Εκδρομούλα στα όρη στ΄άγρια βουνά.

Εκδρομούλα σήμερα στα όρη και στα βουνά κυριολεκτικώς και μεταφορικώς για αποτοξίνωση από τα ιδιαιτέρως τοξικά συμβάντα των τελευταίων ημερών, μηνών, ετών...του κατά φύσιν ζην κόσμου μας εν γένει! Η διαδρομή μέσα στην παρθένο φύση - τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της - ήταν παρθενική και για μας τους εκδρομείς (εμείς οι δυο, ο κόσμος όλος) που για πρώτη φορά διασχίσαμε οδικώς τα μέρη αυτά!

Από Κοζάνη ως το Λευτεροχωράκι (Ελευθεροχώρι Ελασσόνας) τα μέρη γνωστά, με ελάχιστη κίνηση ωστόσο! Το ραδιόφωνο που ενοχλητικά εξέπεμπε για μερικά χιλιόμετρα τα παλιο-νέα για μέτρα, περικοπές και άλλα δεινά του αβίωτου πολιτικού βίου μας, γρήγορα έκλεισε για να ακούσουμε τη σιωπή μας που μυσταγωγικά οδήγησε σε κουβέντες περί ανέμων και υδάτων με προεξάρχουσες αυτές της πατριδογνωσίας, έστω ημιμαθώς, αλλά οπωσδήποτε θεραπευτικώς!

Για την παλιά εθνική οδό Ελασσόνας- Κατερίνης μου είχε μιλήσει εγκωμιαστικά καλή συνάδελφος, οι πρώτες μου ωστόσο εντυπώσεις ήταν διαφορετικές από την εικόνα που έπλασα για το τοπίο, όπως συνήθως συμβαίνει. Αντί να διασχίζουμε ορεινό και δασώδες μέρος, για αρκετά χιλιόμετρα περάσαμε από μεγάλες σε έκταση καλλιεργημένες εκτάσεις με στάρια, τριφύλλια, καπνά, καλαμπόκια και οπωροφόρα.

Όμορφα, μέχρι να έρθουν τα πιο όμορφα, το ορεινό τοπίο, τα ορεινά χωριά, Άγιος Δημήτριος και Φωτεινά! Κίνηση στον Άγιο Δημήτριο, από Κατερινιώτες παραθεριστές κυρίως, όμορφα σπίτια, εξοχικά ως επί το πλείστον, χτισμένα με πολύ χρήμα, ταβέρνες με ψητούρα, καφενεία δροσερά, ξενοδοχεία...Τουριστικό το μέρος, μέσα σε κατάφυτη και πανέμορφη περιοχή.

Λιγότερο τουριστικό, αλλά όμορφο επίσης το χωριό Φωτεινά! Επαναλαμβάνω, πολύ χρήμα έβγαλε ο νεοέλληνας, σίγουρα όχι από μισθούς πείνας ενός μέσου δημοσίου υπαλλήλου ή έσοδα ενός μέσου επαγγελματία. Τόσα χρήματα για τέτοια σπίτια δεν μπορεί παρά να είναι μαύρα, αφορολόγητα, δάνεια... και άλλες προσφιλείς στον τόπο μας κομπινο-μεθόδους!

Φωτεινά Πιερίας

Εδώ, οι απόψεις  όσων ρωτήσαμε για την ασφαλτόστρωση ή μη της διαδρομής Φωτεινά - Καταφύγι διίσταντο για το μήκος των χωματόδρομων, τις νεροκατεβασιές, τα νεροφαγώματα και τις κατακρημνίσεις. Όμως η δοκιμαστική διαδρομή κάποιων χιλιομέτρων άνοιξε τις πύλες του παραδείσου, οπότε ποιος θα απαρνιόταν τον Παράδεισο; 

Για χιλιόμετρα δεν συναντήσαμε ούτε ένα αυτοκίνητο, ανοίξαμε τα παράθυρα εισπνέαμε, ακούγαμε, κοιτούσαμε. Κάποια στιγμή διακρίναμε μια σκεπή, μια κηλίδα μέσα στο ατελείωτο πράσινο των δέντρων. "Να εδώ" είπε ο άντρας μου "βρίσκεται ο κατάλληλος τόπος κατοικίας! Να ρωτήσουμε τον νοικοκύρη πώς το έκτισε και να του ζητήσουμε την άδεια να χτίσουμε κι εμείς σε απόσταση 5 χιλ., να μην ενοχλούμε το γείτονα"! Τελικά, ευτυχώς η σκεπή ανήκε σε κτίσμα της υπηρεσίας πυρόσβεσης. 

Πλατάνια, οξιές, πεύκα, έλατα, βελανιδιές (δέντρα τις ονομάτισε κάτοικος της περιοχής), φτέρες, μελίσσια, νερά...!

                 

Σκοτεινά λέγεται το πρώτο χωριό που συναντήσαμε κι ως εκεί υπάρχει ασφαλτόστρωση. Τόσο όμορφο το χωριό, που να ονειρεύεσαι το άπιαστο, να είσαι λέει πλούσιος και να μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι εδώ! Να έρχεσαι να ξεκουράζεσαι μερικούς μήνες (πάλι όνειρο θερινής νυκτός, πριν τα 67) και να γίνεσαι ξανά άνθρωπος, μπορεί και ποιητής! 

Αμφιθεατρικά χτισμένο με αναπαλαιωμένα τα άλλοτε εγκαταλελειμμένα πέτρινα σπίτια του. Να δακρύζουν τα μάτια σου από την ομορφιά!

Σκοτεινά Πιερίας

Στη διαδρομή από Σκοτεινά προς Φτέρη ο δρόμος είναι επίσης ασφαλτοστρωμένος πλην 2-3 χιλ. βατού ως επί το πλείστον χωματόδρομου. Συναντήσαμε και κάποιους λαθραίους κυνηγούς (από Θεσσαλονίκη μας είπαν) και μια διάτρητη από σκάγια πινακίδα, συναντήσαμε και λαθραίους υλοτόμους με την καρότσα του αγροτικού τους γεμάτη κομμένους κορμούς δέντρων. Τους σταματήσαμε κι αυτούς για να ρωτήσουμε, αν ο δρόμος βγάζει στο Καταφύγι, αλλά μάλλον ενοχλήθηκαν από την παρουσία μας. Έναν κρύο ιδρώτα τον ένιωσα εκεί στις όμορφες ερημιές, αλλά οι παρανομούντες αποδείχτηκαν πταισματίες κι όχι εγκληματίες, ενώ ο άντρας του σπιτιού με διαβεβαίωνε ότι μασάει σίδερα και άρα κανένας φόβος δεν χρειάζεται να με σκιάζει. Εν τέλει το ελληνικό δαιμόνιο ανθεί και στα πιο απομακρυσμένα χωριά και βουνά της πατρίδας μας και εν τέλει φτάσαμε και στη Φτέρη για ανάπαυλα με αίσθημα ασφάλειας σε κατοικημένη περιοχή.

Φτέρη Πιερίας

Κι αυτό το χωριό ήταν εγκαταλελειμμένο μέχρι πρόσφατα, μας είπε κάτοικος της περιοχής. Το είχαν κάψει οι Γερμανοί (έφτασαν ως εδώ!), και κατοικείται τα τελευταία χρόνια από όσους διαθέτουν παλιά σπίτια που αναπαλαιώνουν κρατώντας μόνον τα πέτρινα ντουβάρια. Δεν πωλούνται οικόπεδα, γιατί η περιοχή δεν είναι χαρτογραφημένη (έτσι μας είπε). Επίσης ο οικισμός δεν ηλεκτροδοτείται και οι ίδιοι εξυπηρετούνται με φωτοβολταϊκά. Το χειμώνα δεν κατοικείται, παρά από ελάχιστους τολμηρούς των ορέων. 

Φτέρη Πιερίας

Από  την Φτέρη και μέχρι το "τριεθνές" (Πιερίας, Κοζάνης, Λάρισας;) εξακολουθεί να υπάρχει άσφαλτος, όμως από κει και πέρα χωματόδρομος. Κάτοικος της Φτέρης μας είπε ότι πρόσφατα πέρασε γκρέϊντερ και άρα ο δρόμος βατός. Δυστυχώς δεν επιβεβαιώθηκε, καθώς πολλά σημεία του δρόμου είναι προσβάσιμα για αγροτικά και τζιπ, όχι όμως για αυτοκίνητα πόλης. Τέλος πάντων με πολύ προσοχή τα καταφέραμε, ώστε να λέμε ότι η εκδρομούλα μας ήταν και ολίγον περιπετειώδης! Όπως περιπετειώδης είναι και ο βίος και πολιτεία αξιωματούχων του ελληνικού κράτους που για να ξεφύγουν από τη μονοτονία της νομιμότητας, επιτρέπουν σε παρανομούντες καταπατητές (με το ανάλογο μπαξίσι φαντάζομαι) να περιφράσουν "οικόπεδα" ή να χτίζουν σπίτια μέσα στα βουνά και στα δάση, σε δημόσιες εκτάσεις, κοινό κτήμα όλων! Συναντήσαμε πολλά τέτοια "οικόπεδα-σπίτια" μέσα στο πουθενά, στα απάτητα βουνά (και στη διαδρομή από Τριεθνές - Πλατανόρεμμα), ώστε η επιστροφή μας από το μαγικό κόσμο της φύσης στον φριχτό κόσμο της καθημερινότητας - πραγματικότητας να πραγματοποιηθεί με ομαλή προσγείωση! 

(Εκδρομούλα στις 19/7/2015)