Βιαστικοί είμαστε
Αλλά την πορεία του χρόνου
Να τη βλέπετε σαν τίποτα
Μέσα στο αιώνιο πάντοτε
"Γυρίζουμε.΄Οπως θα επιστρέφουμε πάντοτε στις αφετηρίες μας, κοινότυπες, καινότοπες ή κενότοπες. Αλλά είναι πάντα εκεί, μας περιμένουν μετά από κάθε ταξίδι να γεμίσουμε το άδειο τους που άφησε η προσωρινή φυγή μας. Ένα άδειο γλυκό, καθημερινό, αγαπημένο, άρα γεμάτο παρουσίες, απουσίες, οπτασίες, είτε ως σκιές είτε ως πραγματικότητες! Οι μικροί κι αποκλειστικά δικοί μας χώροι, στους οποίους επιστρέφουμε το σώμα μας, είναι οι μεγάλες πατρίδες της ψυχής μας."
Νομίζω ότι και η πιο ταξιδιάρα ψυχή έχει έναν τέτοιο "τόπο"! Υπάρχει πάντα για όλους μια αφετηρία, ένα σημείο αναφοράς, έμψυχο ή άψυχο, αυτό που μας παρέχει την ασφάλεια, τη ζεστασιά, το γλυκό συναίσθημα, το απάγκιο για την κούραση του ταξιδιού ή της ψυχής, το αραξοβόλι! Σοφά μου φάνηκαν τα λόγια Βασίλη Καραγιάννη στο βιβλίο του "Το σκαληνό τρίγωνο της αμαρτίας"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου