Gullfoss (Golden falls). Ταξίδι στην Ισλανδία τον Ιούνιο του 2018

Gullfoss ή χρυσός καταρράκτης, γιατί έτσι φαίνεται, όταν τον φωτίζει ο ήλιος. Εμείς, τις δυο μέρες που ήμαστε στο Ρέκιαβικ και τη γύρω απ΄αυτό περιοχή, όχι μόνο δεν είδαμε ήλιο, αλλά βροχή σε όλες τις παραλλαγές. Αρκετή βροχή, πολλή βροχή, βροχή με αέρα, βροχή με το τουλούμι ... μουλιάσαμε στη βροχή, χαχαχα...., αλλά την καλή μας διάθεση δεν τη χάσαμε ούτε στιγμή, γιατί ό,τι βλέπαμε ήταν μοναδικό και σπάνιo και  νιώθαμε ευγνώμονες για την εύνοια της τύχης να το ζούμε.

Ο Daniel ή Mink (ο κινέζος οδηγός και ξεναγός μας) μας διηγήθηκε την ιστορία της Sigriður Tómasdóttir που στις αρχές του 20ου αιώνα χρησιμοποιώντας τις οικονομίες της κατέφυγε στα δικαστήρια προκειμένου να μη μετατραπεί ο καταρράκτης σε  υδροηλεκτρικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας  και περάσει  στα χέρια  Άγγλων επενδυτών. Θεωρείται η πρώτη περιβαλλοντολόγος της Ισλανδίας και υπάρχει μνημείο αφιερωμένο σ΄αυτήν στο χώρο.

Ο καταρράκτης Gullfoss βρίσκεται στο φαράγγι του ποταμού Hvítá στη νοτιοδυτική Ισλανδία και εντάσσεται ως τουριστικός προορισμός στην εκδρομή που ονομάζεται  "χρυσός κύκλος". Είναι μεγάλος, εντυπωσιακός, ένας γίγαντας της φύσης που προκαλεί δέος. Όχι, δεν έχουν ανοίξει γύρω του κάθε λογής εμπορικά, καφέ, εστιατόρια. Δεσπόζει στο τοπίο , όπως του αρμόζει, και μόνον άνθρωποι απ΄όλο τον πλανήτη έρχονται να προσκυνήσουν τη μεγαλοσύνη του.

Παρά τα μπουφάν, τις αδιάβροχες πόντσο-σακούλες, τα σκουφιά και τις ομπρέλες βραχήκαμε. Όταν επιστρέψαμε στο βανάκι μας καθόμασταν πάνω στα βρεγμένα παντελόνια μας κι από την υγρασία τα τζάμια του αυτοκινήτου δεν έλεγαν να ξεθολώσουν. Βράχηκαν κι οι μηχανές μας και μόνον ο θεός της τύχης (μπατζανάκης του καταρράκτη), βοήθησε να μη χαλάσουν.

Βέβαια στο μουσικό βίντεο κλιπ στην αρχή της ανάρτησης (Artist: Live, album: Birds of Pray του 2003 ) οι δυο ερωτευμένοι νέοι δε διστάζουν να πέσουν με τα ρούχα τους στα νερά του Hvítá  και του Gullfoss για να ενωθούν, τι να σου κάνει ένα βρεγμένο παντελόνι για μια χώρα που αγάπησα (για όλες τα ίδια λέω) με την αγάπη σου στο πλάι. La vita e bella ούτως ή άλλως, ακόμα και με παλιόκαιρο.

Ξενάγηση στη ΒΔ Ισλανδία (περιστατικό)

" 'Ενα ποτηράκι τσίπουρο, αλκοόλ εν γένει, θα το πίναμε, κ. ξεναγέ" σκεφτήκαμε, όταν είδαμε τον ισλανδό ξεναγό μας με μικρά ποτηράκια μιας χρήσης που περιείχαν ένα διάφανο ποτό.

"Τι κι αν είναι πρωινή η ώρα, το κρύο το σηκώνει. Να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας" σκεφτήκαμε, γιατί το κρύο είναι αρκετό στη βορειοδυτική Ισλανδία ακόμα και στο τέλος του Μαΐου.
Φευ, το ποτάκι ήταν νεράκι από τον πάγο που έλιωνε και σχημάτιζε ένα μικρό καταρράκτη στην πλαγιά του βουνού.

"Oh, it's something like tsipouro or raki, which are greek drinks ...." είπα εγώ με τα άψογα αγγλικά μου, χαχαχαχαχαχα .... "No, it is water from the source, very clean and tasty (!!!) ...." μου είπε και ήπια το δροσιστικό νεράκι. 

Πιο κάτω, σε ένα γήπεδο γκολφ (υπάρχουν αρκετά στην Ισλανδία), κάποιοι έπαιζαν. Παραδίπλα υπήρχε κάμπινγκ και κάποιοι κατασκήνωναν!!! Ισλανδοί αυτοί, έλληνες εμείς, διαφέρουμε.

Τους αγαπώ, μου άρεσαν τα φερσίματα τους, εννοείται αυτά που είδα κάτω από το πέπλο, τα αστεράκια και τα ροζ συννεφάκια της εκδρομής. Α, να μην ξεχνώ να τους ευχαριστώ. Takk fyrir, Ισλανδία και ισλανδοί, που είναι και η μοναδική λέξη που έμαθα και δεν ξεχνώ, γιατί την χρησιμοποίησα κάποιες φορές. Πολύ δύσκολη γλώσσα. Σκέτος γλωσσοδέτης. Το όνομα του ξεναγού, μετά την πέμπτη φορά, έπαψα να το ρωτώ, ντράπηκα.

Θερμοπίδακας Strokkur στην κοιλάδα Haukadalur στην Ισλανδία

                              

Γκέιζερ (Geysir), δηλαδή λυσσαλέος, λέγεται ο μεγαλύτερος θερμποπίδακας της Ισλανδίας και συνεκδοχικά όλοι. Σήμερα δεν εκρήγνυται τόσο συχνά και στα βίντεο βλέπετε το θερμοπίδακα με την ονομασία Strokkur που εκτοξεύει ζεστό νερό κάθε 6 -10 λεπτά, σε ύψος 15 - 40 μέτρων. Στεκόμασταν εκεί, σαν τα trollς της μυθολογίας τους (το τι κομψές εμφανίσεις κάναμε στην Ισλανδία, δε λέγεται, φαίνεται, χαχαχα...), για να δούμε το γεωλογικό αυτό φαινόμενο και να το απαθανατίσουμε. Παρά τον άσχημο καιρό παραμέναμε να δούμε τον θερμοπίδακα να εκρήγνυται καμπόσες φορές.

Η κοιλάδα Haukadalur, όπου και οι θερμοπίδακες, αλλά και ζεστές φυσικές πισίνες και φουμαρόλες μέσω των οποίων αναδύονται ζεστά θειούχα αέρια, είναι ένας από τους πιο επισκέψιμους τουριστικούς προορισμούς στην Ισλανδία και περιλαμβάνεται στην εκδρομή με την ονομασία "χρυσός κύκλος" (golden circle). Η περιήγηση αυτή περιλαμβάνει τα γκέιζερς, τον καταρράκτη Gullfoss, το ρήγμα μεταξύ Ευρώπης - Αμερικής, τη διαδρομή προς αυτά. Όλα ενδιαφέροντα και διαφορετικά από τις εικόνες που συνήθως βλέπουμε.

Κάποιοι χαρακτηρίζουν το ηφαιστειογενές τοπίο της Ισλανδίας σεληνιακό ή απόκοσμο ή αλλόκοτο. Γυρίστηκαν και σκηνές του Game of Thrones στη χώρα αυτή. Τι να πω; Εγώ ένιωθα ζεστά κι αν έκανε κρύο με βροχή, όλα μου φαίνονταν συναρπαστικά.. Είχαμε βέβαια κι έναν απολαυστικό οδηγό - ξεναγό στο βανάκι μας των 6 ατόμων, Κινέζο στην καταγωγή, παρακαλώ, ένα ψηλό παλικάρι 34 ετών που πήγε πριν δέκα χρόνια στην Ισλανδία για σπουδές (είναι πολύ φθηνά τα δίδακτρα) και παρέμεινε εκεί. Daniel έγινε ο κινέζος Mink, αγαπά την Ισλανδία ως πατρίδα του, γιατί και οι Ισλανδοί αγαπούν τους μετανάστες. Τραγουγούσε με την ωραία φωνή του ισλανδικά τραγούδια και μας ερμήνευε τους στίχους στα αγγλικά. Πολυτάλαντος, φιλικός, επεξηγηματικός, φιλότιμος, με πολύ χιούμορ, μας έκανε να νιώσουμε τόσο χαλαρά και ευχάριστα που όλα μου φαίνονταν γήινα, αλλά θα ξαναπώ διαφορετικά. Μας ξενάγησε και στο Ρέκιαβικ, παραπάνω ώρα απ΄αυτές που πληρώθηκε και μας έδωσε πολλές χρήσιμες πληροφορίες για όλα. 

Στη γύρω από την κοιλάδα Haukadalur περιοχή, λειτουργούν εγκαταστάσεις με θερμά ιαματικά λουτρά, εστιατόρια (με ωραίες ζεστές σούπες), καταστήματα σουβενίρ, ξενοδοχεία. Οι τουρίστες πολλοί και απτόητοι στα καιρικά φαινόμενα, πώς αλλιώς να κάνεις τουρισμό στην Ισλανδία, αν δεν είσαι αποφασισμένος να κρυώσεις, να βραχείς...; Εξάλλου οι περιπετειώδεις εκδρομές μένουν περισσότερο στη μνήμη μας και προϊόντος του χρόνου, συνήθως γελάμε με τις περιπέτειες αυτές. 

Για τα υπόλοιπα αξιοθέατα του "χρυσού κύκλου" σε άλλη ανάρτηση για να μην κουράζω. Είναι τόσα που θέλω να καταγράψω πρώτα πρώτα για μένα.

Η Ισλανδία με δυο λόγια

Αν μου έλεγαν να περιγράψω την Ισλανδία όσο πιο σύντομα μπορώ, με δώδεκα, ας πούμε, λέξεις, θα έλεγα: υπαλπική, μακρινή, απομονωμένη, διαφορετική, κρύα, βροχερή, παγωμένη, ηφαιστειογενής, ακριβή (για μας), ψαρότοπος, ανθρώπινη, πολιτισμένη.

Αν μου έλεγαν να την περιγράψω με δώδεκα περιφράσεις ή μικρές προτάσεις θα έλεγα: 

• ένας τόπος με γεωλογικά και φυσικά φαινόμενα διαφορετικά, που γι' αυτά κυρίως τον επισκέπτεσαι.
• με τοπία διαφορετικά απ' αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης
• με μικρές πόλεις και οικισμούς (μεγάλη πόλη μπορεί να θεωρηθεί μόνο το Ρέκιαβικ)
• με μεγάλες μέρες ή μεγάλες νύχτες
• με μεγάλους χειμώνες, πάγους, χιόνια, κρύα, βροχές, "παλιόκαιρο" για όποιον είναι συνηθισμένος στη ζέστη
• με ανύπαρκτη σχεδόν εγκληματικότητα
• με βουνά, βουνά, βουνά ..., με λίμνες, λίμνες, λίμνες ..., με ποτάμια, ποταμάκια, ρυάκια ..., με καταρράκτες πολλούς, μεγάλους και μικρούς, με ηφαιστειογενή "λιβάδια", με τεράστιες εκτάσεις θερμών πηγών και παγετώνων
• με πάρα πολλές φάρμες ζώων και ψαριών και στα πιο μακρινά και απομονωμένα μέρη.
• με περιορισμένη πανίδα, πρόβατα, γελάδια, κότες, άλογα, αλεπούδες, αλλά πολλά πουλιά, αγριόπαπιες, γλαροπούλια, το χαρακτηριστικό πουλί φρατέρκουλα (puffin ή παπαγάλος της θάλασσας ή κλόουν του ωκεανού) και ό,τι άλλο δε γνωρίζω ή δεν πληροφορήθηκα. Περιορισμένη και η χλωρίδα. Λίγα δέντρα, δεν υπάρχουν οπωροφόρα, εκτός θερμοκηπίων, όποιος φυτεύει δέντρα μνημονεύεται, ενώ πιο πράσινη γίνεται η Ισλανδία κυρίως στο νότιο κομμάτι της και ειδικότερα στην περιοχή γύρω από το Ρέκιαβικ. ΝΑ δεν πήγαμε και δε γνωρίζω.
• με ξύλινα σπιτάκια σαν ζωγραφιά, παντού στην ύπαιθρο και στη Ντάουν Τάουν του Ρέκιαβικ (το παλιό κομμάτι της πόλης)
• με ραγδαία αναπτυσσόμενο τουρισμό την τελευταία δεκαετία και ψαροτουρισμό, καθότι η Ισλανδία είναι ψαρότοπος, κυρίως για σολωμούς και μπακαλιάρους.
• με ευγενικούς, ευαίσθητους, αντιρατσιστές και πολιτισμένους  Βίκινγκς

Αν μου έλεγαν να μιλήσω ελεύθερα για την Ισλανδία και την εκδρομή μας σ' αυτή, θα μπορούσα να γράψω κάποιες ιστορίες για όσα είδα και μου άρεσαν, όσα έπεσαν στην αντίληψη μου, όσα μας αφηγήθηκαν ντόπιοι ξεναγοί και όσα η καλή διάθεση του τουρίστα αποθηκεύει στην καρδιά και στο νου σαν τροφή για την καθημερινότητα που διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος στις ζωές μας. Αυτά στο μέλλον. 

Peykjavik Ισλανδίας, κάπου κοντά στο Δημαρχείο της πόλης

- "Σκεπτόμενε Ισλανδέ (εσύ που ατενίζεις το Δημαρχιακό Μέγαρο του Reykjavik και τη λίμνη μπροστά απ'αυτό), πες μου, πώς γίνεται εσείς που "τρώγατε βελανίδια, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες" να ζείτε σ' έναν κόσμο πιο ανθρώπινο κοινωνικά και πολιτισμένο απ' το δικό μας;"

-"Σαν να μη γνωρίζεις" μου είπε "άφταστοι στη διαφθορά, πρώτοι στην παράβαση των νόμων, πρώτοι στην ατιμωρησία, στο ρουσφέτι, με αδηφάγες τράπεζες, με απάνθρωπες και βρώμικες πόλεις, χωρίς σεβασμό για το περιβάλλον, τα μνημεία σας, το συνάνθρωπο ... "

- "Φτάνει" του είπα "έχουμε ήλιο, θάλασσα, όμορφα βουνά, νησιά, ωραίο κλίμα ..."

Μου πρόσφερε βελανίδια κι έφυγα.

Χαχαχα..., όχι δεν είναι άγγελοι -δεν υπάρχουν άγγελοι, σου λέω- όμως, αν εξαιρέσεις το κρύο, τους πάγους, τις μεγάλες νύχτες ...αυτό που τους όρισε το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της χώρας τους, τα πηγαίνουν καλύτερα από μας, αντιμετώπισαν καλύτερα και την οικονομική κρίση, προτίμησε η κυβέρνηση να σώσει τους πολίτες.

Διαμαρτυρία για το κουτσούρεμα των δέντρων της γειτονιάς μου κατακαλόκαιρα

Κε Δήμαρχε, 

απουσίασα από την Κοζάνη για κάποιες μέρες και επιστρέφοντας στο σπίτι μου, η πρώτη θλιβερή εικόνα και διαπίστωση ήταν ότι στη θέση των όμορφων, φουντωμένων, καταπράσινων και σκιερών δέντρων που βρίσκονταν ακριβώς απέναντι από το μπαλκόνι μου υπάρχουν δυο κορμοί δέντρων. Άδειασε κι ασχήμυνε η γειτονιά! Πάει η κλαίουσα ιτιά, που ακόμα κι ο εργολάβος της αντιπαροχής τη σεβάστηκε, γιατί το δέντρο έχει την ιστορία του. Πάει και η κατάφορτη μουριά που χόρταινε τα πετεινά του ουρανού και τους περαστικούς που γεύονταν τους νόστιμους καρπούς της. Λέρωναν τα μούρα τα μπαλκόνια μας, αλλά σιγά το πράγμα. Τα δέντρα άρρωστα δεν ήταν (το μοναδικό άρρωστο δέντρο στο δρόμο, μια φλαμουριά, δεν κλαδεύτηκε), ηλεκτροφόρα καλώδια δεν εμπόδιζαν (κλαδεύονταν με κάποια συμπόνοια γι' αυτό), γιατί άραγε κουτσουρεύτηκαν σ' αυτό το βαθμό; Το συνεργείο του δήμου που τα έκοψε, ισχυρίστηκε (μας είπαν οι περίοικοι) ότι υπήρχε αίτημα για κόψιμο (ποιανού συμπολίτη μας;) και απόφαση του δημοτικού συμβουλίου γι' αυτό, μάλιστα ότι χωρίς απόφαση του συμβουλίου, δεν πειράζουν ούτε φύλλο. Στον ίδιο δρόμο υπάρχουν άλλα δέντρα που έχουν κλαδευτεί, τα συγκεκριμένα, γιατί έχουν κουτσουρευτεί; Κε Δήμαρχε, θα μπορούσατε να δημοσιοποιήσετε αυτή την απόφαση για να δούμε ποιο το σκεπτικό και ποιοι την ψήφισαν, γιατί μας αφορά.