Χάρτινο το φεγγαράκι!

   Από το καλοκαίρι είχα να δω τόσο έναστρο ουρανό! Ώρα 6.15π.μ. έστεκε κατάσπαρτος και λαμπερός από πάνω μας με ένα μικρό, στη χάση του μάλλον, φεγγαράκι, ολόφωτο ωστόσο, καθώς πίσω του διακρινόταν ολοκάθαρα ο κύκλος της πανσελήνου! Κάποιος με γνώσεις αστρονομίας, σήμερα το πρωί θα μπορούσε να διακρίνει πολλούς αστερισμούς, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει στην ύπαιθρο!

   Έμοιαζε χάρτινο σήμερα το φεγγαράκι σαν αυτό στο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι και σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, που το τραγουδούσε και το κοριτσάκι μου, όταν ήταν μικρό και πήγαινε στο ωδείο για πιάνο κλπ ονείρατα της μαμάς της που ένα ένα τα εγκατέλειψε για να ακολουθήσει τα δικά της όνειρα. 

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά 

κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι

να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά, 

να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι, 

ψεύτικη ακρογιαλιά, 

αν με πίστευες λιγάκι 

θα `σαν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη 

δύσκολα περνά ο καιρός.

Δίχως τη δική σου αγάπη 

είναι ο κόσμος πιο μικρός.

Χάρτινο το φεγγαράκι, 

ψεύτικη ακρογιαλιά, 

αν με πίστευες λιγάκι 

θα `σαν όλα αληθινά.

   Μου φάνηκε κι ελπιδοφόρο, να αντιστέκεται σε κάθε εγκόσμια ποταπότητα και εγκληματικότητα των ημερών και να φωτίζει όπως στο παιδικό τραγούδι, αυτούς που ακόμα μπορούν να χαρούν με απλά, φυσικά και μη καταναλωτικά πράγματα ή αυτούς που μαθαίνουν γράμματα και πράγματα σπουδάγματα, αναγκαστικά ή εκούσια. ( http://greektoys.org/2014/07/21/feggaraki_mou_lampro/ )

Φεγγαράκι μου λαμπρό

φέγγε μου να περπατώ

να πηγαίνω στο σχολειό

να μαθαίνω γράμματα, 

πράγματα, σπουδάγματα

του Θεού τα πράγματα

(να μαθαίνω κι αργαλειό

για της νύφης το προικιό).

   Ισοδύναμο το φεγγαράκι σήμερα με το βλέμμα του παιδιού μου, των παιδιών που ζητάνε αγάπη, της αγάπης στη ζωή...με όλα τα όμορφα που σου φτιάχνουν τη μέρα! Κι όλα αυτά μ' ένα αντίκρυσμα! Να, αυτά είναι τα μικρά, καθημερινά θαύματα της ζωής, πηγή της και έμπνευση της!

   Ένας καλός οιωνός για όσους παραμένουν ρομαντικοί, χαμένοι συνήθως, πλην ονειροπόλοι και τυχεροί στην καθαρότητα και απλότητα τους!

   Ήλιε μου, φώτιζέ μας, φεγγάρι μου!

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό

μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή

τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή

τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου

πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα

τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή

και μένανε μ’ αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά

στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ’ ένα σινάφι πειρατικό

είδα φωτιά ν’ ανάβει και φονικό