Θυμάμαι των μαλλιών μου τις κολλαριστές κορδέλες,
άσπρες, ροζ, σιέλ, καρό ...
σ' ένα χερούλι παραθύρου κρεμασμένες
με ευαρέσκεια να κοιτώ ή να φορώ.
Θυμάμαι τα δαντελωτά βρακάκια και φουρό
σαν θερινοί σωρείτες στο σώμα μου το παιδικό.
Α, στις οικογενειακές μας επίσημες εξόδους
είχαμε πρόσωπο ατσαλάκωτο, αστραφτερό.
Κι αν με παράπονο ή και λυγμό
αντιμετωπίσαμε κάποιες "αποκλίσεις " από το πρέπον, το κανονικό,
είναι οικογενειακό μας μυστικό.
Ή οι κομπορρήμονες θαρρείτε
πώς τα του οίκου είναι ένα γαλάζιο φόρεμα διάφανο παιδικό;
Ελάτε τώρα, μη βιαστείτε, για όλους μας ισχύει αυτό.
Οι επηρμένοι υποκριτές και μυστικοπαθείς συγκρατηθείτε.
Επιδεικνύετε κι εσείς κουστούμι ή φόρεμα γαλαζωπό,
μα τα του οίκου σας δε μοιάζουν με τον πίνακα αυτό.
Για διάφανο φουστάνι οι πινελιές αποδίδουν
όταν τις ζωγραφίζει χέρι δυνατό.
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου