Ανάπαυλα για λίγο μόνο, μια σταλιά.
Μα τ' αεράκι χάιδευε γλυκά
χουρχούριζε το γατί στην αγκαλιά
κελάηδαγαν πουλάκια σ' άλλη πράσινη φωλιά
ήρθε ο Ύπνος και της φίλησε τα βλέφαρα απαλά
χάθηκε σ' ένα ονειροσύννεφο ψηλά.
Σαν το αυτί της να άκουσε πατήματα βαμβακωτά
Σαν να τον είδε τρυφερά να την κοιτά
Σαν να της σκέπασε τα πόδια για ζεστασιά
Σαν να μην έφαγε, περίμενε υπομονετικά
Σαν να 'ταν η ζωή τους της αγάπης καταφυγιά.
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου