Ευγενία Γκραντέ του Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Πόσο μου αρέσουν τα βιβλία με τη συμπυκνωμένη σοφία και την λεκτική ευχέρεια να αποδίδεις σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες με εύστοχο και ευφάνταστο συγχρόνως τρόπο ή για να το πω αλλιώς μ' εκείνο το χάρισμα του συγγραφέα που μπορεί με την ικανότητα του μυαλού και της έκφρασης, την ευθυκρισία, τη γνώση των ανθρώπινων χαρακτήρων και τη βαθιά του μόρφωση να αποδίδει λεκτικά ιδέες και νοήματα, κατασταλάγματα του ορθού και ευφυούς νου ολόκληρων γενεών και αιώνων!

Τέτοιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διάβασα, η "Ευγενία Γκραντέ", και τόσο χαρισματικός ο συγγραφέας του, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ.

Μου άρεσε πολύ, και το διάβασα απνευστί. Διαδραματίζεται στη Γαλλική επαρχία Σωμύρ, μετά τη Γαλλική επανάσταση (1789), και πρωταγωνιστές είναι η ολιγομελής οικογένεια Γκραντέ. Ο φιλάργυρος και τσιγκούνης πατέρας, η υποταγμένη σ' αυτόν, στερημένη από τις χαρές της ζωής, βασανισμένη από τον κακότροπο χαρακτήρα του και θρησκευόμενη γυναίκα του και η αγνή, άβγαλτη, καλόψυχη, γενναιόδωρη και αξιοπρεπής Ευγενία, η κόρη τους. Γύρω τους ο κόσμος της επαρχίας που τους παρακολουθεί, τους σχολιάζει, όπως σ' όλες τις επαρχίες του κόσμου, με το τουφέκι έτοιμο να πυροβολήσει δικαίως ή αδίκως.

Αστικές φυσιογνωμίες

Σε μερικές επαρχιακές πόλεις βρίσκονται σπίτια που η όψη τους προκαλεί μελαγχολία σαν εκείνη που γεννάνε τα πιο σκοτεινά μοναστήρια, οι πιο άχαροι χερσότοποι ή τα πιο θλιβερά ερείπια. Στα σπίτια αυτά συναντάς ίσως ταυτόχρονα και τη σιγαλιά του μοναστηριού και την ξεραΐλα των χερσότοπων και τα σκέλεθρα των ερειπίων. Η ζωή και η κίνηση είναι τόσο ήσυχες εκεί, που ένας ξένος θα τα έπαιρνε για ακατοίκητα, αν δεν αντίκριζε ξαφνικά το χλωμό και κρύο βλέμμα ενός ασάλευτου προσώπου, που η μισομοναστηριακή του μορφή προβάλλει πάνω απ' το περβάζι του παραθύρου, μόλις ακουστεί θόρυβος από ασυνήθιστα πατήματα.

Διαπραγματεύσεις ισχυρών

"Είχε πάρει τη φοβερή αγωγή εκείνου του κόσμου, όπου, μέσα σ' ένα βράδυ, διαπράττονται με σκέψεις και με λόγια περισσότερα εγκλήματα από όσα τιμωρεί η δικαιοσύνη στο Κακουργοδικείο, όπου οι ωραίες λέξεις δολοφονούν τις πιο μεγάλες ιδέες, όπου δε θεωρείται κανείς ισχυρός παρά μόνον αν βλέπει σωστά. Και βλέπει σωστά εκείνος που δεν πιστεύει σε τίποτα, ούτε στα αισθήματα, ούτε στους ανθρώπους, ούτε ακόμα και στα γεγονότα. Φτιάχνει ψεύτικα γεγονότα."

Ονορέ ντε Μπαλζάκ, μουστακαλήδες μου (κατά το "μουστάκιας" του Σταυρίδη στα "Κίτρινα γάντια")

Αφού Ονορέ ντε Μπαλζάκ διαβάζω, δικά του αποφθέγματα θα  μοιραστώ μαζί σας. Ορθός ο νους του και σοφά τα λεγόμενα του! Διαχρονικά επίσης! Γιατί μη μου πείτε ότι δεν κάνετε συνειρμούς διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα για κάποιες διαπραγματεύσεις του Εurogroup;

Κατά πού φυσάει ο άνεμος σήμερα, κύριε δανειστά;

"Γενικά ο δανειστής είναι ένα είδος μανιακού. Σήμερα είναι έτοιμος για συμβιβασμό, αύριο θέλει να τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά κι αργότερα παραγίνεται καλοσυνάτος. Σήμερα η γυναίκα του είναι στα κέφια της, το στερνοπούλι του έβγαλε τα δοντάκια του, όλα πάνε καλά στο σπίτι και δε θέλει να χάσει ούτε πεντάρα. Αύριο βρέχει, δεν μπορεί να βγει έξω, είναι μελαγχολικός και λέει ναι σε όλες τις προτάσεις για να λήξει η υπόθεση. Μεθαύριο του χρειάζονται εγγυήσεις και στο τέλος του μήνα απειλεί να σας εκτελέσει, ο δήμιος! Ο δανειστής μοιάζει με ζωηρό σπουργίτι, που τα παιδιά πασχίζουν ν' απιθώσουν στην ουρά του ένα σπυρί αλάτι..."   Ονορέ ντε Μπαλζάκ (19ος αιώνας)

Το Μοναστήρι της Πάρμας του Σταντάλ

Στα πλαίσια της απόφασης να διαβάσω ό,τι δεν διάβασα και μπορέσω από κλασική λογοτεχνία και των δυνατοτήτων που μου δίνει η σχολική δανειστική βιβλιοθήκη, έπεσε στα χέρια μου "το Μοναστήρι της Πάρμας" του Σταντάλ.

Ας γράψω, λοιπόν, λίγα πράγματα για το πώς μου φάνηκε το βιβλίο ως απλή αναγνώστρια. Διαδραματίζεται την εποχή που ο Ναπολέοντας εισβάλλει στην Ιταλία (1796) - χωρισμένη ακόμα σε πολλά μικρά κρατίδια - αντιπροσωπεύοντας ό,τι πιο φιλελεύθερο υπήρχε τότε στην Ευρώπη. Κατά κάποιο τρόπο οι υποστηρικτές του αποτελούν τους αριστερούς της Ευρώπης εκείνης της περιόδου. Είναι οι Ιακωβίνοι, που διώκονται και φυλακίζονται από τους ηγεμόνες των ιταλικών βασιλείων, κρατιδίων, δουκάτων κλπ κάποια απ' αυτά υπό τον Αυστροουγγρικό έλεγχο.

Το ξεστόλισμα

Christian Seybold

Οrnella Vanoni που ομοιοκαταληκτεί με το κανόνι, ως προς τη φωνή δηλαδή!

Την άκουγα συχνά και ήταν μια από τις αγαπημένες τραγουδίστριες της περιόδου, στην οποία ταξιδεύω νοερά, ακούγοντας την σήμερα, περίπου 30 χρόνια μετά. Έχουν αλλάξει πολλά! Το βασικότερο, ήμουνα νια και γέρασα, πίστευα ακόμα ότι τα όνειρα μου θα πραγματοποιηθούν κι έγινα πιο ρεαλίστρια ή προσαρμόστηκα κάπως στην πραγματικότητα της ζωής (και ζωής μου), αν και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία σαν το χούι.

Αναξιοπαθούντες, παθόντες από ανάξιους

Ενεή και κεχηνυία (βλ. εδώ), δηλαδή άναυδη και με το στόμα ανοιχτό έμεινα διαβάζοντας τους παρακάτω συνδέσμους για όσα κατά την πεπατημένη εξακολουθούν να συμβαίνουν όσο εμείς οι δυστυχείς υποφέρουμε τα πάνδεινα. 

Στον προσωπικό του λογαριασμό (της μισθοδοσίας όμως, το ετόνισε αυτό ο κος Περιφερειάρχης ως τεκμήριον αθωότητας) κατατέθηκε μεγάλο χρηματικό ποσό από την τράπεζα Πειραιώς για τους αναξιοπαθούντες. Εννοείται ότι σε λίγες μέρες, κανένας δεν θα θυμάται το γεγονός και την ύπαρξη του συγκεκριμένου λογαριασμού.

Οι σύνδεσμοι που καταγγέλλουν το γεγονός: εδώ ή εδώ

Ο σύνδεσμος με την απάντηση του Περιφερειάρχη στο κατάλληλο περιβάλλον: εδώ

Συμπέρασμα: Χορός εκατομμυρίων ευρώ για ολίγους και προνομιούχους με άλλοθι τους αναξιοπαθούντες που αναξιοπαθούντες θα μείνουν και μάλιστα θα αυξάνονται. Γιατί η τράπεζα δωρίζει, εμείς όμως την ανακεφαλαιοποιούμε λίαν τακτικώς. Τελικά υπάρχει φιλανθρωπία από  την πολιτεία και άλλους φορείς και συλλόγους γενόμενη, που το κόστος της να μην μετακυλίεται σε μας τους πολίτες;

Γενέθλια στο f/b

Σημαιούλες, οι φωτογραφίες που διάλεξα για να φαίνομαι όμορφη και πήραν πολλά like και η παρότρυνση να μοιραστώ αυτή τη γιορτή και χαρά για την συμπλήρωση δύο χρόνων στο μέσο αυτό με τους εκατοντάδες φίλους μου!

Συμπτωματικά τα δίχρονα μου στο f/b συμπίπτουν με τη διάθεση μου να περιορίσω την παρουσία μου και κυρίως τον χρόνο που σπαταλώ σ' αυτό.

Αραιώνοντας από το εθιστικό αυτό μέσο, διαπίστωσα ότι κάνω πιο ενδιαφέροντα πράγματα και ότι φροντίζω περισσότερο τον εαυτό μου.  Γιατί, χωρίς ευτυχώς να έχω φτάσει σε ακραίο βαθμό χρήσης, μου συνέβαινε το εξής: Έλεγα ότι σήμερα θα κάνω αυτό, το άλλο...αλλά τίποτα δεν γινόταν μόνο του και οι ώρες περνούσαν ανεκμετάλλευτες και με απραγία για όλα τα υπόλοιπα πλην της f/bεπικοινωνίας ή της f/bανάγνωσης ή της f/bκουτσομπολίασης. Κρατούσα βέβαια δίπλα μου ένα μαγικό ραβδάκι και το κουνούσα λόγου χάρη όταν ήθελα να αποτριχώσω τα πόδια μου ή να ράψω καμιά τρύπια κάλτσα του συζύγου ή να αποσώσω κάποιο βιβλίο ή να το ξεκινήσω ή ... δεκάδες άλλα πράγματα, αλλά τίποτα!

Δεν το ακυρώνω το μέσο. Εδώ μέσα υπάρχουν "φίλοι" αξιολογότατοι, που χαίρεσαι να τους διαβάζεις για την καθαρή και ορθολογική σκέψη τους, για την ευαισθησία και την ανθρωπιά τους. Ωραίες μουσικές, έξυπνα σχόλια, χιούμορ, ευγένεια ... σε μεγάλα ποσοστά! Εξαρτάται από τους ¨φίλους". Γιατί από την άλλη απορείς και για την απίστευτη βλακεία, επίσης σε μεγάλα ποσοστά! Θα τολμήσω να πω ότι, όταν οι "φίλοι" είναι σπουδαίοι, τότε το f/b μετατρέπεται σε μέσο σπουδής και μόρφωσης, αλλά από την άλλη υπάρχουν και τα βιβλία, πιο σημαντικά και απαραίτητα για να πεις ακολούθως κάτι χρήσιμο και στο φατσοβιβλίο.

Το μέτρο, λοιπόν, είναι το επιθυμητό! Κι εγώ το προσπαθώ. Στο μεταξύ ο περιορισμός της χρήσης μου επέτρεψε να παρακολουθήσω ένα τμήμα Αγγλικών και ετοιμάζομαι για εξετάσεις. Τώρα δε που άνοιξε κι ο καιρός, δεν έχω πια καμιά δικαιολογία να μην ασκούμαι. Περπάτημα, ποδηλασία στη φύση...πόσα όμορφα και χρήσιμα έξω από την εικονική κοινωνική δικτύωση!

Αυτό με τα βαράκια και το σφίξιμο στα μπράτσα με στενοχωρεί κάπως, γιατί δεν προλαβαίνω, να πάρει!