Ποιηματάκι αφιερωμένο στη Βασιλομήτορα, μαμά μου (8/7/2022)

Οι φωτογραφίες από το γάμο του ανηψιού στις 8/7/2018. Μετά από τέσσερα χρόνια κι άλλα τόσα πεσίματα της μαμάς, οι συνθήκες της υγείας της άλλαξαν. Τότε με αφορμή τις φωτογραφίες με τις κόρες της έγραψα ένα μικρό και ασήμαντο, πλην εύστοχο κατά την κρίση μου στιχοπλόκημα:

Μάνα με τον κανένα γιο

και με τις τρεις σου κόρες

"Καμαρώνω" λες.

Είδες παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα

λύπες, μα και πολλές χαρές

Σωστά, το λες.

κι

Σήμερα που οι συνθήκες άλλαξαν, με σκωπτική διάθεση, το παρακάτω:

Μάνα με τον κανένα γιο

και με τις τρεις σου κόρες,

"καμαρώνω" λες.

Και λίγα λες.

Είδες παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα

λύπες, 

αλλά χωρίς να το γνωρίζεις 

-μια ζωή κλαψιάρα-

υπέρτερες χαρές.

Κόρη των κοριτσιών σου,

για όλα μπροστά αυτές.

Αισίως ενενήκοντα και δύο

κι ως φαίνεται εκατόν δύο

τι άλλο να θες;

Φροντίδα υγείας η Κικούκω

φροντίζουν επίσης η Φωφώ

και η Τιτούκω.

Ζεστασιά και θαλπωρή,

παρά την καθημερινή μας περασιά,

ίσως ολίγον τι λειψή.

Είν' κανόνας για τους γέρους,

κάποτε μένουν χωρίς εταίρους.

Δύσκολα τα γηρατειά. Εσύ πάλι καλά,

μια και τάχεις τετρακόσια,

κι αν ροδάνι δεν πάει πια η γλώσσα,

είναι τόσα τα ευχαριστώ,

που ξεχρεώνουν κάθε χρεωστικό.

Για τη συντροφιά γυναίκα,

έχουν οι κόρες υποχρεώσεις κι οφειλές,

που ατελείωτες είναι λες.

"Έτσι είναι η ζωή" θα πεις, " πρέπει και καθήκον κι ο κόσμος τι θα πει."

Μα εγώ, μαμά μου, διαφωνώ

και σε αεροπλάνο πάλι θα ανεβώ, 

ελεύθερο πουλάκι αυτό το άσωτο το σουγκαράκι.

Γκουρμέ και φρέσκα κάθε μέρα,

συναγωνισμός εις την μαγειρική,

τηλέφωνα, συνεννοήσεις,

ποιο πιάτο άραγε θα προτιμήσεις;

Καθαριότητα καλή,

πάντα ήσουν καθαρή, μα και μοσχοβολιστή.

Όλες, γυναίκα, θυγατέρες,

εκτελούμε χρέη του μεσιέ πιπί,

κι αν και δε ζεις στις Βερσαλλίες, 

έχεις γύρω σου επί των τιμών κυρίες .

"Ξεντροπιάστηκα" μας λες,

μα τα ούρα δεν έχουν χρονικές αναστολές.

Μασαζάκια, μαξιλαράκια, αλοιφούλες,

παμπεράκια, μωρομαντιλάκια, ρόλεϊ , κρεπάρισμα κι αρωματάκια,

οξυγόνο, μάσκες και μπατσάκια στα πλευράκια ...

Βασιλομήτορα σ' αποκαλώ

Κι από την Ελισάβετ μπέτερ έχω να πω.

Φορτηγά τα φάρμακα κι οι βιταμινούλες

Τριαξονικά με τονοτίλ, με ελβιόλ,  A, B, C και D ...

Μάνα μου, τη ζήλεια προκαλείς

κι άλλοι επιθυμούν όπως εσύ,

χωρίς τα βογγητά, τις νύχτες που δεν ξημερώνουν, τις μέρες που δεν τελειώνουν...

Βασίλισσα μας, να τους πεις:  Χωρίς τίτλους και περγαμηνές, 

δεν είναι εύκολες οι θεραπειές.

Κατουρημένα κι άπλυτα οι κόρες, 

που όλα σου τα ξεχρέωσαν και κατιτίς με τόκο σου έδωσαν.

Ξενύχτια ατελείωτα σε κατ' οίκον νοσηλεία και στα νοσοκομεία

να μετράνε ανάσες και σφυγμούς,

να κλαίνε και να χαίρονται  μαζί με τους γαμπρούς

που κοντεύουν να σε φτάσουν,

όλοι και όλες προς τα γηρατειά,

άραγε θα έχουμε τέτοια τυχερά;

"Καμαρώνω" λες

Μα πώς να μην το λες,

μικρή μας κόρη και βασιλομήτορα συγχρόνως;

Και λίγα λες.

Στις 25-3-2025 η βασιλομήτωρ του σπιτιού μας, έκλεισε τα όμορφα γαλανά ματάκια της, αφού έκλεισε τα 95 της χρόνια. Τσαλαπάτησε το Χάρο τόσες φορές επί πενταετίας, αυτή των βαθιών και βασανισμένων γηρατειών της που είπαμε πώς τον ντρόπιασε η Αρτεμισούλα μας και την ξέχασε. Αμ δε. Το ποιηματάκι - αφιέρωμα στα χρόνια της ανημπόριας της γράφτηκε 3 χρόνια πριν το θάνατο της. Της το διάβασα και κουνούσε το κεφάλι της. Με όλα συμφώνησε.