Γνωστές για το παλάτι τους οι Βερσαλλίες, αυτό του Λουδοβίκου 14ου, του βασιλιά ήλιου, με έκταση 67.000 ψωροτετραγωνικά μέτρα και 700 ψωροδωμάτια, με απέραντους κήπους, γαλλικής σχηματοποιημένης και στοιχισμένης κηπουρικής, μας άρεσαν. Όμορφη η πόλη, όπου επιλέξαμε να αφιερώσουμε το μεγάλο μέρος των λίγων ωρών που είχαμε στη διάθεση μας. Το παλάτι δεν το είδαμε εσωτερικά, μόνον εξωτερικά. Εκ των υστέρων μετανιώσαμε, αλλά έχουμε δει πολλά παλάτια και το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Πολυτέλεια, πίνακες, ταπισερί, κρύσταλλα, το κρεβάτι του βασιλιά, οι πορσελάνες του, το γιο γιο του (λέμε τώρα). Έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση και προτιμήσαμε τους κήπους (παλιά δεν είχαν εισιτήριο, αλλά τώρα βγάζουν τα σπασμένα της κοβιντοαπαγορευμένης εποχής) και την πόλη. Και για την πόλη δεν το μετανιώσαμε καθόλου, όμορφη και ήσυχη πόλη, τόπος να ζεις 😆, με πλατάνια στις αλέες των κεντρικών δρόμων, με περιαστικά δάση και τεχνητές λιμνούλες, περιποιημένη, καθαρή, γεμάτη λουλούδια και όμορφα κτίρια ... ήταν και πρωτεύουσα του βασιλείου κάποτε ( 17ος, 18ος αι.). Και τα πιο ταπεινά και ευτελή παλιά σπίτια τα διατηρούν, τα συντηρούν, σίγουρα κρατάνε την πρόσοψή τους και εκσυγχρονίζουν το εσωτερικό. Κάτι σαν την πόλη μου, δε λέμε τι Κοζάνη τι Λωζάνη, ε, και οι Βερσαλλίες λίγο παραπέρα είναι. 😆😆😆
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου