Στην όμορφη Ντοβίλ, κάτι σε ενοχλεί. Η υπερβολική πολυτέλεια, ο πασιφανής πλούτος, τα υπερπολυτελή για λίγους ξενοδοχεία, οι περαστικοί που κρατάνε δυο τρεις σακούλες από το Hermes ή άλλα παρόμοια. Μέχρι και dress code υπήρχε (υπάρχει;) στο αριστοκρατικό αυτό θέρετρο. Εννοείται ότι λάνσαρα το καλύτερο ντύσιμο. 😂😄 Δεν ξέρω αν θα συμφωνούσε μ' αυτό ο δούκας ντε Μορνύ που δημιούργησε τον 19ο τη Ντοβίλ με σκοπό να αποτελέσει το βασίλειο της κομψότητας. Παρέλασαν και παρελαύνουν από τους δρόμους, ξενοδοχεία, καζίνο, γήπεδα γκολφ, ιππόδρομο, καταστήματα, καμπάνες της παραλίας κ.α. διάφοροι επώνυμοι, όπως λέγονται - αχ, και δε μ΄ αρέσει - που στο διάβα των αιώνων αποδείχτηκαν οι πιο εξαγορασμένοι και συστημικοί.
Επί του Ατλαντικού με ωκεάνια παραλία, σ΄ ένα κομμάτι της οποίας, αυτό μπροστά από τις καμπάνες θαλάσσης με τα ονόματα αστέρων του σινεμά - ελκύουν τουρίστες ακόμα και τα ονόματά τους - μπορείς να κάνεις τον περίπατο σου (Promenade des Planches), ας πούμε λανσάροντας το πολλών ευρώ μαγιό σου. 'Εκανε λίγο ψύχρα, αλλιώς .... 😂😀 Αλλιώς και κατά τα λοιπά περπατήσαμε σε αρκετά τετράγωνα της πόλης που είναι όμορφη, αλλά το σκηνικό επαναλαμβάνεται, πολυτελή σπίτια, πολυτελή σπίτια, πολυτελή σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα και ξενοδοχεία, αρκετά για να φιλοξενούν και ένα Αμερικανικό φεστιβάλ κινηματογράφου με κόκκινα χαλιά, τουαλέτες και άλλα για γιούχα, κατά τη γνώμη μου πάντα.
Αν σας αρέσει η κοσμική ζωή, εκεί να παραθερίσετε. Θα σας βγει φθηνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου