Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
κι απλώνει χέρια σαν φτερά
όμοια μ΄ αυτά που χρόνια τώρα
σκεπάζουν όλους στοργικά
Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
Κινεί τα χέρια και τα βήματα στο τέμπο ρυθμικά
είναι τα χέρια του άξια και χρυσά
μπροστά για όλα και για όλους που αγαπά
Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
κι έτσι όπως φέρνει τη γυροβολιά
λάμπει ξανά η λεβεντιά
αυτή που κάπως κρύφτηκε στων χρόνων τη σκιά
Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
Κι όταν το πόδι με το χέρι του χτυπά
σε μένα δάκρυα συγκίνησης γεννά
γιατί η δική του ζεϊμπεκιά
είναι το φιλμάκι της ζωής του
που, όπως για όλους, γρήγορα περνά.
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου