Όχι, ότι δεν θα μπορούσε να είχε βρει "και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά...", αλλά - ποιος τη φταίει - προτίμησε υπάκουα να ασπαστεί τις απόψεις των γονιών και της "κάναν καιρό" κοινωνίας του χωριού της περί πρώτης νύχτας του γάμου, αμύριστου κρίνου, ανέγγιχτου λουλουδιού, του πρίγκιπος που θα ερχόταν την κατάλληλη στιγμή με αμάξι πολλών ίππων αντί ενός αλόγου, δουλειά, αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία, ανάλογα βέβαια και της προίκας της νύφης.
Ακόμα και σήμερα, αειπάρθενος και έχοντας διανύσει τον μισό και πλέον αιώνα της ζωής της, εξακολουθεί να μην μιλά για άντρες, γιατί δεν είναι πρέπον και άλλωστε τι να πει, αλλά για την προίκα και το βιος της έχει να λέει και να παινεύεται. Για παράδειγμα όταν οι συνάδελφοι της φέρνουν το κολατσιό τους από το σπίτι τους, εκείνη παινεύεται για την ευπορία της λέγοντας ότι "να ο φούρνος κι ότι, άμα έχεις λεφτά, αγοράζεις από κει ό,τι επιθυμεί η καρδούλα σου", δηλαδή τυρόπιτες, σάντουιτς, κουλούρια κι άλλα δυσεύρετα και απλησίαστα ή ότι την Κυριακή δεν χρειάζεται να μαγειρέψεις: "Σηκώνεις το ακουστικό, παραγγέλνεις κι άμα πληρώνεις, το φαγητό σου το φέρνουν σε πακέτο στην πόρτα σου." Είναι αυτές οι "πολυτέλειες" που κάνουν τη ζωή της ξεχωριστή, γιατί ακόμα και τα χρήματα της άλλοι θα τα χαρούν, καθώς η αειπάρθενος δεσποσύνη τα κάνει μασούρια, υπάκουη ακόμα και σήμερα στις καλές συμβουλές των γονέων, ότι φασούλι, φασούλι γεμίζει το σακούλι. Εις επήκοον όλων κάθε τρεις και λίγο τηλεφωνεί στην τράπεζα για να ρωτήξει για το επιτόκιο - που, φευ, έχει καταποντισθεί στο 0,001% - για τις προθεσμιακές καταθέσεις της κλπ τραπεζικά προσόντα που της εξασφαλίζουν ευτυχώς μια σιγουριά για το μέλλον, αλλά ουδέποτε της εξασφάλισαν την ευτυχία του παρόντος χρόνου της μίζερης και σπαγγοραμμένης ζωής της.
Ουδείς ενδιαφέρεται πλέον γι' αυτό το πολύτιμο αγαθό που διαφύλαξε ως κόρη οφθαλμού στη ζωή της και το οποίο έχει περιπέσει εντελώς στα αζήτητα, προκαλώντας μόνον τον γέλωτα ή εμπνέοντας ανέκδοτα, ενίοτε χυδαία. Εν ολίγοις, τον εμπαιγμό για την παρθενία της δεν τον γλίτωσε! Χίλιες φορές δηλαδή, να το είχε γλεντήσει, τότε που μπορούσε! Πλέον είναι αργά για δάκρυα, που δυστυχώς, έστω και κροκοδείλια, εξακολουθεί να τα χύνει γι΄αυτές τις ανήθικες που ξεπαρθενιάζονται με τον πρώτο τυχόντα. Με την παρθενία της να μείνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου