Μελαγχολία του Σεπτέμβρη...λέει το παλιό ιταλικό τραγούδι που ερμηνεύει ο Peppino di Capri! Θα έλεγα όμως ότι η μελαγχολία για το τέλος της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς και την αρχή του φθινοπώρου θα μπορούσε να μετατεθεί για τον Οκτώβριο, τότε που ο καιρός ψυχραίνει περισσότερο και η διάρκεια της μέρας μικραίνει κι άλλο. Εξάλλου μάλλον χρειάζεται μεγαλύτερο διάστημα για να ξεθωριάσουν οι γλυκές μνήμες του καλοκαιριού, οι όμορφες στιγμές με την οικογένεια ή με την παρέα, οι καλοκαιρινοί έρωτες...!
Μελαγχολία του Σεπτέμβρη...και οι πρώτες του μέρες μας προέκυψαν βροχερές, με συχνά μπουρίνια, πλημμυρισμένους δρόμους και οικήματα....Όμως τι φταίει ο έρμος ο Σεπτέμβρης για τα φραγμένα φρεάτια, τις κακοτεχνίες και την έλλειψη υποδομών; Αυτά να τα αποδώσουμε τω Καίσαρι, στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες που ανάξια υπηρετούν τους πολίτες, ψευδώς ορκίζονται όταν αναλαμβάνουν το αξίωμα τους (μια που πολύς λόγος έγινε τελευταία για τον θρησκευτικό και πολιτικό όρκο), που υποτιμούν τους εαυτούς τους και εμάς ή καλύτερα υποτιμούν οπωσδήποτε εμάς τους πολίτες και περί άλλων μεριμνούν σ' ότι αφορά τους εαυτούς τους.
Τρεις του Σεπτέμβρη χθες. Την ίδια μέρα το 1843 σε καιρούς απόλυτης μοναρχίας, οι Έλληνες αγωνίστηκαν για την κατοχύρωση Συντάγματος, που σήμερα σε καιρούς δημοκρατίας παραβιάζεται χωρίς αιδώ. Την ίδια μέρα γιόρταζε και το ΠΑΣΟΚ τα 40 χρόνια από την ίδρυση του. Μάλλον όμως τα ποσοστά του κόμματος ύστερα από τόσα σκάνδαλα, διαφθορά και κακή διακυβέρνηση μετατρέπουν τα γενέθλια σε μνημόσυνο. Μάλιστα στα σαράντα του "μακαρίτη", οι κληρονόμοι μετέτρεψαν την αίθουσα τελετής σε πεδίο σύγκρουσης, δεν μπόρεσαν να σεβαστούν τη σωρό!
Τι φταίει όμως ο Σεπτέμβρης γι' αυτά; Ίσα -ίσα είναι τόσο γλυκός σαν το μούστο, τη μουσταλευριά, το πετιμέζι...ο Τρυγητής όπως τον λέει ο λαός. Μπορείς να τα βάλεις με το Σεπτέμβρη που με τον οίνο ευφραίνει τις καρδιές μας; Άσε που πολλοί προτιμούν τις διακοπές τους να τις κάνουν τον Σεπτέμβρη, τότε που οι ορδές επιστρέφουν κι η θάλασσα είναι πιο καθαρή, ήσυχη και απολαυστική. Εξάλλου οι μπόρες του Σεπτέμβρη μάλλον καλοκαιρινές, παρά φθινοπωρινές μπορούν να χαρακτηριστούν. Εκεί που συννεφιάζει, αστράφτει και βροντάει, εκεί ξαναβγαίνει ο ολόλαμπρος, ο ζωοδότης και στεγνώνει τη βρεγμένη γη που ξεδίψασε και μοσχοβολάει ο τόπος νοτισμένη γη και ξεπροβάλλει το ουράνιο τόξο, μια ομορφιά! Και δώστου οι φωτογραφίες και οι selfies με φόντο τα χρώματα της ίριδας! Ποια μελαγχολία!
Κι αν χρειάζεται κάποιο ζακετάκι τις πρωινές ή τις βραδινές ώρες, τα σπίτια μας είναι ακόμα ζεστά, εξακολουθούμε να κοιμόμαστε με ανοιχτά παραθυρόφυλλα, να φοράμε καλοκαιρινά, να μην αποχωριζόμαστε τη σαγιονάρα.....όλες αυτές τις καλές και άνετες συνήθειες. Το ίδιο ζεστές με τον καιρό, είναι και οι καρδιές μας. Κρατάνε ακόμα τις γλυκές μνήμες του καλοκαιριού, τις όμορφες στιγμές της ξεγνοιασιάς και την ελπίδα ότι ο Σεπτέμβρης είναι αποκαλόκαιρο και δεν θα μας λείψουν οι μικρές αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα σε παραθαλάσσιους προορισμούς. Περισσεύουν ακόμα βουτιές και κολύμπι. το ξάπλωμα στην αμμουδιά ή το αγνάντεμα της θάλασσας από κάποιο βράχο, εκεί που το κύμα σου δροσίζει τα πόδια...
Από Σεπτέμβρη σου λέει κάθε κατεργάρης στο μπάγκο του. Μπα δε θα πάρουμε, ας το μεταθέσουμε για αργότερα!
Αρνούμαστε να μελαγχολήσουμε κι άσε τον Peppino di Capri να κελαηδά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου