Γραμμένο το 1978, σε εφηβική ηλικία, εκφράζει έντονα ερωτικά και ανεκπλήρωτα συναισθήματα. Ο έφηβος την εποχή εκείνη στην επαρχία ασφυκτιούσε μέσα σ' ένα κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον που δεν τον εξέφραζε και τον καταπίεζε, ενώ οι εφηβικές ερωτικές σχέσεις απαγορεύονταν δια ροπάλου. Παρά τις απαγορεύσεις και την αυστηρότητα οι νέοι ερωτεύονταν, έστω νοερά!
Κι ύστερα σαν αναπάντεχα αισθανθείς
τα τεντωμένα νεύρα σου να χαλαρώνουν
κι αίφνις νιώσεις βαθιά μες την ψυχή
την ευτυχία της απέραντης σιωπής
Τότε, θέλεις να μιλήσεις
Να μιλήσεις γι' αγάπη!
Να τη στολίσεις, να την τραγουδήσεις
Να γεμίσει όλος ο τόπος μ' αγάπη
Να την αφήσεις να σε ζώσει σφιχτά
κι έπειτα σιγά σιγά να σε λιώσει
μες στη γλυκιά, μεθυστική ηδονή του πόνου της.
Να μιλήσεις, να μιλήσεις και τι να πεις;
Λείπουν τα λόγια!
Τάξεραν τότε ο Αδάμ κι η Εύα
κι όταν τη νύχτα εκείνη κάτω απ' τη μηλιά θέλησαν να τα ζήσουν
Τότε.... τους έδιωξε.
Φοβήθηκε τον πειρασμό.
Έπειτα είναι κι ο φόβος
Ίσως φανείς ρομαντική,
ίσως σαν ξημερώσει δεις πως παραφέρθηκες.
Μα πάλι όχι! Απόψε θα νικήσουμε.
Η γιορτή θα γίνει.
Εγώ και το φεγγάρι
Κι όταν το γλέντι φτάσει στην κόκκινη στιγμή
Τότε, θα ρθεί ο ύμνος:
" Ήρθες πάλι Αγάπη
τότε που ο ήλιος κόντευε να λιώσει τα κέρινα φτερά
Ήρθες τότε που που ξεχασμένη η καρδιά θάπαιρνε κάποιο ερημικό μονοπάτι
Και τόξερα πως θάρθεις!
Τόβλεπα σαν το φεγγάρι μου μιλούσε για τον πλανήτη των ξεχασμένων ονείρων
Τόνιωθα σαν άγγιζα τον ίσκιο μου στο φως σου
Τόξερα σαν νέα που περίμενε με τη λαχτάρα στην καρδιά
Κι ήρθες να φέρεις λύτρωση!"
Έστω γι' απόψε.
Ο έρωτας πάντα νικά στο τέλος... και τα πρέπει και τα μη... και τα γιατί και τα πώς και όλα...Πολύ όμορφο και όχι μόνο για κάποιον έφηβο που σκιρτά η νεαρή του καρδιά αλλά για κάθε ψυχή που λαχταρά τον έρωτα!
ΑπάντησηΔιαγραφή