Ο Απολογισμός της σχολικής χρονιάς 2013-2014

Θα ξεκινήσω κοινότυπα λέγοντας πως άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Ας επιχειρήσω λοιπόν έναν απολογισμό ως είθισται, όταν κάτι τελειώνει. Ποια ήταν τα θετικά και ποια τα αρνητικά αυτής της χρονιάς; Τι καλό έγινε που να μπορεί να μείνει χαραγμένο στη μνήμη και να χαμογελάς όταν το σκέφτεσαι ή τι καλό έγινε που να είναι χρήσιμο για τη σχολική κοινότητα και να αξίζει να επαναληφθεί; Ποια είναι τα λάθη , οι ελλείψεις, τα μειονεκτήματα που δημιούργησαν προβλήματα και πρέπει να αποφευχθούν, αν ενδιαφερόμαστε για τη βελτίωση της σχολικής ζωής; Βέβαια τα περισσότερα από τα άσχημα, έχουν να κάνουν με το Υπουργείο Παιδείας και την εκπαιδευτική του πολιτική και δυστυχώς δεν είναι στο χέρι της σχολικής κοινότητας να τα διορθώσει, καθώς οι αποφάσεις σ' αυτόν τον τόπο πλέον παίρνονται ερήμην του λαού.

Ορκομωσία και τήβεννος

Στα τοπικά ιστολόγια μεταξύ των άλλων διάβασα και την είδηση με τίτλο:"Τελετή ορκωμοσίας των τελειόφοιτων των Τμημάτων της Σχολής Διοίκησης & Οικονομίας του ΤΕΙ ...............". Ως εδώ όλα καλά, μάλιστα συγχαίρω κι εγώ όσους κατάφεραν να τελειώσουν τη σχολή τους καταβάλλοντας κόπους και προσπάθεια και τους εύχομαι καλή σταδιοδρομία. Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι οι φωτογραφίες και το video με στιγμιότυπα από την ορκωμοσία, όπου όλοι οι απόφοιτοι είναι ενδεδυμένοι με τήβεννο, που πολύ φαίνεται να φοριέται τελευταία σε τελετές αποφοίτησης πανεπιστημίων, ιδιωτικών σχολείων και κολεγίων, σχολών κατάρτισης,αλλά και σε τελετές ακαδημαϊκών, πανεπιστημιακών κλπ

Πριν από μερικές δεκαετίες στις προαναφερθείσες τελετές, οι άνθρωποι πήγαιναν ενδεδυμένοι με τη συνήθη περιβολή τους, ο καθένας ανάλογα με τη δυνατότητα και την αισθητική του. Ποιοι άραγε είναι οι λόγοι που σήμερα προτιμάται η τήβεννος; Κάποιες προφανείς απαντήσεις είναι οι παρακάτω:

Το δαχτυλίδι του Πολυκράτη, ένας οιωνός για το τέλος της τυραννίας του.

Ο ιστορικός Ηρόδοτος στο Γ΄βιβλίο του (που φέρει το όνομα της μούσας Θάλειας) μας διηγείται μεταξύ των άλλων και μια ιστορία για τον τύραννο της Σάμου Πολυκράτη και την ιδιαίτερη εύνοια της τύχης προς αυτόν. Πρόκειται για μια νουβέλα, αφού ο Ηρόδοτος εκτός από μεγάλος ιστορικός, υπήρξε και δεινός λογοτέχνης και δημιούργησε λογοτεχνήματα, τα οποία παρεκβαίνουν βέβαια από την ιστορική αφήγηση, από την άλλη όμως φωτίζουν πρόσωπα, καταστάσεις, συνήθειες, γενικότερα την εποχή στην οποία και εντάσσονται.

Ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ (Πολυκράτης):

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ., όταν ο Πολυκράτης κυβερνά τη Σάμο. Στην αρχή συγκυβερνά με τους αδελφούς του, Πολύγνωτο και Συλοσώντα μοιράζοντας το νησί, αργότερα όμως ως γνήσιος τύραννος τους εξοντώνει. Έτσι γίνεται απόλυτος άρχοντας της Σάμου, ισχυροποιεί μάλιστα περαιτέρω τη θέση του εξοντώνοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους, φτιάχνοντας ισχυρό στόλο με τον οποίο λεηλατεί τα νησιά του Αιγαίου και δημιουργώντας συμμαχίες με άλλους τυράννους, ένας απ' αυτούς και ο φαραώ της Αιγύπτου, Άμασης. Έχοντας αποκτήσει οικονομική ισχύ ο Πολυκράτης κατασκευάζει μεγάλα έργα, όπως για παράδειγμα το Ευπαλίνειο όρυγμα και το Ηραίο. Τα έργα αυτά είδε, θαύμασε και μνημόνευσε στην ιστορία του ο Ηρόδοτος, ο οποίος μας παραδίδει και τη νουβέλα για το δαχτυλίδι του Πολυκράτη. Μολονότι για πολλά χρόνια ο Πολυκράτης είναι ισχυρός και ευνοούμενος της τύχης, τελικά τιμωρείται για την υβριστική του συμπεριφορά, την αρχομανία, την πλεονεξία κλπ τυραννικά εγκλήματα (Ύβρις – Άτις – Νέμεσις – Τίσις). Μάλιστα βρίσκει τραγικό θάνατο εξαιτίας της απληστίας του. Ο σατράπης των Σάρδεων, Οροίτης, του διαμηνύει ότι η περιουσία του κινδυνεύει από τον βασιλιά της Περσίας και τον καλεί στις Σάρδεις για να τον βοηθήσει στη φυγάδευση του θησαυρού του, υποσχόμενος στον Πολυκράτη τα μισά. Εκεί ο Οροίτης τον συλλαμβάνει και βάζει να τον σκοτώσουν με ανασκολοπισμό (ΗΡΟΔΟΤΟΣ). 

ΖΗΤΟΥ Η ΜΠΑΛΑ! (Μουντιάλ ποδοσφαίρου και σε Κοζανίτικη διάλεκτο)

Για το μουντιάλ ποδοσφαίρου που άρχισε στη Βραζιλία, πολλά έχουν γραφτεί. 

Αναφέρονται από τη μια στη γιορτή του ποδοσφαίρου, στη χαρά που δίνουν οι αγώνες στους οπαδούς και φιλάθλους και από την άλλη σ' αυτούς που διαμαρτύρονται και αντιδρούν, καθώς οι διοργανώσεις αυτές απαιτούν υπέρογκα έξοδα, τα οποία θα ήταν προτιμότερο να διατίθενται για κοινωφελή έργα, για την παιδεία, την υγεία, για την αντιμετώπιση της φτώχειας κλπ.
Από τη μια βλέπουμε εικόνες σταδίων, διάσημων και ζάπλουτων ποδοσφαιριστών, όμορφων και ημίγυμνων γυναικών, πολυτέλεια και κατάμεστα γήπεδα με κόσμο που συμμετέχει, ζητωκραυγάζει, παραληρεί  και από την άλλη ανθρώπους φτωχούς κατατρεγμένους ή σκεπτόμενους και ανθρωπιστές που διαφωνούν και διαμαρτύρονται γι' αυτές τις διοργανώσεις και το χορό των εκατομμυρίων κερδών που αφορά όπως γίνεται συνήθως μια μικρή μειοψηφία παραγόντων και εμπλεκομένων.

Μπράβο παιδιά! Σας ευχαριστούμε!

Όχι, τα μπράβο δεν αφορούν στους ποδοσφαιριστές που κατάφεραν να νικήσουν σ' έναν αγώνα ποδοσφαίρου την Ακτή του Ελεφαντοστού, ακόμα και σε μια διεθνή διοργάνωση. Για έναν αγώνα ποδοσφαίρου πρόκειται, ας μην τρελαινόμαστε! Ακόμα κι αν κερδίζαμε το κύπελλο, θα περίσσευαν αυτές οι υπερβολές στους πανηγυρισμούς. Θεωρώ αμετρία η νίκη μιας ποδοσφαιρικής ομάδας να δημιουργεί συναισθήματα εθνικής υπερηφάνειας. Η νίκη στο ποδόσφαιρο δίνει χαρά, προσφέρει διασκέδαση, θέαμα, αλλά ως εκεί.

"Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου"

Λίγο η λέξη ωκεανός στο όνομα του ιστολογίου, λίγο οι απόπειρες να βαφτίσω με πρωτότυπο τρόπο τους διάφορους συνδέσμους (Καταδύσεις στον ωκεανό, Ιχθυόσκαλα, Τα ιστιοφόρα του ωκεανού, Κολυμβητές κλπ συγγενείς), θες και η αναχώρηση κάποιων γνωστών για διακοπές, ....σαν αλυσοδεμένη νιώθω.

Θέλω κι εγώ "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα", το αγόρι το έχω, Να πετάξω μακριά τις έγνοιες, τις φροντίδες, την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα. Λέω στον άντρα μου, αρχικά θέλω να πάμε κάπου για μια βδομάδα οι δυο μας και να περνάμε τη μέρα μας με ξάπλα, λίγο και πρόχειρο φαγητό, κανένα βιβλίο, λίγο υπολογιστή  και καμιά βόλτα για ξεμούδιασμα από την ξάπλα. Μετά μπορούμε να αρχίσουμε και τις κανονικές μας διακοπές με μπάνια στη θάλασσα, περιηγήσεις και επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Τόση είναι η κούραση που κουβαλάω! Το μέρος της απομόνωσης το ξέρω, αρκεί να μας το επιτρέψουν κάποια στιγμή και οι ατελείωτες υποχρεώσεις.

Ονειρεύομαι τις φωνές από  τα τζιτζίκια και τα τριζόνια, τον ήχο του αέρα, το κρώξιμο των αετών, τον παφλασμό της θάλασσας ....., τα "λιγουρεύομαι (Α)δονικά" σαν να πρόκειται να γευτώ τον πιο μελιστάλαχτο καρπό. Αυτά μήπως δε χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;

Από:  Ματίνα Γκούτζιου

Η παρερμηνεία της φράσης «Αμαρτίες Γονέων…. Παιδεύουσι Τέκνα» της Μαρίας Αθανασιάδου

Γράφει η Ψυχολόγος Μαρία Αθανασιάδου

Πόσο λάθος έχουμε κατά κοινή ομολογία μεταφράσει τη συγκεκριμένη ρήση ; Οι παλαιότεροι χρησιμοποιούσαν την παραπάνω φράση, για να αποδώσουν την «Κληρονομικότητα στα Λάθη και στις Αστοχίες των Γονέων»…. κάτι που τονίζει το Μοιραίο και το «Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» στη ζωή. Η αλήθεια όμως είναι ότι έχει γίνει μία παρερμηνεία στο ρήμα «παιδεύουσι», γιατί η πραγματική του απόδοση είναι «εκπαιδεύω» και όχι «παιδεύω»!

Happily Ever After , by Bezalel Academy 3D animated short film

Δυο άνθρωποι που ξεκινούν τη ζωή τους ερωτευμένοι και στο τέλος αποξενώνονται, σχεδόν αντιπαθούν ο ένας τον άλλον. Οι έγνοιες τους, οι δουλειές, τα παιδιά, τους κάνουν αγνώριστους. Στο τέλος δεν μένει τίποτα να τους ενώνει. Το video με κάποια υπερβολή σχολιάζει την καταλυτική καθημερινότητα ενός ζευγαριού που δεν καταφέρνει να διατηρήσει την αγάπη, την εκτίμηση και τον σεβασμό του ενός προς τον άλλον. 

ΔΑΣΥΝΟΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Όταν ήμουν μαθήτρια, για να μαθαίνουμε πιο εύκολα τις δασυνόμενες λέξεις, μας τις έδιναν με τη μορφή μικρών ποιητικών κειμένων, ένα ποιηματάκι για το κάθε φωνήεν. Η ομοιοκαταληξία, ο ρυθμός και οι πολλές φορές που επαναλαμβάναμε αυτά τα ποιηματάκια, βοήθησαν να τα θυμάμαι μέχρι σήμερα. Μέχρι τώρα τα ποιηματάκια αυτά, τα έγραφα στον πίνακα για να τα μαθαίνουν κι οι μαθητές μου. Στο διαδίκτυο βρήκα πιο εμλουτισμένες μορφές (τα ποιημάτάκια που θυμόμουν εγώ, ήταν πιο σύντομα), τις οποίες και παραθέτω:

"Λευκή γυναίκα εθεάθη με Έλληνα", ρατσιστικά στερεότυπα για τους Έλληνες μετανάστες

ΠΗΓΗ: http://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/metanastes

Έρευνα για το πως φέρονταν οι ντόπιοι στην Αμερική στους πρώτους Έλληνες μετανάστες.

Διάχυτη στη συντηρητική κοινωνία των ΗΠΑ ήταν η άποψη ότι οι Έλληνες είναι ανάξιοι των προγόνων τους. Φτωχοί συγγενείς της δοξασμένης κληρονομιάς. Ανατολίτες, όχι ευρωπαίοι, άξεστοι και αδύναμοι να σηκώσουν το βάρος του κλέους του αρχαίου πολιτισμού.

Αν πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή θα δούμε ότι οι άνθρωποι που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς άφηναν πίσω μια πατρίδα που η γη της είχε «ζήσει» την εξευτελιστική ήττα από τους Τούρκους (1897), τον Εθνικό Διχασμό, τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την αποτυχία της εκστρατείας κατάληψης της Άγκυρας (με συνέπεια τη Μικρασιατική Καταστροφή) και δύο Χρεοκοπίες (1893 & 1932).

Την πείνα της περιόδου και την ανάγκη για εργασία εκμεταλλεύτηκαν οι «ευαγγελιστές» της Γης της Επαγγελίας. Άνθρωποι περιέγραφαν με λαμπρούς και γεμάτους μέλι χαρακτηρισμούς τη ζωή στις ΗΠΑ και τον Καναδά (όπως οι δουλέμποροι δείχνουν βίντεο με πισίνες στους «δικούς μας» μετανάστες). «Στο ψωμί τους βάζουν βούτυρο!» έλεγαν στο ξυπόλητο 15χρονο και η οικογένεια αποχωρίζονταν τους άντρες της. Τα ναύλα είτε τα πλήρωναν κανονικά, είτε τα χρωστούσαν στον μεταφορέα με υποθήκη περιουσία τους (σπίτια ή κτήματα). Αν δεν είχαν περιουσία, τότε υπέγραφαν «σύμβαση εκμετάλλευσης» γινόμενοι πια δούλοι υπό ενοικίαση ή πώληση.

Οι 'Ελληνες σύμφωνα με την Britannica

Είμαι βέβαιος, λέει ο αρθρογράφος (κ.Ανδρέας Δρυμιώτης), ότι και εσείς θα συμφωνήσετε με τα περισσότερα σημεία της παραπάνω περιγραφής του χαρακτήρα των Ελλήνων. Ξέρετε όμως ποιο είναι το τραγικό στην ιστορία αυτή; Το παραπάνω λήμμα προέρχεται από την έκδοση της Encyclopedia Britannica του έτους 1910 -1911, δηλαδή πριν από 100 χρόνια και πλέον! Οταν διάβασα το σημείωμα νόμιζα ότι ήταν παραποιημένο και σαν άπιστος Θωμάς, μπήκα στο site της Britannica (ιδού, τι μας προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία) και πιστοποίησα ότι ήταν όντως αυτούσια μετάφραση από τις σελίδες 430 – 431, του 12ου τόμου. Πέρασαν 100 χρόνια και παρά το ευρωπαϊκό λουστράρισμα που αποκτήσαμε, στην ουσία έχουμε παραμείνει οι ίδιοι.

"Το σόι μου", ως πότε!

Τη γελοιογραφία τη βρήκα σ' ένα από τα ιστολόγια που ανακάλυψα τελευταία: http://klafsigelos.wordpress.com/. Μου άρεσαν πολύ τόσο το ιστολόγιο όσο και η γελοιογραφία. Τη γελοιογραφία, την αναρτώ κι εγώ χωρίς περαιτέρω σχόλια, γιατί μιλάει από μόνη της. Ελπίζω μόνον να προβληματίσει. Για το ιστολόγιο του κ. Κωστή Γκορτζή έχω να πω ότι κάποιες από τις διηγήσεις του με μάγεψαν και με συγκίνησαν. Ο λόγος του είναι αβίαστος και εύστοχος, ο αγκυροβολημένος πλέον θαλασσινός έχει το χάρισμα να σε κερδίζει. 

Ο ΨΥΛΛΟΣ (Δημήτρης Σπύρου)

Ένας δωδεκάχρονος μαθητής που ζει σε κάποιο ορεινό χωριό της Ολυμπίας συντάσσει και διανέμει μια χειρόγραφη εφημερίδα με τίτλο «Ο Ψύλλος». Η τακτική ταχυδρόμηση της εφημερίδας του σε διάφορα μέρη και τα γράμματα που λαμβάνει ως απάντηση, είναι ο μόνος τρόπος να ταξιδεύει, να ξεφεύγει νοερά από τα στενά όρια του χωριού. Για τους γονείς του, ανθρώπους του μεροκάματου, είναι μια ασχολία χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα, ενώ για τους συγχωριανούς του, μια γραφικότητα προς χλευασμό. Για τον ίδιο τον ήρωα ο "Ψύλλος" είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλει να κάνει, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού του, είναι τα φτερά που τον βοηθούν να πετάξει μακριά...Μέχρι που καταφθάνει από την Αθήνα μια δημοσιογράφος, για να πάρει συνέντευξη από το νεαρό «εκδότη». Το απροσδόκητο ενδιαφέρον της πρωτεύουσας θα μεταστρέψει την πεποίθηση όλων για την αξία της φυλλάδας, όμως ο μαθητής θα παραμείνει πιστός στους στόχους και τις επιθυμίες του. Ο Δ. Σπύρου διεισδύει στην πραγματικότητα και τα προβλήματα της ελληνικής επαρχίας στα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Έκρηξη στα μεταπτυχιακά

Η έρευνα και τα στατιστικά στοιχεία είναι παλαιότερα (2010), άρα οι τάσεις για μεταπτυχιακά και τίτλους είναι αυξητικές, καθώς η εργασιακή ανασφάλεια ή η προσπάθεια για επαγγελματική αποκατάσταση οδηγεί όχι μόνον τους νέους, αλλά και ανθρώπους που είναι κοντά στη σύνταξη να συλλέγουν τίτλους και τυπικά προσόντα, γιατί πραγματικά δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Κανείς πλέον δεν νιώθει εργασιακά ασφαλής, κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του, ενώ ο φόβος της απόλυσης είναι μια μόνιμη απειλή. Έτσι το χέρι μπαίνει βαθιά στην τσέπη, προκειμένου να πληρωθούν μεταπτυχιακά και άλλοι τίτλοι από σεμινάρια, ξένες γλώσσες κλπ, όχι όμως από αγάπη για τη γνώση, αλλά από ανάγκη για επιβίωση. Συγχρόνως η βιομηχανία των μεταπτυχιακών και άλλων τίτλων βλέποντας τη ζήτηση, αυξάνει συνεχώς τις τιμές. 

Πρόσφατα ο πατέρας μιας νεαρής κοπέλας μου έλεγε ότι η κόρη του, πτυχιούχος φιλοσοφικής του ΑΠΘ, που παρέμενε άνεργη για αρκετό διάστημα, έκανε αίτηση προκειμένου να προσληφθεί σε super market, στα τυριά. Μάλιστα εκτός από το πτυχίο της ζητούσαν να καταθέσει και τίτλους ξένων γλωσσών και ότι ανάλογα προσόντα διέθεταν οι περισσότεροι που έκαναν αίτηση πρόσληψης γι' αυτή την προνομιούχο θέση των 300 €. Τελικά χρειάστηκε και πολιτικό μέσο για να προσληφθεί. Αν αυτό δεν είναι η απόλυτη κατάντια του κράτους και της κοινωνίας που δημιουργήσαμε οι νεοέλληνες, τότε τι; Όταν εγώ τέλειωσα τη σχολή μου, τουλάχιστον ήξερα ότι θα δουλέψω και ότι το πτυχίο μου είχε κάποιο αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε αυτό και πραγματικά δεν ξέρω αν κάνω καλά που μιλάω στα παιδιά μου για μόρφωση, ιδανικά, αξίες και ηθική, όταν στη σύγχρονη πραγματικότητα επιβιώνουν και εξελίσσονται οι αμοραλιστές, οι ανίκανοι, οι φελλοί και τα κτήνη. Μπορώ να φέρω πολλά παραδείγματα που να τεκμηριώνουν το συλλογισμό αυτό, αλλά άλλο είναι το θέμα μας, το κυνήγι της συλλογής τίτλων. Εξάλλου αν δει κανείς τα πρόσωπα της "νέας" κυβέρνησης, θα βρει πολλούς αυτού του είδους.

Το μαρτύριο του δημόσιου υπάλληλου!

Ημέρα ανασχηματισμού (9/6/2014)
Να θες να "κράξεις" και να μην μπορείς!

'Ολο σοβαρά δεν πάει, ας γελάσουμε και λίγο!

Στο http://www.iefimerida.gr/ είδα σήμερα ένα αστείο βιντεάκι, τουλάχιστον για τον τρόπο που ερμηνεύουν το ρόλο του σκύλου οι νεαροί. Το video μπορείτε να το δείτε εδώ: Αν οι άνθρωποι ήταν σκύλοι, η ζωή θα ήταν κάπως έτσι

Έλληνες μετανάστες στην Αμερική το 1898 και σύγχρονοι μετανάστες

"Επτά νομά σ' ένα δωμά", φτώχεια, δυστυχία και αγώνας για επιβίωση μακριά από την πατρίδα και τους αγαπημένους ανθρώπους. Η "ψωροκώσταινα" έδιωχνε τα παιδιά της για πολλές δεκαετίες πριν τη μεταπολίτευση, τα διώχνει και σήμερα, καθώς το πολιτικό σύστημα παραμένει το ίδιο σαθρό και άρρωστο. Όμως πέρα απ' αυτό, καλό είναι να δούμε και να συναισθανθούμε πόσο πολύ μοιάζουν αυτές οι εικόνες, με τις εικόνες και την πραγματικότητα κάποιων άλλων κατατρεγμένων αυτού του πλανήτη, που κυνηγημένοι κι αυτοί από τη φτώχεια, τα τυραννικά καθεστώτα και το θρησκευτικό δογματισμό και καταπίεση αναζητούν καλύτερη τύχη στη ζωή. Το ταξίδι τους προς την ελευθερία και οι ελπίδες τους γρήγορα διαψεύδονται, καθώς εκατοντάδες "χάνονται" στα ταξίδια, θύματα των δουλεμπόρων ή και των αρχών που έχουν εντολές να του απωθούν με κάθε μέσο. Στη συνέχεια έχουν να αντιμετωπίσουν το απάνθρωπο πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης και το ρατσισμό.

In The Fall (Steve Cutts)

Αν η ζωή σου έχει γίνει ανιαρή και η καθημερινότητα επαναλαμβάνεται μονότονα, κάνε κάτι. Εργασία, δουλειές και έγνοιες στο σπίτι, κοινωνικές υποχρεώσεις, αντικοινωνικά μέτρα, φόροι, ειδησεογραφία κλπ είναι ένα κοκτέιλ ισοπεδωτικό. Μικρές αποδράσεις, λίγη άθληση, έκφραση θετικών συναισθημάτων προς τους ανθρώπους που αγαπάμε, καθόλου τηλεόραση, λιγότερες ώρες στον υπολογιστή είναι μια καλή συνταγή για ευχάριστες στιγμές (τα λέω για να τ'ακούω πρώτη εγώ).

Το καυστικό video προέρχεται από το κανάλι του χρήστη:Steve Cutts

Ποδηλατάδα με γυμνά και ημίγυμνα μηνύματα

Η γυμνή ποδηλατοδρομία πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 6/6/2014 για 7η συνεχή χρονιά.

Οι λόγοι και το μήνυμα μιας γυμνής διαδήλωσης: 

α.Ότι εγώ δεν έχω να κρύψω τίποτα, παρουσιάζομαι δημόσια γυμνός, όπως γυμνή πρέπει να είναι και η αλήθεια.

β.Ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα τραβήξω την προσοχή σας και θα ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη για τα ζητήματα που διαδηλώνω.

γ.Ότι πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τον πουριτανισμό και τη σεμνοτυφία, το γυμνό είναι η φύση μας και δεν πρέπει να προκαλεί.

δ.Ότι όλους εσάς που κυβερνάτε ή εκφράζετε το σύστημα σας έχω γραμμένους στα απόκρυφα σημεία μου.

ε. Ότι είναι μια ακτιβιστική δράση.

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι μερικά από τα επιχειρήματα ενός γυμνού διαδηλωτή. Μάλιστα σερφάροντας στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι οι γυμνές διαδηλώσεις, δεν είναι σπάνιες, αλλά οπωσδήποτε όχι πολυπληθείς

Καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω.

Πολλά άρθρα, αναλύσεις, απόψεις, video, spot, ταινίες μικρού μήκους κλπ αναφέρονται στο θέμα της σχολικής βίας ή bullying όπως επικράτησε να λέγεται. Υπάρχει, λοιπόν, άφθονο υλικό για να ενημερωθεί κανείς, αλλά και για να ενημερώσει. Θα προσθέσω κι εγώ μερικές παρατηρήσεις μου, όχι ως ειδικός, αλλά ως εκπαιδευτικός που παρατηρώ, επεμβαίνω,και συμβουλεύω τους μαθητές μου, όταν πέφτουν στην αντίληψη μου τέτοιου είδους περιστατικά ή αποφασίζω συλλογικά με τους υπόλοιπους συναδέλφους για μέτρα και δράσεις ενημέρωσης ή για ποινές και τιμωρία των δραστών.

Το σκυλάκι το κανίς, το ακούν κι οι μαθητές.

Με αφορμή ένα πολύ ωραίο άρθρο του Ηρακλή Οικονόμου με θέμα:"Ο cult Μεσαίωνας του ελληνικού τραγουδιού", το οποίο και σας προτείνω να διαβάσετε, καταθέτω και τη δική μου εμπειρία και άποψη ως εκπαιδευτικού για τη μουσική που χαρακτηρίζεται ελληνική και την οποία ακούει μεγάλο μέρος των μαθητών μας.

Keep calm, αλλά μην ψήνεσαι.

Καινούρια μόδα ο λογότυπος KEEP CALM που τον βρίσκεις σε μπλουζάκια, τσάντες, κούπες καφέ, μπρελόκ, σουπλά, θήκες κινητών κι ό,τι άλλο η φαντασία και η επιχειρηματικότητα των κατασκευαστών δημιουργεί. Το ίδιο ευφάνταστα, έξυπνα, αστεία, δροσερά, ακόμα και με πολιτικό, κοινωνικό ή περιβαλλοντικό περιεχόμενο τα μηνύματα. Εκείνο το στέμμα όμως που καπελώνει το μήνυμα δημιουργεί μια αντίφαση με το περιεχόμενο των προοδευτικών, ανατρεπτικών, αντισυστημικών ή έστω και αστείων μηνυμάτων.

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι!

Τον έκτο μήνα τον καλό (Παντελής Θαλασσινός) 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ

Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία

31 Μαΐου, παγκόσμια μέρα κατά του καπνίσματος, για να μας θυμίζει ότι το κάπνισμα βλάπτει το πολυτιμότερο όλων των αγαθών, την υγεία μας

Το video δημιουργήθηκε και αναρτήθηκε από το χρήστη : Ματίνα Γκούτζιου

Μύθοι και Αλήθειες για την Ελληνική Γλώσσα (μια διάλεξη του Νίκου Σαραντάκου)

Ο Νίκος Σαραντάκος γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα. Γονείς του είναι ο χημικός μηχανικός και συγγραφέας Δημήτρης Σαραντάκος και η Αγγελική Πρωτονοτάριου, χημικός και ποιήτρια με το λογοτεχνικό όνομα Κική Σαραντάκου. Συγγραφείς ήταν επίσης ο παππούς του Νίκος Δ. Σαραντάκος και η γιαγιά του Ελένη Μυρογιάννη. Έχει πτυχίο της σχολής Χημικών Μηχανικών του Μετσόβειου Πολυτεχνείου και Αγγλικής Φιλολογίας. Εργάζεται στο μεταφραστικό τμήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ζει στο Λουξεμβούργο.

Έχει εκδώσει  συλλογές διηγημάτων, δοκίμια,  γλωσσολογικές πραγματείες, εγχειρίδια για το μπριτζ, έχει μεταφράσει  βιβλία,έχει δημιουργήσει ηλεκτρονική βιβλιοθήκη με κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας, διαθέσιμη στο διαδίκτυο κ.α.

Είναι ο συμβολισμός, ηλίθιε!

Ο μισόβλακας ντύνεται έξυπνος και κάνει πολιτική ανάλυση στα κοινωνικά δίκτυα αποφαινόμενος ότι είναι βλάκες οι ψηφοφόροι που έστειλαν στην Ευρωβουλή «έναν άνθρωπο 92 χρονών που δεν ανεβαίνει στο αεροπλάνο». Ο «έξυπνος» αναλυτής δεν βρίσκει άλλο επιχείρημα απ’ αυτό του χυδαίου πρώην πολιτικού, πρώην ΠΑΣΟΚου, πρώην αντιπροέδρου, πρώην «τραγουδιστή», πρώην συνεργάτη στην παράδοση του Οτσαλάν, πρώην έξυπνου Θεόδωρου Πάγκαλου όταν σχολίασε το ίδιο θέμα αποκαλώντας (ποιος; o Πάγκαλος!) «νούμερο» τον ΝΥΝ και παρόντα στα «90 συν» Γλέζο!

Δεν καταλαβαίνει ο «αναλυτής» ότι οι 153.000 ψήφοι που συγκεντρώνει μέχρι στιγμής ο Γλέζος (και τα στοιχεία δεν έχουν ολοκληρωθεί) με τεράστια διαφορά από τον δεύτερο, είναι ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ, είναι ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ, είναι ΣΕΒΑΣΜΟΣ σε μια πολιτική και ΙΣΤΟΡΙΚΗ προσωπικότητα και σε έναν άνθρωπο που έως και τη δέκατη δεκαετία της ζωής του μάχεται (το έχει δικαίωμα) και ΖΕΙ πιο έντονα από πολλούς ψοφοδεείς ψηφοφόρους (όπως είναι, πιθανόν, ο σχολιαστής).

Χαμογέλα!!! Τουλάχιστον σήμερα.(Ματίνα Γκούτζιου)

Χαμογέλα, γιατί κάτι μοιάζει ν'αλλάζει! Τα αποτελέσματα των εκλογών είναι μια μικρή νίκη του λαού ενάντια στους έχοντες και κατέχοντες, ενάντια σ΄αυτούς που μας οδήγησαν εδώ, ενάντια στην αισχρή προπαγάνδα, το γκεμπελισμό και τη λάσπη, ενάντια στους ασύδοτους, τους κλέφτες, τους απατεώνες, τους υποκριτές, τους τεμπέληδες και ανεπάγγελτους, ενάντια στους ανεγκέφαλους και τα κομματόσκυλα, ενάντια στο ρουσφέτι και τη μίζα, ενάντια σ' αυτούς που προσκυνάνε και γλείφουνε για να κατέχουν πόστα, ενάντια στη διαφθορά και τη σήψη, ......ενάντια στο κακό.

Δεν είμαι τυφλή, ούτε ανόητη, μένει να δούμε και τους άλλους. Κατά πόσο θα τηρήσουν τις εξαγγελίες τους, κατά πόσο θα κάνουν τη διαφορά, κατά πόσο δεν θα μας απογοητεύσουν, γιατί γι' αυτό εκλέχτηκαν στηριζόμενοι από το προβληματισμένο εκλογικό σώμα.  Για πρώτη φορά αρκετοί Έλληνες ξεπέρασαν φράγματα και ιδεολογίες, ελπίζοντας.  Το γεγονός ότι οι σκεπτόμενοι το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους αυξάνονται είναι από μόνο του ελπιδοφόρο! Γι' αυτό χαμογέλα!

Ο Παρθενώνας του Κώστα Γαβρά

Το φιλμάκι προβαλλόταν στην αίθουσα του Παρθενώνα με στόχο την ενημέρωση. Μετά από πιέσεις εκκλησιαστικών κύκλων που, αμφισβητώντας την ιστορική τεκμηρίωση, θεώρησαν ότι το στιγμιότυπο με τους βανδαλισμούς των ρασοφόρων θίγει τους χριστιανούς, ο υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς και ο πρόεδρος του Μουσείου Δημήτρης Παντερμαλής έλαβαν από κοινού την απόφαση να «ψαλιδιστεί» το επίμαχο στιγμιότυπο (το 2009). Φυσικά υπήρξε διεθνής κατακραυγή εναντίον της λογοκρισίας όταν εγχώρια και ξένα ΜΜΕ μετέδωσαν την είδηση. Μάλιστα το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι έκανε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του Μουσείου της Ακρόπολης, επικαλούμενο το συνταγματικό δικαίωμα των επισκεπτών του Μουσείου στην ανεμπόδιστη πρόσβαση στο βίντεο του Κώστα Γαβρά.

Λιαντίνης - Ζούμε σε βάρος των μελλοντικών γενεών (1995)

Validation (μικρού μήκους ταινία του Kurt Kuenne)

Η ταινία προβάλλει τη σημασία της επιβράβευσης, της αναγνώρισης, του χαμόγελου, της καλής κουβέντας που όλοι θέλουμε να ακούμε και να εισπράττουμε, της στήριξης γενικότερα του συνανθρώπου μας. Κατάλληλη για γονείς, δασκάλους, συζύγους, εραστές, φίλους, γείτονες, συγκάτοικους, γνωστούς....για όλους που θέλουν να συμπεριφέρονται πολιτισμένα και ανθρώπινα. Κάνε το καλό, λοιπόν, και ρίξτο στο γιαλό.  

 Πρωταγωνιστούν ο TJ Thyne και η  Vicki Davis, ενώ το σενάριο, τη σκηνοθεσία και τη μουσική υπογράφει ο Kurt Kuenne.