Translate

08 Αυγούστου 2019

Περιήγηση στις Δυτικές και Νότιες Κυκλάδες (Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Σίφνος, Μήλος, Φολέγανδρος, Σίκινος, Ίος, Σαντορίνη) Α΄μέρος: Σούνιο, Λαύριο (23/6/2019)

  Γέφυρες τα νησιά μας για τα θαλασσινά ταξίδια χιλιάδες χρόνια τώρα, σαν γέφυρες για τον επόμενο προορισμό τα χρησιμοποιήσαμε κι εμείς για να γυρίσουμε εννιά Κυκλαδονήσια. Από το Λαύριο στην Κέα κι από κει στην Κύθνο κι από την Κύθνο στη Σέριφο και νοτιότερα, στη Σίφνο, στη Μήλο και μετά τις Δυτικές Κυκλάδες κατεύθυνση προς τις Νότιες, τη Φολέγανδρο, τη Σίκινο, την Ίο, τη Σαντορίνη.
Μεγαλώσαμε και βιαζόμαστε. 'Ο,τι προλάβουμε, αν και εφόσον η ζωή μας χαριστεί και μας επιτρέψει, αν το απρόβλεπτο και οι ανατροπές της είναι για το καλό ή για το λιγότερο κακό.
Ταξίδι 14 ημερών με μία ή δύο διανυκτερεύσεις σε κάθε νησί. Το κάναμε το 2018 στα Δωδεκάνησα και είδαμε ότι οι χρόνοι αυτοί είναι αρκετοί. Το προγραμματίσαμε και για το 2019 ήδη από τον Απρίλιο, αεροπορικά, δρομολόγια πλοίων, δωμάτια, ωράρια, όλα τακτοποιημένα, αν και υπήρξαν κάποιες, μικρές ευτυχώς, αναποδιές.
Πρωινή πτήση από Θεσσαλονίκη για Αθήνα, οικογενειακή συνάντηση στο Ελευθέριος Βενιζέλος, ευκαιρία να βρεθούμε έστω για τις ώρες αναμονής μέχρι να πάρουμε το πλοίο από Λαύριο για Κέα. Από το αεροδρόμιο βρεθήκαμε στο Σούνιο για καφεδάκι και στο Λαύριο για φαγητό. Επεράσαμε όμορφα!













Στην περιοχή σπίτια και εξοχικά φιλέτα, περιποιημένα, περιφραγμένα, λουλουδοφορτωμένα, ευτυχώς στο Ακρωτήρι στέκει ακόμα μόνος ο ναός, επιχειρήσεις εστίασης φροντισμένες και αλμυρούτσικες κι αυτά. Το λιμάνι του Λαυρίου απαράδεκτο. Μια τεράστια τσιμεντένια έκταση που ο ήλιος τη χτυπάει ανελέητα, ένα πολύ μικρό κιόσκι ως χώρος αναμονής, μέσα στη βρώμα, να σιχαίνεσαι να ακουμπήσεις κι ένας σύγχρονος και κακοφτιαγμένος επιβατικός σταθμός κλειστός, δε φαίνεται να λειτούργησε μέχρι τώρα. Ας σαπίσει πρώτα και μετά βλέπουμε, με άλλα χρήματα του δημοσίου....τα γνωστά. Πόσο κοστίζει αλήθεια να φυτέψεις κάποια δέντρα, να εξωραΐσεις με μικρό κόστος έναν τέτοιο χώρο, αλλά άχρηστοι. Όλοι στα αρμόδια πόστα από πάνω προς τα κάτω.

Διαβάζω: "Το Λαύριο, που έχει ταυτιστεί με τη μεταλλευτική ιστορία της Ελλάδας, έχει εκσυγχρονιστεί τουριστικά τα τελευταία χρόνια, λόγω της αναβάθμισης του λιμανιού. Αυτή η εργατούπολη, που χτυπήθηκε από την αποβιομηχάνιση και την ανεργία, έχει στραφεί πλέον στον τουρισμό αναδεικνύοντας τις ομορφιές της χωρίς να χάνει την ταυτότητά της…". Πράγματι έχει ταυτιστεί με τη μεταλλευτική ιστορία της Ελλάδας, πράγματι υπήρξε εργατούπολη που χτυπήθηκε από την αποβιομηχάνιση και την ανεργία κάποτε, αλλά η ταυτότητα του τόπου δεν αναδείχτηκε ακόμα, σιγά να μην. Κάποια κτίρια που θυμίζουν το παρελθόν αυτό υπάρχουν, αλλά λίγα έχουν αξιοποιηθεί ή είναι επισκέψιμα ως μνημεία-μουσεία. Μείναμε βέβαια λίγες ώρες και μπορεί να μην προλάβαμε.

"Το low-profile Λαύριο με τα χαμηλά σπιτάκια και τα σεμνά νεοκλασικά γύρω από την κεντρική πλατεία, είναι σημείο αναφοράς για φρέσκο ψαράκι και μίνι-αποδράσεις, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα" Μάλιστα. Για ψαράκι και μίνι- αποδράσεις. Αυτό ισχύει. Άχρηστο κράτος και ιδιώτες επιχειρηματίες που προσπαθούν. 

Ευτυχώς επεράσαμε όμορφα με τους δικούς μας ανθρώπους και είχαμε να λέμε για ευχάριστα και πολύ γλυκούτσικα και στο ταξίδι από Λαύριο για Κέα, βλέπαμε και τις φωτογραφίες και να πάνε να πνιγούν αυτά που δεν μπορούμε να διορθώσουμε. Περιήγηση και αναψυχή το ζητούμενο και το φαγοπότι άλλων δεν μας περισσεύουν να το πληρώσουμε εκ νέου, έχουν γίνει ήδη οι κρατήσεις. Παναγία, βόηθα να γυρνάμε το κεφάλι προς την άλλη κατεύθυνση κάθε φορά που περνάμε από μέρη με κραυγαλέα μ(ι)σ(θ)ικά και ντοκουμέντα άρπα κόλλας, δηλαδή σε κάθε μας βήμα και προς πάσα κατεύθυνση. Θα προσπαθήσουμε, είπαμε.

Να λέμε και τα καλά, το πλοίο της γραμμής που επιβιβαστήκαμε, παλιό, αλλά πεντακάθαρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου