Translate

09 Σεπτεμβρίου 2014

Σσσσσ! Μην ξυπνάτε βάρβαρα τις κόρες της Αμφίπολης.


Βλέπω κάθε μέρα σ' όλα τα ΜΜΕ (τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιόφωνο, εφημερίδες, διαδίκτυο) πολύς λόγος να γίνεται για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη κι αναρωτιέμαι αν οι ανασκαφικές έρευνες προχωρούν με τόσο γρήγορο ρυθμό, ώστε καθημερινά να υπάρχουν νέα και ανακοινώσεις!

Διαβάζω διάφορα σενάρια για το ταφικό μνημείο που είναι της Ολυμπιάδας ή της Ρωξάνης ή και των δύο ή του Νέαρχου ή του Μ. Αλέξανδρου....που είναι συλημένο ή ασύλητο, διαβάζω για τα χέρια των Καρυάτιδων που απαγόρευαν την είσοδο στον τάφο ή απλά στήριζαν την οροφή ή fuck Εγγλέζοι, γιατί τώρα έχουμε τις δικές μας Καρυάτιδες και επομένως δεν προβληματιζόμαστε τόσο για τις κλεμμένες...Εννοείται ότι όλα αυτά προκαλούν παγκόσμια συγκίνηση κι όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους και πάλι σε μας....εικασίες δηλ. ατελείωτες και αστήρικτες. 

Φυσικά όλοι έχουμε γίνει ειδικοί και στη χρονολόγηση του μνημείου, διαβάζουμε μια ανακρίβεια και την αναμεταδίδουμε ταχύτατα, ώστε να μη μείνουν και οι άλλοι αφώτιστοι. Ως ειδικοί επί παντός επιστητού νομιμοποιούμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα για τα ευρήματα, τους συμβολισμούς τους, την τεχνοτροπία, αν τα ευρήματα υπέστησαν ζημιές από φυσικά αίτια ή από ανθρώπινο χέρι κλπ.

Εννοείται επίσης ότι πρώτος απ' όλους έσπευσε να καπηλευθεί το γεγονός ο πρωθυπουργός της χώρας. Πώς να αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα τρέχοντα καυτά και σοβαρά προβλήματα; Μόνο για τέτοιους λόγους χρειαζόμαστε το κλέος των προγόνων!

08 Σεπτεμβρίου 2014

ΣΤ'Ν ΕΚΘΙΣ' (Νάσης Αλευράς)

Άλλη μια ιστορία από το βιβλίο του Νάση Αλευρά «Μ’ είπιν η μάνα μ’» (έκδοση 1964). Τις ιστορίες αυτές θυμάμαι να μας διαβάζει ο πατέρας μου, Θύμιος Γκούτζιος, όταν ήμαστε μικρά παιδιά για να μας διασκεδάσει, θα έλεγα σαν ένα Κοζανίτικο παραμύθι ή «μπέντι» όπως λεν οι Κοζανίτες. Δηλαδή μια ιστορία από τα παλιά που σκοπό έχει να σατιρίσει, να αστειευτεί με πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και να ευχαριστήσει, να διασκεδάσει, μερικές φορές ακόμα και να διδάξει. Βλέποντας ότι αυτές οι ιστορίες δε διασώζονται σε ηλεκτρονική μορφή, θεώρησα ότι θα ήταν καλό να καταγραφούν και στον διαδικτυακό χώρο, πολύ περισσότερο αφού αποδείχτηκε ότι ενδιαφέρουν και διαβάζονται από τους Κοζανίτες.

Η συγκεκριμένη ιστορία αναφέρεται στη ΔΕΘ. Η πρώτη Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης εγκαινιάστηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1926. Στις σημερινές της εκθεσιακές εγκαταστάσεις η ΔΕΘ-Helexpo μεταφέρθηκε οριστικά το 1937. Η λειτουργία της διακόπηκε προσωρινά εξαιτίας του πολέμου, ενώ το 1950 χρηματοδοτήθηκε από το σχέδιο Μάρσαλ για την αποκατάσταση του λεηλατημένου εκθεσιακού χώρου. Κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 οι Έλληνες εκθέτες που συμμετείχαν στις διοργανώσεις ανέρχονταν σε 400, ενώ οι ξένοι έφταναν τους 1.500 κατά μέσο όρο ανά διοργάνωση. Το 1967 μάλιστα οι επισκέπτες άγγιξαν τον αριθμό ρεκόρ του 1,7 εκατομμυρίου. Στη δεκαετία του ’70 κατασκευάστηκαν τα μεγαλύτερα περίπτερα της ΔΕΘ-Helexpo, τα οποία λειτουργούν μέχρι και σήμερα, ενώ το 1973 διοργανώθηκαν οι πρώτες κλαδικές εκθέσεις, η Διεθνής Έκθεση Γούνας και η Διεθνής Έκθεση Μαρμάρου. Σήμερα διοργανώνει μεγάλες κλαδικές εκθέσεις, περιφερειακές εκθέσεις ανά την Ελλάδα, συμμετέχει σε μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού με εθνικά περίπτερα και διαχειρίζεται τις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Εκθεσιακού και Συνεδριακού Κέντρου Θεσσαλονίκης και του Εκθεσιακού και Συνεδριακού Κέντρου Αθηνών. (Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/ΔΕΘ)

Βέβαια να μην ξεχνάμε ότι στα εγκαίνια της ΔΕΘ κάθε χρόνο ο πρωθυπουργός της χώρας προβαίνει σε βαρυσήμαντες δηλώσεις και εξαγγελίες για την οικονομία, που προκαλούν τόσο γέλιο, όσο και η παρακάτω ιστορία (αν δεν αδικώ τις δηλώσεις στη σύγκριση αυτή).

Αλλά για να μη μακρηγορώ περισσότερο, ιδού η ιστορία:

05 Σεπτεμβρίου 2014

Μελαγχολία του Σεπτέμβρη.......


Μελαγχολία του Σεπτέμβρη...λέει το παλιό ιταλικό τραγούδι που ερμηνεύει ο Peppino di Capri! Θα έλεγα όμως ότι η μελαγχολία για το τέλος της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς και την αρχή του φθινοπώρου θα μπορούσε να μετατεθεί για τον Οκτώβριο, τότε που ο καιρός ψυχραίνει περισσότερο και η διάρκεια της μέρας μικραίνει κι άλλο. Εξάλλου μάλλον χρειάζεται μεγαλύτερο διάστημα για να ξεθωριάσουν οι γλυκές μνήμες του καλοκαιριού, οι όμορφες στιγμές με την οικογένεια ή με την παρέα, οι καλοκαιρινοί έρωτες...!

Μελαγχολία του Σεπτέμβρη...και οι πρώτες του μέρες μας προέκυψαν βροχερές, με συχνά μπουρίνια, πλημμυρισμένους δρόμους και οικήματα....Όμως τι φταίει ο έρμος ο Σεπτέμβρης για τα φραγμένα φρεάτια, τις κακοτεχνίες και την έλλειψη υποδομών; Αυτά να τα αποδώσουμε τω Καίσαρι, στις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες που ανάξια υπηρετούν τους πολίτες, ψευδώς ορκίζονται όταν αναλαμβάνουν το αξίωμα τους (μια που πολύς λόγος έγινε τελευταία για τον θρησκευτικό και πολιτικό όρκο), που υποτιμούν τους εαυτούς τους και εμάς ή καλύτερα υποτιμούν οπωσδήποτε εμάς τους πολίτες και περί άλλων μεριμνούν σ' ότι αφορά τους εαυτούς τους.