Γιαγιά κούκου! Γιαγιά!

Αμέ!!!! Έχουμε τρία πουλάκια μες τα καλαθάκια. Μακάρι να γεμίσουν όλα τα κλουβάκια (προστασίας μόνον) από τα παντρεμένα μας παιδάκια! Γιαγιά Ματίνα με λένε. Ακούω σε όλα τα σύνθετα με πρώτο συνθετικό το γιαγιά. Και στο γιαγιά-κούκου, Ματιούκου, Ματιώ, Τιτούκω, Τίτα, Τίνα ... και κολοτούμπες κάνω και γκαργκούλι βάζω 😃😀😀😀

Τριήμερο στη Λευκάδα, στα τέλη Ιουλίου 2022

Βουλιάζει η Λευκάδα αυτή την εποχή

Μιλιούνια οι τουρίστες στην Ιονιοαδριατική

Ανατολικά και δυτικά πολλή πήχτρα και οχλοβοή 

Κι οι τουριστοεπιχειρηματίες ωσάν τ' αρπακτικά, 

με περισσή ξετσιπωσιά γεμίζουν το άπατο πουγκί.

Ποσά ιλιγγιώδη για κάθε διαμονή

κάθε μπουκιά λίρα χρυσή.

Ψάξιμο πιότερο κι από πολύ,

ειδάλλως δίχως πούπουλα θα μείνεις

θα νιώσεις μια ντροπή, που θύμα απάτης έπεσες,

όχι για την περιβολή.

Σιγά να μην πηγαίναμε αυτή την εποχή,

μα ο υιός εξ Αυστραλίας δεν είχε άλλη επιλογή.

Τόσο μακριά που βρίσκεται, σαν έρθει στο Ελλάντα, κάθε σινιάλο ορισμός,

για μίτινγκς και για πρόγκραμς, 

εμείς πάντα κατά πόδας, οικειοθελώς εντελώς.

Από τα τέσσερα τα νούμερα, του παιδεμού τους παίδας, τα δύο ευτυχήσαμε να δούμε

με τις ωραίες οικογένειες τους

στιγμές ωραίες ζήσαμε

-ας το γεμίζουν οι Λευκαδίτες το πουγκί- 

γιατί η αγάπη και οι χαρούμενες στιγμές δεν έχουνε τιμή.

Έχει κι ο Αυστραλός τον τρόπο του, με ντόλαρς Αυστραλίας

μέχρι βαρκάδα με  μηχανοκίνητο σκαρί ,

που μοναχοί και ως συνταξιούχοι με κιάλι αντικρύζαμε, γιατί πόσο ποσό δεν το γνωρίζαμε.

Σε Λευκάδα, Μεγανήσι κι άλλα νησάκια για σκαφάτους

οποία αναπάντεχη χλιδή!

Σε τιρκουάζ, γαλαζοπράσινα θαλασσινά νεράκια

τ' απολαύσαμε πολύ.

Με τον γαμπρό τον ορειβάτη σε καταρράκτη και βουνά,

έχει απ' όλα η Λευκάδα, 

κατά Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη είναι μαγικά.

Τα βραδάκια φαγητό, ποτάκι ή παγωτάκι με συζητήσεις

σε κάποιο ταβερνάκι, πεζουλάκι, μπαλκονάκι ή κηπάκι,

όλα καταγράφηκαν στη μνήμη και θα μας συντροφεύουν ες αεί

Τι να τα κάνεις τα λεφτά, αν δεν απολαμβάνεις

Ξοδέψαμε το κατιτί,  αλλά φχαριστηθήκαμε πολύ!

Με τα δυο παιδιά, γαμπρό, νύφη κι εγγονάκια, τα άλλα τέσσερα παιδιά μας λείπανε πολύ.

Είπαμε και γελάσαμε, 

όλοι με θετική ενέργεια λουστήκαμε,

με σαμπουάν δύο σε ένα δηλαδή, μικρά ανοίγματα ψυχής και κάποια θαλπωρή, 

το κάθε δευτερόλεπτο γλυκό, ανάμνηση ανεκρίζωτη.

Έτσι, ο αποχαιρετισμός είχε γεύση πικρή.

Μα σε άλλα μέρη θα ξαναβρεθούμε,

τα χέρια θα ξαναπεράσουμε στους ώμους ...

- το είπαμε κι από κοντά, ξέρει πόσο να δίνει η ζωή -

κι αν αφήνει κάποια λύπη η φυγή

γίνεται και η προσμονή για αντάμωμα πιότερο ποθητή

Εις το επανιδείν, τέκνα μας, τεκνά, 

- όλων των γονιών που έχουμε συμμετοχή, έστω φιλική-

δε διεκδικούμε τίτλους

κι αν πλεονάζουμε κατά τι, ιδέστε το με την οπτική πώς είστε τυχεροί.

Μόνο την ευτυχία σας επιθυμούμε!

Όλοι σύμφωνοι και στην ίδια πλεύσεως γραμμή. 

Επίσκεψη σε αγαπημένους συγγενείς και φίλους (Ιούλιος 2022)

Η νύφη όντας θα γεννηθεί, της πεθεράς θα μοιάσει. Έχουμε έναν ολόκληρο τόμο (όλα τα παιδιά της) με τα ποιήματα της πεθεράς και τώρα προς έκδοση, ηλεκτρονική αποθήκευση δηλαδή, και τα ποιήματα του μεγάλου της γιού. Κάθε φορά που ανταμώνουμε έχει κι ένα ποίημα για την περίσταση. Για όλα τα σημαντικά της οικογένειας του και των αγαπημένων του. Συγκινούμαστε, απολαμβάνουμε την παρέα μας, γελάμε, τι άλλο; Στο τελευταίο συναπάντημα μας επιφύλασσε δύο, ένα για καλωσόρισμα κι ένα για ξεπροβόδισμα. Ε, είπα κι εγώ να τους ευχαριστήσω ομοίως και να επιβεβαιώσω και το ρηθέν περί νύφης και πεθεράς. Κάτι πρόχειρο, σ' ένα τεταρτάκι γραμμένο, που όμως έτυχε καλής αποδοχής. Διασκεδάζουμε απλώς, με όμορφο τρόπο θαρρώ και για την επόμενη μας συνάντηση δεσμευτήκαμε για "ποιητικά δρώμενα" τρεις της ωραίας παρέας.

Αγαπημένοι μας συγγενείς και φίλοι 

Η αγάπη είναι ωραία

μα για τους ξένιους, έχει κούραση μοιραία.

Πότε εμείς σε σας και πότε εσείς σε σας και πάλι,

μα είναι ωραία στο περιγιάλι. 

Έφη μας, προϊσταμένη, οικοδέσποινα ευλογημένη.

Να είσαι!

Μα το σόι είν' μεγάλο,

δε σ' αφήνουν οι συγγενείς να είσαι σ ' όλα συνεπής. 

Γιάννη μας, αδέλφι μας, τα αδέλφια σκίζουν τα  βουνά,  εμείς κάτι χιλιόμετρα μοναχά.

Ραψωδέ και ποιητή, έγραψες ρίμα καλή 

για το καλωσόρισμα,  μα και για το βραδοαπόγευμα.

Σ' άλλο σπίτι, διπλανό εξοχικό, ανοιχτό, μα και τόσο ζεστό, 

Φλώρα μου, Φλωράκι μου, φίλη μου πληθωρική, μα και κάποιους τόνους χρυσή. 

Η ζωή πίσω να σας δίνει,

με τον Γιώργο σου υγεία, αγάπη και γαλήνη. 

Αχιλλέα μας, μες την καρδιά μας.

Σύντομα με το πτυχίο, μα και με σύντροφο λαχείο. 

Λίλη μας και ελαφίνα, Αλέκο και Παυλάκη,

έτσι όπως σας βλέπαμε στο χθεσινό το πάρτι 

πολύ σας μακαρίσαμε και την εικόνα σας

ως εικόνα ευτυχίας στην καρδιά κρατήσαμε.

Χρήστο, Αθηνά,  Γιαννάκη,

το αυτό και δι' υμάς. 

Υγεία και μακροζωία στα σπίτια σας, μα και σε μας!

Ας κρατήσουν οι χοροί,  πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε.

Ξέρετε εσείς,  πότε εμείς σε σας και πότε εσείς  σε σας.

Κι επειδή η αγάπη μου κι η Μάρω μου  μιλάνε συνεχώς,  

κάπου εδώ τελεία βάζω 

και για το μέλλον άλλα τάζω. 

Αγαπημένοι μας, σαν τον Όλυμπο κοντά  σας

η αξία  η δικιά  σας.

Ποιηματάκι αφιερωμένο στη Βασιλομήτορα, μαμά μου (8/7/2022)

Οι φωτογραφίες από το γάμο του ανηψιού στις 8/7/2018. Μετά από τέσσερα χρόνια κι άλλα τόσα πεσίματα της μαμάς, οι συνθήκες της υγείας της άλλαξαν. Τότε με αφορμή τις φωτογραφίες με τις κόρες της έγραψα ένα μικρό και ασήμαντο, πλην εύστοχο κατά την κρίση μου στιχοπλόκημα:

Μάνα με τον κανένα γιο

και με τις τρεις σου κόρες

"Καμαρώνω" λες.

Είδες παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα

λύπες, αλλά και πολλές χαρές

Σωστά, το λες.

Σήμερα που οι συνθήκες άλλαξαν, με σκωπτική διάθεση, το παρακάτω:

Μάνα με τον κανένα γιο

και με τις τρεις σου κόρες,

"καμαρώνω" λες.

Και λίγα λες.

Παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα

λύπες,

αλλά χωρίς να το γνωρίζεις

-μια ζωή κλαψιάρα-

υπέρτερες οι χαρές.

Κόρη των κοριτσιών σου,

για όλα μπροστά αυτές.

Αισίως ενενήκοντα και δύο

κι ως φαίνεται εκατόν δύο

τι άλλο να θες;

Φροντίδα υγείας η Κικούκω

φροντίζουν επίσης η Φωφώ

και η Τιτούκω.

Ζεστασιά και θαλπωρή,

ίσως ολίγον τι λειψή.

Είν' κανόνας για τους γέρους

κάποτε μένουν χωρίς εταίρους.

Δύσκολα τα γηρατειά, εσύ πάλι καλά,

μια και τάχεις τετρακόσια,

κι αν ροδάνι δεν πάει πια η γλώσσα,

είναι τόσα τα ευχαριστώ,

που ξεχρεώνουν κάθε χρεωστικό.

Για τη συντροφιά γυναίκα,

έχουν οι κόρες υποχρεώσεις κι οφειλές,

που ατελείωτες είναι λες.

"Έτσι είναι η ζωή" θα πεις,

μα εγώ διαφωνώ

και σε αεροπλάνο πάλι θα ανεβώ.

Γκουρμέ και φρέσκα κάθε μέρα,

συναγωνισμός εις την μαγειρική,

τηλέφωνα, συνεννοήσεις,

ποιο πιάτο άραγε θα προτιμήσεις;

Καθαριότητα καλή,

πάντα ήσουν καθαρή, μα και μοσχοβολιστή.

Όλες, γυναίκα, θυγατέρες,

εκτελούμε χρέη του μεσιέ πιπί,

κι αν και δε ζεις στις Βερσαλλίες, 

έχεις γύρω σου κυρίες.

"Ξεντροπιάστηκα" μας λες,

μα τα ούρα δεν έχουν χρονικές αναστολές.

Μασαζάκια, μαξιλάρια, αλοιφούλες,

παμπεράκια, μωρομαντιλάκια, ρόλεϊ κι αρωματάκια,

οξυγόνο και μπατσάκια στα πλευράκια ...

Βασιλομήτορα σ' αποκαλώ

Κι από την Ελισάβετ μπέτερ έχω να πω.

Φορτηγά τα φάρμακα κι οι βιταμινούλες

Τριαξονικά με τονοτίλ, A, B, C και D ...

Τη ζήλεια προκαλείς

κι άλλοι θέλουν όπως εσύ,

μα χωρίς τίτλους, κορώνα και χαρτιά

πώς να έχουν τέτοια θεραπειά; 

Κατουρημένα κι άπλυτα οι κόρες, 

που όλα σου τα ξεχρέωσαν και κατιτίς με τόκο σου έδωσαν.

Ξενύχτια ατελείωτα σε κατ' οίκον νοσηλεία και νοσοκομεία

να μετράνε ανάσες και σφυγμούς,

να κλαίνε και να χαίρονται  μαζί με τους γαμπρούς

που κοντεύουν να σε φτάσουν,

όλοι και όλες προς τα γηρατειά,

άραγε θα έχουμε τέτοια τυχερά;

"Καμαρώνω" λες

Μα πώς να μην το λες,

μικρή μας κόρη και βασιλομήτορα συγχρόνως;

Και λίγα λες.

Άραξε (εμπνευσμένο από τη Φολέγανδρο και το όνομα του μαγαζιού στη χώρα)

Άραξε, όταν μπορείς
Σου χρειάζεται
Αν τα καταφέρεις

Κρέμασε και μερικές σκελίδες σκόρδα.
Σ' ένα κόσμο που διαρκώς επιταχύνει
Τα "φρένα" δε λειτουργούν

Ματίνα Γκούτζιου

Η φωτογραφία από τη Φολέγανδρο, όπου παρεμπιπτόντως συναντήσαμε κάποια νέα ζευγάρια, Έλληνες και ξένους, που εγκατέλειψαν τις πόλεις και άραξαν στο νησί.

"Τα χαϊκού" του οδοντιατρείου (γραμμένα σε ώρες αναμονής σε οδοντιατρείο το 2016)

Το ερέθισμα: αναρτήσεις με χαϊκού που διάβασα σήμερα στο f/b.
Η ευκαιρία: ο χρόνος αναμονής στο οδοντιατρείο.
Το αστείο: η κοπέλα του οδοντιατρείου με ρώτησε, αν σημειώνω όσα θέλω να ρωτήσω στο γιατρό.

ο

Υπομένοντας

σε γιατρό ονειρεύομαι

άσπρους οδόντας.

Εφηβικά ερωτικά σκιρτήματα (ποίημα)

Γραμμένο το 1978, σε εφηβική ηλικία, εκφράζει έντονα ερωτικά και ανεκπλήρωτα συναισθήματα. Ο έφηβος την εποχή εκείνη στην επαρχία ασφυκτιούσε μέσα σ' ένα κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον που δεν τον εξέφραζε και τον καταπίεζε, ενώ οι εφηβικές ερωτικές σχέσεις απαγορεύονταν δια ροπάλου. Παρά τις απαγορεύσεις και την αυστηρότητα οι νέοι ερωτεύονταν, έστω νοερά!

Κι ύστερα σαν αναπάντεχα αισθανθείς 

τα τεντωμένα νεύρα σου να χαλαρώνουν

κι αίφνις νιώσεις βαθιά μες την ψυχή 

την ευτυχία της απέραντης σιωπής

Τότε, θέλεις να μιλήσεις 

Να μιλήσεις γι' αγάπη!

Να τη στολίσεις, να την τραγουδήσεις

Να γεμίσει όλος ο τόπος μ' αγάπη

Να την αφήσεις να σε ζώσει σφιχτά 

κι έπειτα σιγά σιγά να σε λιώσει 

μες στη γλυκιά, μεθυστική ηδονή του πόνου της.

Να μιλήσεις, να μιλήσεις και τι να πεις;

Λείπουν τα λόγια!

Τάξεραν τότε ο Αδάμ κι η Εύα

κι όταν τη νύχτα εκείνη κάτω απ' τη μηλιά θέλησαν να τα ζήσουν

Τότε.... τους έδιωξε.

Φοβήθηκε τον πειρασμό.

Έπειτα είναι κι ο φόβος

Ίσως φανείς ρομαντική, 

ίσως σαν ξημερώσει δεις πως παραφέρθηκες.

Μα πάλι όχι! Απόψε θα νικήσουμε.

Η γιορτή θα γίνει.

Εγώ και το φεγγάρι

Κι όταν το γλέντι φτάσει στην κόκκινη στιγμή

Τότε, θα ρθεί ο ύμνος:

" Ήρθες πάλι Αγάπη

τότε που ο ήλιος κόντευε να λιώσει τα κέρινα φτερά

Ήρθες τότε που που ξεχασμένη η καρδιά θάπαιρνε κάποιο ερημικό μονοπάτι

Και τόξερα πως θάρθεις!

Τόβλεπα σαν το φεγγάρι μου μιλούσε για τον πλανήτη των ξεχασμένων ονείρων

Τόνιωθα σαν άγγιζα τον ίσκιο μου στο φως σου

Τόξερα σαν νέα που περίμενε με τη λαχτάρα στην καρδιά

Κι ήρθες να φέρεις λύτρωση!"

Έστω γι' απόψε.

Από Ματίνα Γκούτζιου

Ελληνικό καλοκαιράκι (γραμμένο το καλοκαίρι του2015)

Julian Heath 

Lemons with Red Table

Δροσιά χυμών στο στόμα

Δροσιά της θάλασσας στο σώμα

Φως εκτυφλωτικό

Γαλάζιο σε γη κι ουρανό

Τζιτζίκια, τριζόνια

Λουλούδια, μπαλκόνια

Αστέρια λαμπερά

Κοχύλια πλουμιστά

Κολύμπι, ακρογιαλιές

Ανέμελες στιγμές

Νύχτες γυμνές

Επιθυμίες ερωτικές

Καλοκαίρι το λες

Να μην τελειώσει θες

Ματίνα Γκούτζιου

Το λυχνάρι του Αλαντίν (ποίημα γραμμένο στα μαθητικά μου χρόνια, τη δεκαετία του '70)

Συχνά παροτρύνω τους μαθητές μου να κάνουν απόπειρες να γράψουν ποιήματα ή και πεζά, έστω στο ημερολόγιο τους, για να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, τους προβληματισμούς τους κλπ. Μάλιστα τους λέω ότι όντας έφηβη το ίδιο έκανα κι εγώ και ότι πήρα μέρος και σ' ένα πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό εν έτει 1979, ότι δεν βραβεύτηκα βέβαια, αλλά μου έστειλαν το βιβλίο με τα βραβευμένα έργα που είναι όλα πολύ αξιόλογα. Οι μαθητές μου συνήθως μου ζητάνε να τους διαβάσω το ποίημα με το οποίο διαγωνίστηκα. Με την ευκαιρία της δημιουργίας του ιστολογίου το παραθέτω, ελπίζοντας οι έφηβοι μαθητές μου να ασχοληθούν με τη λογοτεχνία, έστω ως αναγνώστες βιβλίων, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι που δεν υπάρχει η δικαιολογία της έλλειψης χρόνου.