Παγκόμιες μέρες, άλλη μία μεγάλη απάτη

 

Σε ησυχία δεν αφήνουν τον κόσμο. Παγκόσμια μέρα του πατέρα σήμερα,19 Ιουνίου, προχθές της μητέρας, κάθε μέρα κάποια, άνευ ουσίας, αλλά καταναλωτικής ή πληκτρογραφικής ή προπαγανδιστικής ή παραπλανητικής σημασίας. Συνήθως μας αγαπούν τα παιδιά μας κι ας μην μας το λένε. Μην τα δημιουργούμε υποχρεώσεις για ευχαριστίες και οφειλές, δε φταίνε. Όπως δε φταίμε πρωτίστως κι εμείς που αδηφάγοι, ούτως ή άλλως οργανισμοί, δημιουργούν παγκόσμιες φιέστες σε καθημερινή βάση για να σπαταλούν χρήμα, χρήμα, χρήμα, μόνο προς όφελος της άπατης κοιλιάς τους. Μήπως περιμένουμε να σωθεί ο κόσμος, ενώ συμμετέχουμε και αποδεχόμαστε όλα αυτά; "Βλακείες", λέει το παιδί μου (ποιον έμοιασε αυτό το παιδί;) και συμφωνώ απολύτως.

Οι ζητιάνοι της Πράγας ( Πράγα, Ιούνιος 2022)

Γονυπετείς ικέτες, βουβοί εντελώς, θερμοπαρακαλούν μόνο με τη στάση του σώματός τους για λίγα κέρματα. Δέχονται τσέχικες κορώνες, ευρώ, ντόλαρς .... Απρόσωποι, με το κεφάλι κρυμμένο σε τουριστικά πλακόστρωτα, καπελωμένοι με τζόκεϊ, κουκούλες και κυρίως από τη ζωή. Νέοι, θέλει σωματική ευρωστία η στάση αυτή που κρατάει ώρες. Όταν σηκώνονται, ω πόσο διαφορετικοί! Καμιά έκφραση του προσώπου τους δε θυμίζει ένα καημένο, έναν απόκληρο, έναν ανήμπορο. Μιλάνε ζωηρά με κάποιον συνάδελφο τους  ίσως που στέκεται σε άλλη περασιά. Για τις εισπράξεις; Κάποτε ζωο-οπαδοί της Σπάρτα ούρησαν κάποιον απ' αυτούς. Ποιον να λυπηθείς; Τα κυκλώματα της επαιτείας ή του ποδοσφαίρου; Ή όλους μας που δεν μπορέσαμε τίποτα να αλλάξουμε και βιαστικοί προχωράμε; Προχωράμε.

Τράμπαντ (Trabant) αυτοκίνητα ( Δρέσδη, Ιούνιος 2022)

Τράμπαντ αντίκες αυτοκίνητα στη Δρέσδη. Κατασκευάζονταν από το 1957 ως το 1991 στην ανατολική και για μικρό διάστημα στην ενιαία Γερμανία. Μια παρέα ταξίδευε μ' αυτά. Τα φωτογραφίσαμε και τα θαυμάσαμε.

Είναι κάτι που μ' αρέσει πολύ, θα ήθελα να ταξιδεύω με μικρές ταχύτητες, μέλος μιας ομάδας παλιών και καλοσυντηρημένων αυτοκινήτων, αντίκες τα λένε. Το Skoda Felicia το έχω 22 χρόνια. Θα γίνει αντίκα πριν ή μετά από μένα; 😆😆😆

Ο ναός του Αγίου Βίτου στην Πράγα ( Πράγα, Ιούνιος 2022)

"Δεν μπορεί να χάσει κανείς μια επίσκεψη στον καθεδρικό ναό του Σαν Βίτο στην Πράγα, όπου μπορεί να δει την κάρα του αγίου Αδαλβέρτου και του αγίου Βενσεσλάου, το σπαθί του αγίου Στεφάνου, ένα κομμάτι του Τιμίου Σταυρού, το τραπεζομάντιλο του Μυστικού Δείπνου, ένα δόντι της αγίας Μαργαρίτας, ένα κομμάτι από την κνήμη του αγίου Βιταλίου, ένα πλευρό της αγίας Σοφίας, τη σιαγόνα του αγίου Εομπάνο, τη ράβδο του Μωυσή, την εσθήτα της Παναγίας ...." Τα είπε σχεδόν όλα ο Ουμπέρτο Έκο για τον ναό στους Θησαυρούς των Καθεδρικών Ναών, μια από τις ομιλίες του στο βιβλίο του "Κατασκευάζοντας τον εχθρό".

Εντυπωσιακός και επιβλητικός ο ναός στέκει πάνω στο λόφο Χρατσάνι, μέσα στο ανακτορικό σύμπλεγμα, σε δεσπόζουσα για την πόλη θέση. Εκεί στέφονταν και ενταφιάζονταν οι βασιλείς της Βοημίας. Άρχισε να χτίζεται το 1344 και η κατασκευή του κράτησε πολλά χρόνια, με μεγάλο μέρος να ολοκληρώνεται στα χρόνια του Καρόλου Δ΄, αυτού του σημαντικού για την περιοχή βασιλιά. Κατά κάποιο τρόπο, ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της Πράγας είναι προ του Καρόλου Δ΄ και μετά τον Κάρολο Δ΄. Όμως ταραχές και πόλεμοι, θρησκευτικοί και εθνικοί, αρπαγές και λεηλασίες, κατά καιρούς κατέστρεφαν ό,τι σε περίοδο ειρήνης προχωρούσε για τον ναό. Πολλοί αρχιτέκτονες, μάστορες, καλλιτέχνες εργάστηκαν στο διάβα των χρόνων για την ολοκλήρωση αυτού του κατασκευάσματος, γοτθικού ρυθμού, με επιρροές και από άλλα καλλιτεχνικά ρεύματα. Κάθε επέκταση, γωνιά, αντικείμενο του ναού και ιστορία.

Εμείς θαυμάσαμε το όλον, εντυπωσιαστήκαμε, και τώρα στο σπίτι μας φανταζόμαστε ιστορίες, κλοπές, αρπαγές και ίντριγκες γύρω από το ναό που η ικανή γραφή ενός συγγραφέα θα μπορούσε να κάνει όχι ένα , αλλά πολλά μυθιστορήματα με τις ανθρώπινες αδυναμίες και πόθους να ζωγραφίζουν τις σελίδες τους. 

Συμπτωματικά ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημα του Ken Follet "Οι στυλοβάτες της γης" που ίσως με κάνει να εννοήσω το κτίσιμο ενός τέτοιου ναού τι σημαίνει. Ο Θεός να σε φυλάει.

Η γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα (Πράγα, Ιούνιος 2022)

Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1357 στα χρόνια του Καρόλου Δ΄ και τελείωσε περίπου μισό αιώνα αργότερα. Στιβαρή και ακλόνητη κατασκευή άντεξε και αντέχει, πλημμύρες, ιππήλατα, τραμ, λεωφορεία ... και πλήθος τουριστών σήμερα που έχει πεζοδρομηθεί, Αποτελεί μνημείο αρχιτεκτονικής κατασκευής, στολισμένο επίσης με πλήθος έργων τέχνης, με υπέροχη θέα ολούθε στην πανέμορφη Πράγα. Δε χορταίνεις να κοιτάς μνημεία, μνημεία, μνημεία ... ομορφιά, ομορφιά, ομορφιά .... 

Κάτω από τη γέφυρα ο ποταμός Μολδάβας ή Βλτάβα, που πάει να πει άγριο νερό. Συχνά πλημμυρίζει, γι΄ αυτό και τα έργα, αλλά και η συντήρηση της γέφυρας ανά τους αιώνες είναι συχνά. Εντυπωσιακά πλέγματα από κορμούς δέντρων στις 16 αψίδες της γέφυρας εμποδίζουν τα φερτά υλικά να χτυπήσουν τα πόδια της, ας πούμε, και να προκαλέσουν ζημιές. Επιπλέον συχνά κατώφλια, μικρά φράγματα, κατά μήκος του άγριου ποταμού, συμβάλλουν στην προστασία από τις πλημμύρες, αλλά και στην οξυγόνωση του νερού για τα ψάρια. Από τα φράγματα αυτά, πήρε την ονομασία της και η πόλη Πράγα, που πάει να πει κατώφλι. 

Η γέφυρα έχει μήκος 516 μέτρα και πλάτος 10 μέτρα. Τριάντα αγάλματα και συμπλέγματα αγίων την κοσμούν, αντίγραφα των πρωτοτύπων που βρίσκονται σε μουσεία. Την περπατήσαμε με ήλιο και βροχή από τη μια προς την άλλη κατεύθυνση, από την παλιά πόλη προς άλλες συνοικίες αρκετές φορές, είναι τόσα πολλά αυτά που έχεις να δεις τριγύρω. Υπέροχα, ειδικά όταν ο καιρός στην Πράγα είναι καλοκαιρινός και ηλιόλουστος, λίγες μέρες το χρόνο. 

Île aux Cygnes, το Νησί των Κύκνων στο Παρίσι (Παρίσι, Μάιος 2022)

Το τεχνητό νησί Île aux Cygnes, ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο μας - ο λόγος που το είδαμε και το περπατήσαμε - δημιουργήθηκε το 1825 ως ανάχωμα στα ρεύματα του ποταμού. Μακρόστενο και ακατοίκητο προσφέρεται για άσκηση και αναψυχή των Γάλλων. Αυτό είδαμε, καθημερινά Γάλλους πολίτες να ασκούνται ή να κάθονται στα παγκάκια του και να διαβάζουν. Κατά διαστήματα γέφυρες που συνδέουν τα διάφορα διαμερίσματα του Παρισιού μεταξύ τους, γλυπτά, λουλούδια, υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις ...χαρήκαμε τους περιπάτους στο νησί, καθώς ήταν στο δρόμο μας και προς τον πύργο του Άιφελ και το υπόλοιπο ιστορικό κέντρο του Παρισιού. Περπατούσαμε χιλιόμετρα καθημερινά, ένα ακόμα ευεργέτημα των ταξιδιών, και το βράδυ δεν ξέραμε πώς να ξεκουράσουμε τα πόδια μας, πονούσαν. Γλυκά πονούσαν με τόση ομορφιά που είδαμε. Άρμεγε με τα μάτια σου το φως της οικουμένης, είπαμε.

Στο νησί και το κατά πολύ μικρότερο αυτού της Νέας Υόρκης, άγαλμα της Ελευθερίας. Το αντίγραφο προσφέρθηκε στη Γαλλία από Γάλλους πολίτες εγκατεστημένους στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα 100 χρόνια της Γαλλικής επανάστασης, το 1889.

Ο πύργος του Άιφελ, Παρίσι ((Παρίσι, Μάιος 2022)

 Στο Παγί, το σήμα κατατεθέν της πόλης το γνωρίζουν και οι πέτρες. Δεν το περίμενε κανένας να γίνει, αφού όταν κατασκευάστηκε ο πύργος το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ, εκατό χρόνια μετά τη Γαλλική επανάσταση, ως είσοδος στη διεθνή έκθεση Universell, δεν άρεσε στους πολλούς και επικρίθηκε ως αντιαισθητικός. Δε γκρεμίστηκε, όπως σκέφτονταν, αποδείχτηκε γερή κατασκευή και παρέμεινε.

Τον πύργο τον φωτογραφήσαμε με τουριστικό οίστρο από μακριά, από κοντά, από το Τροκαντερό, εκ του σύνεγγυς , από το πλάι, από κάτω προς τα πάνω ... από όλες τις πλευρές, από τη στεριά και από το ποτάμι, τη μέρα και το απογευματάκι. Λόγω κούρασης το βράδυ κοιμόμασταν και τη γλυτώσαμε. Ο πύργος μαθημένος είναι.

Γύρω από τον πύργο χαμός. Όλες οι φυλές της γης, τουρίστες και εργαζόμενοι, δεκάδες υπαίθριοι πωλητές απομιμήσεων του πύργου σε όλα τα χρώματα και μεγέθη, μέχρι και παπατζήδες, ναι, παπατζήδες στο Παρίσι, την πόλη του φωτός, πίσω από τον πύργο του Άιφελ, με τους τσιλιαδόρους τους και με τουρίστες να τσιμπάνε, υπερεκτιμώντας την ευφυία τους. Άραγε κυκλοφορούν Γάλλοι στην περιοχή του Τροκαντερό και του Πύργου; Αν ήμουν Γαλλίδα, θα το απέφευγα, ως τουρίστρια όμως το απόλαυσα και χαιρόμουν ξέγνοιαστα, μακριά από όσα μας ταλαιπωρούν στην καθημερινότητά μας.

Μοντέρνο Παρίσι (Μάιος 2022)

Λούβρο (Παρίσι, Μάιος 2022)

Δεν ήταν πάντα Μουσείο, ούτε ανάκτορο. Κάποτε ήταν αμυντικό φρούριο (12ος α..) και τα θεμέλια του είναι επισκέψιμα. Πάνω σ΄ αυτά τα θεμέλια αργότερα οικοδομήθηκαν τα ανάκτορα με σχετικές ενισχύσεις και επεκτάσεις από διάφορους βασιλείς. Σε Μουσείο μετατράπηκε μετά τη Γαλλική επανάσταση. Το όνομα του σημαίνει Λύκος (υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την ονομασία του), καθώς η περιοχή όπου χτίστηκε το αρχικό οχυρό λεγόταν Λουκαλανιά, επειδή είχε πολλούς λύκους. Σαν Μουσείο Λύκος πραγματικός σε ισχύ. Ένα Μουσείο που φιλοξενεί την ιστορία του κόσμου. Επισκεφτήκαμε το αιγυπτιακό τμήμα, τη γλυπτοθήκη και την πινακοθήκη της αναγεννησιακής και κλασικής τεχνοτροπίας στη ζωγραφική. Ένα μέρος του, για το οποίο χρειάστηκε ένα τρίωρο για ένα γρήγορο σχετικά πέρασμα. Εσωτερικά θησαυρός, εξωτερικά λεπτοδουλεμένο ανάκτορο, στους αύλειους χώρους του εντυπωσιακό με την προσθήκη των γυάλινων φωτοδόχων πυραμίδων. Εκθέτει 35.000 έργα τέχνης, το 8% των αποκτημάτων του που υπολογίζονται στα 445.000 κομμάτια. Οι μόνιμες συλλογές του μουσείου καταλαμβάνουν συνολικά έκταση 60.600 τ.μ.

Κάστρο Σαμπόρ ( Château de Chambord), κάστρα Λίγηρα στην κεντροδυτική Γαλλία (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

Το τελευταίο κάστρο της ημερήσιας εκδρομούλας στα κάστρα του Λίγηρα, ήταν το Σαμπόρ. Ωραία περιοχή, ωραία κάστρα, από μακριά διακρίναμε και άλλα, μικρά παλατάκια για τη διαμονή των βασιλιάδων, όταν πήγαιναν για κυνήγι, ή παλατάκια των συγγενών τους, των ερωμένων τους, άλλων ευγενών. Στο κάστρο Σαμπόρ, πανέμορφο και το μεγαλύτερο της κοιλάδας του Λίγηρα, γίνονταν εργασίες συντήρησης. Τριγυρνούσαμε στους τεράστιους κήπους του, ξεκουραστήκαμε στη σκιά μεγάλων δέντρων λόγω ζέστης, στα καφέ και εστιατόρια που λειτουργούν κοντά στην είσοδο. Πετύχαμε και μια έκθεση τοπικών προϊόντων παραγωγών της περιοχής. Από μέλια, μέχρι ζωγραφισμένες στο χέρι πορσελάνες κ.α. Στον περιβάλλοντα το κάστρο χώρο λειτουργεί και ένα ωραίο ξενοδοχείο, νοικιάζονται βαρκάκια για βολτούλες στον ποταμό, ποδήλατα για ποδηλατάδες στα γύρω καταπράσινα δάση και ανοιχτά αυτοκινούμενα, σαν αυτά που χρησιμοποιούν στα γήπεδα του γκολφ για να γυρίσεις τη γύρω περιοχή, αν δεν θέλεις ή αδυνατείς να περπατήσεις. 28 χρόνια κράτησε η κατασκευή του (16ος αι.), είναι τεράστιο και οι λίγες ώρες που περάσαμε εκεί ήταν μαγικές και χαλαρωτικές για μένα και τον συνοδοιπόρο μου, έτσι έρχονται στο νου μου λίγες μέρες μετά. Τα καταγράφω όλα αυτά στο προσωπικό μου ιστολόγιο, γιατί διαπιστώνω ότι έχω ήδη ξεχάσει ονομασίες ή μπερδεύω μέρη που έχουμε ήδη επισκεφτεί. Πόσο μάλλον, αν γεράσω πλιότερο.

Αμπουάζ (Château d'Amboise), κάστρο και πόλη στην κεντροδυτική Γαλλία (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

Ένα ακόμα κάστρο στο Λίγηρα ποταμό, τον μεγαλύτερο σε μήκος ποταμό της Γαλλίας, είναι κι αυτό στην πόλη Αμπουάζ. Πέρασε από πολλά χέρια. Ευγενείς, καρδινάλιοι, βασιλείς έριζαν μέχρι συνωμοσιών για την κατοχή του. Τελικά από το 15ο αι. περιήλθε στο γαλλικό στέμμα και το μεσαιωνικό κάστρο μεταμορφώθηκε σε πολυτελή βασιλική κατοικία. Πολλά πριγκιπόπουλα μεγάλωσαν και εκπαιδεύτηκαν στο κάστρο Αμπουάζ, γι' αυτό φιλοξενήθηκαν και εργάστηκαν  εκεί λογοτέχνες, καλλιτέχνες κ.α. σοφοί και δεξιοτέχνες της εποχής. Εκεί έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, τα οστά του οποίου βρίσκονται σε παρεκκλήσι του. Δεσπόζει το κάστρο στην κοιλάδα της περιοχής, ενώ η πόλη στα πόδια του είναι όμορφη και ιδιαίτερα τουριστική. Κάτω από το κάστρο διακρίναμε λίγα υπόσκαφα σπίτια και σπηλιές. Λόγω της καταλληλότητας του εδάφους το κάστρο Αμπουάζ συνδεόταν υπόγεια με το κάστρο Κλο Λυσέ, 500 μέτρα μακριά. Τις  λίγες ώρες που μείναμε στην πόλη, φωτογραφίσαμε, φωτογραφηθήκαμε, βολτάραμε και μας άρεσαν όλα όσα είδαμε, πάντα με τη ματιά και τη διάθεση του τουρίστα. 

Κάστρο του Σενονσώ (Château de Chenonceau) , Λίγηρας (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

Στο ταξιδάκι μας στη Γαλλία, επισκεφτήκαμε κάποιες περιοχές του Λίγηρα, του μεγαλύτερου ποταμού της Γαλλίας, αυτές που βρίσκονται κοντά στο Παρίσι, γεμάτες κάστρα των βασιλιάδων και συζύγων τους, των ερωμένων τους, των παιδιών τους, των ευγενών, κάποτε κυνηγότοποι με παλατάκια ή παλιότερα κάστρα. Το κάστρο του Σενονσώ (χτίστηκε στα θεμέλια παλιού μύλου) είναι ιδιωτικό και πάνω στον ποταμό, που είναι και η ιδιαιτερότητα του.  Στηρίζεται σε μια πέτρινη γέφυρα με πέντε καμάρες, κάτω από τις οποίες σήμερα περνάνε κανό και βαρκάκια με όσους εξασκούν το άθλημα στο ποτάμι ή τέρπονται από την επαφή με την πανέμορφη φύση. Λέγεται και κάστρο των κυριών, γιατί διάφορες γυναίκες (Ντιαν ντε Πουατιέ, Αικατερίνη των Μεδίκων κ.α. ) που το κατοίκησαν, συντέλεσαν η καθεμιά με το γούστο της στη διαμόρφωση του. Γύρω από το κάστρο τάφρος, κήποι, καφέ ...όλα όμορφα. Όμορφο και το μικρό χωριό κοντά στο κάστρο. Κήποι και κάστρο επισκέψιμα με ένα εισιτήριο.

Ντοβίλ, Νορμανδία (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

Στην όμορφη Ντοβίλ, κάτι σε ενοχλεί. Η υπερβολική πολυτέλεια, ο πασιφανής πλούτος, τα υπερπολυτελή για λίγους ξενοδοχεία, οι περαστικοί που κρατάνε δυο τρεις σακούλες από το Hermes ή άλλα παρόμοια. Μέχρι και dress code υπήρχε (υπάρχει;) στο αριστοκρατικό αυτό θέρετρο. Εννοείται ότι λάνσαρα το καλύτερο ντύσιμο. 😂😄 Δεν ξέρω αν θα συμφωνούσε μ' αυτό ο δούκας ντε Μορνύ που δημιούργησε τον 19ο τη Ντοβίλ με σκοπό να αποτελέσει το βασίλειο της κομψότητας. Παρέλασαν και παρελαύνουν από τους δρόμους, ξενοδοχεία, καζίνο, γήπεδα γκολφ, ιππόδρομο, καταστήματα, καμπάνες της παραλίας κ.α. διάφοροι επώνυμοι, όπως λέγονται - αχ, και δε μ΄ αρέσει - που στο διάβα των αιώνων αποδείχτηκαν οι πιο εξαγορασμένοι και συστημικοί.  

Επί του Ατλαντικού με ωκεάνια παραλία, σ΄ ένα κομμάτι της οποίας, αυτό μπροστά από τις καμπάνες θαλάσσης με τα ονόματα αστέρων του σινεμά - ελκύουν τουρίστες ακόμα και τα ονόματά τους -  μπορείς να κάνεις τον περίπατο σου (Promenade des Planches), ας πούμε λανσάροντας το πολλών ευρώ μαγιό σου. 'Εκανε λίγο ψύχρα, αλλιώς .... 😂😀 Αλλιώς και κατά τα λοιπά περπατήσαμε σε αρκετά τετράγωνα της πόλης που είναι όμορφη, αλλά το σκηνικό επαναλαμβάνεται, πολυτελή σπίτια, πολυτελή σπίτια, πολυτελή σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα και ξενοδοχεία, αρκετά για να φιλοξενούν και  ένα Αμερικανικό φεστιβάλ κινηματογράφου με κόκκινα χαλιά, τουαλέτες και άλλα για γιούχα, κατά τη γνώμη μου πάντα. 

Αν σας αρέσει η κοσμική ζωή, εκεί να παραθερίσετε. Θα σας βγει φθηνά.

Ονφλέρ, Νορμανδία (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

Μετά τη Ρουέν, το ταξιδάκι μας στη Νορμανδία, μας οδήγησε στην Ονφλέρ. Ολαλά, οποία ομορφιά! Έρωτας με τη δεύτερη ματιά, η πρώτη ήταν στο πάρκινγκ στην είσοδο της πόλης. Τι λιμανάκι είναι αυτό, πόσο γραφικό, τι καλοκαμωμένη μικρή πόλη. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί συνταξιούχοι, που μάλλον φιλοσόφησαν τη ζωή, έρχονται να μείνουν εδώ για την ομορφιά και την ησυχία που τους προσφέρει η πόλη. Έτσι μας είπαν. Θέρετρο στη θάλασσα της Μάγχης, στις εκβολές του Σηκουάνα, στη Βορειοδυτική Γαλλία που ιδρύθηκε από κάποιους Βίκινγκς και εξελίχτηκε σε λιμανάκι όπου έφταναν τα προϊόντα από τη Ρουέν για να προωθηθούν στην Αγγλία. Από κει ξεκίνησαν και ναυτικές αποστολές προς τον Νέο Κόσμο, την Αφρική κ.α. Εκεί και η ξύλινη εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης με τις δύο σκεπές και το καμπαναριό που είναι ξέχωρο, απέναντι από την εκκλησία. Είναι γνωστή η Ονφλέρ για τα μύδια της και τα εστιατόρια γύρω από το ζωγραφιστό λιμανάκι της, τα σερβίρουν μαγειρεμένα ποικιλοτρόπως. 

Πανέμορφη η Ονφλέρ, αλλά ως συνταξιούχος και φιλήσυχη και κάπως μονόλυκοι μετά του συζύγου, θα διαλέγαμε ένα δικό μας όμορφο χωριό για να μείνουμε, αν μπορούσαμε, βιώματα γαρ. Είναι και το κλίμα ωκεάνιο και δε μου πάει στο μαλλί - όσο έμεινε - το φριζάρει.

Ρουέν, Νορμανδία (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

 Πήραμε στην ολιγοήμερη εκδρομή μας στη Γαλλία και μια γεύση από Νορμανδία, τόπος γνωστός για την απόβαση των συμμάχων το 1944 με σκοπό να ανακουφιστεί το ρωσικό μέτωπο, φευ δεν επισκεφτήκαμε αυτούς τους ιερούς τόπους.  Πήγαμε σε άλλες περιοχές της πολύπαθης Νορμανδίας που συνδέονται με παλιότερες σελίδες της ιστορίας της, τότε που Νορμανδοί, Άγγλοι και Γάλλοι τη διεκδικούσαν πολεμώντας συνεχώς, μέχρι και 100 χρόνια βάσταξε πόλεμος (13ος, 14ος αι.). Σ' αυτό τον πόλεμο κρατούσε μπροστάρισσα τα λάβαρα η Ιωάννα της Λωραίνης, η Ζαν ντ' Άρκ, μα τη μεγάλη υπέρ των Γάλλων οραματίστρια - ήταν της μόδας τα οράματα τότενες στους κόλπους της εκκλησίας - έκαψαν ζωντανή, όταν στη δίνη της μοιρασιάς του πλούτου και της εξουσίας, προσωρινά έμεινε κάπως στα αζήτητα  και απροστάτευτη. Φαίνεται ότι γρήγορα το μετάνιωσαν οι βασιλείς μετά των συντρόφων τους στην εξουσία, την εκκλησία, που έσπευσε λίγα χρόνια μετά να ανακηρύξει αθώα την κατηγορηθείσα ως αιρετική. Από ντροπή ίσως για τα τεκταινόμενα, για να μη θυμούνται ντροπιατικά πράγματα, ακόμα και σήμερα, στην πόλη Ρουέν το μνημείο που στήθηκε στον τόπο του μαρτυρίου της είναι μια μικρή πλάκα που μόλις διακρίνεται. Δίπλα στο χώρο μια μοντέρνα εκδοχή των ξύλινων εκκλησιών (stave churches) των εκχριστιανισμένων Βίκινγκ, μετέπειτα Νορμανδών, αλλά και η ψαραγορά της πόλης. Είπαμε η ιστορία βρωμάει αλισβερίσια  αρχόντων και εξιλαστήρια θύματα.

Όμορφη πόλη η Ρουέν στη βορειοδυτική Γαλλία, στις όχθες του Σηκουάνα κι αυτή. Στο ιστορικό της κέντρο με πολλές νορμανδικές επιρροές στα κτίσματα, βρίσκεται κι ο ωραίος και μεγάλος καθεδρικός της ναός, όπου και ένας από τους τάφους του βασιλιά της Αγγλίας, Ριχάρδου Α΄του Λεοντόκαρδου, σ΄ αυτόν φυλάσσεται η καρδιά του, καρδιά λιονταριού σε γενναιότητα, μας λένε. Στην πόλη υπάρχει και μουσείο καλών τεχνών με πολλούς πίνακες του Κλοντ Μονέ, αλλά δεν πήγαμε. Οι βόλτες στην όμορφη πόλη, στο ιστορικό της κέντρο, το καλύτερο, μαζί με τις στιγμές ανάπαυλας για καφέ και κρουασάν.

Βερσαλλίες (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

Γνωστές για το παλάτι τους οι Βερσαλλίες, αυτό του Λουδοβίκου 14ου, του βασιλιά ήλιου, με έκταση 67.000 ψωροτετραγωνικά μέτρα και 700 ψωροδωμάτια, με απέραντους κήπους, γαλλικής σχηματοποιημένης και στοιχισμένης κηπουρικής, μας άρεσαν. Όμορφη η πόλη, όπου επιλέξαμε να αφιερώσουμε το μεγάλο μέρος των λίγων ωρών που είχαμε στη διάθεση μας. Το παλάτι  δεν το είδαμε εσωτερικά, μόνον εξωτερικά. Εκ των υστέρων μετανιώσαμε, αλλά έχουμε δει πολλά παλάτια και το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Πολυτέλεια, πίνακες, ταπισερί, κρύσταλλα, το κρεβάτι του βασιλιά, οι πορσελάνες του, το γιο γιο του (λέμε τώρα). Έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση και προτιμήσαμε τους κήπους (παλιά δεν είχαν εισιτήριο, αλλά τώρα βγάζουν τα σπασμένα της κοβιντοαπαγορευμένης εποχής) και την πόλη. Και για την πόλη δεν το μετανιώσαμε καθόλου, όμορφη και ήσυχη πόλη, τόπος να ζεις 😆, με πλατάνια στις αλέες των κεντρικών δρόμων, με περιαστικά δάση και τεχνητές λιμνούλες, περιποιημένη, καθαρή, γεμάτη λουλούδια και όμορφα κτίρια ... ήταν και πρωτεύουσα του βασιλείου κάποτε ( 17ος, 18ος αι.). Και τα πιο ταπεινά και ευτελή παλιά σπίτια τα διατηρούν, τα συντηρούν, σίγουρα κρατάνε την πρόσοψή τους και εκσυγχρονίζουν το εσωτερικό. Κάτι σαν την πόλη μου, δε λέμε τι Κοζάνη τι Λωζάνη, ε, και οι Βερσαλλίες λίγο παραπέρα είναι. 😆😆😆

Οι εκβολές του Σηκουάνα στη Μάγχη (ταξίδι στη Γαλλία, Μάιος 2022)

 Εκβολές του Σηκουάνα στη Νορμανδία, μεταξύ Χάβρης και Ονφλέρ. Εκεί ποταμός και Ατλαντικός ωκεανός συναντώνται και ενώνονται, αλλά μέχρι να γίνουν ένα στη θάλασσα της Μάγχης ξεχωρίζεις το ποτάμι από τη θάλασσα οπτικά. Τουλάχιστον αυτό είδα εγώ, περνώντας με την ταχύτητα οχήματος από τη γέφυρα. Πρόκειται για την κρεμαστή γέφυρα της Νορμανδίας, σαν του Ρίου - Αντιρρίου, αλλά με μεγαλύτερη κλίση. Προηγουμένως και πηγαίνοντας από Ρουέν προς Ονφλέρ περάσαμε και από τη γέφυρα Rogerville, η είσοδος της οποία; στολίζεται με αντεστραμμένα γεωτρύπανα - τι ωραία αξιοποίηση αντικειμένου που δεν είναι σε χρήση! Δεκάδες γέφυρες είδαμε και περάσαμε σε μια μικρή εκδρομή στο Παρίσι, κάποιες αριστουργηματικές. Σε μας οι άχρηστοι ... γνωρίζετε.