Ονειρεύομαι ένα σχολείο...!

Ονειρεύομαι ένα σχολείο παράθυρο στον κόσμο της γνώσης. που μου μαθαίνει το χρήσιμο για τη ζωή, αυτό που θα με μορφώσει και θα με βελτιώσει ως άνθρωπο, χωρίς να με βομβαρδίζει με ένα σωρό λεπτομέρειες και ύλη που αδυνατώ να συγκρατήσω. 

Βιώνω ένα σχολείο όπου η ύλη των μαθημάτων είναι δυσανάλογη μ' αυτό που μπορώ να αφομοιώσω ή να αντέξω, ενώ η διαμόρφωση της προσωπικότητας μου δεν είναι αδιάφορη για το σχολείο, αλλά έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που καλλιεργεί το μυαλό μου, που αναπτύσσει την ευφυΐα μου, χωρίς να με κάνει να αγανακτώ από κούραση και φόρτο εργασίας και εν τέλει να το αντιπαθώ. 

Βιώνω ένα σχολείο που μου είναι μισητό γιατί με αναγκάζει να απαρνούμαι τα δικαιώματα και τις χαρές της ηλικίας μου, με αναγκάζει να δουλεύω και να τρέχω όλη τη μέρα σαν ένα κουρδισμένο μηχάνημα. Λένε πως στην Ελλάδα εμείς οι μαθητές είμαστε οι πιο σκληρά εργαζόμενοι

Ονειρεύομαι λιγότερες ώρες μάθημα κι όχι συνεχή 7ωρα, μεγαλύτερα διαλείμματα ανάμεσα στα μαθήματα για να μπορώ να ξανασάνω, να επικοινωνήσω με τους συμμαθητές μου και με περισσότερη όρεξη και αποτελεσματικότητα να παρακολουθώ αυτά που με ενδιαφέρουν. 

Βιώνω ένα σχολείο κουραστικό, γυρνάω στο σπίτι μου κουρασμένος και πονοκεφαλιασμένος, στα διαλείμματα δεν προλαβαίνω ούτε να φάω. Βλέπω τους συμμαθητές μου ελάχιστα εκτός μαθήματος, ενδεχομένως αυτό το καταπιεστικό και δυσάρεστο σχολείο να εξηγεί και την επιθετική συμπεριφορά ορισμένων μαθητών.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου θα έχω λόγο στην επιλογή αυτών που διδάσκομαι, όπου δεν θα μου επιβάλλονται όλα υποχρεωτικά, αλλά θα μπορώ να διαλέγω κάποια μαθήματα ανάλογα με τα ενδιαφέροντα μου. Ονειρεύομαι μαθήματα και βιβλία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου και είναι καλογραμμένα. Ονειρεύομαι βιβλία που διατρανώνουν την αλήθεια κι όχι παραμύθια. 

Βιώνω ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου ο μαθητής δεν έχει κανένα λόγο. Κάποιοι που μάλιστα δε φαίνεται να τα καταφέρνουν καλά, αποφασίζουν για όλα ερήμην της σχολικής κοινότητας. Το αποτέλεσμα του έργου τους είναι ένα σχολείο κουραστικό και αντιπαθητικό στους μαθητές, πολυδάπανο και αναποτελεσματικό για τους γονείς, ανάξιο του μόχθου και του αγώνα πολλών εκπαιδευτικών που κοπιάζουν και προσπαθούν, αλλά συγχρόνως είναι υποχρεωμένοι να υπηρετούν ένα σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα, που σκιάζει το έργο ακόμα και των πιο καλών δασκάλων.

Ονειρεύομαι δασκάλους μορφωμένους, χαμογελαστούς, ζεστούς, γλυκούς και πράους με τους μαθητές, ονειρεύομαι μαθήματα και συνεργασίες εμπνευσμένες μέσα σε κλίμα κατανόησης, αγάπης, ευφορίας και δημιουργικότητας.

Αντιμετωπίζω συχνά την αυστηρότητα, την έλλειψη κατανόησης, την αδιαφορία, την αρνητική στάση των δασκάλων μου.

Ονειρεύομαι όμορφα σχολικά κτίρια με λειτουργικές αίθουσες, πράσινες αυλές, χώρους για αθλοπαιδιές, αίθουσες εκδηλώσεων, μουσικής, χορού, χαλάρωσης, προβολών, βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια, εργαστήρια, σύγχρονους υπολογιστές.....

Φοιτώ σε άσχημα σχολικά κτίρια, κάτι τσιμεντένια κουτιά, ελλιπώς εξοπλισμένα όπου αυτό που είναι αυτονόητο να υπάρχει για να λειτουργήσει ένα σχολείο στις αναπτυγμένες χώρες, εδώ θεωρείται πολυτέλεια ή αν γίνει κάποιο έργο βελτίωσης προβάλλεται σαν να πρόκειται για ένα από τα θαύματα του κόσμου.

Είμαι νέος κι ονειρεύομαι......! Πότε όμως τα όνειρα μου θα γίνουν πραγματικότητα; Αναρωτιέμαι, απογοητεύομαι... όμως και πάλι ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ!

Αφιερωμένο στους μαθητές μου μαζί με τις ευχές μου για καλή χρονιά.

Από  Ματίνα Γκούτζιου