Ολιγομελής η ομάδα του ΣΕΟ που αποφάσισε να εκδράμει στα Ζαγοροχώρια και στη χαράδρα του Βίκου το Σαββατοκύριακο (26-27 Σεπτεμβρίου) λόγω καιρού. Οι ολίγοι συμμετέχοντες χωριστήκαμε σε δυο ομάδες, στους έμπειρους, τολμηρούς, εξοπλισμένους και παντός καιρού που αποφάσισαν να διασχίσουν το φαράγγι του Βίκου και στους ολίγον ορειβάτες ή περιπατητές, τους άπειρους, διστακτικούς ή τους ακατάλληλα υποδημένους όπως η αφεντιά μου που αποφάσισαν ή πείστηκαν από τον αρχηγό της εκδρομής να περπατήσουν ένα μικρότερο μονοπάτι από τη Βίτσα ως τους Κήπους. Τα παπούτσια από το "λίντελε" (Lidl) απερρίφθησαν ως ακατάλληλα για δύσκολες διαδρομές. Σου λέει ότι για να περπατάς στα όρη, στ' άγρια βουνά και σ' άλλα δύσβατα, χρειάζεσαι υποδήματα των 150, 200€ και άνω! Κι ότι ο ορειβάτης ο σωστός χρειάζεται να βάλει, σταδιακά ευτυχώς, βαθιά το χέρι στην τσέπη!
Όσοι όμως περπατούν στα βουνά χρόνια και είναι καλά εξοπλισμένοι μπορούν να έχουν άμεση επαφή με τη φύση και να την απολαμβάνουν περισσότερο. Για παράδειγμα μέλη της ομάδας που διέσχισαν το φαράγγι, μολονότι το Σάββατο το βραδάκι που φτάσαμε στο Μονοδέντρι, συνέχιζε να βρέχει ασταμάτητα, έστησαν τις σκηνές τους στο μονοπάτι προς την Αγία Παρασκευή, έφαγαν και διανυκτέρευσαν εκεί, υπό την σκέπην του μολυβένιου ουρανού και των κρουνών του. Μου άρεσε αυτό!
Η Κυριακή, ευτυχώς, ξημέρωσε άνομβρος, πλην αχλοφόρος τις πρώτες πρωινές ώρες. Ακολουθώντας τη δεύτερη, μόλις επταμελή ομάδα, δεν μπορώ να περιγράψω την εμπειρία της διάσχισης του φαραγγιού, ούτε τις ομορφιές του από κοντά, μπορώ όμως να μιλήσω για το δέος, την ομορφιά και την ασημαντότητα της ύπαρξης μου-μας μπροστά στη θέα του φαραγγιού από ψηλά! Όταν κοιτάς από ψηλά...μοιάζει ο φαραγγόκοσμος ζωγραφιά...κι εμείς εννοείται ασήμαντοι μπροστά στην απεραντοσύνη, την αιωνιότητα, τον όγκο, την ομορφιά, την θεραπευτική αγκαλιά ... του τοπίου!
Όμως κι η δικιά μας διαδρομή ήταν μαγική! Βελανιδιές, οξιές, καστανιές, πλατάνια, λεύκες, πουρνάρια, αγριοτρανταφυλλιές, βατομουριές, φτέρες, κυκλάμινα, κρινάκια, μανιτάρια, βρύα, λειχήνες, κισσοί ... όλα γεμάτα δροσοσταλίδες, νερά (ο Βοϊδομάτης δίπλα μας), πετρωτά γεφύρια κι επιπρόσθετα ησυχία, κανένας ανθρώπινος θόρυβος, μόνον οι μουσικές της φύσης, άντε και οι δικές μας εξημερωμένες φωνές, περισσότερο τα επιφωνήματα για τις ομορφιές του μονοπατιού ή τους καρπούς που γευόμαστε, κράνα, βατόμουρα, μύρτιλλα! Κάποιες μάζεψαν και για μαρμελάδα ή λικέρ, περισσότερο για τη χαρά της συγκομιδής, παρά για την ποσότητα! Εμείς μέσα στο φυσικό μας περιβάλλον, ευτυχείς και ανέμελοι! Πού λένε ότι βρίσκεται ο Παράδεισος; Μην ακούτε τους αποπλανητές! Εδώ βρίσκεται, πολύ κοντά στον καθένα μας, αρκεί να τον αναζητάμε όποτε μπορούμε. Εμείς την Κυριακή τον βρήκαμε στο ορειβατικό μονοπάτι από τη Βίτσα ως τους Κήπους!
Η διαδρομή κράτησε λίγο, περίπου 3 ώρες και γρήγορα βγήκαμε στον "πολιτισμένο" κόσμο. Με το που πατήσαμε άσφαλτο, είδαμε πεταμένα στις άκρες του δρόμου πλαστικά μπουκάλια, άδεια τενεκεδάκια, κουτιά τσιγάρων, ... λακκούβες στου δρόμους, κακοτεχνίες και το γνωστό "άρπα κόλλα" όπου υπάρχει η ανθρώπινη παρουσία.
Είναι ακριβά τα παπούτσια, τα μπουφάνια κλπ εξοπλιστικά δε λέω, αλλά με βλέπω να τα αγοράζω, γιατί είναι καλά στο βουνό, πολύ καλά!
Πάντα τέτοια Ματίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για τις όμορφες φωτογραφίες που ανέβασες και τις ακόμα ομορφότερες εικόνες που μας ζωγράφισες με την αφήγησή σου.
Άντε και γρήγορα με τα ορειβατικά κουρδέλια που ονειρεύεσαι σου εύχομαι!
Με την ώρα μου, Ματίνα, το είδα το σχόλιο! Πρέπει να βρω τη ρύθμιση που τα ανεβάζει αυτόματα. Ευχαριστώ κι εγώ για τον καλό το λόγο και τις ευχές!
ΑπάντησηΔιαγραφή