάζεσαι να χαιρετήσεις το γνωστό ή το συγγενή σου που βρίσκεται στα δυο μέτρα και σε βλέπει και με τον οποίο απ' όσο ξέρεις έχεις καλές σχέσεις. Κι εκεί που πας ν' ανοίξεις το στόμα σου, κάνει τάχα ότι ψάχνει κάτι στα πράγματα του ή κοιτάζει κάπου αδιάφορα. Απομακρύνεσαι γεμάτος απορία για την άνευ λόγου και αιτίας στάση του, αλλά σου χαλάει η διάθεση! Έρχεται ο άλλος να φιλοξενηθεί στο σπίτι σου, τον περιποιείσαι, κουράζεσαι, ξοδεύεσαι κι αυτός κάνει επίδειξη της αγένειας, της υποκρισίας και του κακού του χαρακτήρα! Φεύγει και μένουν τα άπλυτα, ο θυμός και η πίκρα!

Τι μπορείς να κάνεις για να τα αποφεύγεις όλα αυτά; Πώς μπορεί κανείς να απωθεί την αρνητική ενέργεια; Ένας τρόπος είναι να αδιαφορείς για τις κακίες των άλλων, όμως επειδή στις φλέβες σου δεν κυλάει νερό, αυτό είναι σχεδόν ουτοπικό. Ένας άλλος τρόπος είναι να "κόψεις" τις κακές παρέες, όμως επειδή συγγενικοί ή επαγγελματικοί δεσμοί επιβάλλουν κάποιες σχέσεις, αναγκάζεσαι να τις λουστείς. Ένας άλλος  είναι να πάρεις τα όρη και τα βουνά, πράγμα καλό, αλλά δύσκολα εφαρμόσιμο. Τι κάνεις λοιπόν;

Έχω ένα συνάδελφο, τον Αντώνη, που λέει το εξής: Με το που ανοίγεις τα μάτια σου, πες μια γλυκιά κουβέντα στο σύντροφό σου, για παράδειγμα "τι όμορφος που είσαι σήμερα" κι ας είναι ο άλλος με την τσίμπλα στο μάτι, ταλαιπωρημένος κλπ, αμέσως θα ομορφύνει. Στη δουλειά κάνε το ίδιο, έχε έναν καλό λόγο για τον καθένα, δείξε κατανόηση στην αδεξιότητα, τη μη σκόπιμη παράλειψη, τα λάθη που δε γίνονται από πρόθεση.  Να είσαι καλός με όσους τουλάχιστον ανταποδίδουν την καλοσύνη και την ευγένεια. Έτσι θα περνά η μέρα σου πιο ήρεμα. Δεν έχει κι άδικο, διαπιστωμένα βοηθούν όλα  αυτά, όσες φορές θυμόμαστε να τα εφαρμόσουμε.

Όμως όπως λέει κάποιος άλλος δικός μου άνθρωπος, "τους ανόητους με την κοσιά να τους κόβεις, αυτοί δεν τελειώνουν", είναι κάτι σαν τα αγριόχορτα, φυτρώνουν παντού κι εκεί που δεν τους σπέρνουν. Τι κάνεις λοιπόν για να διαφυλάξεις την ισορροπία, την ηρεμία ..... το σπίτι σου;

Ασκήσεις γιόγκα, κρύο ντουζ, τρέξιμο, ποδηλασία, αθλητισμό γενικότερα; Καλές ιδέες κι αυτές! Ισχύει μάλιστα εν προκειμένω "το μηδέν κακόν αμιγές καλού". 

Γενικά καλό είναι να ξέρεις ποιοι είναι πραγματικά οι άλλοι δίπλα σου, πώς σε βλέπουν, αν σε εκτιμούν, αν σε συμπαθούν ή το αντίθετο, να ξεχωρίζεις την ήρα από το στάρι και να κάνεις τις επιλογές σου. Απέφυγε όσους είναι αγενείς, αχάριστοι, εγωπαθείς, ασεβείς κλπ. ή μην το παίζεις Ιησούς ο Ναζωραίος, αλλά ανταπέδωσε για να εκτονωθείς τουλάχιστον και να μην νιώθεις θύμα. Βγάλε από τη ζωή σου την εμετική υποκρισία και την τοξική διπροσωπία, γιατί βλάπτει σοβαρά την υγεία. Αυτά όταν πρόκειται για φίλους. Με τους συγγενείς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν μπορούμε να τους βγάλουμε από τη ζωή μας, αν όμως μας δημιουργούν προβλήματα, πρέπει να τους μιλήσουμε, να τους βάλουμε στη θέση τους, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι η υπομονή μας έχει εξαντληθεί κι ότι η ανοχή έχει τα όρια της.

Από Ματίνα Γκούτζιου

ΣΕΝΑΡΙΟ-ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ (Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ, ΙΙΙ 80-83)

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ : Ματίνα Γκούτζιου (φιλόλογος)

ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ: ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ (Γ΄ΒΙΒΛΙΟ - ΘΑΛΕΙΑ) :Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ (ΙΙΙ 80-83)

ΤΑΞΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ : Α΄ΤΑΞΗ (Α3-23,Α4-18 μαθητών)

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΑΞΗΣ :
-Στο Α3 οι 23 μαθητές θα δουλέψουν σε 6 ομάδες ( οι 5 των τεσσάρων και η 1 των τριών).
-Στο Α4 οι 18 μαθητές θα δουλέψουν σε 6 ομάδες των 3 ατόμων.

Όσον αφορά την επιλογή των μαθητών κάθε ομάδας έγινε προσπάθεια να είναι ανομοιογενής η σύνθεση τόσο ως προς τις μαθησιακές ικανότητες όσο και ως προς το φύλο.

Οι μαθητές θα δουλέψουν ομαδοσυνεργατικά και μπορούν να επιμερίσουν το έργο τους ανάλογα με τις μαθησιακές τους ικανότητες. Η συνδρομή του διδάσκοντα θα είναι καθοδηγητική και συμβουλευτική.

ΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 3 διδακτικές ώρες , που μπορούν να αυξηθούν σε 4 , αν η τάξη δεν αποδίδει με τον προσδοκώμενο ρυθμό ή οι συζητήσεις για τα πολιτεύματα και οι συσχετισμοί τους με τη σημερινή εποχή επεκταθούν λόγω ενδιαφέροντος και συμμετοχής των μαθητών, πράγμα που είναι και ζητούμενο.

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ : Εξοικείωση των μαθητών με τη χρήση των υπολογιστών (φυλλομετρητής, επεξεργαστής κειμένου, πρόγραμμα παρουσιάσεων, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο). Η οργάνωση των μαθητών σε ομάδες προϋποθέτει την προηγούμενη άσκησή τους στην ομαδοσυνεργατική διδασκαλία.

Ηροδότου Ιστορίες - Εισαγωγή: Το έργο του Ηροδότου (Α΄Γυμνασίου)

ΗΡΟΔΟΤΟΣ-ΤΟΕΡΓΟ ΤΟΥ (Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ) from MATINA GOUTZIOU

Ηροδότου Ιστορίες- Εισαγωγή: Βιογραφικά στοιχεία Ηροδότου (Α΄Γυμνασίου)

ΗΡΟΔΟΤΟΣ-ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ (Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ) from MATINA GOUTZIOU

Της μάνας τα καμάρια!

Ανέτρεξα στις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες κι οι μνήμες ξεχύθηκαν σαν χείμαρρος. "Είσαι πολύ τυχερή, Ματίνα" μου είπε ένας φίλος, που κάποιος φωτογράφος απαθανάτισε σημαντικές στιγμές της ζωής σας. Έτσι νιώθω κι εγώ, όταν βλέπω φωτογραφίες σαν αυτή! Τρεις αδερφές, όλες μαθήτριες του δημοτικού, αγκαλιασμένες έξω από το σχολείο τους. Η φωτογραφία είναι από τις αγαπημένες και τραβήχτηκε το 1967-68 (σχολικό έτος) από κάποιο πλανόδιο φωτογράφο, που προφανώς τον φώναξαν οι γονείς μας για να καμαρώνουν όχι στιγμιαία, αλλά εις βάθος χρόνου τα βλαστάρια τους! Θυμάμαι ότι το φόρεμα της Κικής ήταν κίτρινο με χρυσά κουμπάκια, της Φωφώς ασπροκέντημα και το δικό μου ροζ με κεντημένα λουλουδάκια στις τσέπες του. Όλα αγορασμένα από το κατάστημα των Χατζηγιάννη- Βαρδάκα. Μας βλέπω ατσαλάκωτες, με τα φουστανάκια μας σχεδόν κολλαρισμένα και σκέφτομαι πόσο κόπο και δουλειά απαίτησε αυτή η εμφάνιση! Πόσες ώρες νωρίτερα ξύπνησε η μάνα μου για να ετοιμάσει τα ρούχα τα δικά μας, του πατέρα μου, να ετοιμαστεί και η ίδια! Θυμάμαι ότι σε ένα πόμολο παραθύρου σε δωμάτιο του σπιτιού ήταν κρεμασμένες δεκάδες κορδέλες, διαφόρων χρωμάτων και σχεδίων, ένα θαύμα για τα παιδικά μου μάτια και τη φαντασία μου! Βλέπω ότι για την περίσταση η μάνα μου διάλεξε άσπρες για να δέσει με φιόγκους τις πλεξούδες μου. Τα βλέπω όλα αυτά τώρα με το μάτι της μάνας που γνωρίζει από προσωπική πλέον πείρα, πόσος κόπος κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά κι αν τότε εμείς κάναμε περήφανους τους γονείς μας με την παρουσία μας και μόνον, σήμερα καμαρώνω εγώ για την νοικοκυρά, περήφανη και κοκέτα μητέρα μου, που εξακολουθεί να έχει τα ίδια χαρίσματα μέχρι και σήμερα που είναι 84 χρονών!

"Τι εστί γάμος" (Κοζανίτικα μπέντια)

Άλλη μια ιστορία από το βιβλίο του Νάση Αλευρά " μ' είπιν η μάνα μ' " (έκδοση 1964). "Μπέντια" με σκωπτική διάθεση για το γάμο, αλλά και για το πολιτικό "μέσον", τις τακτικές των βουλευτών, καθώς και τον τρόπο επάνδρωσης του δημοσίου.

Χάλιβαν γραμματ'κοί για του ληξιαρχείου. Μαζώθκαν πουλλά πιδιά για να δώσ'ν ιξιτάσεις. Κουντά σι τούτνους πήγαν να γράψ'ν κι ου Πήλιους τ'ς Μπούντιους, ου Ντιόντιους τ'ς Βακής κι ου μίξαρ'ς ου Κουκόλ'ς τ'ς Φλήκους.

Ιέκατσαν ουόλ στα θρανία κι στρώθκαν για του γράψιμου. Κι για να τ'ς δουκιμάσ'ν οι τρανοί, αν ιέκαμναν για του ληξιαρχείου, τ'ς ιέβαλαν να γράψ'ν ιένα ψίχα δύσκουλου αρώτημα: "Τι εστί γάμος;"

Κλασικός ή κλασσικός ; (του Γιώργου Δαμιανού)

Η λέξη “κλασικός” προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “κλάσις, -εως”. Υιοθετήθηκε από τους Λατίνους, αλλά για τη λατινική προφορά έπρεπε να προστεθεί και το δεύτερο σίγμα, γιατί το -s- ανάμεσα σε δύο φωνήεντα προφέρεται ως -ζ-. Στην ελληνική ορθογραφία, λοιπόν, είναι λάθος να μεταφέρουμε τη λατινική γραφή με δύο -σσ-. Η σωστή ορθογραφία είναι: κλασικός, ή, ό Η ιστορία της λέξης: Σήμερα, μιλάμε για κλασική ομορφιά, μουσική, αθλητισμό, ζωγραφική, ντύσιμο, επίπλωση, συνήθειες κ.λπ. Στη ρωμαϊκή αρχαιότητα, όμως, ο όρος κλασικός προσδιόριζε μόνο τους πλούσιος πολίτες και αργότερα και τους συγγραφείς. Στην αρχαία Ρώμη ο όρος “classicus” προσδιόριζε τον πλούσιο πολίτη με μεγάλη υπόληψη και κύρος (dignitas και auctoritas). Το 2ο αιώνα μ.Χ πρωτοπαρουσιάζεται ο όρος από τον Αύλο Γέλλιο, (Aulus Gellius, 125 – 180 μ.Χ.), για να προσδιορίζει τους συγγραφείς πρώτης τάξεως. Κλασικοί συγγραφείς, classici auctores, ήταν εκείνοι που υποστήριζαν την άρχουσα κοινωνική τάξη (classe) σε αντίθεση με τους proletarii scriptores, που έγραφαν ή ανήκαν στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Υπενθυμίζουμε ότι ο όρος προλετάριος < proletarius δήλωνε τον άκληρο πολίτη που δεν μπορούσε να δώσει κανένα έσοδο στο κράτος, παρά μόνο τα παιδιά του (proles), για να καταταγούν στον στρατό. Ο όρος προλετάριος πήρε τη σημερινή σημασία, αν και δε διαφέρει πολύ από την αρχαία, στη Μαρξιστική ορολογία. Στον Μεσαίωνα ο όρος “κλασικός” προσδιόριζε τους συγγραφείς, που τους μελετούσαν στις classes (σχολικές αίθουσες), γιατί τους θεωρούσαν κατάλληλους για τα χρηστά ήθη της εποχής. Στην Αναγέννηση ο όρος classicus προσδιόριζε όλη την ελληνορωμαϊκή λογοτεχνία, που έπρεπε με κάθε τρόπο να διαφυλαχθεί από τις απειλές και τα σκοτάδια του Μεσαίωνα Στα τέλη του 18ου αιώνα πλάθεται ο όρος “Νεοκλασικός” για να να εκφραστούν όλες εκείνες οι ιδέες που εναντιωνόταν στον μπαρόκ Πηγή: http://www.24grammata.com/?p=43370   Διαβάστε Περισσότερα: http://www.asxetos.gr/articles/glossa-ellhnikh/glossa-klasikos-i-klassikos-grammatikh.html#ixzz37oobSP7q

Κοζανίτικες μεταφορικές εκφράσεις

Η Κοζάνη τη δεκαετία του 1930

Τις μεταφορικές αυτές εκφράσεις που εμπεριέχουν λέξεις σχετικές με την τροφή και τη διαδικασία του φαγητού, βρήκα στο εξαιρετικό και πολύτιμο για τον πολιτισμό της Κοζάνης βιβλίο "Γεύσεις από παλιά Κοζάνη" των Ματίνας Μόμτσιου Τσικριτζή και Φάνης Φτάκα Τσικριτζή. Εγώ προσθέτω μόνον τη σημασία τους, πότε και για ποιο λόγο λέγονταν.

1. Μισή μιρίδα άνθρουπους: Λέγονταν για τον μικροκαμωμένο, τον λιανό τον αδύνατο, τον αχαμνό, για κάποιον που δεν τον πιάνει το μάτι σου, που δεν τον λογαριάζεις σημαντικό ή ότι μπορεί να τα καταφέρει. Την έκφραση, τη χρησιμοποιούμε και σήμερα στην κοινή νεοελληνική.

2.Τιρούσιν κι τουν έπιφταν τα σάλια: Λέγονταν για κάποιον που επιθυμεί πάρα πολύ κάτι, που το λιγουρεύεται, που είναι νηστικός ή στερημένος γενικότερα και επιθυμεί αυτό που οι άλλοι απολαμβάνουν ή έχουν από μακριά.

3. Πε τα καθαρά κι μην τα μουτσιαλνάς (μουτσιαλνώ = μασώ): Λέγονταν για τους ανειλικρινείς, γι' αυτούς που προσπαθούσαν να αποκρύψουν στοιχεία, την αλήθεια γενικότερα, γι' αυτούς που μασούσαν τα λόγια τους. Για τις υπεκφυγές και τα μισόλογα, 

4. Μη γένισι μουναχουφάης: Λέγονταν για κάποιον που τα ήθελε όλα δικά του και δεν μοιράζονταν.

5. 'Ν έκαμάμι φσιέκ': α) δηλ. φάγαμε πολύ και καλά, μέχρι σκασμού, την κάναμε ταράτσα. β)Νομίζω ότι η έκφραση αυτή είχε και δεύτερη σημασία και δήλωνε ότι θυμώσαμε κάποιον πάρα πολύ (τουν έφκιασα φσιέκ'), τον κάναμε πύραυλο, Τούρκο, συνήθως για λόγους εκδίκησης ή ανταπόδοσης. 

6. Δε χαρίζ' κάστανα: Λέγονταν για κάποιον που τα λέει έξω από τα δόντια, χωρίς φόβο και πάθος, που μιλάει και εκφράζει την άποψή του με θάρρος και παρρησία. Το λέμε και σήμερα.

7. Είναι χαψιά κι σχώριου (χαψιά = μπουκιά, σχώριου = συγχώρεση): Λέγονταν για κάτι πολύ νόστιμο, εύγευστο ή πολύ όμορφο, με ιδιαίτερο κάλλος π.χ. μια όμορφη κοπέλα. "Είναι μπουκιά και συχώριο" λέμε και σήμερα.

8. Δεν αδειάζου να φάου ψουμί: Δηλαδή, δεν ευκαιρώ, δεν μου περισσεύει χρόνος, είμαι πολυάσχολος. Το έλεγαν συχνά οι παντρεμένες γυναίκες, καθώς οι πολλές δουλειές και υποχρεώσεις τις κρατούσαν συνεχώς στο πόδι. 

9. Μυρίζ' χουρτασιές: Λέγονταν για κάποιον που δεν είχε όρεξη να φάει στο κανονικό τραπέζι, γιατί προηγουμένως είχε τσιμπολογήσει ή και για κάποιον που η οικονομική του άνεση ήταν εμφανής.

Από Ματίνα Γκούτζιου

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οποιαδήποτε προσθήκη ή διόρθωση είναι καλοδεχούμενη και πολύτιμη.

ΟΙ ΑΓΟΥΡΙΔΙΣ (Νάσης Αλευράς)

Άλλη μια ιστορία από το βιβλίο του Νάση Αλευρά «Μ’ είπιν η μάνα μ’» (έκδοση 1964). Τις ιστορίες αυτές θυμάμαι να μας διαβάζει ο πατέρας μου, Θύμιος Γκούτζιος, όταν ήμαστε μικρά παιδιά για να μας διασκεδάσει, θα έλεγα σαν ένα Κοζανίτικο παραμύθι ή «μπέντι» όπως λεν οι Κοζανίτες. Δηλαδή μια ιστορία από τα παλιά που σκοπό έχει να σατιρίσει, να αστειευτεί με πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και να ευχαριστήσει, να δια-σκεδάσει, μερικές φορές ακόμα και να διδάξει. Το βιβλίο αυτό θυμήθηκα τελευταία και το αναζήτησα στη βιβλιοθήκη του πατρικού μου, με αφορμή το μουντιάλ ποδοσφαίρου, καθώς στη μνήμη μου ανασύρθηκε μια ιστορία σχετική με τη «μπάλα» από το συγκεκριμένο βιβλίο. Από κει και πέρα βλέποντας ότι αυτές οι ιστορίες δε διασώζονται σε ηλεκτρονική μορφή, θεώρησα ότι θα ήταν καλό να καταγραφούν και στον διαδικτυακό χώρο, πολύ περισσότερο αφού αποδείχτηκε ότι ενδιαφέρουν και διαβάζονται από τους Κοζανίτες. Στη συγκεκριμένη ιστορία, λόγω πολιτικών συγκυριών, θα μπορούσε να δοθεί και ένας ακόμα τίτλος από φράση του κειμένου: «Πώς οι Γιρμανοί μας ακόλτσαν τ’ άντιρα στα πλιβρά, απ’ τ’ν νησκουσίν». Τίτλος που εκφράζει απόλυτα την πείνα της κατοχής, αλλά προσεγγίζει και την πτώχευση του ελληνικού λαού εξαιτίας της ευρωπαϊκής-γερμανικής πολιτικής, καθώς και των υπηρετούντων αυτήν Ελλήνων πολιτικών.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Τι είναι η περίληψη;

Είναι η συνοπτική και περιεκτική απόδοση, σε συνεχή λόγο, ενός κειμένου. Είναι ένα νέο κείμενο, που, χωρίς να προδίδει το αρχικό, περιλαμβάνει τα σημαντικότερα σημεία του, κατάλληλα συνδεδεμένα.

Η περίληψη βασίζεται:

• Στο θεματικό κέντρο του κειμένου.

• Στους πλαγιότιτλους των παραγράφων ή των θεματικών ενοτήτων

• Στις σημαντικές λεπτομέρειες της κάθε παραγράφου (λέξεις, φράσεις -  κλειδιά).

ΑΦΗΓΗΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ:

Με τον όρο αφήγηση εννοούμε την προφορική ή γραπτή παρουσίαση ενός γεγονότος ή μιας σειράς γεγονότων πραγματικών ή φανταστικών μέσα στο χρόνο.

Β. ΔΟΜΗ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Η αφήγηση στηρίζεται στην ακόλουθη δομή:

1. Δίνονται πληροφορίες για τους ήρωες, το χώρο, το χρόνο.

2. Παρουσιάζονται τα γεγονότα, το πρόβλημα, ο στόχος, η δράση, το αποτέλεσμα. Δίνεται δηλαδή η εξέλιξη της ιστορίας, των γεγονότων μέσα στο χρόνο.

3. Δίνεται η λύση, δηλαδή το τέλος της ιστορίας, η κρίση του αφηγητή.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο...!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο παράθυρο στον κόσμο της γνώσης. που μου μαθαίνει το χρήσιμο για τη ζωή, αυτό που θα με μορφώσει και θα με βελτιώσει ως άνθρωπο, χωρίς να με βομβαρδίζει με ένα σωρό λεπτομέρειες και ύλη που αδυνατώ να συγκρατήσω. 

Βιώνω ένα σχολείο όπου η ύλη των μαθημάτων είναι δυσανάλογη μ' αυτό που μπορώ να αφομοιώσω ή να αντέξω, ενώ η διαμόρφωση της προσωπικότητας μου δεν είναι αδιάφορη για το σχολείο, αλλά έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που καλλιεργεί το μυαλό μου, που αναπτύσσει την ευφυΐα μου, χωρίς να με κάνει να αγανακτώ από κούραση και φόρτο εργασίας και εν τέλει να το αντιπαθώ. 

Βιώνω ένα σχολείο που μου είναι μισητό γιατί με αναγκάζει να απαρνούμαι τα δικαιώματα και τις χαρές της ηλικίας μου, με αναγκάζει να δουλεύω και να τρέχω όλη τη μέρα σαν ένα κουρδισμένο μηχάνημα. Λένε πως στην Ελλάδα εμείς οι μαθητές είμαστε οι πιο σκληρά εργαζόμενοι

Ονειρεύομαι λιγότερες ώρες μάθημα κι όχι συνεχή 7ωρα, μεγαλύτερα διαλείμματα ανάμεσα στα μαθήματα για να μπορώ να ξανασάνω, να επικοινωνήσω με τους συμμαθητές μου και με περισσότερη όρεξη και αποτελεσματικότητα να παρακολουθώ αυτά που με ενδιαφέρουν. 

Βιώνω ένα σχολείο κουραστικό, γυρνάω στο σπίτι μου κουρασμένος και πονοκεφαλιασμένος, στα διαλείμματα δεν προλαβαίνω ούτε να φάω. Βλέπω τους συμμαθητές μου ελάχιστα εκτός μαθήματος, ενδεχομένως αυτό το καταπιεστικό και δυσάρεστο σχολείο να εξηγεί και την επιθετική συμπεριφορά ορισμένων μαθητών.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ : "Ρωμαϊκά και Βυζαντινά Μνημεία της Κωνσταντινούπολης "

ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ:

1.Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως :
https://www.slideshare.net/matinagoutziou/ss-34145790

2. Η Παναγία των Βλαχερνών:
http://www.slideshare.net/matinagoutziou/1-34141231

3. Η Αγία Σοφία:
http://www.slideshare.net/matinagoutziou/1-34144682

4. Η Βασιλική Κινστέρνα του Ιουστινιανού:
http://www.slideshare.net/matinagoutziou/ss-34144897

5. Ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης:
http://www.slideshare.net/matinagoutziou/ss-34145434

6. Η Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία Μπαλουκλιώτισσα:
http://www.slideshare.net/matinagoutziou/ss-34759693

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ( ΟΔΥΣΣΕΙΑ)

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ: Ματίνα Γκούτζιου (φιλόλογος)

ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ: Επανάληψη στην εισαγωγή στο έπος και στην Οδύσσεια του Ομήρου

ΤΑΞΕΙΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ: Α΄ΤΑΞΗ 

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΑΞΗΣ:  Οι μαθητές παρακολουθούν μέσα στην τάξη την προβολή του λογισμικού και συμμετέχουν διαλέγοντας τη σωστή απάντηση τόσο στις επαναληπτικές ερωτήσεις, όσο και στο παιχνίδι. Παρακολουθούν επίσης παραστατικό video σχετικό με την τεχνική του εγκιβωτισμού και εικόνες εμπνευσμένες από την Οδύσσεια. Συμμετέχουν όλοι οι μαθητές απαντώντας είτε με τη σειρά, είτε κατά βούληση ανάλογα με την εμπέδωση των γνώσεων που απέκτησαν.

Σσσσσ! Μην ξυπνάτε βάρβαρα τις κόρες της Αμφίπολης.

Βλέπω κάθε μέρα σ' όλα τα ΜΜΕ (τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιόφωνο, εφημερίδες, διαδίκτυο) πολύς λόγος να γίνεται για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη κι αναρωτιέμαι αν οι ανασκαφικές έρευνες προχωρούν με τόσο γρήγορο ρυθμό, ώστε καθημερινά να υπάρχουν νέα και ανακοινώσεις!

Διαβάζω διάφορα σενάρια για το ταφικό μνημείο που είναι της Ολυμπιάδας ή της Ρωξάνης ή και των δύο ή του Νέαρχου ή του Μ. Αλέξανδρου....που είναι συλημένο ή ασύλητο, διαβάζω για τα χέρια των Καρυάτιδων που απαγόρευαν την είσοδο στον τάφο ή απλά στήριζαν την οροφή ή fuck Εγγλέζοι, γιατί τώρα έχουμε τις δικές μας Καρυάτιδες και επομένως δεν προβληματιζόμαστε τόσο για τις κλεμμένες...Εννοείται ότι όλα αυτά προκαλούν παγκόσμια συγκίνηση κι όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους και πάλι σε μας....εικασίες δηλ. ατελείωτες και αστήρικτες. 

Φυσικά όλοι έχουμε γίνει ειδικοί και στη χρονολόγηση του μνημείου, διαβάζουμε μια ανακρίβεια και την αναμεταδίδουμε ταχύτατα, ώστε να μη μείνουν και οι άλλοι αφώτιστοι. Ως ειδικοί επί παντός επιστητού νομιμοποιούμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα για τα ευρήματα, τους συμβολισμούς τους, την τεχνοτροπία, αν τα ευρήματα υπέστησαν ζημιές από φυσικά αίτια ή από ανθρώπινο χέρι κλπ.

Εννοείται επίσης ότι πρώτος απ' όλους έσπευσε να καπηλευθεί το γεγονός ο πρωθυπουργός της χώρας. Πώς να αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα τρέχοντα καυτά και σοβαρά προβλήματα; Μόνο για τέτοιους λόγους χρειαζόμαστε το κλέος των προγόνων!

ΣΤ'Ν ΕΚΘΙΣ' (Νάσης Αλευράς)

Άλλη μια ιστορία από το βιβλίο του Νάση Αλευρά «Μ’ είπιν η μάνα μ’» (έκδοση 1964). Τις ιστορίες αυτές θυμάμαι να μας διαβάζει ο πατέρας μου, Θύμιος Γκούτζιος, όταν ήμαστε μικρά παιδιά για να μας διασκεδάσει, θα έλεγα σαν ένα Κοζανίτικο παραμύθι ή «μπέντι» όπως λεν οι Κοζανίτες. Δηλαδή μια ιστορία από τα παλιά που σκοπό έχει να σατιρίσει, να αστειευτεί με πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και να ευχαριστήσει, να διασκεδάσει, μερικές φορές ακόμα και να διδάξει. Βλέποντας ότι αυτές οι ιστορίες δε διασώζονται σε ηλεκτρονική μορφή, θεώρησα ότι θα ήταν καλό να καταγραφούν και στον διαδικτυακό χώρο, πολύ περισσότερο αφού αποδείχτηκε ότι ενδιαφέρουν και διαβάζονται από τους Κοζανίτες.

Η συγκεκριμένη ιστορία αναφέρεται στη ΔΕΘ. Η πρώτη Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης εγκαινιάστηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1926. Στις σημερινές της εκθεσιακές εγκαταστάσεις η ΔΕΘ-Helexpo μεταφέρθηκε οριστικά το 1937. Η λειτουργία της διακόπηκε προσωρινά εξαιτίας του πολέμου, ενώ το 1950 χρηματοδοτήθηκε από το σχέδιο Μάρσαλ για την αποκατάσταση του λεηλατημένου εκθεσιακού χώρου. Κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 οι Έλληνες εκθέτες που συμμετείχαν στις διοργανώσεις ανέρχονταν σε 400, ενώ οι ξένοι έφταναν τους 1.500 κατά μέσο όρο ανά διοργάνωση. Το 1967 μάλιστα οι επισκέπτες άγγιξαν τον αριθμό ρεκόρ του 1,7 εκατομμυρίου. Στη δεκαετία του ’70 κατασκευάστηκαν τα μεγαλύτερα περίπτερα της ΔΕΘ-Helexpo, τα οποία λειτουργούν μέχρι και σήμερα, ενώ το 1973 διοργανώθηκαν οι πρώτες κλαδικές εκθέσεις, η Διεθνής Έκθεση Γούνας και η Διεθνής Έκθεση Μαρμάρου. Σήμερα διοργανώνει μεγάλες κλαδικές εκθέσεις, περιφερειακές εκθέσεις ανά την Ελλάδα, συμμετέχει σε μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού με εθνικά περίπτερα και διαχειρίζεται τις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Εκθεσιακού και Συνεδριακού Κέντρου Θεσσαλονίκης και του Εκθεσιακού και Συνεδριακού Κέντρου Αθηνών. (Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/ΔΕΘ)

Βέβαια να μην ξεχνάμε ότι στα εγκαίνια της ΔΕΘ κάθε χρόνο ο πρωθυπουργός της χώρας προβαίνει σε βαρυσήμαντες δηλώσεις και εξαγγελίες για την οικονομία, που προκαλούν τόσο γέλιο, όσο και η παρακάτω ιστορία (αν δεν αδικώ τις δηλώσεις στη σύγκριση αυτή).

Αλλά για να μη μακρηγορώ περισσότερο, ιδού η ιστορία:

Μελαγχολία του Σεπτέμβρη.......

Μελαγχολία του Σεπτέμβρη...λέει το παλιό ιταλικό τραγούδι που ερμηνεύει ο Peppino di Capri! Θα έλεγα όμως ότι η μελαγχολία για το τέλος της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς και την αρχή του φθινοπώρου θα μπορούσε να μετατεθεί για τον Οκτώβριο, τότε που ο καιρός ψυχραίνει περισσότερο και η διάρκεια της μέρας μικραίνει κι άλλο. Εξάλλου μάλλον χρειάζεται μεγαλύτερο διάστημα για να ξεθωριάσουν οι γλυκές μνήμες του καλοκαιριού, οι όμορφες στιγμές με την οικογένεια ή με την παρέα, οι καλοκαιρινοί έρωτες...!

Μελαγχολία του Σεπτέμβρη...και οι πρώτες του μέρες μας προέκυψαν βροχερές, με συχνά μπουρίνια, πλημμυρισμένους δρόμους και οικήματα....Όμως τι φταίει ο έρμος ο Σεπτέμβρης για τα φραγμένα φρεάτια, τις κακοτεχνίες και την έλλειψη υποδομών; Αυτά να τα αποδώσουμε τω Καίσαρι, στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες που ανάξια υπηρετούν τους πολίτες, ψευδώς ορκίζονται όταν αναλαμβάνουν το αξίωμα τους (μια που πολύς λόγος έγινε τελευταία για τον θρησκευτικό και πολιτικό όρκο), που υποτιμούν τους εαυτούς τους και εμάς ή καλύτερα υποτιμούν οπωσδήποτε εμάς τους πολίτες και περί άλλων μεριμνούν σ' ότι αφορά τους εαυτούς τους.

Μπουγελο-υποκρισίες!

Θέλω να δω, τώρα που θα φθινοπωριάσει, τι θ' απογίνουν τα "φιλάνθρωπα" συναισθήματα όσων μπουγελώνονται με παγωμένο νεράκι. Ή μήπως η φιλανθρωπία κρατάει κάποιο τέρμινο και μετά μας τελειώνει. Ίσα για να κάνουμε την πλάκα μας! Αίσχος, είναι λίγο να λες.

Περιμένουμε μήπως να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο μ' αυτά τα μυαλά; Μάταια! Αυτά τα μυαλά μας οδήγησαν εδώ και καμιά ελπίδα δεν αφήνουν για το μέλλον!

H νόσος της Πλάγιας Αμυοτροφικής Σκλήρυνσης (ALS) είναι η μόνη που αξίζει τη φιλανθρωπία μας; Βέβαια κι αυτό ακόμα το αγνοεί η συντριπτική πλειοψηφία όσων μπουγελώνονται και φυσικά δεν συνδράμει οικονομικά σε οποιαδήποτε φιλανθρωπία! 

Ο κόσμος είναι γεμάτος πληγές, πολέμους, δυστυχισμένους, ανθρώπους που δεν έχουν τα στοιχειώδη για να επιβιώσουν, που πεινούν, που διψούν, που βιάζονται, που σφαγιάζονται, που υποφέρουν από πλήθος ασθενειών.... Όλα λοιπόν είναι μόδα; Δεχόμαστε χωρίς κρίση ό,τι μας επιβάλλουν τα μέσα και όσοι έχουν τη δύναμη να χειραγωγούν και να κατευθύνουν;

Ποιος νοιάστηκε και έδειξε φιλάνθρωπα συναισθήματα για τα παιδιά της Παλαιστίνης; Είδατε εσείς για παράδειγμα καμιά κίνηση ανάλογη μ' εκείνη που είχε δημιουργηθεί για τα παιδιά του πολέμου από τη Σερβία; Πολλοί και θα μπορούσαν και θα ήθελαν να φιλοξενήσουν αυτά τα δυστυχισμένα παιδιά, μάλλον όμως τα θεωρούν κι αυτά τρομοκράτες, γι' αυτό ακόμα και διεθνείς οργανώσεις όπως ο Ερυθρός Σταυρός ποιούν την νήσσαν.

Μπουγελώθηκε κανείς για τους ξεριζωμένους αυτού του πλανήτη, για τις γυναίκες που βιάζονται στην Ινδία κ.α. ή γίνονται δέκτες απίστευτης σκληρότητας στις χώρες τους, ώστε να δημιουργηθούν υποδομές, στέγες καταφυγής και προστασίας; Μήπως η φιλανθρωπία έχει κάτι από το χρώμα του Χόλυγουντ κι όταν αρχίζει να μην είναι τόσο λαμπερή, ανέφελη, μοδάτη και δημοφιλής δεν μας αφορά; 

Από τέτοιου είδους "φιλανθρωπίες", ακόμα κι αν μαζεύτηκαν κάποια χρήματα όπως διαβάζω, ο άνθρωπος κινδυνεύει, γιατί μετατρέπεται σε ένα άκριτο και ποδηγετούμενο όν, πράγμα επικίνδυνο.

Λυπάμαι πραγματικά που καθημερινά βλέπω δεκάδες μαθητές μου να έχουν καταληφθεί από την επιδημία και να γίνονται τα θύματα της νέας μόδας. Όσο κι αν είναι μικροί, αν ο κόσμος που ζούμε δεν τους αρέσει και θέλουν να τον αλλάξουν, πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται.

Από Ματίνα Γκούτζιου

Η Μ.Γκούτζιου είναι στην τοποθεσία "home", πίνει κοκτέιλ "f/b" και περνάει τέλειαααα!!!!

Το μέσο κοινωνικής δικτύωσης που λέγεται f/b άρχισα να το χρησιμοποιώ λίαν προσφάτως. Οι δικοί μου λόγοι για τη δημιουργία σελίδας ήταν η διάθεση να επικοινωνώ με τους μαθητές μου, ότι ενδεχομένως μπορώ να χρησιμοποιήσω το f/b ως εργαλείο δουλειάς, κι αυτό σε συνδυασμό με τις παροτρύνσεις των μαθητών μου να δημιουργήσω f/b, όταν τους παρέπεμπα στο ιστολόγιό μου, γιατί έτσι μπορούν να με βρίσκουν και να επικοινωνούμε πιο εύκολα. Συγχρόνως οι πιο ειδικοί, δηλ. αυτοί που ασχολούνται χρόνια με το διαδίκτυο, μου είπαν ότι για να έχω μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στο ιστολόγιο, πρέπει οπωσδήποτε να έχω και f/b. Τέλος είπα να μη μείνω αστοιχείωτη, ως προς τα νέα μέσα και να πειραματιστώ.

Η μέχρι στιγμής εμπειρία με προβληματίζει. Ποια είναι τα θετικά και η σκοπιμότητα του μέσου και ποια τα αρνητικά; Φαντάζομαι, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, υπάρχουν και οι δύο όψεις του νομίσματος. Οι άνθρωποι καλούμαστε κι εδώ να κάνουμε τη διαφορά με το είδος των αναρτήσεων, αλλά και των απαντήσεων ή του όποιου διαλόγου μπορεί να γίνει μέσω f/b. Εξάλλου αυτό δε σημαίνει δικτυώνομαι κοινωνικά; Γίνομαι κοινωνός απόψεων, ιδεών, της ειδησεογραφίας, μοιράζομαι τη γνώση, δείχνω και προβάλλω τα επιτεύγματα μου, κάνω διάλογο και επιχειρηματολογώ, κοινωνώ στους άλλους το ενδιαφέρον που διάβασα, διαπίστωσα, είδα, ανταλλάσσω χρήσιμες εμπειρίες....προβάλλω την ποιότητα, προάγω ό,τι καλλιεργεί και εξυψώνει το πνεύμα, ό,τι με βελτιώνει ως άνθρωπο, μεταδίδω το καλό και το χρήσιμο ταχύτατα......

Η ποιότητα κάνει τη διαφορά.

Η καλοκαιρινή ζέστη είναι ευπρόσδεκτη κι ευχάριστη, αν δεν είναι καύσωνας. Ανοίγεις τα παράθυρά σου το βράδυ και μπαίνει μες στο σπίτι η δροσιά κι ο ήχος της θάλασσας, η χορωδία των τριζονιών, οι μυρωδιές των λουλουδιών, το φως των αστεριών, η απόλυτη απουσία κάθε ενοχλητικού θορύβου. Κοιμάσαι γλυκά, απαλλαγμένος από τις έννοιες, ανάλαφρος, ήρεμος.....με το αεράκι του Αιγαίου να σε χαϊδεύει και να σε νανουρίζει.....Έτσι είναι ο παράδεισος των διακοπών, κάπου κοντά στη Σητεία!

Η καλοκαιρινή ζέστη είναι ευπρόσδεκτη κι ευχάριστη, αν δεν είναι καύσωνας. Ανοίγεις τα παράθυρά σου το βράδυ, όμως το μόνο που μπαίνει είναι οι θόρυβοι των αυτοκινήτων, το γκάζωμα των μηχανών και το μούγκρισμα των εξατμίσεων....... Με την επιστροφή στην πόλη ο παράδεισος έγινε κόλαση! Τι είναι προτιμότερο να σκας από τη ζέστη με κλειστά παράθυρα ή να σε τρελαίνουν οι θόρυβοι;