Αν τα κριτήρια για την ευτυχία εξακολουθούσαν να είναι Ηροδότεια, αν η Σολώνεια σοφία φώτιζε το νου, τότε η αίσθηση της ικανοποίησης, ακόμα και της χαράς για τη ζωή θα έπρεπε να ομορφαίνει την καθημερινότητα όσων κατάφεραν ή ευεργετήθηκαν από την τύχη να έχουν προνόμια όπως η υγεία, η οικογενειακή συνεννόηση και αγάπη, η κοινωνική αποδοχή και αναγνώριση και η δυνατότητα επιβίωσης.
Αν κάτι λείπει από τα κριτήρια της ευτυχίας τα οποία κατέταξαν τον Τέλλο τον Αθηναίο ή τους Κλέοβη και Βίτωνα στους μακάριους της ζωής και εμποδίζουν κι εμάς πολύ συχνά να απολαύσουμε τα αγαθά μας είναι η ευημερούσα πολιτεία και ο μακάριος θάνατος για τον οποίο όμως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πριν επέλθει. Ή και το ανικανοποίητο και ανήσυχο της ανθρώπινης φύσης που δεν εκτιμά το υπαρκτό, αλλά αποζητά ολοένα και περισσότερα, στα χρόνια μας κυρίως υλικά αγαθά, και τελικά χάνει τη χαρά της απόλαυσης των ήδη υπαρχόντων και κατακτηθέντων με κόπο και κόστος. Αναφέρομαι σ' αυτούς που ανήκουν στη μεσαία τάξη ή ακόμα και στους φτωχούς, αλλά όχι εντελώς άπορους, γιατί τους πολύ πλούσιους δεν τους λογαριάζω. Αυτοί ζουν διαφορετικά από τους πολλούς, πέρα και από τη φαντασία μας και η πολιτεία δυστυχεί για την δικιά τους και μόνον υλική ευημερία και απληστία.
Είναι, λοιπόν, απαραίτητη προϋπόθεση για την ευτυχία του ανθρώπου να ζει σε μια πολιτεία που ευημερεί, έλεγε ο Σόλωνας. Και είχε δίκιο. Σήμερα για να διατηρήσουμε την ψυχική και σωματική μας υγεία, μια που η τύχη το έφερε να ζούμε σε μια χώρα που διαρκώς ασχημονεί προς τους πολίτες της, εφαρμόζουμε τακτικές επιβίωσης και αποστασιοποίησης από όσα μας πληγώνουν και μας αρρωσταίνουν. Εν τέλει βέβαια αποστασιοποιούμαστε από το ίδιο το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι που διαμορφώνει αυτό που δεν μπορούμε να αντέξουμε και έτσι δημιουργείται ο γνωστός φαύλος κύκλος.
Αν..., αν..., αν....Προτάσεις, λύσεις και άλλα ελπιδοφόρα μηνύματα με τα κατ' επίφαση δημοκρατικά, σοσιαλιστικά και αριστερά κόμματα που μας κυβερνούν αποτελούν ουτοπία και για να έχουμε να λέμε. Η πραγματικότητα και τα δεδομένα δείχνουν ότι βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο και ότι η κακή διάθεση για τους ανθρώπους που ζουν μέσα στην ασχήμια είναι κάτι εύκολο να συμβεί, φυσικό και επόμενο.
Το μόνο που μας σώζει είναι οι διακυμάνσεις και το ευμετάβλητο της διάθεσης, το ασταθές των ανθρώπινων πραγμάτων και ό,τι ο καθένας αγαπά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου