Στη Βοβούσα, στην Αβδέλλα
αγαπούσα μια κοπέλα
την αγαπώ δε μ' αγαπάει
και στο διάολο να πάει
Εύκολο να το λες, δύσκολο να διαολοστείλεις αν αγαπάς. Συνήθως κάθεσαι και καβουρντίζεσαι. Όμως το παλικάρι των στίχων έχει εναλλακτικές. Κι άλλες ομορφιές να αγαπάει για να γιατρέψει την κάψα του έρωτα. Τις ομορφιές του τόπου, βάλσαμο σε πληγές κάθε είδους.
Βοβούσα, Περιβόλι, Αβδέλλα ... χωριά στα όρια των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών, ένα ποίημα. Ποιήματα για τα μέρη αυτά έγραφε κι η μαμά του άντρα μου με καταγωγή από το Βρυσοχώρι Ιωαννίνων.
Ψηλά στις Πίνδου τα βουνά
που είναι γεμάτα χιόνια
εκεί η φύσις επιδρά
και σου χαρίζει χρόνια.
Ήταν η αγάπη για τα βουνά αυτά που ενέπνεε τη γιαγιά Σοφία, στο όνομα και στο νου. Με τον τίτλο "Πίνδος" έγραψε πολλά που μου φαίνονται απλά, αλλά αυθεντικά και όμορφα. Θα γράψω εδώ μερικές στροφές από αυτή την ενότητα:
Στις Πίνδου τα ψηλά βουνά
θα πάω να την αράξω
τις ομορφιές και τις δροσιές
θα πάω ν' απολαύσω
Τ' απέραντο το πράσινο
θέλω να το χορτάσω
τα κουρασμένα μάτια μου
θέλω να ξεκουράσω
Σ' εκείνο τον παράδεισο
θε να παραθερίσω
εκεί θε να ξεκουραστώ
εκεί θα ηρεμήσω
Αυτά τα όμορφα βουνά
θα με φιλοξενήσουν
θα πάρουνε τον πόνο μου
και θα μ ' ανακουφίσουν
Στα πράσινα παλάτια τους
θα με γλυκοκοιμήσουν
τα πλούτη τους τα όμορφα
σε μένα θα χαρίσουν.
Ωραία τα έλεγε η γιαγιά Σοφία! Κι ένα ακόμα από τη "βίβλο", όπως λέει τη συλλογή ποιημάτων της μάνας του ο άντρας μου:
Εσείς βουνά μου αγέρωχα
της Πίνδου το στολίδι
τα πράσινα παλάτια σας
δεν έχουν αντικλείδι
Εσείς βουνά μου ξακουστά
της Πίνδου το καμάρι
τα πράσινα παλάτια σας
μοσχοβολούν θυμάρι
Εκεί κουρνιάζουν τα πουλιά
γεννιούνται τα ελάφια
και οι νεράιδες του βουνού
στολίζουν τα παλάτια
Εκεί 'ναι στάνες και μαντριά
στρούγκες και βοσκοτόπια
εκεί έχει απότομους γκρεμούς
και όμορφα κατατόπια
Εκεί έχει από λαγό τυρί
και από αγριογίδα γάλα
και της λαφίνας το μαντρί
είναι αχώρια από τ' άλλα
Εκεί φυτρώνει αμάραντο
φυτρώνει το θυμάρι
και το μελισσοβότανο
τ' αθάνατο βοτάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου