Μετά τη μίνι ανάπαυλα στη Ροδιά Αιγίου με στάσεις για πρωινό, καφεδάκι, και φωτογραφίες φτάσαμε στην αρχαία Κόρινθο και στον Ακροκόρινθο μεσημεριάτικα με τον ήλιο ντάλα να μας καίει και να δυσκολεύει την περιήγηση και την ανάβαση. Αντέχουμε όμως ως άνθρωποι παλιότερης γενιάς. Για τους αρχαιολογικούς αυτούς χώρους πληροφορίες, παρακαλώ, στις μηχανές αναζήτησης. Εδώ, ικανοποιούμε εμάς, την καταγραφή των ταξιδιών μας και άλλου τύπου αναζητήσεις υμών. Εξάλλου είναι αδύνατον να γραφτεί σε λίγες σειρές η ιστορία αιώνων. Όλοι πέρασαν από δω, θεοί, ήρωες και άνθρωποι. Στην πραγματικότητα οι τελευταίοι σε όλες τις φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας, από τα νεολιθικά χρόνια (επιβεβαιωμένα) μέχρι σήμερα. Έλληνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Ιουδαίοι, Ενετοί, Τούρκοι και πολλές άλλες φυλές της γης, λιμάνι γαρ. Και τα λιμάνια εξυπηρετούν κάθε είδους ανάγκες. Βασικές πληροφορίες: εδώ και εδώ και όπου αλλού εσείς θέλετε.
Ο Στράβωνας λέει ότι στο ναό της Αφροδίτης (που υπήρχε στον Ακροκόρινθο από τον 7ο αι. π.Χ.) ασκούσαν "λειτούργημα" πάνω από 1.000 ιερόδουλες που υπηρετούσαν τη θεά σε μικρούς ευπρόσωπους οικισμούς γύρω από το ναό και ασκούσαν την «ιερή πορνεία». Ναοί της Αφροδίτης υπήρχαν επίσης στο Λέχαιο και στις Κεγχρεές. Οι ιερόδουλες οδηγούσαν τους ναυτικούς από το λιμάνι στα καταλύματα τους, καθώς αυτοί ακολουθούσαν τα αποτύπωμα των παπουτσιών τους πάνω στο χώμα που έγραφαν «ΕΠΟΥ», δηλαδή «ακολούθα». Θα πρέπει να τους έβγαινε η πίστη για να πιάσουν λιμάνι κι η γλώσσα για να φτάσουν στους οίκους αυτούς, οπότε οι υπηρεσίες που έπονταν, βάλσαμο στην ταλαίπωρη ψυχή τους. Η ζωή της Κορίνθου ήταν γνωστή για την έκλυση των ηθών και το «κορινθιάζεσθαι» σήμαινε διάγω άσωτη ζωή.
0
Και βέβαια για να έχουμε να λέμε οι δυο μας και για να μη γκρινιάζω για την κατάσταση των αρχαιολογικών χώρων, του περιβάλλοντος αυτών χώρου, των δρόμων κτλ σκεφτόμασταν τι τραβούσαν οι βαστάζοι και τα δουλικά που ανεβοκατέβαιναν στο κάστρο, στον Ακρόκορθο αλλιώς. Από το κορθύνω ή κορθύω που σημαίνει ανυψώνω, σηκώνω, αυξάνω; Πόσο συχνά, ακόμα και στη διάρκεια της ίδιας μέρας ανεβοκατέβαιναν στο κάστρο; Οι κυράδες, η γυναίκα του πασά, ας πούμε, κατέβηκε ξανά στα πιο πεδινά χωριά ή έφυγε από κει μετά την εκδίωξη τους από το κάστρο; Πόσο ακραίας σκληρότητας σκηνές διαδραματίστηκαν ανάμεσα στους εκάστοτε διεκδικητές της φυσικά και τεχνητά οχυρωμένης αυτής θέσης; Θα κουράσω, αν γράψω περισσότερα.
Στις τρεις το μεσημέρι το κάστρο κλείνει και οι σειρήνες για την επέλαση των βομβαρδιστικών ηχούν δυνατά και συνεχώς. Για να μην κλείσουν κάποιον μέσα. Λειτουργεί, λοιπόν, το κάστρο με το δημοσιοϋπαλληλικό ωράριο, αν και θα ήταν προτιμότερο να λειτουργεί άλλες ώρες το καλοκαίρι, πιο δροσερές.
Στον Ακροκόρινθο αξιωθήκαμε να ανεβούμε πρώτη φορά και πολύ μας άρεσε, στην αρχαία Κόρινθο είχα ξαναπάει, νιά. Τριάντα και βάλε χρόνια πριν.
Ωραία ήταν, όμως τα ωραία τελειωμό δεν έχουν κι έτσι συνεχίσαμε. Ακολουθώντας επαρχιακούς ως επί το πλείστον δρόμους για να δούμε, να γεμίσει το μάτι εικόνες, πήραμε μία ακόμα γεύση από την σύγχρονη Ελλάδα της κακής "ανάπτυξης". Τεράστια εξοχικά παντού κι εκεί που δεν υπάρχει λόγος, δίπλα σε δρόμους με κίνηση, πάνω σε ξεροβούνια, στο πουθενά, διότι η μεζονέτα έγινε απαραίτητο αξεσουάρ της ζωής του Έλληνα. Υπήρχε τόσο εύκολο, μαύρο και αφορολόγητο χρήμα για τους πολλούς που δεν ήξεραν τι να το κάνουν, έτσι δείχνουν τα πράγματα. Το ίδιο και η πληθώρα των μαγαζιών για μάσα ή καφέ. Παντού, πολλά, υπερκατανάλωση και στην τροφή.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, τα οποία δεν θα καταδεχόταν ούτε να τα κοιτάξει όπως κατάντησαν. Τα αυτά και εδώ. Φορείς και πολίτες μετέτρεψαν το σπα της Ελένης σε σπαν τα νεύρα μου με όσα βλέπω να συμβαίνουν σε έναν ακόμα όμορφο από τη φύση του τόπο. Ωραίες θάλασσες, συμπαθητικό και το ξενοδοχείο, με δική του ακτή κι αυτό, αυθαίρετο, τι άλλο, χτισμένο επί επταετίας πάνω στο κύμα και ανακαινισμένο σήμερα. Για μια βουτιά και μια διανυκτέρευση καλά είναι και στα μέρη αυτά. Είπαμε κρατάμε τα καλά, γιατί η φύση ακόμα αντιστέκεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου