Είναι το επίνειο της Οίας, το παλιό λιμάνι της, όχι ότι υπάρχει καινούργιο, που συνδέεται με τον οικισμό στα ψηλά με 200 περίπου, μας είπαν, λιθόστρωτα σκαλοπάτια. Εμείς κατεβήκαμε από τον δρόμο που ανοίχτηκε το 1991, ύστερα από μεγάλη περιπέτεια μπλοκαρισμένων αυτοκινήτων, λεωφορείων και κάθε είδος μηχανοκίνητων οχημάτων που άλλο πήγαινε, άλλο ερχόταν, άλλο έκανε όπισθεν, άλλο αναστροφή, άλλο από δεξιά, άλλο από αριστερά, ανθρωπομάνι από τα κρουαζιερόπλοια, όλες οι φυλές της γης και στον τόπο ο χορός. Απ΄τα σκαλοπάτια γρηγορότερα θα πηγαίναμε. Είχε και μια πινακίδα για το Αμμούδι που θα ήσουν πολύ τυχερός, αν την έβλεπες, λίγο πιο κάτω από τη στροφή προς Αμμούδι. Εμείς τη βρήκαμε με τη δεύτερη προσπάθεια. Αλλά κι αν τη βρεις και πλησιάσεις στο Αμμούδι, πρέπει να παρκάρεις αρκετά μακριά, γιατί από κει ξεκινάνε καραβάκια για Θηρασιά και Νέα Καμμένη και ο κόσμος είναι πολύς. Ταβέρνες, καταλύματα, καφέ, πρακτορεία, επαγγελματίες, τουρίστες ... αλλά πανέμορφα! Τα ξεχνάς όλα, θαυμάζεις και απολαμβάνεις την ομορφιά!
Κάποτε τα κτίρια που υπήρχαν στο Αμμούδι χρησίμευαν ως αποθήκες για τα εμπορεύματα, σήμερα ο τουρισμός αποδίδει πολλαπλάσια κέρδη, η αλήθεια είναι όχι ανταποδοτικά για το νησί από τους Δήμους τους.
Στην περιοχή υπήρχαν και εγκαταστάσεις φορτοεκφόρτωσης ορυκτών (ίσως κοκκινοχώματος και αιματίτη). Τα σκουριασμένα απομεινάρια τους σήμερα φωτογραφίζονται από όσους επιχειρούν καλλιτεχνικές φωτογραφίσεις, χαχαχα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου