Κάρολ και μανταρίνια

Παμψηφεί με 2 ψήφους υπέρ και 0 κατά, μεταξύ δύο παρόντων, "Μανταρίνια" κίτρινα και ζουμερά που παρέμειναν ατρύγητα στα δέντρα τους, αφού κανείς δεν ευκαιρούσε να γευτεί το χυμό τους, ότι πιο εύκολο στον πόλεμο να θερίζεις κι ας είναι και ανθρώπινες ζωές.

Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, στα πλαίσια του "week-end" είπαμε να δούμε καμιά ταινία απ' αυτές που βρίσκονται σε αναμονή μέχρι να βρεθεί ο πολυπόθητος ελεύθερος χρόνος.

Παρασκευή, λοιπόν, μετά από ένα 14ωρο συνεχούς εργασίας, δια βίου μάθησης κλπ υποχρεώσεων, είπαμε να χαλαρώσουμε με μια ταινία. Οπωσδήποτε η κούραση της μέρας, αλλά τω αυτώ και η υποτονική ταινία, έκαναν τα βλέφαρα μου που και που να σφαλνούν κάτι λεπτάκια, χωρίς ευτυχώς να χάνω κάτι σημαντικό, από το αδιάφορο σενάριο της ταινίας "Κάρολ".  Η εγκλωβισμένη στην ανία της άνετης, πλούσιας, αλλά δυστυχισμένης καθημερινότητας της κομψοτάτη Κάρολ γνωρίζει μια νεαρή πωλήτρια σε πολυκατάστημα παιχνιδιών και η έλξη μεταξύ των δύο γυναικών είναι αμοιβαία. Ο έρωτας τους τελικά θα υπερβεί τα εμπόδια της συντηρητικής Αμερικάνικης κοινωνίας του '50. Από την ταινία προσωπικά κρατάω, μόνον την ατμόσφαιρα της εποχής. Κατά τα λοιπά ομοφώνως δεν μας άρεσε, μολονότι γνωστή, πολυδιαφημισμένη και βραβευμένη στο φεστιβάλ Καννών.

Η Σαββοτοβραδιάτικη όμως ταινία μας αποζημίωσε. Καλός και όχι εμπορικός, κατά την γνώμη μου, κινηματογράφος, η ταινία με τον όμορφο τίτλο "Μανταρίνια", ομοφώνως πάλι, πολύ μας άρεσε! Σ' ένα μικρό και εγκαταλειμμένο, λόγω πολέμου χωριουδάκι κάπου στην Αμπχαζία, οι δύο εναπομείναντες ηλικιωμένοι κάτοικοι του, ο μαραγκός και ο καλλιεργητής μανταρινιών, καταφέρνουν να δώσουν μαθήματα ανθρωπιάς πέρα από όρια, πατρίδες, θρησκείες και φανατισμό στους εμπόλεμους που εμπλέκονται στη ζωή τους.

Ταινία γλυκιά και ζουμερή όσο και τα γινωμένα μανταρίνια των πλάνων μέσα στο περιβόλι, που όμως την ομορφιά και την γλυκιά γεύση τους κανείς από τους εμπόλεμους δεν χαίρεται, γιατί στον πόλεμο το δηλητήριο περισσεύει. Ο Εσθονός Ίβο και ο καλός του φίλος Μάργκους  περιθάλπουν τον Τσετσένο μισθοφόρο Αχμέντ και τον Γεωργιανό Νίκο κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Γεωργίας και Αμπχαζίας. Το αντιπολεμικό δράμα εστιάζει στις διαφορές μεταξύ των εμπολέμων και κατά πόσο αυτές μπορεί να γιατρευτούν όταν ο καθένας από αυτούς αντιμετωπίζει τον θάνατο και αποστασιοποιείται από το πεδίο των μαχών. Μια λιγότερο γνωστή, καθώς δεν μιλάμε για Αμερικάνικο κινηματογράφο, ταινία που σας τη συνιστώ, εννοείται όχι ως ειδικός, αλλά ως απλή θεατής.