Την κρουαζιέρα στον ποταμό Δούρο (Ντουέρο) στο Πόρτο την κάναμε απόγευμα προς σούρουπο. Πάγουσαμι. Παραμείναμε όμως στο κατάστρωμα, γιατί θέλαμε να μη χάσουμε τίποτα απ' τις ωραίες εικόνες δεξιά, αριστερά. Τίγκα το πλοιάριο, τίγκα οι αποβάθρες, τίγκα τα εστιατόρια και καφέ κοντά στην αποβάθρα (έξω δεν είχε τόσο κρύο, μια ελαφριά δροσιά). Απολάμβανε ο κόσμος την ελευθερία του στην μετακορωνοϊό εποχή. Μουσική σε άλλα πλοιάρια με ειδικό πρόγραμμα, μουσικοί κοντά στην αποβάθρα και κατά διαστήματα στις όχθες του Ντουέρτο. Χρειαζόμαστε ελευθερία έκφρασης και άλλα πολλά βέβαια για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αποκτάς ή κατακτάς ένα, πας για το επόμενο κ.ο.κ., αρκεί να υπάρχει ένα μέτρο. Κι εμείς οι απλοί και με μικρές οικονομικές δυνατότητες άνθρωποι, έτσι ζούμε. Και ναι, τα ταξίδια δεν απαιτούν πολλά λεφτά, είναι θέμα προτεραιοτήτων. Άλλοι, ας πούμε έχουν σπιταρόνες, ακριβά έπιπλα, αυτοκινητάρες, άλλοι ξοδεύουν και καταναλώνουν σα να μην υπάρχει αύριο στην καθημερινότητα τους, άλλοι επενδύουν στα ταξίδια. Μαζί τους. Παρά το κρύο - είχαμε κουκουλωθεί με ότι ρούχο διαθέταμε με το σύζυγο - ό,τι είδαμε μια ομορφιά χαραγμένη στην καρδιά.
!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου