Ταξίδι στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό
Στο γέροντα ωκεανό του Isidore Ducasse, που ο ποιητής μοναδικά υμνεί,
στο γίγαντα όλων των θαλασσών, στον Άτλαντα, του κόσμου όλου τον κουβαλητή
πλεύσαμε μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα ταξίδι αναψυχής και κάπως μακρινό.
Στις παγωμένες θάλασσες του, Ατλαντικός στο μέρος του το βορινό,
Ιούνιο μήνα με βαρύ χειμερινό εξοπλισμό, μπουφάν, σκουφί ...
ότι ο Τιτάνας κάπου εκεί αναπαύει το γέρικο παγωμένο του κανί.
Τα βάθη του στις θάλασσες αυτές δε θέλεις να γνωρίζεις,
τα βλέπεις όμως καθημερινά σε μέσα ηλεκτρονικά απάνω στα πλωτά.
Κι αν ο θεός όλων των νερών κάνει πως τα πόδια του κουνά
να τα ξεπιάσει μοναχά, κρουζιερόπλοια ατσαλένια θεριά
ακολουθούν χορευτικά τα βήματα του κι υποταγή δηλώνουν στον ωκεανό,
αναγνωρίζοντας τη θεία του αρχέγονη και ανυπέρβλητη υπεροχή, ταπεινά.
Στων θαλασσών τις πλοιο-πολιτείες που ο ωκεανός μεγαλόθυμα φιλοξενεί
ταξιδευτές απολαμβάνουν το θέαμα του με δύση και ανατολή,
γνωρίζοντας όλοι πως στα χέρια του την πλεύση και την τύχη τους κρατεί.
Έτσι, ανάμεσα σε φαγοπότια, ρεμβασμούς, θεάματα, χορούς ...
κρυφά σαν τους πρωτόγονους του απευθύνουν προσευχή
στο όνειρο που ζουν στα χέρια του, σε κόσμους να τους οδηγεί,
να δείξει καλοσύνη κι ήσυχα σαν τη μάνα που μωρό στην αγκαλιά κρατεί
να τους λικνίζει απαλά κι εκείνοι να βυθίζονται σε μουσικές και χρώματα
που ο νους - βρέφη ανήμπορα οι ταξιδευτές στου ωκεανού την αγκαλιά -
στις άγραφες λευκές σελίδες του σαν παραμύθι ευτυχίας θα βαστά.
Είν' τα ταξίδια στου Άτλαντα τις θάλασσες απάνω σε πολιτειών σκαριά
μάγισσες που σε δένουν με κλαδάκια, λαγοπόδαρα, βοτάνια, μαντζούνια ποτά ....
Σπονδές, χοές στον τιτάνιο Ατλαντικό επιθυμείς να αποτίσεις ξανά και ξανά.
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου