Συχνά παροτρύνω τους μαθητές μου να κάνουν απόπειρες να γράψουν ποιήματα ή και πεζά, έστω στο ημερολόγιο τους, για να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, τους προβληματισμούς τους κλπ. Μάλιστα τους λέω ότι όντας έφηβη το ίδιο έκανα κι εγώ και ότι πήρα μέρος και σ' ένα πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό εν έτει 1979, ότι δεν βραβεύτηκα βέβαια, αλλά μου έστειλαν το βιβλίο με τα βραβευμένα έργα που είναι όλα πολύ αξιόλογα. Οι μαθητές μου συνήθως μου ζητάνε να τους διαβάσω το ποίημα με το οποίο διαγωνίστηκα. Με την ευκαιρία της δημιουργίας του ιστολογίου το παραθέτω, ελπίζοντας οι έφηβοι μαθητές μου να ασχοληθούν με τη λογοτεχνία, έστω ως αναγνώστες βιβλίων, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι που δεν υπάρχει η δικαιολογία της έλλειψης χρόνου.
Ο πανελλήνιος μαθητικός διαγωνισμός διηγήματος, ποιήματος και τραγουδιού (έτους 1979) , όπως βλέπω τώρα ανατρέχοντας σε παλιά κιτάπια, διοργανώθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα "Ο Βασιλεύς Παύλος" (αυτό το αγνοούσα, όταν έλαβα μέρος!), πραγματοποιούνταν για δεύτερη χρονιά, αφορούσε τους μαθητές των δημοσίων Λυκείων, η απήχηση ήταν σημαντική και το μέσο επίπεδο των έργων ήταν αρκετά ανεβασμένο, όπως λέει στον πρόλογο του βιβλίου με τα βραβευμένα έργα ο γενικός διευθυντής του διαγωνισμού, Δημήτριος Βρεττάκος. Αρωγοί της προσπάθειας υπήρξαν επίσης το Υπουργείο Παιδείας και το μαθητικό περιοδικό "Ελεύθερη Γενιά". Τα έργα που υποβλήθηκαν ήταν 295 διηγήματα, 522 ποιήματα και 51 τραγούδια. Δόθηκαν συνολικά 42 διακρίσεις, από τις οποίες 18 σε μαθητές της Αθήνας και 24 σε μαθητές της υπόλοιπης χώρας. Οι διακρίσεις ήταν για κάθε είδος διαγωνισμού: 1ο βραβείο 30.000 δρχ., 2ο βραβείο 20.000 δρχ., 3ο βραβείο 10.000δρχ. και έπαινος. Τις επιτροπές Κρίσεως αποτελούσαν:
Για το Διήγημα: Ιουλία Ιατρίδη, Πέτρος Γλέζος, Γεράσιμος Γρηγόρης, Κώστας Ασημακόπουλος.
Για το Ποίημα: Ηλίας Σιμόπουλος, Δημ. Παπαδίτσας, Γιωργής Κότσιρας, Γιώργος Θαλάσσης.
Για το τραγούδι: Στέφανος Βασιλειάδης, Μάρκος Δραγούμης, Κυριάκος Σφέτσας, Βασίλης Ριζιώτης
Κλείνοντας με τα εισαγωγικά να πω ότι το βιβλίο αυτό εκδόθηκε σε 5000 αντίτυπα και ότι διαβάζοντας το σήμερα διαπιστώνω πως τα βραβευμένα έργα είναι εξαιρετικά! Άραγε τι απέγιναν οι μαθητές που τα έγραψαν, έγινε κάποιος απ' αυτούς ποιητής, διηγηματογράφος, στιχουργός...;
ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ ΤΟΥ ΑΛΑΝΤΙΝ
Ύστερα πάλι οι προσπάθειες εγκαταλείπονται.
Το φεγγάρι, οι μυρωδιές του κήπου,
η ζεστασιά των άψυχων του δωματίου,
ακόμα κι η απόπειρα επιστροφής σε αισιόδοξες σκέψεις
δε βόηθησαν.
Σκόρπια γράμματα, ανακατωμένοι συλλογισμοί, φρούδες ελπίδες...
Όλα γεννούν απογοήτευση.
Και σύ; Ανίκανη.
Πάντα αδύνατον να νιώσεις το κακό,
κρυμμένο ενίοτε πίσω από χρυσοποίκιλτες κορνίζες.
Αισθάνεσαι αηδία. Για την υποκρισία, για τη δυστυχία!
Και τότε πάντα πάνω στο αποκορύφωμα της απελπισίας
Τότε, έρχεται η πρωτόγονη ιδέα!
Το λυχνάρι, το λυχνάρι...
Το θέατρο αρχίζει,
μα η παράσταση είναι γνωστή και τα χειροκροτήματα σταματούν.
Η αίθουσα θ' αδειάσει πάλι,
εσύ όμως σπασμωδική, απελπισμένη μαριονέτα, θα συνεχίσεις.
Γελοία στιγμή!
Τρίβεις ξανά στην αρχή μανιακά, ύστερα ανελέητα
ενώ ξέρεις...
Μα πάλι στον Αλαντίν γιατί;
Τρεις επιλογές κι ο κόσμος ομορφαίνει!
Το λυχνάρι όμως σώνεται αφήνοντας τα τελευταία ίχνη του,
ανήμπορα στο σανίδι του άδειου θεάτρου.
Ο δαίμονας δεν εμφανίζεται.
Εξάλλου τόξερες. Ήταν μάταιο.
Μάταιο είναι κάθε δάκρυ, κάθε σκέψη, κάθε απόπειρα διαφυγής.
Πάντα θα πνίγεσαι, πάντα θα ασφυκτιάς
έτσι χωμένη σε κόσμους σκληρούς που δεν τους ανήκεις.
Πάντα το βράδυ σαν το μοναχό στο κελί του,
θα παρακαλάς για το καλό.
Πάντα ρετρό ρομαντικιά θα αγαπάς βαθιά
το φεγγάρι, τις μυρωδιές του κήπου
και τους ανθρώπους.
Παρακαλώ οι κρίσεις με επιείκεια, θα προτιμούσα να κριθώ μόνον για την ευαισθησία να πάρω μέρος σ' ένα διαγωνισμό ποίησης στην ηλικία των 17, εξάλλου δεν έγινα ποιήτρια, όμως όπως φαίνεται και από το προσφάτως δημιουργηθέν ιστολόγιο, μου αρέσει να εκφράζομαι και να μοιράζομαι γράφοντας.
Ματίνα Γκούτζιου : http://matinaal.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου