Περιήγηση στις Δυτικές και Νότιες Κυκλάδες (Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Σίφνος, Μήλος, Φολέγανδρος, Σίκινος, Ίος, Σαντορίνη) Β΄μέρος: Κέα (23-24/6/2019)

Αναχώρηση από το Λαύριο νωρίς το απογευματάκι και απόπλους για την Κέα ή Τζια ή Υδρούσα. 

Ανάμεσα στο Λαύριο και την Κέα, η Μακρόνησος (λόγω του σχήματος) που ανασύρει μνήμες ακόμα και σε μας τους καλοζωισμένους. Ορμητήριο πειρατών, χοτ σποτ τούρκων αιχμαλώτων στους Βαλκανικούς πολέμους, λοιμοκαθαρτήριο για τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και στρατόπεδο "εθνικής αναμόρφωσης" για χιλιάδες κουμμουνιστές. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν και νήσος Ελένη, αφού η ωραία της μυθολογίας μας πάτησε κι εκεί το εύσφυρο ποδαράκι της είτε με τον εραστή της τον Πάρη στο πήγαινε είτε με τον κερατά σύζυγο στο έλα.

Μετά από μια ωρίτσα περίπου φτάσαμε στο λιμάνι της Κέας, την Κορησσία,. και η ομορφιά των νησιών μας άρχισε να αποκτά μορφή κι αρώματα. Ένα βραδάκι θα μέναμε στο νησί, οπότε όσο πιο γρήγορα γινόταν, ενοικίαση αυτοκινήτου, έκδοση εισιτηρίων για τον επόμενο προορισμό, στο ξενοδοχείο για μια πρώτη τακτοποίηση, σούπερ μάρκετ για νερά και κάποια πρώτα εφόδια και η περιήγηση στο νησί ξεκίνησε.

Περιήγηση στις Δυτικές και Νότιες Κυκλάδες (Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Σίφνος, Μήλος, Φολέγανδρος, Σίκινος, Ίος, Σαντορίνη) Α΄μέρος: Σούνιο, Λαύριο (23/6/2019)

  Γέφυρες τα νησιά μας για τα θαλασσινά ταξίδια χιλιάδες χρόνια τώρα, σαν γέφυρες για τον επόμενο προορισμό τα χρησιμοποιήσαμε κι εμείς για να γυρίσουμε εννιά Κυκλαδονήσια. Από το Λαύριο στην Κέα κι από κει στην Κύθνο κι από την Κύθνο στη Σέριφο και νοτιότερα, στη Σίφνο, στη Μήλο και μετά τις Δυτικές Κυκλάδες κατεύθυνση προς τις Νότιες, τη Φολέγανδρο, τη Σίκινο, την Ίο, τη Σαντορίνη.

Μεγαλώσαμε και βιαζόμαστε. 'Ο,τι προλάβουμε, αν και εφόσον η ζωή μας χαριστεί και μας επιτρέψει, αν το απρόβλεπτο και οι ανατροπές της είναι για το καλό ή για το λιγότερο κακό.

Ταξίδι 14 ημερών με μία ή δύο διανυκτερεύσεις σε κάθε νησί. Το κάναμε το 2018 στα Δωδεκάνησα και είδαμε ότι οι χρόνοι αυτοί είναι αρκετοί. Το προγραμματίσαμε και για το 2019 ήδη από τον Απρίλιο, αεροπορικά, δρομολόγια πλοίων, δωμάτια, ωράρια, όλα τακτοποιημένα, αν και υπήρξαν κάποιες, μικρές ευτυχώς, αναποδιές.

Πρωινή πτήση από Θεσσαλονίκη για Αθήνα, οικογενειακή συνάντηση στο Ελευθέριος Βενιζέλος, ευκαιρία να βρεθούμε έστω για τις ώρες αναμονής μέχρι να πάρουμε το πλοίο από Λαύριο για Κέα. Από το αεροδρόμιο βρεθήκαμε στο Σούνιο για καφεδάκι και στο Λαύριο για φαγητό. Επεράσαμε όμορφα!

Το Αμμούδι της Οίας

Είναι το επίνειο της Οίας, το παλιό λιμάνι της, όχι ότι υπάρχει καινούργιο, που συνδέεται με τον οικισμό στα ψηλά με 200 περίπου, μας είπαν, λιθόστρωτα σκαλοπάτια. Εμείς κατεβήκαμε από τον δρόμο που ανοίχτηκε το 1991, ύστερα από μεγάλη περιπέτεια μπλοκαρισμένων αυτοκινήτων, λεωφορείων και κάθε είδος μηχανοκίνητων οχημάτων που άλλο πήγαινε, άλλο ερχόταν, άλλο έκανε όπισθεν, άλλο αναστροφή, άλλο από δεξιά, άλλο από αριστερά, ανθρωπομάνι από τα κρουαζιερόπλοια, όλες οι φυλές της γης και στον τόπο ο χορός. Απ΄τα σκαλοπάτια γρηγορότερα θα πηγαίναμε. Είχε και μια πινακίδα για το Αμμούδι που θα ήσουν πολύ τυχερός, αν την έβλεπες, λίγο πιο κάτω από τη στροφή προς Αμμούδι. Εμείς τη βρήκαμε με τη δεύτερη προσπάθεια. Αλλά κι αν τη βρεις και πλησιάσεις στο Αμμούδι, πρέπει να παρκάρεις αρκετά μακριά, γιατί από κει ξεκινάνε καραβάκια για Θηρασιά και Νέα Καμμένη και ο κόσμος είναι πολύς. Ταβέρνες, καταλύματα, καφέ, πρακτορεία, επαγγελματίες, τουρίστες ... αλλά πανέμορφα! Τα ξεχνάς όλα, θαυμάζεις και απολαμβάνεις την ομορφιά! 

Κάποτε τα κτίρια που υπήρχαν στο Αμμούδι χρησίμευαν ως αποθήκες για τα εμπορεύματα, σήμερα ο τουρισμός αποδίδει πολλαπλάσια κέρδη, η αλήθεια είναι όχι ανταποδοτικά για το νησί από τους Δήμους τους. 

Στην περιοχή υπήρχαν και εγκαταστάσεις φορτοεκφόρτωσης ορυκτών (ίσως κοκκινοχώματος και αιματίτη). Τα σκουριασμένα απομεινάρια τους σήμερα φωτογραφίζονται από όσους επιχειρούν καλλιτεχνικές φωτογραφίσεις, χαχαχα....

Σίκινος

Καμαρούλα μια σταλιά..., νησάκι μια σταλιά η Σίκινος, όμορφο όπως όλα τα μικρά νησιά μας. Ανάμεσα στη Φολέγανδρο και στην Ίο, ήσυχο ακόμα στα τέλη του Ιουνίου, με λιγότερο τουρισμό, για μας μια χαρά, αλλά για τους επιχειρηματίες του όμορφου νησιού πολύ δυσάρεστο. Το αυτοκίνητο φθηνό (20 ευρώ τη μέρα, 10 ευρώ το μηχανάκι), το ξενοδοχείο ακριβούτσικο, ίσως να μην υπάρχουν πολλά καταλύματα.

Ένα λιμανάκι, η Αλοπρόνοια, η Χώρα με το Κάστρο της, δύο τρεις προσβάσιμες παραλίες, οι υπόλοιπες από χωματόδρομους ή με καΐκια. Για ησυχία και αναχωρητές, τουλάχιστον τις άλλες εποχές του χρόνου. Καθαρά νερά, ακαλλιέργητες πλέον πεζούλες ή " λουριά", όμορφα τοπία, τοπικές νοστιμιές, οι καπαρομεζέδες και τα φαγητά ή πίτες με κάπαρη προτείνονται από τους εστιάτορες,  ένα ωραίο οινοποιείο, άνθρωποι που περιμένουν τους τουρίστες για να δουλέψουν, τώρα το καλοκαίρι που μπορούν και κακή συγκοινωνία. Για να πάμε από τη Σίκινο στη διπλανή Ίο, ξαναγυρίσαμε Φολέγανδρο και πλεύσαμε προς την Ίο μέσω Σαντορίνης με αλμυρά εισιτήρια.

Ο ξενοδόχος μας, ο Χάρης, μας παρατήρησε ότι μένουμε πολύ λίγο σ' ένα τόσο όμορφο νησί (δίκιο είχε) και μας προσκάλεσε να επαναλάβουμε την επίσκεψη μας σ' αυτό στις 21 Νοεμβρίου που γίνεται στο νησί πανηγύρι, ο καιρός είναι συνήθως καλός, ακόμα και για μπάνιο, κι ο δήμαρχος κερνάει ψάρι σε όλους, ίσως για τελευταία χρονιά, γιατί δε συμφέρει. Μακάρι να μπορέσουμε!

Στη Σίκινο εξορίζονταν κάποτε και οι αντιφρονούντες του καθεστώτος Μεταξά. Προσπαθώ να φανταστώ πόσο δύσκολα και πόση φτώχεια! Δύσκολο αν δεν το έχεις ζήσει, πόσο μάλλον, αν ανήκεις στην ευλογημένη γενιά του τόπου που δεν γνώρισε πόλεμο, πείνα, δίψα και γενικά καλοπερνάει γκρινιάζοντας για το ψύλλου πήδημα.