Ποιηματάκι αφιερωμένο στη Βασιλομήτορα, μαμά μου (8/7/2022)

Οι φωτογραφίες από το γάμο του ανηψιού στις 8/7/2018. Μετά από τέσσερα χρόνια κι άλλα τόσα πεσίματα της μαμάς, οι συνθήκες της υγείας της άλλαξαν. Τότε με αφορμή τις φωτογραφίες με τις κόρες της έγραψα ένα μικρό και ασήμαντο, πλην εύστοχο κατά την κρίση μου στιχοπλόκημα:

Μάνα με τον κανένα γιο

και με τις τρεις σου κόρες

"Καμαρώνω" λες.

Είδες παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα

λύπες, αλλά και πολλές χαρές

Σωστά, το λες.

Σήμερα που οι συνθήκες άλλαξαν, με σκωπτική διάθεση, το παρακάτω:

Μάνα με τον κανένα γιο

και με τις τρεις σου κόρες,

"καμαρώνω" λες.

Και λίγα λες.

Παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα

λύπες,

αλλά χωρίς να το γνωρίζεις

-μια ζωή κλαψιάρα-

υπέρτερες οι χαρές.

Κόρη των κοριτσιών σου,

για όλα μπροστά αυτές.

Αισίως ενενήκοντα και δύο

κι ως φαίνεται εκατόν δύο

τι άλλο να θες;

Φροντίδα υγείας η Κικούκω

φροντίζουν επίσης η Φωφώ

και η Τιτούκω.

Ζεστασιά και θαλπωρή,

ίσως ολίγον τι λειψή.

Είν' κανόνας για τους γέρους

κάποτε μένουν χωρίς εταίρους.

Δύσκολα τα γηρατειά, εσύ πάλι καλά,

μια και τάχεις τετρακόσια,

κι αν ροδάνι δεν πάει πια η γλώσσα,

είναι τόσα τα ευχαριστώ,

που ξεχρεώνουν κάθε χρεωστικό.

Για τη συντροφιά γυναίκα,

έχουν οι κόρες υποχρεώσεις κι οφειλές,

που ατελείωτες είναι λες.

"Έτσι είναι η ζωή" θα πεις,

μα εγώ διαφωνώ

και σε αεροπλάνο πάλι θα ανεβώ.

Γκουρμέ και φρέσκα κάθε μέρα,

συναγωνισμός εις την μαγειρική,

τηλέφωνα, συνεννοήσεις,

ποιο πιάτο άραγε θα προτιμήσεις;

Καθαριότητα καλή,

πάντα ήσουν καθαρή, μα και μοσχοβολιστή.

Όλες, γυναίκα, θυγατέρες,

εκτελούμε χρέη του μεσιέ πιπί,

κι αν και δε ζεις στις Βερσαλλίες, 

έχεις γύρω σου κυρίες.

"Ξεντροπιάστηκα" μας λες,

μα τα ούρα δεν έχουν χρονικές αναστολές.

Μασαζάκια, μαξιλάρια, αλοιφούλες,

παμπεράκια, μωρομαντιλάκια, ρόλεϊ κι αρωματάκια,

οξυγόνο και μπατσάκια στα πλευράκια ...

Βασιλομήτορα σ' αποκαλώ

Κι από την Ελισάβετ μπέτερ έχω να πω.

Φορτηγά τα φάρμακα κι οι βιταμινούλες

Τριαξονικά με τονοτίλ, A, B, C και D ...

Τη ζήλεια προκαλείς

κι άλλοι θέλουν όπως εσύ,

μα χωρίς τίτλους, κορώνα και χαρτιά

πώς να έχουν τέτοια θεραπειά; 

Κατουρημένα κι άπλυτα οι κόρες, 

που όλα σου τα ξεχρέωσαν και κατιτίς με τόκο σου έδωσαν.

Ξενύχτια ατελείωτα σε κατ' οίκον νοσηλεία και νοσοκομεία

να μετράνε ανάσες και σφυγμούς,

να κλαίνε και να χαίρονται  μαζί με τους γαμπρούς

που κοντεύουν να σε φτάσουν,

όλοι και όλες προς τα γηρατειά,

άραγε θα έχουμε τέτοια τυχερά;

"Καμαρώνω" λες

Μα πώς να μην το λες,

μικρή μας κόρη και βασιλομήτορα συγχρόνως;

Και λίγα λες.