Η Ελισάβετ-Λίλιμπετ του οίκου των Ουίνδσορ πέθανε (8/9/2022), η βασίλισσα του οίκου-σπιτιού μας ζει και βασιλεύει. Αρτεμισούλα-Ελισάβετ κράτα γερά.

Ελισάβετ-Αρτεμισούλα και βασιλομήτορα την αποκαλούμε. Της μοιάζει κάπως οπτικά, δηλαδή η real Ελισάβετ πέρασε και δεν ακούμπησε.  Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου η μακαρίτισσα πια Ελισσάβετ, Βασίλισσα του οίκου - σπιτιού της η μαμά μας από πάντα και ακόμα. Πολλοί φρόντιζαν την Ελισσάβετ, πολλοί φροντίζουμε και τη δικιά μας Βασίλισσα. Πλήρης ημερών η Ελισάβετ έζησε μια παραμυθένια ζωή, μοναδική, για μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού και εκπροσωπώντας την τάξη της και το θεσμό της με τις ανάλογες ενέργειες σε βάρος των λαών και αδυνάτων, πάντα κρυμμένες πίσω από αβρότητες, τελετές, φιλανθρωπία, λάμψη, μανδύες και ενδύματα τόσο μοναδικά που μόνο γι' αυτά να μπορείς να κουβεντιάσεις.  Μόλις 93ών η μαμά μας και βασιλομήτωρ έχει ακόμα χρόνια μπροστά της και μπορεί να μην έζησε τη ζωή της σωσία της (έτσι λέμε), αλλά ζει μια μακριά και καλή ζωή με παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και όλους να τρέχουν για χάρη της μόλις βήξει. Κικούκω, Φωφούκω, Τιτούκω κ.α. πολλοί. Βασίλισσα μας, μην επηρεάζεσαι από την τηλεόραση που δεν κλείνει, απλή συνωνυμία, τυχαία ομοιότητα, εσύ έχεις ακόμα. Κράτα γερά! Δες το σαν show να περνάς και την ώρα σου. "Ε, αυτό δεν είναι;" θα πει.  (Φωτογράφηση της βασίλισσας μας : Thomas Nedelkos )

Στιχοπλόκημα που διαβάστηκε στην πρώτη γνωριμία- τραπέζι με τους συμπεθέρους μας τον Οκτώβριο του 2021

Μας έγινε συνήθεια σε γιορτές, συναντήσεις, μαζώξεις αγαπημένων να σκαρώνουμε κάποιοι της οικογένειας στίχους για τις όμορφες στιγμές. Όταν το παιδάκι μου-μας παντρεύτηκε τον αγαπημένο της και γαμπρό μου και παιδί μου πλέον, στο πρώτο τραπέζι γνωριμίας που μας έκαναν με πολλή ζεστασιά και φροντίδα οι αγαπημένοι μας συμπέθεροι, τους έκανα έκπληξη με το στιχοπλόκημα που έγραψα για τη στιγμή. Ή τους άρεσε ή με πέρασαν για σιούρδα. Νομίζω ότι κάτι τέτοια ομορφαίνουν κι άλλο τις στιγμές μας. Ας διασωθεί στη μνήμη, μαζί με τις εικόνες, την όμορφη παρέα και πάνω απ' όλα με τις ευχές μας για τα παιδιά μας. Ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων κ.τ.λ.

Να ζήσετε, παιδιά μας!

Στην υγεία των παιδιών μας!

μα και των συμπέθερων μας!

Όλοι να υγιαίνουμε

και σε χαρές, κι ας είν' και ξαφνικές

να συνδαιτημονεύουμε (ομοτραπεζεύουμε)!

Οι νιόπαντροι να ζήσετε!

Τις πιο όμορφες στιγμές

στο διάβα σας να συναντήσετε!

Θέλει δουλειά η σύζευξη

Είναι σαν μια ανηφόρα

με καλό καιρό, μα και με μπόρα.

Ταξίδι με καλοκαιριά, αλλά και βαρυχειμωνιά.

Αλκηστούλα μου, σα μαμά σου

πρίγκιπα ονειρευόμουνα για την αφεντιά σου.

Και τον βρήκες στον Παρούλη.

Απ' όλη την υδρόγειο, τον βρήκες στην "Υδρόγειο".

Σου προσφέρει, λες, αγάπη, ζεστασιά, σε εκτιμά ...

Ασυννέφιαστα, λες, είναι όλα

και τα όνειρα σας πήραν φόρα.

Με τις χαρές σας θα χαρούμε.

Δίπλα σας πάντα θα σταθούμε.

Γαμπρέ μου και παιδί μου πια, 

σου εμπιστεύομαι το μοσχοκόριτσο μου.

Είσαι καλό παιδί αποφαίνομαι

δεν θα 'χω το μυαλό μου.

Βίον ανθόσπαρτον ευχόμαστε

κι επειδή μέσα στα άνθη

πάντα φυτρώνει και αγκάθι,

δυνατοί πρέπει να είσαστε

κι αγώνα όμορφο να δίνετε.

Η μαμά

Ποίημα εμπνευσμένο από το γλυπτό "Οι μουσικοί της Βρέμης" στη Ρίγα της Λετονίας (Ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019). Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022.

 Συνομιλία "με τους μουσικούς της Βρέμης" στη Ρίγα

Μια φορά κι έναν καιρό 

ας πούμε, ένας παππούς και μια γιαγιά

σε βόλτες χαλαρές νυχτερινές εκδρομικές, 

στη Ρίγα, κατά Λετονία μεριά

με τους μουσικούς της Βρέμης ανταμώσανε,

το γάιδαρο, το σκύλο, το γατί, και το κοκόρι

κι όπως σε ηλικία συνομήλικοι

καθίσανε κοντά να ανταλλάξουν μυστικά

της σοφίας των γηρατειών. Λακωνικά.

Είπαν τα ζώα: "Με τους συντρόφους 

της χρείας, της ομάδας ή της αγάπης 

τα εμπόδια γίνονται βαρκάκια χάρτινα

που ατρόμητα πλέουν στα ανοιχτά".

Είπαν οι άνθρωποι: "Το επιμύθιο σας 

είναι για  τα εγγονάκια, για παιδιά.

Για μας που μας βαραίνουν χρόνια

που από φίλους, συντρόφους, συνανθρώπους και ζωή 

καήκαμε ή προδοθήκαμε ή ναυαγήσαμε 

ακόμα και σε γνώριμα νερά

τα ωραία λόγια σας τα βλέπουμε σαν χάρτινο βαρκάκι

με ένα πανάκι κάποιας ζωοδότριας ελπίδας μοναχά. 

Ματίνα Γκούτζιου

Το παραμύθι: (η πηγή εδώ:https://www.paidika-paramythia.gr/story/106/oi-moysikoi-tis-bremis)

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που είχε ένα γαϊδουράκι πολύ εργατικό, το οποίο για χρόνια ολόκληρα κουβαλούσε βαριά σακιά γεμάτα στάρι στο μύλο χωρίς να διαμαρτύρεται.

Αποχαιρετώντας τις χώρες της Βαλτικής (Ταξίδι σε Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία το καλοκαίρι του 2019)

Με τη δύση του ήλιου αποχαιρετήσαμε τις χώρες της Βαλτικής. Κάτι είδαμε, πολλά μας άρεσαν - έτσι γίνεται με τους τουρίστες - σίγουρα δε ζήσαμε την καθημερινότητα τους που απανταχού της γης είναι επαναλαμβανόμενη και επομένως σου στερεί τη χαρά του πρωτόγνωρου, ζηλέψαμε και εδώ τη φροντίδα της πολιτείας για τον πολίτη, αλλά εκ νέου διαπιστώσαμε ότι και η πατρίδα μας είναι ένας φυσικός (και μόνο αυτό) παράδεισος στον οποίο μας αρέσει και μάθαμε να ζούμε.

The House of the Blackheads (Melnga,lvju nams), δηλαδή το Σπίτι της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων ή Μαυροσκέπαστων στη Ρίγα της Λετονίας (ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019)

Το σπίτι της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων ή Μαυροσκέπαστων (The House of the Blackheads) βρίσκεται σε μια μεγάλη πλατεία της παλιάς πόλης της Ρίγα, που είναι και πλατεία Δημαρχείου και άλλων μνημείων. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι κατασκευή του 1995 - 2000. Χρηματοδοτήθηκε από τράπεζα, αλλά και από τον οβολό απλών πολιτών. Ο καθένας έδωσε από 7 - 11 ευρώ περίπου, συμμετέχοντας στην καμπάνια "I Build the house of the Blackheads" έχοντας συμβολικά τη δυνατότητα να τοποθετήσει από ένα τούβλο κατά τη διάρκεια ανακατασκευής του κτιρίου, βασισμένη στα παλιά σχέδια. 

Το κτίριο που στεγάστηκε η Αδελφότητα από τον 14ο αιώνα, υπέστη πολλές καταστροφές, διορθώθηκε, επεκτάθηκε, διακοσμήθηκε πολλές φορές στο πέρασμα των χρόνων. Βομβαρδίστηκε και μετατράπηκε σε ερείπια από τους Γερμανούς το 1941 και τα ερείπια κατεδαφίστηκαν από τους Σοβιετικούς το 1948. Ακέραια διατηρήθηκαν μόνον τα υπόγεια του κτιρίου. Αυτή πολύ συνοπτικά είναι η ιστορία του κτιρίου. Επιπλέον μπροστά στο κτίριο για πρώτη φορά στη ιστορία της Λετονίας στολίστηκε χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1510 και χόρεψαν γύρω απ΄ αυτό.

Όμως ποια ήταν η Αδελφότητα των Μαυροκέφαλων;  Εν τάχει, επίσης: Μια λέσχη, κλαμπ, κλειστή ομάδα, εταιρεία, ένωση, ένα είδος κλειστής στοάς, ντόπιων και αλλοδαπών ανύπαντρων ανδρών, εμπόρων, πλοιοκτητών, χρυσοχόων, μελετητών, δασκάλων, χημικών που δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή της Λιβονίας (και στο Ταλίν) από το 14ο αιώνα ως το 1940. Παραμένει ενεργή στο Αμβούργο μέχρι σήμερα. Αρχικά η ένωση ιδρύθηκε ως στρατιωτική οργάνωση για την περιφρούρηση και υπεράσπιση της περιοχής, κατέληξε όμως μια κοινωνική οργάνωση μετά το τέλος του Μεγάλου Βορείου Πολέμου (18ος αι.), ανάμεσα σε Ρώσους και Σουηδούς. Η αδελφότητα κατά καιρούς εκτός από συμμετοχή σε συγκρούσεις με στρατό (ιππικό), παρείχε όπλα της εποχής στην κοινότητα ή τα χρήματα για να κατασκευαστούν. Υπήρχε καταστατικό, είχαν το δικό τους οικόσημο και προστάτης τους ήταν ο Αιγύπτιος Saint Maurice. Οι αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των αδελφών ρυθμίζονταν αυστηρά και κάθε παρέκκλιση από το καθιερωμένο πρότυπο τιμωρούνταν. Τους 18ο και 19ο αιώνες, όταν ο στρατιωτικός τους ρόλος εξασθένησε, η δράση τους έγινε κοινωνική, χρηματοδοτούσαν τελετές, κοινωνικές εκδηλώσεις, το χώρο των εικαστικών τεχνών, τον πολιτισμό. Καταλαβαίνουμε ότι απαρτίζονταν από κοινωνικές ελίτ, οι οποίες μετά την επικράτηση του κουμμουνισμού κατέφυγαν στη Γερμανία. Η αδελφότητα Brotherhood of Blackheads ήταν χωρισμένη σε τοπικές αυτόνομες οργανώσεις που κατείχαν τα λεγόμενα Blackhead Houses σε περισσότερες από 20 πόλεις στην Εσθονία και τη Λετονία, Σήμερα το House of the Blackheads στη Ρίγα είναι μουσείο, επιπλέον φιλοξενεί σημαντικές εκδηλώσεις.

Η Εθνική όπερα και Μπαλέτο της Λετονίας (The Latvian National Opera and Ballet). Ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019

Η όπερα της Λετονίας παρουσιάζει πλήθος παραστάσεων όπερας και μπαλέτου κάθε χρόνο. Εμείς εξωτερικά μόνο την είδαμε και φωτογραφίσαμε το κτίριο, θαυμάσαμε και τον περιβάλλοντα χώρο, άπλα μεγάλη με κήπους ζηλευτούς, κανάλια, γλυπτά, μια ομορφιά!

Παρακολουθώντας προχθές τον Παναγιώτη Δημόπουλο στη Σοπενιάδα του, σκέφτηκα ότι ένας τέτοιος χώρος θα του άξιζε να δημιουργεί και σε αρκετούς από μας να τον χαιρόμαστε. Όνειρα είναι αυτά, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει περίπτωση εις τους αιώνας των αιώνων. Εξάλλου η κουλτούρα τους είναι τελείως διαφορετική. Εδώ εθνική μας μουσική έγιναν τα σκυλάδικα. Τριάντα περίπου άτομα στον Π.Δ. στις 4 Σεπτεμβρίου 2022, εκατοντάδες στον ΛεΠα, Κουρκούλη στα κακόηχα πανηγύρια των πολιτιστικών συλλόγων. Πρόκειται για κακοποιητές της λαϊκής και δημοτικής μας μουσικής.

Αρ Νουβό (art nouveau) κτίρια στη Ρίγα της Λετονίας (ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019)

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να αναγνωρίσω εύκολα τον αρχιτεκτονικό ρυθμό ενός κτιρίου, μπερδεύομαι ανάμεσα στο ροκοκό, το μπαρόκ, το αρ νουβό (art nouveau). Στη Ρίγα της Λετονίας κατασκευάστηκαν πολλά κτίρια σε ρυθμό αρ νουβό ή μετέτρεψαν τις προσόψεις παλιότερων κτιρίων ακολουθώντας το ρυθμό αυτό. Υπάρχουν ολόκληρες ωραιότατες συνοικίες με τέτοια κτίρια που κυρίως κατασκευάστηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Νεότερος ρυθμός, λοιπόν, αυτός, αλλά έντονα διακοσμητικός στην πρόσοψη των κτιρίων, με μοτίβα όπως μορφές ζώων, ανθρωπόμορφων στοιχείων, φυτών κ.α. που ενσωματώνονται ως αρχιτεκτονικά μέλη. Συμπληρωματικά στη διακόσμηση χρησιμοποιείται το γυαλί, τα κεραμικά, ο σίδηρος.

Η Ρίγα ως εμπορικό κέντρο της Ρωσικής αυτοκρατορίας και αργότερα της Σοβιετικής Ένωσης γνώρισε ανάπτυξη, οπότε αναλόγως κατασκευάστηκαν εντυπωσιακά κτίρια από Λετονούς και άλλους αρχιτέκτονες σύμφωνα με τα ρεύματα και τις μόδες που φοριούνταν στις αρχιτεκτονικές κατασκευές.

Η πόλη αυτή έχει τα περισσότερα Art Nouveau κτίρια (διάβασα κάπου, δε γνωρίζω αν ισχύει). Στην οδό Alberta – όπου βρίσκεται και το μουσείο Art Nouveau – υπάρχουν υπέροχα διακοσμημένα σπίτια σε design του Mikhail Eisenstein, σα να λέμε του Gaudi της Ρίγα (ο γιος του, Sergei Eisenstein, υπήρξε ο διάσημος Σοβιετικός σκηνοθέτης που, μεταξύ άλλων, σκηνοθέτησε το Θωρηκτό Ποτέμκιν). Η πιο διάσημη πρόσοψη της πόλης βρίσκεται σε ένα κτίριο που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Konstantins Peksens και όπου κάθε παράθυρο είναι ένα διαφορετικό έργο τέχνης. Το γλυπτό μίας γυναίκας που διακοσμεί την πρόσοψη έχει ανακηρυχθεί “Miss Ρίγα” από τους ντόπιους. (Δεν είναι όλες οι φωτό από την οδό Αλμπέρτα)

Ευχάριστες οι βόλτες στις συνοικίες μ' αυτά τα κτίρια κοσμήματα της πόλης τους. Πολύ ομορφιά κι εδώ. Σε μας οι άχρηστοι, γνωρίζετε ...

Ποίημα: "Σε μπιστρό στη Ρίγα " (Ποίημα γραμμένο στις 4 Σεπτεμβρίου 2022, εμπνευσμένο από τις στιγμές μας)

Σε ένα μπιστρό της Ρίγας, 

κατά Λετονία μεριά

πίνοντας μπίρες 

απολαμβάναμε στιγμές

νιώθοντας ευτυχία

 ανόθευτη χαρά.

Αν για υφάδι επρόκειτο

δεν θα 'βρισκες 

ούτε μία στραβοσαϊτιά.

Ακόμα κι η γιαγιά 

που χόρευε ροκιά

- ενθύμιο της νιότης της -

φορώντας στρας κι άλλα φλουριά

σα μάθημα ιλαρότητας μου φάνηκε

μπορεί και καταστάλαγμα 

γεροντικής σοφίας

ή κάποιας σωτήριας ανοίας:

Πριν αποχαιρετήσεις 

τον υποκριτή ψεύτη ντουνιά οριστικά.

δε χρειάζονται σοβαροφάνειες

τουλάχιστον χιλιόμετρα μακριά.

Ήμαρτον. Την άλλη φορά

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα: " Κρυφές επιθυμίες" (γραμμένο στις 3 Σεπτεμβρίου του 2022)

Δε θα ντραπώ, θα το πω, ας μην υποκριθώ

Γκραν αριστοκρατία επιθυμώ να ήμουν και εγώ.

Να μου σερβίρουν στο γραφείο πρωινό

με κήπους, δάση ολόγυρα και κάτι σε νερό

πάντα με υπηρετικό προσωπικό, αμίλητο και σοβαρό.

Μη με παρεξηγήσετε, υπάρχει σημαντικός λόγος γι' αυτό,

είναι για κάποιας συγγραφικής έμπνευσης το καλό.

Αχ ναι, μου φεύγουν οι ιδέες καθώς πασχίζω με νοικοκυριό.

Un roman d' amour, επιθυμώ να γράψω και εγώ

Ακόμα και για στίχους ημερολογίου, θα με διευκόλυνε αυτό.

'Η μήπως, ας πούμε, ο Παπαδιαμάντης έγραψε χωρίς το πλαίσιο αυτό;

Ματίνα Γκούτζιου

Turaidas castle (Κάστρο Τουράιντα) στη Λετονία. Ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019

 Το κάστρο Τουράιντα στη Σιγκούλντα της Λετονίας ανακατασκευάστηκε εκ του μηδενός σύμφωνα με σωζόμενα σχέδια και πηγές. Υπήρξε τόπος διαμονής αρχιεπισκόπων της περιοχής στα μεσαιωνικά χρόνια, η κατασκευή του ξεκίνησε το 13ο αιώνα από τον αρχιεπίσκοπο της Λετονίας, αντικαθιστώντας ξύλινο κάστρο. Bρίσκεται μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος, σε κάποιο ύψωμα και σήμερα ανακατασκευασμένο, καλοσυντηρημένο, με καλαίσθητα και ενδιαφέροντα μουσεία στο εσωτερικό του είναι ένας πολύ όμορφος τουριστικός προορισμός για ντόπιους και ξένους. Η περιοχή θεωρείται η Ελβετία της Λετονίας και πολλοί, ιδιαίτερα οι πιο ηλικιωμένοι, παραθερίζουν εκεί. Όμορφα όλα, πράσινο, δάση, λίμνες, πεντακάθαρα, ησυχία ... και αξιοθαύμαστη η αναστήλωση και εκμετάλλευση των αρχαιοτήτων τους. Κάθε μύθος κι ένα μουσείο ή ένα έργο τέχνης. Ζηλεύουμε και θυμώνουμε με τους άχρηστους που έχουμε στη χώρα μας από πάντα και εις τους αιώνας των αιώνων. Σιγουράκι.

Rigas Centrum Market, η Κεντρική Αγορά στη Ρίγα της Λετονίας (ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019)

 Η στεγασμένη αγορά σχεδιάστηκε το 1922 και οι εργασίες κατασκευής κράτησαν ως το 1930. Χρησιμοποιήθηκαν οι μεταλλικοί σκελετοί των στεγάστρων που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για τα αερόπλοια Zeppelin. Μέσα στα στέγαστρα λειτουργούν 3.000 περίπτερα σε έκταση 72.300 τ.μ. Τα υπόγεια της αγοράς μέσα από διαδρόμους μετάφεραν προϊόντα στον ποταμό Νταουγκάβα που εκβάλλει στον κόλπο της Λετονίας. 

Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργούσε υπαίθρια αγορά από τον 16ο αιώνα, αλλά καθώς δεν τηρούνταν οι κανόνες υγιεινής και λόγω κλιματικών συνθηκών αποφασίστηκε κάποια στιγμή η αγορά να γίνει κλειστή. Αγορά για κρέατα, ψάρια, οπωρικά, κάθε λογής τρόφιμο, αλλά και με καφέ, εστιατόρια κ.α.π. και του πουλιού το γάλα. Εμείς την επισκεφτήκαμε ώρα που μόνον τα περίπτερα των καφέ και εστίασης ήταν ανοιχτά. Σε μας οι άχρηστοι, γνωρίζετε ...

Ποίημα: "Τα αγαλματίδια του Τσβίνγκερ" (ταξίδι στη Δρέσδη τον Ιούνιο του 2022)

Στο Τσβίνγκερ, το μπαρόκ ανάκτορο

Στα περιπατητικά της εξουσίας τα μπαλκόνια 

πλήθος αγαλματάκια λίθινα τις κουπαστές στολίζουνε

της ματαιοδοξίας τους ανάμνηση

παρούσα στις επαύλεις τους και τώρα.

Στο Τσβίνγκερ κι άλλα της Δρέσδης ανάκτορα

στα περιπατητικά της πόλης όμορφα μονοπάτια

πλήθος μνημεία οι περιηγητές φωτογραφίζουμε

του πλούσιου κόσμου τις εικόνες σαν εσάνς 

πάνω στο φτωχικό μας ρούχο να μυρίζουμε.

Στο Τσβίνγκερ, το μπαρόκ της Δρέσδης ανάκτορο

τα παιδικά οπίσθια λίθινου αγαλματίου

έτσι όπως τη μούρη μου εκοίταζαν

χωρίς οσμή ευτυχώς μου βροντοφώναξαν

πως είναι ο κόσμος δύο ξέχωρα ημισφαίρια

που ανάμεσό τους ο χώρος της αβύσσου. 

Ματίνα Γκούτζιου

Riga Motor Museum (Μουσείο αυτοκινήτου στη Ρίγα της Λετονίας). Ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019.

Κατά την άποψη μου, αν βρεθείς στη Ρίγα της Λετονίας, είναι ένα από τα Μουσεία που οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφτείς. Ένα ωραίο υπερσύγχρονο τεχνολογικά Μουσείο με πλήθος αυτοκίνητα αντίκες που διηγούνται όλη την ιστορία του και την εξέλιξη του είτε πρόκειται για Ι.Χ. είτε για λεωφορεία, φορτηγά, αλλά και δίκυκλα, μηχανές, ποδήλατα. Ακόμα και παλιά ραδιόφωνα υπάρχουν σε κάποια πλευρά. Αγαπώ τα αυτοκίνητα αντίκες, ενθουσιάστηκα με το μουσείο, αξίζει πολύ. Ιδρύθηκε το 1989 από ιδιώτες, με πρωτοβουλία της Λέσχης Αυτοκινήτου Αντίκας της Λετονίας, και από το 1992 είναι κρατικό Μουσείο. Πολλά από τα αυτοκίνητα είναι προϊόντα της σοβιετικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Να πάτε.

Ποίημα: "Η σκιά του θανάτου" το ονόμασα (γραμμένο το 2017)

Βεβαιότητα επιβεβαιωμένη

είναι πως της ζωής είμαστε περαστικοί.

Πραγματικότητα που εδράζεται όσο μεγαλώνω,

καθώς με φόβο διαπιστώνω

ότι ο θάνατος ακάλεστος τρυπώνει

εκεί που πάω να κλείσω βλέφαρο

να χαλαρώσει η ψυχή.

Είναι φορές που τον οσμίζομαι επίσης

όχι, πως άρωμα φορεί!

Άοσμος κι άγευστος σαν το πολύτιμο νεράκι

κι ας είναι αντίθετα η αξία του απολύτως μισητή!

Πάντα στο μισοΰπνι σκάει μύτη,

στης κάμαρας την πόρτα στέκει,

διστακτικός ακόμα! Σκιάζομαι πολύ!

Ξυπνώ ανήσυχη,

τη μαύρη σκέψη προσπαθώ να διώξω.

Με βεβαιότητα υπερβεβαία με βεβαιώνω 

πως είμαι ζωντανή, 

Μα με το φόβο του θανάτου όσο μεγαλώνω

δεν έχω συμφιλιωθεί.

 Πόθο, λαχτάρα έχω ακόμα για αθάνατη ζωή!

Όσοι από σας τυχόν συμπάσχετε 

θερμά θα σας παρακαλέσω, μη με παρηγορήσετε 

με βίο σε επουράνια παραδείσια αθάνατη  μορφή. 

Ματίνα Γκούτζιου

Jurmala (Γιουρμάλα), θέρετρο στον κόλπο της Λετονίας (ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019)

Το θέρετρο Jurmala (Γιουρμάλα), η ακροθαλασσιά της Λετονίας, κοντά στη Ρίγα, περίπου 25 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας, διαθέτει μια τεράστια αμμώδη παραλία 33 χιλιομέτρων στην οποία βλέπουν και άλλα θέρετρα εκτός από το προαναφερθέν και πιο γνωστό σαν πόλη. Είναι η έξοδος της Λετονίας στη Βαλτική θάλασσα, εύκολα προσβάσιμη για τους Λετονούς με τρένο, αυτοκίνητα για μπανάκι τους καλοκαιρινούς μήνες και εξορμήσεις στις ομορφιές της φύσης όλους τους μήνες. Χαρά θεού η λουτρόπολη και η παραλία της, ούτε ξαπλώστρες, ούτε μπιτσόμπαρα επί της ακτής, μόνο στην πόλη, ούτε ντεσιμπέλ να μη σ' αφήνουν να χαρείς και να απολαύσεις αυτά που ο όμορφος πλανήτης μας διαθέτει. Καλοκαίρι ήτανε, κόσμο αρκετό είχε, μα δεν ήταν ο ένας πάνω στον άλλο, κολυμπούσαν ή αθλούνταν ή έκαναν βόλτες στην αμμουδιά, η φυσική χρήση μιας παραλίας για τις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου, που δεν είναι μόνο οι εκκενώσεις, αλλά η επικοινωνία και η επαφή με το φυσικό, το πούρο, το αληθινό.

Χαρακτηριστικό της απλωμένης πόλης-θέρετρου τα ξύλινα σπίτια και οι εντυπωσιακές ξύλινες επαύλεις αρ νουβό. Υπήρξε τόπος διακοπών από παλιά, κυρίως από τα τέλη του 18ου αι., όταν πλούσιοι γαιοκτήμονες της περιοχής ξεκίνησαν κι εδώ την παράδοση της ξεκούρασης στην παραλία. Αξιωματικοί του ρωσικού στρατού μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους πήγαιναν εκεί, αργότερα υψηλόβαθμα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος όπως ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, ο Νικήτας Χρουστσόφ κ.α.. Εδώ και χρόνια όλοι, ντόπιοι και τουρίστες απολαμβάνουν όλα, βόλτες, κολύμπι, περιπάτους στα γύρω δάση, θεραπευτική ιππασία, καφέ, φαγητό ... καμιά εποχή δεν ήταν τόσο εύκολη για τους πολλούς ανθρώπους όσο η δική μας. Η Jurmala απέκτησε επίσης φήμη ως σπα υγείας. Η θαλασσινή αύρα, το άρωμα πεύκου, οι ιαματικές πηγές και η αμμώδης παραλία ήταν οι λόγοι που δημιουργήθηκαν πολλά σανατόρια στην περιοχή. Τα ξενοδοχεία 4 αστέρων στην περιοχή τώρα το καλοκαίρι του 2022 πολύ φθηνότερα απ' ότι δωμάτια για άρπα κόλλα στην Ελλάδα. Να τα λέμε κι αυτά.

Ποίημα: "Ο ζεϊμπέκικος χορός" (γραμμένο το καλοκαίρι του 2022)

Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά

κι απλώνει  χέρια σαν φτερά

όμοια μ΄ αυτά που χρόνια τώρα

σκεπάζουν όλους  στοργικά

Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά

Κινεί τα χέρια και τα βήματα στο τέμπο ρυθμικά

είναι τα χέρια του άξια και χρυσά 

μπροστά για όλα και για όλους που αγαπά 

Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά

κι έτσι όπως φέρνει τη γυροβολιά

λάμπει ξανά η  λεβεντιά

αυτή που κάπως κρύφτηκε στων χρόνων τη σκιά 

Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά

Κι όταν το πόδι με το χέρι του χτυπά

σε μένα δάκρυα συγκίνησης γεννά

γιατί η δική του ζεϊμπεκιά 

είναι το φιλμάκι της ζωής του

που, όπως για όλους, γρήγορα περνά.

Ματίνα Γκούτζιου

Ροπαλικοί στίχοι ή φράσεις. Οι ροπαλικοί στίχοι για το " 'Εαρ " δικοί μου, οι πληροφορίες για το τι είναι οι ροπαλικοί στίχοι του Ν. Σαραντάκου

Ω

το

έαρ

πόσο

γλυκύ

ευώδες

ευθαλές

ερωτικόν

ευάρεστον

   ευαίσθητον...

Προοιωνίζει

ευδαιμονικώς

συναπαντήματα

ερωτοχτυπήματα

   κεραυνοβολήματα! 

(Ματίνα Γκούτζιου)

Η λέξη "ροπαλικός" δεν υπάρχει στην αρχαία γραμματεία, ο όρος πλάστηκε από Ρωμαίους, φυσικά από την ελληνική λέξη ρόπαλον. Ορισμένοι Ρωμαίοι γραμματικοί είχαν αποκαλέσει rhopalicus versus, δηλαδή ροπαλικό στίχο, τον στίχο όπου κάθε επόμενη λέξη έχει μια συλλαβή ή ένα γράμμα περισσότερο από την προηγούμενη. Έτσι, η φράση αυτή θυμίζει το ρόπαλο, που είναι στενό στη λαβή και μετά χοντραίνει (ή τουλάχιστον έτσι είναι ορισμένα ρόπαλα).

Παραδείγματα όπου όπου κάθε λέξη έχει μια συλλαβή περισσότερη από την προηγούμενή της. α) "Ω μάκαρ Ατρείδη μοιρηγενές ολβιόδαιμον "(Ιλιάδα) β) "ex quibus insignis pulcherrima deiopeia" (Βιργίλιος)

Όπως καταλαβαίνετε, ο ροπαλικός στίχος με βαθμίδα τη συλλαβή δεν μπορεί να έχει και πάρα πολλές λέξεις, αφού οι οχτασύλλαβες, ας πούμε, λέξεις είναι μάλλον σπάνιες. Αν πάλι έχουμε βαθμίδα το γράμμα, αν δηλ. κάθε επόμενη λέξη έχει ένα γράμμα περισσότερο από την προηγούμενη, μπορούμε να πάμε πιο μακριά.

Παράδειγμα:

Α τα δυο τους πήγαν σινεμά;

Μάλιστα! Προφανώς γουστάρει!

Προβλέπεις συναντήσεις περισσότερες;

Μακροπρόθεσμα, παντρολογήματα;

Το πρόβλημα με τις ροπαλικές φράσεις είναι ότι επειδή τα πολύτιμα εργαλεία της γλώσσας μας, άρθρα, μόρια, συνδέσμοι, βασικά ρήματα κτλ., έχουν όλα τους πολύ λίγα γράμματα, έως πέντε, είναι δύσκολο να φτιάξουμε πολύ μεγάλη ροπαλική φράση, αφού δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις απαραίτητες βιδίτσες, κι έτσι, από ένα όριο και πάνω, η ροπαλική φράση γίνεται ασύνδετη παράταξη ρημάτων, ουσιαστικών και επιθέτων.

Περισσότερα για τις ροπαλικές φράσεις και στίχους στο ιστολόγιο του κ. Ν. Σαραντάκου, απ' όπου προέρχονται και οι παραπάνω πληροφορίες :

https://sarantakos.wordpress.com/2015/04/15/rhopalic/

Η απόπειρα για ροπαλικό στίχο σχετικό με το έαρ είναι της γράφουσας.

Φάκελος με όλες τις αναρτήσεις μου για το Μπέργκεν (ταξίδι στη Νορβηγία τον Ιούνιο του 2018)

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/to-floyen-2022.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2182022.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2018_19.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/1982022.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2018.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2018_23.html

https://matinaal.blogspot.com/2018/08/stave-church-fantoft-stave-church.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/1982022_24.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/osvald.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/sjomannsmonumen-2018.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2018_27.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2022_28.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2018_29.html

Μπέργκεν, οι υπόλοιπες πληροφορίες-εντυπώσεις από τον τόπο (ταξίδι στη Νορβηγία τον Ιούνιο του 2018)

 Ένα βράδυ μείναμε μόνο στο "Πράσινοι λιβάδι ανάμεσα στα βουνά", στο Μπέργκεν, στη Ν.Δ. Νορβηγία. Στις λίγες ώρες που είχαμε στη διάθεση μας, βαδίσαμε χιλιόμετρα για να δούμε ό,τι περισσότερο μπορούμε. Η πόλη, η δεύτερη σε πληθυσμό στη Νορβηγία, μετά το Όσλο, με 300.000 χιλιάδες περίπου κατοίκους είναι πολύ πολύ όμορφη, ιδιαίτερα τον Ιούνιο ή γενικά το καλοκαίρι. Τον υπόλοιπο χρόνο έχει πολλές πολλές βροχές, χιόνια, πολλές ώρες σκοτάδι, θα είναι δύσκολα για κάποιον που έχει μάθει στο φως, όπως εμείς οι έλληνες, αλλά σε αντιστάθμισμα προσφέρει πολιτισμό, ομορφιά, καλαισθησία, παροχές, κοινωνικό κράτος, κάτι που λείπει από τις δικές μας πόλεις και τη χώρα. Ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον, μα και η πατρίδα έχει πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά. Εκτός από όσα ανέφερα σε προηγούμενες αναρτήσεις (φάκελος Μπέργκεν:  https://matinaal.blogspot.com/2022/08/2018_87.html ), το δημαρχείο, το δικαστικό μέγαρο, όλο το κέντρο με τα κτίρια του, τα φιορδ ή τα τεχνητά υδάτινα ανοίγματα μέσα στην πόλη με τα πάρκα της, τους ωραίους δρόμους, τις αλέες, τις ωραίες πλατείες, την άπλα και τη σημασία στην κάθε λεπτομέρεια, αυτά και άλλα πολλά που σίγουρα δεν προλαβαίνει να δει το μάτι ενός τουρίστα, μπορεί και κάποια αρνητικά, που επίσης δεν βλέπει ο τουρίστας, εκτός αν κραυγάζουν, όπως στη χώρα μας, όλα αυτά είναι το Μπέργκεν. Κέντρο ιχυοκαλλιέργειας, ναυτιλίας, υπεράκτιας βιομηχανίας πετρελαίου και υποθαλάσσιας τεχνολογίας. Το πρώτο λιμάνι στη Νορβηγία σε διακίνηση φορτίων και επιβατών, με περισσότερες από 300 επισκέψεις κρουαζιερόπλοιων το χρόνο, που φέρνουν σχεδόν μισό εκατομμύριο επιβάτες στο Μπέργκεν, αριθμός που έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Οι ντόπιοι μιλούν μια ξεχωριστή διάλεκτο, γνωστή ως "Μπέργκενσκ". Η πόλη διαθέτει αεροδρόμιο, τραμ, σιδηροδρόμους, όλα τα μέσα συγκοινωνίας με σταθμούς εντυπωσιακής καθαριότητας. Τέσσερις μεγάλες γέφυρες συνδέουν το Μπέργκεν με τους προαστιακούς δήμους.

Η ιστορία της πόλης ξεκινάει περίπου τον 12ο αιώνα, το 13ο αιώνα γίνεται πρωτεύουσα της Νορβηγίας, υπάρχει διοίκηση, καθεδρικός ναός, λιμάνι, τείχη, φρούρια, γίνονται στέψεις βασιλέων. Αργότερα είναι ένα από τα βασικά λιμάνια της Χανσεατικής ένωσης που κυριαρχεί σε Βαλτική και βόρεια θάλασσα στο εμπόριο. Το Μπέργεν ήταν (και είναι) κυρίως κέντρο εμπορίας μπακαλιάρου, γάδου. Χτυπήθηκε η πόλη αρκετές φορές από παγκόσμιες επιδημίες, από πυρκαγιές που έκαψαν κατά καιρούς τα ξύλινα σπίτια της. Όμως στέκει πανέμορφη με το σύγχρονο και το παλιό κομμάτι της που τόσο φροντισμένα ανακατασκευάστηκε και συντηρείται. Πανεπιστήμιο, μουσεία, θέατρα, βιβλιοθήκες, αθλητικές εγκαταστάσεις μια πολιτισμένη σε υποδομές και ανταποδοτική προς τον πολίτη πόλη του βορρά. 

Το λιμάνι του Μπέργκεν (ταξίδι στη Νορβηγία τον Ιούνιο του 2018)

 Σε πόλεις της δυτικής Ευρώπης, της Σκανδιναβίας επί του προκειμένου, η ομορφιά γύρω σου ευφραίνει τη ματιά και την ψυχή σου. Το κεντρικό, εντός της πόλεως λιμάνι του Μπέργκεν το αυτό. Από τη μια πλευρά η Χανσεατική συνοικία με τη γραφικότητα της, απ' την άλλη η ψαραγορά και άλλα όμορφα κεντρικά σημεία της πόλης και βέβαια το ίδιο το λιμάνι με τα εντυπωσιακά μεγάλα ή μικρότερα ιστιοφόρα και τα μηχανοκίνητα του. Οι βόλτες στο λιμάνι, καλοκαίρι καιρό, απόλαυση. Κίνηση μεγάλη από τουρίστες. Κάποτε έσφυζε από εμπορική κίνηση, κυρίως ως εμπορικό κέντρο αλιείας γάδου. Κάτι από τους παλιούς θαλασσοδαρμένους στις άγριες θάλασσες του βορρά Βίκινγκς, υπάρχει ακόμα στους Σκανδιναβούς και τη σχέση τους με τη θάλασσα.

Ποίημα 3ο εμπνευσμένο από πίνακα του Τάκη Χάτσιου. "Το φως εντός μας" το ονόμασα. (γραμμένο στις 26 Αυγούστου 2022)

 

Μα ναι, υπάρχουμε και μείς 

της δεύτερης ευκαιρίας.

Κι αν είναι πολλοστή η αποτυχία μας, 

οι δυνατότητες πάντοτε υπάρχουν.

Μπροστά. Στης ζωής το πέρασμα.

Αν κάποτε συρθήκαμε σαν κάμπιες

χωρίς να το αξίζουμε ή και δικαίως

οι γλυκόπικροι χυμοί  που μας έθρεψαν

μας έκαναν σοφότερους.

Όσοι με πόνο - πάντα - αποχωριστήκαμε 

το στενόχωρο ένδυμα μας

κι ανοίξαμε φτερά να συλλέξουμε

εκλεκτών ανθών το νέκταρ

κερδίσαμε την πηγή της ζωής, 

το λαμπερό φως,

στις όμορφες πτήσεις μας.

Ματίνα Γκούτζιου

Ο Σιδηροδρομοκός Σταθμός του Μπέργκεν (ταξίδι στη Νορβηγία τον Ιούνιο του 2018)

Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Μπέργκεν χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα περίπου και είναι ο τερματικός σταθμός μιας γραμμής μήκους 496 χιλιομέτρων μέχρι το Όσλο, εννοείται και για άλλες διαδρομές προς άλλες κατευθύνσεις. Με τρένα να ντρέπεσαι να μπεις, με καθαριότητα στο σταθμό να ντρέπεσαι να πατήσεις, με άπλα και πράσινο γύρω του, όχι μακριά από το κέντρο, με τα πόδια πηγαίναμε άνετα, γιατί δίπλα ήταν και το ξενοδοχείο μας το  https://www.zanderk.no/, ένα πανέμορφο με σκανδιναβική λιτότητα διακοσμημένο ξενοδοχείο με πολύ πολύ καλές υπηρεσίες. Κοιτάω τις τιμές των καταλυμάτων στην Ελλάδα σήμερα και διαπιστώνω για άλλη μια φορά ότι είμαστε η πιο ακριβή χώρα σε όλα. Οι τιμές φέτος το καλοκαίρι είναι ιλιγγιώδεις, δεν ξέρουν τι ζητάνε. Και όλα αυτά - αφορολόγητα συνήθως - γιατί πουλάνε κυρίως ήλιο και θάλασσα και όχι καλές υπηρεσίες. Για τα υπόλοιπα, τους σταθμούς των μέσων συγκοινωνίας γνωρίζετε ότι σε μας οι άχρηστοι ...