Οι ερωτευμένοι Πακιστανοί συνταξιδιώτες μας
"Η αμπάγια σου θροΐζει κι η καρδιά μου φτερουγίζει."
Αυτό κι άλλα ανομολόγητα, ιδιωτικά,
διαβάζαμε στη σκέψη, στη ματιά
του νιόπαντρου Πακιστανού και ξεναγού
ερωτοφουντωμένου σαν την ουρά του παγωνιού.
Άλλος του διάλεξε γυναίκα, παπούτσι από τον τόπο σου κ.τ.λ.,
η μάνα που τον γνώριζε καλά κι ήθελε ο γιος
εκεί στο Άμπου Ντάμπι, στην ξενιτιά, στον έρωτα να βρει παρηγοριά.
Υπάκουσε ο Άχμεντ παραδοσιακά, στης μάνας του τα προξενιά
επέστρεψε στο Πακιστάν για ραντεβού και γάμο στα τυφλά.
Έδεσε τόσο το γλυκό ανάμεσα σε νύφη και γαμπρό
που τα κρυφά τους λόγια σα με ντουντούκα διαδήλωσης έσερναν το σκοπό
στου Άμπου Ντάμπι τα παλάτια, κατώτερα από το παλάτι που έχτισαν οι δυο.
"Την αμπάγια σου θα βγάλω, τα χρυσά σανδάλια σου δε θα προλάβω
αχ, να γυρίσουμε στο σπίτι ... " και άλλα δεν ομολογώ.
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου