Παράγγειλα του κύρη σου που πίνει τον καφέ του
να σ έχει μαντζουράνα του, να σ έχει κατιφέ του.
Παράγγειλα της μάνας σου που πλένει στο σκαφίδι
να μη σου λέει πικρόλογα τι θα τη φάει το φίδι.
Να δώσει η Μεγαλόχαρη κι η Παναγιά η Κανάλα
να μεγαλώσεις γρήγορα σαν τα κορίτσια τ άλλα....
Το τραγούδι το ήξερα, πού βρισκόταν η Παναγιά η Κανάλα δεν το γνώριζα. Στην Κύθνο, την επισκεφτήκαμε. Στις Παναγιές των Κυκλάδων, για ένα και μόνον παρακάλεσα. Υγεία. Για τα παιδιά μας, για μας, για τους δικούς μας, για όλους μας. Σιωπηλά, χωρίς κεριά και προσκυνήματα. Άκουγα κι έναν απρόσεχτο διαχειριστή-επίτροπο της περιουσίας της εκκλησίας να μιλάει φωναχτά και με ένταση από κάποιο μπαλκόνι των διαχειριστικών γραφείων για περιουσίες και κληρονομιές και πώς να τις καρπωθούν και όπου φύγει φύγει, μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου