Το σκυλάκι το κανίς, το ακούν κι οι μαθητές.

Με αφορμή ένα πολύ ωραίο άρθρο του Ηρακλή Οικονόμου με θέμα:"Ο cult Μεσαίωνας του ελληνικού τραγουδιού", το οποίο και σας προτείνω να διαβάσετε, καταθέτω και τη δική μου εμπειρία και άποψη ως εκπαιδευτικού για τη μουσική που χαρακτηρίζεται ελληνική και την οποία ακούει μεγάλο μέρος των μαθητών μας.

Οι εμπειρίες (οι περισσότερες έχουν να κάνουν με εκδρομές, καθώς εκεί έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε από κοινού με τα παιδιά μας μουσική):

1. Σε όλες τις εκδρομές που έχω συνοδεύσει, αν δεν φροντίσω να πάρω κάποιο CD, επιστρέφω με κακοποιημένα τα αυτιά μου από τα σκυλάδικα, τα καψουροτράγουδα, τα σκυλορόκ και σκυλοπόπ τραγούδια που παίζουν χωρίς καμία εξαίρεση οι οδηγοί των λεωφορείων.

2. Πολλές φορές και στα πλαίσια πάντα της καλής συνεργασίας , ευγένειας και αβρότητας ώστε να μην παρεξηγηθούμε και χαλάσει το κλίμα της εκδρομής, ζητώ να ακούσουμε κάτι άλλο, είτε δικής μου επιλογής, είτε των μαθητών. Πάντοτε οι οδηγοί που μας συνοδεύουν δέχονται να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες μας. Όμως δυστυχώς και τα CD που δίνουν οι μαθητές ως επί το πλείστον είναι ή σκυλάδικα ή άλλη ξένη μουσική άνευ ποιότητας.

3. Για να προλάβω κάποιες σκέψεις, όταν μπορώ να επιλέξω, δεν βάζω ούτε κλασική μουσική, ούτε "παλιοκαιρίστικα", ούτε καν κλασικούς Έλληνες συνθέτες , (αν και θα έπρεπε), αλλά ελληνική και ξένη ροκ, παλιούς συνθέτες σε διασκευές και μπιτάκια, κάτι που να είναι κοντά στα παιδιά, για να μην με κατεβάσουν και από το λεωφορείο. Αν διαμαρτυρηθούν, ή βγάζω το CD ή αφού έχουν παίξει τα δικά τους, ζητώ ν' ακούσουμε κι εμείς οι καθηγητές κάτι που να μας αρέσει, για να ξεκουραστούν και τ' αυτιά μας.

4.Στις παγιωμένες εκδρομές της Γ΄Γυμνασίου στην Αθήνα, στη Βουλή των Ελλήνων (άλλο μέγα θέμα για συζήτηση), οι μαθητές επιθυμούν σφόδρα να επισκεφτούν το βράδυ μπουζουκομάγαζα και τις γνωστές φίρμες για νυχτερινή διασκέδαση. Έγκειται στο επίπεδο των συνοδών καθηγητών τους η διαφορετική επιλογή (θέατρο, ένα ωραίο μουσικό σχήμα κλπ)

5. Σε πρόσφατη εκδρομή στο εξωτερικό, όταν το βράδυ βρεθήκαμε σε ένα κέντρο για φαγητό (οι επιλογές γίνονται από πρακτορείο-ξεναγό), όπου υπήρχε και πίστα και dj, κάποια στιγμή για να μας ευχαριστήσουν και να χορέψουν-διασκεδάσουν τα παιδιά μας, μας ανακοινώθηκε ότι θα παίξουν ελληνική μουσική. Κι εκεί που περιμέναμε ν' ακούσουμε Ζορμπά ή κανένα συρτάκι, άρχισαν να παίζουν τα σκυλάδικα. Τα παιδιά χόρεψαν βέβαια, εμείς όμως περίλυποι συνειδητοποιήσαμε ότι πλέον και στο εξωτερικό η ελληνική μουσική έχει ταυτιστεί με τα σκυλάδικα.

6.Αν καμιά φορά γίνει κουβέντα για μουσικές επιλογές, η διαπίστωση είναι ότι η πλειονότητα των μαθητών ακούει σκουπιδομουσική.

Τι δείχνουν-σημαίνουν όλα αυτά:

1.'Οτι τα ακούσματα των μαθητών (σπίτι, ΜΜΕ, χώροι διασκέδασης-εστίασης κλπ) έχουν σχέση μ' αυτού του είδους τη μουσική, η οποία και τους έχει γίνει βίωμα.

2.Ότι η σκουπιδομουσική προβάλλεται τόσο πολύ από ραδιοφωνικούς σταθμούς, TV, video στο you tube κλπ που και να θες ν' αγιάσεις, δεν μπορείς, πόσο μάλλον τα νεαρά άτομα που διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, κατακλυζόμενα από τέτοιου είδους μηνύματα.

3.Ότι και στα σχολεία -όπου σε καμιά περίπτωση δεν προβάλλεται αυτή η μουσική- δεν δίνεται η δέουσα βαρύτητα στο μάθημα της μουσικής που είναι υποβαθμισμένο, χωρίς υποδομές και όργανα μουσικής, σχεδόν η ώρα της χαλάρωσης από τα κλασικά μαθήματα.

4.Ότι σκόπιμα σ' αυτό το κράτος δεν προβάλλεται ο πολιτισμός, ώστε ο πολίτης να παραμένει αδαής και αμόρφωτος, εύκολο θύμα των ευτελών επιρροών.

5.Ότι χωρίς κονδύλια για την παιδεία και τον πολιτισμό, οι αντιστάσεις στα ταπεινά ένστικτα είναι χαλαρές (άπαντα εκ παιδείας άρξασθαι)

6.Ότι η έξαρση αυτής της μουσικής είναι ανάλογη με την έξαρση της σήψης στην πολιτική, κοινωνική-αξιακή ζωή του τόπου.

Τι μπορεί να γίνει, τρόποι αντίστασης και αντιμετώπισης:

1. Το ενδιαφέρον της πολιτείας για την παιδεία και τον πολιτισμό ξεχάστε το, όσο εξακολουθούν να μας κυβερνούν άθλιοι.

2. Ο κλήρος λοιπόν πέφτει σε γονείς και δασκάλους που πρέπει να αποτελούν ένα φωτεινό πρότυπο για τα παιδιά τους. Αν δεν αντισταθούμε και δεν περιφρονήσουμε εμείς τους σκυλάδες, τα τηλεπαιχνίδια, τα τηλεριάλιτι, τα σήριαλ του κώλου, τις πρωινές ή μεσημεριανές κουτσομπολίστικες εκπομπές, τα περιοδικά life style, τα γιουροβίζια και τελεβίζια (που έλεγε και ο Λιαντίνης) και τέλος πάντων για να μη μακρηγορώ όλα αυτά τα σκουπίδια, μην περιμένουμε προκοπή. Κι όταν μιλάω για περιφρόνηση, εννοώ την πλήρη, την απόλυτη αποχή από τα παραπάνω. Δείτε αυστηρά επιλεκτικά τηλεόραση, ακόμα καλύτερα μην την ανοίγετε καθόλου εσείς, για να σας μιμηθούν σταδιακά και τα παιδιά σας. Περιφρονείστε παντελώς όλα αυτά τα τίποτα, που θησαυρίζουν χάρη στη δική μας ανοχή και τα ταπεινά μας ένστικτα. Χωρίς εμάς δεν υπάρχουν.

3.Ως εκπαιδευτικοί μπορούμε να θέσουμε κανόνες και όρους για προϋποθέσεις ποιότητας σε οποιαδήποτε εκδήλωση του σχολείου. Αλλιώς τι σόι φορείς της γνώσης και του πολιτισμού είμαστε;

Κλείνοντας να πω ότι τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας, αν εμείς αντισταθούμε, θα αντισταθούν κι αυτά, αν εμείς βελτιωθούμε, θα βελτιωθούν κι αυτά, αν εμείς τα φωτίσουμε, θα φωτίσουν κι αυτά τον κόσμο κι ίσως να τον βελτιώσουν.

Από Ματίνα Γκούτζιου