Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόπειρες έκφρασης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόπειρες έκφρασης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

29 Σεπτεμβρίου 2023

Ποίημα γραμμένο στις 29-9-2023. "Τοπίο στον Αϊ-Λιά"


 



Τοπίο στον Αϊ-Λιά!

Του κάρφωσα έναν ήλιο στη γωνιά

να γίνει του van Gogh η ζωγραφιά.

Λένε πως τη ζωγράφισε πίσω από μία σιδεριά.

Να, άλλη μια σύμπτωση!

Ταιριάζει στην περίπτωση.

Εντός ή εκτός οι έγκλειστοι, ανάλογο της εποχής.

Μα σίγουρα, όλοι αναζητούμε τρόπους διαφυγής

απ' το φρενοκομείο.


Λένε πως ο Vincent van Gogh ζωγράφισε την " Έναστρη νύχτα " του έγκλειστος σε ένα φρενοκομείο. Τη φωτογραφία τράβηξα στον Αϊ-Λιά Κοζάνης, ένα λόφο και ξωκκλήσι λίγο έξω από την πόλη, όπου και περπατάμε.

 

Ματίνα Γκούτζιου

03 Δεκεμβρίου 2022

Ποίημα εμπνευσμένο από τους μετανάστες του Ντουμπάι και Άμπου Ντάμπι. (Ταξίδι τον Οκτώβριο του 2022)


Περί μεταναστών ο λόγος

Στη χώρα μου υποτιμητικά μιλώντας

ο Πακιστανός είναι Πακιστανό, ο Αφγανός, Αφγκανό, ο Αλβανός, Αλμπανό ...

Αναρωτιέμαι γιατί τους λείπει το σίγμα τελικό

αφού διπλώθηκαν όπως το σύμφωνο αυτό

οσφυοκάμπτες σε κάποιο, μέχρι πρότινος παρία, αφεντικό,

από την πείνα, τη φτώχεια, την απώλεια, το κακό τους ριζικό

να γεννηθούν σε τόπους εκμετάλλευσης από της γης το κάθε αφεντικό.

Κανείς αντιπαθής ή δεύτερος σε νοήμονος ανθρώπου το μυαλό.

Εξαιρούνται οι οκνηροί, τα θύματα των Μ.Κ.Ο.,

εφεύρημα των δυτικών διεφθαρμένων καιροσκόπων και αυτό.

Όσο για τους εγκληματίες, στα ποσοστά ισοβαθμούμε ή υπερτερούμε,

δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, θα ήταν υποκριτικό.

Σε Άμπου Ντάμπι και Ντουμπάι οι μετανάστες

πολλαπλάσιοι των ντόπιων είναι, μα είναι εργατικό δυναμικό.

Μη μου μιλήσετε για δικαιώματα και στήριξη της τάξης

στις πατρίδες μας. Για γέλωτα γνωρίζω άλλα ανέκδοτα σωρό.

Σκληρά κερδίζουν τη ζωή τους και ονειρεύονται

με τίμιο τρόπο να ξεφύγουν από τη μοίρα που τους έλαχε,

τα μάτια αρπακτικών να ίπτανται στης χώρας τους τον ουρανό.

Ματίνα Γκούτζιου

06 Οκτωβρίου 2022

Φούρνοι Κορσεών ή Φούρνοι Ικαρίας (ταξίδι στο νησί τον Σεπτέμβριο του 2019)








Φούρνοι Κορσεών, γνωστοί και ως Φούρνοι Ικαρίας, αν και ανήκουν στο νομό Σάμου. Εκεί συνήθως πάνε και για γιατρούς, μας είπαν - αυτή είναι και η μεγάλη τους ανασφάλεια, η υγεία - ξοδεύοντας ένα κάρο παράδες. Ένα αστακουδάκι στο πέλαγος, μια συστάδα μικρών ή μικρότερων νησιών ανεμοδαρμένων, κυματοδαρμένων, στεγνών και βραχωδών, όμορφων και ονειρεμένων για ήσυχες και φυσιολατρικές διακοπές. Η θέα στο Αιγαίο από τα μικρά υψώματα των νήσων πλημμυρίζει με ομορφιά την ψυχή σου. Ο αέρας, τα μποφόρια, συχνά και δυνατά, σε χτυπάνε παιχνιδιάρικα ή έντονα - σ΄αρχίζν στς ανακατουμένες στη χωριατική -  οι βόστρυχοι των γυναικών με τα μακριά μαλλιά μπλέκονται σαν τα φύκια της θάλασσας, κάποιες φορές χάνεις την ορατότητα, ξεμπλέκονται ακόμα και από την σφιχτά δεμένη αλογοουρά της κόμης, στην ακοή υπερισχύει το σφύριγμα του ανέμου, δυσκολεύεσαι να κάνεις διάλογο, αλλά αυτά για τους φυσιολάτρες είναι ομορφιά, αυτός είναι ο κόσμος των νησιών που είναι ριζωμένα σε θαλάσσια ρεύματα, καταμεσής στο πέλαγος. Σίγουρα το καλοκαιράκι υπάρχουν και πιο ήσυχες μέρες, εμείς πετύχαμε μποφόρια.
Ξεκινήσαμε με καθυστέρηση - να γίνει ή να μη γίνει το δρομολόγιο - από τον Άγιο Κήρυκο Ικαρίας και το βαποράκι μας κουνιόταν πολύ, λίγοι οι επιβάτες, καμιά δεκαριά, φοβήθηκα τόσο που δε ντράπηκα να ρωτήσω, αν κινδυνεύουμε. Όχι. Σαν το βαπόρι μας μπήκε πίσω από τις πρώτες ξέρες της νήσου Θύμαινας, κάπως έκοψε το κύμα. Με δυσκολία έδεσε για λίγο στο λιμανάκι του νησιού, ίσα για να φορτώσει κάποια δέματα, προϊόντα, να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των 151 κατοίκων που διαμένουν στους δυο οικισμούς του νησιού. Ήσυχη, αλλά δύσκολη μάλλον ζωή. Για όσους γεννήθηκαν εκεί και οι δεσμοί με τον τόπο είναι ισχυροί ή για αναχωρητές προς αποτοξίνωση από τον πολιτισμό που έγινε εντελώς απολίτιστος. 
Κούνια μπέλα, κούνια μπέλα, δεν έσπασε η κουτέλα, φτάσαμε και στους Φούρνους Κορσεών, το μεγαλύτερο νησί της συστάδας με 1000 περίπου κατοίκους. Ωραία! Νοικιάσαμε αυτοκίνητο, φθηνά ακόμα τον Ιούνιο, και ξεκινήσαμε την περιήγηση του όμορφου δαντελωτού νησιού.  Το νησί, ευτυχώς, αραιοκατοικημένο, δεν έχει γεμίσει με εξοχικά και βίλες, ασφαλτοστρωμένο σε όλους τους κύριους δρόμους που οδηγούν στους λίγους οικισμούς του. Κατσικούλια παντού, στο δρόμο, στις ερημικές ακόμα παραλίες. Η άσφαλτος ζωγραφισμένη σε πολλά σημεία από τα ούρα τους κι αυτά καταμεσής του δρόμου να μη σπαράσσονται για να περάσει το όχημα μας. Με σλάλομ και προσοχή περνούσαμε. Η αργυρόχρυση, γεμάτη μικρά αστεράκια λωρίδα του ήλιου ζωγραφισμένη στις θάλασσες των Φούρνων ήταν η κυρίαρχη εικόνα. Η δεύτερη, η θέα όλων των μικρότερων νησιών της συστάδας σαν κάποιος να τα έχει αποθέσει στο πέλαγος για να δημιουργήσει γέφυρες για τα γιγαντιαία βήματά του, πράγμα που ισχύει ιστορικά, αφού η ιστορία τους ξεκινάει από τότε που ο άνθρωπος ξεκίνησε τα ταξίδια του για να επιβιώσει, αργότερα για να εγκατασταθεί, να αποικίσει. Για πολλά χρόνια τα νησιά αυτά ήταν λημέρια πειρατών, αφού οι φυσικοί όρμοι και κόλποι των νησιών τους πρόσφεραν ασφαλές καταφύγιο ή ορμητήριο. Το Στρογγυλό, το Πλατύ, το Μακρύ, το Πρασονήσι, ο άγιος Μηνάς κ.α. είναι μερικά από τα νησάκια των Κορσεών, κάποια ακατοίκητα. Θυμάρι, ρείκια ... και μελίσσια, ωραίο θα είναι το μέλι που καταναλώνουν στα σπίτια τους.   Ανεβήκαμε και σε μια τοποθεσία με μύλους, όπου ο τρελός αήρ, μας τρέλανε ευχάριστα. Πεινάσαμε και φάγαμε στο μοναδικό, τουλάχιστον τότε, ταβερνάκι στη Χρυσομηλιά, εμείς και ένα ακόμα ηλικιωμένο ζευγάρι Γερμανών. Τι άλλο; Ψαράκι, πατατούλες φρέσκες, σαλατούλα, μπιρόνια, έχουν αυτές οι στιγμές του φαγητού στα ήσυχα ταβερνάκια των νησιών μας την ευλογία του επίγειου παραδείσου της απόλαυσης. Ψαρευτικά σύνεργα παντού στη Χρυσομηλιά και αλλού, οι κάτοικοι των νησιών τι άλλο να κάνουν; Αλιεία και τουριστική αλιεία, κτηνοτροφία, μελισσοκομεία, λίγες ελιές, λίγα δέντρα, αυτά.
Διαδρομές με το όχημα και με τα πόδια παντού, δεν αφήσαμε κολπάκι ή δρομάκι στους υπάρχοντες δρόμους, όχι ότι θυμάμαι τις ονομασίες του κάθε κόλπου ή παραλίας, αλλά θυμάμαι τις εικόνες, κάποιες σαν να είναι μπροστά μου τώρα που καταγράφω τις στιγμές. Βεβαίως θα ξαναπήγαινα, αλλά είναι πολλά κι αυτά που δεν είδαμε, δε φτάσαμε. Μπανάκι δεν κάναμε, με το φουτεράκι ήμουνα, καθίσαμε όμως σε καφενεδάκι στη χώρα, περιμένοντας το παπόρο για Σάμο και απολαύσαμε το καφεδάκι μπροστά στην παραλία της χώρας που είναι μια ζωγραφιά - οι φωτογραφίες εκεί για καρτ ποστάλ - με τα αλμυρίκια και τα βαρκάκια της να χορεύουν σούστα; Μπάλο; Για μένα τάνγκο, έτσι μ' αρέσει. Η χώρα όμορφη, δυο τρεις κάθετοι προς το λιμανάκι δρόμοι κι ό,τι ανάμεσό τους. Πάλι καμιά δεκαριά επιβάτες, μικρού μεγέθους όλα, αλλά μεγάλης αξίας. Ματαξύ Φούρνων και Σάμου για κάποια ναυτικά μίλια πάντα Φυσάει, κατά το Πάντα Βρέχει στην Ευρυτανία. Ε, ρίξαμε ένα ακόμα χορό, αποχαιρετώντας τους Φούρνους, το έντεκα, λόγω καταγωγής από τη Σουρδία, όμως όνομα και πράγμα τα νησάκια, η καρδιά μας ήταν ζεστή, την έκαιγε η ομορφιά των τοπίων.



25 Σεπτεμβρίου 2022

Ποίημα : "Πανικός" το ονόμασα. Παραθέτω πίνακα του Τάκη Χάτσιου, το Έργο αρ. 406 (2022) με τίτλο " Καπνοί σε φόντο κόκκινο "

Πανικός, φαινόμενο ή νόσος της εποχής. Περάσαμε κάποτε κι απ' αυτούς τους δύσκολους λαβύρινθους κι ας ήταν η ζωή γλυκιά, όμορφη, φιλεύσπλαχνη, κυρίως ευχάριστη, μερικές φορές σκληρή, άδικη ... όπως για τους πολλούς. Ευαισθησίες, τι να πω.

Πανικός

Ανάπτυξη απότομης ταχύτητας τροχών.
Διέλευση σηραγγών, ιδιαιτέρως των χιλιομετρικώς μακρών.
Μποτιλιάρισμα αυτοκινήτων επί οδών εθνικών, περιφερειακών.
Μοναχικά ταξίδια εις άγνωστους τόπους δια μέσου ερημικών διαδρομών.
Οδήγηση εν μέσω σφοδρών κατακριμνησμάτων ατμοσφαιρικών.
Πτήσεις ένδο αεροπορικών σκαφών.
Επικοινωνίες άμετρες κι ανούσιες άνευ λακωνισμών.
Άγχος κι αγωνία έως τρόμου περί ασφαλείας και πορείας των παιδιών.
Συνευρέσεις μετά ανθρώπων και σογιών άκρως τοξικών και ενοχοποιητικών.
Φωνές, ερισμοί, διαξιφισμοί επί θεμάτων επαγγελματικών ή ενδοοικογενειακών.
Συμπόσια μετά ποτών κι άσωτων φαγητών, ιδιαιτέρως στομαχοεπιβαρυντικών.
Κλείσιμο εντός ανελκυστήρων και χώρων άνευ αποδραστικών οδών.
Σκέψεις δυσάρεστες επί θεμάτων ενοχλητικών, πιεστικών, υποχρεώσεων υποχρεωτικών.  ...


Εννοείται χωρίς βοήθεια, επί βοηθείας μετά εξηγήσεων επί των συμβάντων λογικών.
Εννοείται με σώας φρένας και λογικών συλλογισμών, παραλλήλως των παραλογισμών.
Εννοείται μόνοι εν μέσω πλήθους φυσιολογικών, άνευ παραδειγματισμού επί των συμπεριφορών.
Εννοείται φόβος για επανάληψη, μήπως τυχόν υπό των ιδίων συνθηκών.
Εννοείται άνευ οξυγόνου διαμέσου των λειτουργούντων ομαλώς αεροφόρων οδών.
Εννοείται εν πλήρει συνειδήσει περί της παρανοίας των σκέψεων αυτών.
Εννοείται επί εξυβρίσει των ιδίων εαυτών, αιτία των σκέψεων αυτών, καρφωμένων ως βδελλών.
Εννοείται μηδαμινή η συνδρομή αγκαλιάς, φιλιών, λέξεων παρηγορητικών.
Εννοείται εν μηχανισμώ αποδράσεως, απελπισμένης διαφυγής απροσδιορίστων χαρακτηριστικών.
Εννοείται με κινητό παρά χείρας προς κλίσιν βοηθείας οικείων ή ειδικών.
Εννοείται εφαρμόζοντας μεθόδους πρακτικάς αναγνωσμένων εκ των μέσων περί των σχετικών.
Εννοείται επί εκκλίσει βοηθείας και ξεσηκωμού της οικογενείας απορούσης πώς είναι δυνατόν.
Εννοείται καλέστε ό,τι δύνασθε, ασθενοφόρα, ιατρούς, ταχέως δια τον πάσχοντα εκ πανικών.  ...


Επί πανικών εις τον ειδικόν.

Ματίνα Γκούτζιου

 

19 Σεπτεμβρίου 2022

Ποίημα γραμμένο στις 19/9/2022. "Αντίο με γκάιντες" το ονόμασα.





Θα ηχήσουν άλλη μια φορά οι γκάιντες

στης Λίλιμπετ τον τελευταίο χαιρετισμό.

Αιωνία της η μνήμη πριν γεννηθεί

πριν ανασάνει της θνητής ζωής της

κάθε ζωοδότη έμβιο μηχανισμό.

Δεν είναι σαν εμάς.. Εμείς διεκδικούμε μνήμη

δύο γενεών, των οικείων, γονέων, συζύγων,

τέκνων, αδελφών κι ενός κηδειόσημου

ταχείας ανακύκλωσης κάποιο χαιρετισμό.

Μα μας αποχαιρέτησαν και μας οι γκάιντες

σ' ένα λιμάνι της επικράτειας της μακρινό,

στο Inverness, μας έλεγαν να πάτε στο καλό

μα να ξανάρθετε, με Λίλιμπετ ή με Κάρολο

ή με Ουίλιαμ ... κληροδοτούνται τα αξιώματα.

Συγκρίσιμα δεν είναι τα μεγέθη. Είναι

οι γκαϊτατζήδες της αυλής με φούντες και παράσημα σωρό.


Ματίνα Γκούτζιου

13 Σεπτεμβρίου 2022

Ποίημα εμπνευσμένο από ένα μαγαζί για χυμούς στη Στοκχόλμη Το ονόμασα: " Χυμός πορτοκαλιών" (Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022)

Και το μαγαζί που πουλάει χυμό πορτοκαλιών και άλλων φρούτων μπορεί να έχει όμορφη βιτρίνα και να είναι θελκτικό!



Χυμός πορτοκαλιών

"Ένα χυμό πορτοκαλιών, παρακαλώ."

Χυμούς πορτοκαλένιους έσταζαν

τα κοκκινόξανθα σγουρά μακριά μαλλιά

τα μάγουλα σε έξαψη τα ροδαλά

τα χείλη της βελούδινη ροδακινιά

το σώμα της λεπτό σα σαϊτιά

κι απάνω του ένα φόρεμα αέρινο,

του οπωρώνα η ζωγραφιά.

Ζαλίστηκε, την πόθησε, πλησίασε, μα τι να πει;

" 'Ενα χυμό πορτοκαλιών, παρακαλώ."

Του χαμογέλασε, έτσι όπως στάθηκε κοντά.

Στις νότιες θάλασσες να πλεύσουμε αγκαλιά,

Φάτα Μοργκάνα, του Καββαδία μεταλαβιά.

Με το χυμό στο χέρι, του χαμογέλασε ξένοιαστα ξανά

του γύρισε την πλάτη κι έφυγε μακριά.

"Μόργκαν" τη φώναξε τ΄ αγόρι της και την κράτησε αγκαλιά.

Ξεμάκρυναν. Ψάχνοντας τον ορίζοντα

του φάνηκε πως ξαγκιστρώθηκε,

άφησε την ερωτική τους τη φωλιά,

γύρισε προς το μέρος του. Θα την περίμενε.

Χτυπούσε ο ήλιος κατακούτελα, έκαιγαν τα σώματα

αποζητούσαν χυμών δροσιά.

Ματίνα Γκούτζιου

12 Σεπτεμβρίου 2022

Φάκελος με ποιήματα μου εμπνευσμένα από πίνακες του Τάκη Χάτσιου


https://matinaal.blogspot.com/2022/08/1582022.html

https://matinaal.blogspot.com/2022/08/376-2021.html

 https://matinaal.blogspot.com/2022/08/3-26-2022.ht

https://matinaal.blogspot.com/2022/09/406-2022.html

Ποίημα: "Απάντηση στη μαντάμ Μπισκιτερί" το ονόμασα. Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022




Με μεγάλους αριθμούς η τιμή. Καμιά αμφιβολία.
Πέντε ευρώ. Και τι ευωδία ήταν αυτή!
Με γάντι ένα ένα μόνος έβαζε,
- τακτική της μπισκιτερί -
τα μπισκοτάκια σε σακουλίτσα πλαστική.
Διαφορετικά, όχι πολλά.
Διαφορετική στο τέλος και η τιμή.
Πέντε ευρώ τα εκατό γραμμάρια.
Μα τα γραμμάρια είχαν κρυφτεί
μες των μπισκότων την βουνοκορφή.
Αφαίρεσε το γάντι κι απίθωσε
με την εξήγηση "tres cher"την πλαστική σακούλα
όπου είχε κλείσει την όρεξη να γλυκαθεί
πασπαλισμένη με μια κάποια αμηχανία ή ντροπή.


Σα σχόλασε η κυρία της μπισκιτερί
με την ευωδία του πλούτου στη μορφή
γελούσε ακόμα με τον βλάχο
που μπήκε στο αριστοκρατικό της μαγαζί.
Έκανε κράτει ως το σχόλασμα, την ιστορία
σαν ανέκδοτο στην οικογένεια να διηγηθεί.
Το γάντι - προσφορά του καταστήματος -έπρεπε να πεταχτεί.
Και τα απορριφθέντα αλμυρά λόγω τιμής
γλυκά της μπισκοτάκια με άλλο γάντι
στο διαφορετικό τους το καθένα καλαθάκι να τοποθετηθεί.
Αδειάζοντας την πλαστική σακούλα, ήρθε στα μάτια της
η ασυνήθιστη επιστροφή, ενός μικρού εμπορικού κόλπου
η μη αποδοχή και με θυμό και περιφρόνηση την πέταξε.
Δεν ήθελε τέτοιους πελάτες. Παρά τη γευστική ποιότητα
να αποκαλύπτουν την απάτη της, κρυμμένη επιμελώς
κάτω από μια κορυφή μπισκότων τόσο ευωδιαστή.
Έτσι (τους) δούλευε έως τώρα. Έκρυψε και την περιφρόνηση
μέσα σε μια ιστορία για τους δικούς της διασκεδαστική.


Ματίνα Γκούτζιου

10 Σεπτεμβρίου 2022

Ποίημα εμπνευσμένο από τη μπαλαρίνα (γλυπτό) των κήπων της Όπερας-Μπαλέτου στη Ρίγα της Λετονίας (ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019). Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022.


Ξεπατικώνω, μα δε φτάνει 

Σαν μπαλαρίνα απάνω σε πουέντ ισορροπούσε 

πέντε έξι βήματα με κάθετα τα πέλματα 

μέσα σε ξύλινα τσόκαρα μετακινούσε.

Άλλοτε πάλι καλοκαίρι, καιρού επιτρέποντος,

εξάσκηση σε στατική κάθετη κολύμβηση επιχειρούσε 

μέσα σε σιδερένιο με νερό της αυλής βαρέλι.

Μα και το βιβλίο πενταγράμμου το αποκαλούσε πιάνο 

ελπίζοντας πως το ένα θα φέρει το άλλο, 

δηλαδή μαθήματα για το όργανο αυτό.

Μηδέ καλό κολύμπι, μήδε κλασικό χορό, 
 
μηδέ οργανοπαίχτρια στο πιάνο ...

Στις τάξεις τις μικρές από καλλιτεχνικά καλλιγραφία

και ζωγραφική σε ένα τετράδιο αγαπημένο

μισό με αράδες και μισό κενό 

για να χωρά της φαντασίας τον πολύχρωμο οργασμό.

Αργότερα οικοκυρικά, κάτι μικρά τετράγωνα πλεκτά

που έπλεκε η μαμά.  Από εικαστικά αυτά.

Όσο για τη γυμναστική, ανάταση, πρόταση, έκταση, 

διάσταση, βαθύ κάθισμα επίκυψη ... αυτά.

Την αντικαθιστούσαν με μαθήματα σοφά.

Της έλαχε σε χώρα όμορφη να γεννηθεί

μα τη σοφία είδε μόνο σε βιβλία. Και στα μαθητικά.

Κι αν η αρχή τον άνδρα δείκνυσι, σοφία ανδρών πολιτικών 

για το καλό της κακοπαθημένης της παιδείας 

δεν είδε πουθενά.  Εκεί που έχει ταξιδέψει, ας πούμε βορειοδυτικά,

στα θέματα αυτά τα καταφέρνουν. Ξεπατικώνουμε άσχημα,

μα με πορδές δε βάφονται αυγά. Βρωμάνε φυσικά.

Ματίνα Γκούτζιου


09 Σεπτεμβρίου 2022

Στιχοπλόκημα που διαβάστηκε στην πρώτη γνωριμία- τραπέζι με τους συμπεθέρους μας τον Οκτώβριο του 2021

Μας έγινε συνήθεια σε γιορτές, συναντήσεις, μαζώξεις αγαπημένων να σκαρώνουμε κάποιοι της οικογένειας στίχους για τις όμορφες στιγμές. Όταν το παιδάκι μου-μας παντρεύτηκε τον αγαπημένο της και γαμπρό μου και παιδί μου πλέον, στο πρώτο τραπέζι γνωριμίας που μας έκαναν με πολλή ζεστασιά και φροντίδα οι αγαπημένοι μας συμπέθεροι, τους έκανα έκπληξη με το στιχοπλόκημα που έγραψα για τη στιγμή. Ή τους άρεσε ή με πέρασαν για σιούρδα. Νομίζω ότι κάτι τέτοια ομορφαίνουν κι άλλο τις στιγμές μας. Ας διασωθεί στη μνήμη, μαζί με τις εικόνες, την όμορφη παρέα και πάνω απ' όλα με τις ευχές μας για τα παιδιά μας. Ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων κ.τ.λ.




Να ζήσετε, παιδιά μας!


Στην υγεία των παιδιών μας!

μα και των συμπέθερων μας!

Όλοι να υγιαίνουμε

και σε χαρές, κι ας είν' και ξαφνικές

να συνδαιτημονεύουμε (ομοτραπεζεύουμε)!


Οι νιόπαντροι να ζήσετε!

Τις πιο όμορφες στιγμές

στο διάβα σας να συναντήσετε!

Θέλει δουλειά η σύζευξη

Είναι σαν μια ανηφόρα

με καλό καιρό, μα και με μπόρα.

Ταξίδι με καλοκαιριά, αλλά και βαρυχειμωνιά.


Αλκηστούλα μου, σα μαμά σου

πρίγκιπα ονειρευόμουνα για την αφεντιά σου.

Και τον βρήκες στον Παρούλη.

Απ' όλη την υδρόγειο, τον βρήκες στην "Υδρόγειο".

Σου προσφέρει, λες, αγάπη, ζεστασιά, σε εκτιμά ...

Ασυννέφιαστα, λες, είναι όλα

και τα όνειρα σας πήραν φόρα.

Με τις χαρές σας θα χαρούμε.

Δίπλα σας πάντα θα σταθούμε.


Γαμπρέ μου και παιδί μου πια, 

σου εμπιστεύομαι το μοσχοκόριτσο μου.

Είσαι καλό παιδί αποφαίνομαι

δεν θα 'χω το μυαλό μου.


Βίον ανθόσπαρτον ευχόμαστε

κι επειδή μέσα στα άνθη

πάντα φυτρώνει και αγκάθι,

δυνατοί πρέπει να είσαστε

κι αγώνα όμορφο να δίνετε.

Η μαμά

08 Σεπτεμβρίου 2022

Ποίημα εμπνευσμένο από το γλυπτό "Οι μουσικοί της Βρέμης" στη Ρίγα της Λετονίας (Ταξίδι στη Λετονία το καλοκαίρι του 2019). Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2022.



 Συνομιλία "με τους μουσικούς της Βρέμης" στη Ρίγα

Μια φορά κι έναν καιρό 

ας πούμε, ένας παππούς και μια γιαγιά

σε βόλτες χαλαρές νυχτερινές εκδρομικές, 

στη Ρίγα, κατά Λετονία μεριά

με τους μουσικούς της Βρέμης ανταμώσανε,

το γάιδαρο, το σκύλο, το γατί, και το κοκόρι

κι όπως σε ηλικία συνομήλικοι

καθίσανε κοντά να ανταλλάξουν μυστικά

της σοφίας των γηρατειών. Λακωνικά.

Είπαν τα ζώα: "Με τους συντρόφους 

της χρείας, της ομάδας ή της αγάπης 

τα εμπόδια γίνονται βαρκάκια χάρτινα

που ατρόμητα πλέουν στα ανοιχτά".

Είπαν οι άνθρωποι: "Το επιμύθιο σας 

είναι για  τα εγγονάκια, για παιδιά.

Για μας που μας βαραίνουν χρόνια

που από φίλους, συντρόφους, συνανθρώπους και ζωή 

καήκαμε ή προδοθήκαμε ή ναυαγήσαμε 

ακόμα και σε γνώριμα νερά

τα ωραία λόγια σας τα βλέπουμε σαν χάρτινο βαρκάκι

με ένα πανάκι κάποιας ζωοδότριας ελπίδας μοναχά. 


Ματίνα Γκούτζιου


Το παραμύθι: (η πηγή εδώ:https://www.paidika-paramythia.gr/story/106/oi-moysikoi-tis-bremis)

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που είχε ένα γαϊδουράκι πολύ εργατικό, το οποίο για χρόνια ολόκληρα κουβαλούσε βαριά σακιά γεμάτα στάρι στο μύλο χωρίς να διαμαρτύρεται.

03 Σεπτεμβρίου 2022

Ποίημα: "Σε μπιστρό στη Ρίγα " (Ποίημα γραμμένο στις 4 Σεπτεμβρίου 2022, εμπνευσμένο από τις στιγμές μας)





Σε ένα μπιστρό της Ρίγας, 
κατά Λετονία μεριά
πίνοντας μπίρες 
απολαμβάναμε στιγμές
νιώθοντας ευτυχία
 ανόθευτη χαρά.
Αν για υφάδι επρόκειτο
δεν θα 'βρισκες 
ούτε μία στραβοσαϊτιά.
Ακόμα κι η γιαγιά 
που χόρευε ροκιά
- ενθύμιο της νιότης της -
φορώντας στρας κι άλλα φλουριά
σα μάθημα ιλαρότητας μου φάνηκε
μπορεί και καταστάλαγμα 
γεροντικής σοφίας
ή κάποιας σωτήριας ανοίας:
Πριν αποχαιρετήσεις 
τον υποκριτή ψεύτη ντουνιά οριστικά.
δε χρειάζονται σοβαροφάνειες
τουλάχιστον χιλιόμετρα μακριά.
Ήμαρτον. Την άλλη φορά

Ματίνα Γκούτζιου

Ποίημα: " Κρυφές επιθυμίες" (γραμμένο στις 3 Σεπτεμβρίου του 2022)




Δε θα ντραπώ, θα το πω, ας μην υποκριθώ

Γκραν αριστοκρατία επιθυμώ να ήμουν και εγώ.

Να μου σερβίρουν στο γραφείο πρωινό

με κήπους, δάση ολόγυρα και κάτι σε νερό

πάντα με υπηρετικό προσωπικό, αμίλητο και σοβαρό.

Μη με παρεξηγήσετε, υπάρχει σημαντικός λόγος γι' αυτό,

είναι για κάποιας συγγραφικής έμπνευσης το καλό.

Αχ ναι, μου φεύγουν οι ιδέες καθώς πασχίζω με νοικοκυριό.

Un roman d' amour, επιθυμώ να γράψω και εγώ

Ακόμα και για στίχους ημερολογίου, θα με διευκόλυνε αυτό.

'Η μήπως, ας πούμε, ο Παπαδιαμάντης έγραψε χωρίς το πλαίσιο αυτό;

Ματίνα Γκούτζιου

01 Σεπτεμβρίου 2022

Ποίημα: "Τα αγαλματίδια του Τσβίνγκερ" (ταξίδι στη Δρέσδη τον Ιούνιο του 2022)


Στο Τσβίνγκερ, το μπαρόκ ανάκτορο
Στα περιπατητικά της εξουσίας τα μπαλκόνια 
πλήθος αγαλματάκια λίθινα τις κουπαστές στολίζουνε
της ματαιοδοξίας τους ανάμνηση
παρούσα στις επαύλεις τους και τώρα.

Στο Τσβίνγκερ κι άλλα της Δρέσδης ανάκτορα
στα περιπατητικά της πόλης όμορφα μονοπάτια
πλήθος μνημεία οι περιηγητές φωτογραφίζουμε
του πλούσιου κόσμου τις εικόνες σαν εσάνς 
πάνω στο φτωχικό μας ρούχο να μυρίζουμε.

Στο Τσβίνγκερ, το μπαρόκ της Δρέσδης ανάκτορο
τα παιδικά οπίσθια λίθινου αγαλματίου
έτσι όπως τη μούρη μου εκοίταζαν
χωρίς οσμή ευτυχώς μου βροντοφώναξαν
πως είναι ο κόσμος δύο ξέχωρα ημισφαίρια
που ανάμεσό τους ο χώρος της αβύσσου. 

Ματίνα Γκούτζιου

31 Αυγούστου 2022

Ποίημα: "Η σκιά του θανάτου" το ονόμασα (γραμμένο το 2017)



Βεβαιότητα επιβεβαιωμένη
είναι πως της ζωής είμαστε περαστικοί.
Πραγματικότητα που εδράζεται όσο μεγαλώνω,
καθώς με φόβο διαπιστώνω
ότι ο θάνατος ακάλεστος τρυπώνει
εκεί που πάω να κλείσω βλέφαρο
να χαλαρώσει η ψυχή.
Είναι φορές που τον οσμίζομαι επίσης
όχι, πως άρωμα φορεί!
Άοσμος κι άγευστος σαν το πολύτιμο νεράκι
κι ας είναι αντίθετα η αξία του απολύτως μισητή!
Πάντα στο μισοΰπνι σκάει μύτη,
στης κάμαρας την πόρτα στέκει,
διστακτικός ακόμα! Σκιάζομαι πολύ!
Ξυπνώ ανήσυχη,
τη μαύρη σκέψη προσπαθώ να διώξω.
Με βεβαιότητα υπερβεβαία με βεβαιώνω 
πως είμαι ζωντανή, 
Μα με το φόβο του θανάτου όσο μεγαλώνω
δεν έχω συμφιλιωθεί.
 Πόθο, λαχτάρα έχω ακόμα για αθάνατη ζωή!
Όσοι από σας τυχόν συμπάσχετε 
θερμά θα σας παρακαλέσω, μη με παρηγορήσετε 
με βίο σε επουράνια παραδείσια αθάνατη  μορφή. 

Ματίνα Γκούτζιου

30 Αυγούστου 2022

Ποίημα: "Ο ζεϊμπέκικος χορός" (γραμμένο το καλοκαίρι του 2022)


Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
κι απλώνει  χέρια σαν φτερά
όμοια μ΄ αυτά που χρόνια τώρα
σκεπάζουν όλους  στοργικά

Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
Κινεί τα χέρια και τα βήματα στο τέμπο ρυθμικά
είναι τα χέρια του άξια και χρυσά 
μπροστά για όλα και για όλους που αγαπά 

Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
κι έτσι όπως φέρνει τη γυροβολιά
λάμπει ξανά η  λεβεντιά
αυτή που κάπως κρύφτηκε στων χρόνων τη σκιά 

Ο άντρας μου χορεύει ζεϊμπεκιά
Κι όταν το πόδι με το χέρι του χτυπά
σε μένα δάκρυα συγκίνησης γεννά
γιατί η δική του ζεϊμπεκιά 
είναι το φιλμάκι της ζωής του
που, όπως για όλους, γρήγορα περνά.

Ματίνα Γκούτζιου

29 Αυγούστου 2022

Ροπαλικοί στίχοι ή φράσεις. Οι ροπαλικοί στίχοι για το " 'Εαρ " δικοί μου, οι πληροφορίες για το τι είναι οι ροπαλικοί στίχοι του Ν. Σαραντάκου



Ω
το
έαρ
πόσο
γλυκύ
ευώδες
ευθαλές
ερωτικόν
ευάρεστον
   ευαίσθητον...
Προοιωνίζει
ευδαιμονικώς
συναπαντήματα
ερωτοχτυπήματα
   κεραυνοβολήματα! 

(Ματίνα Γκούτζιου)

Η λέξη "ροπαλικός" δεν υπάρχει στην αρχαία γραμματεία, ο όρος πλάστηκε από Ρωμαίους, φυσικά από την ελληνική λέξη ρόπαλον. Ορισμένοι Ρωμαίοι γραμματικοί είχαν αποκαλέσει rhopalicus versus, δηλαδή ροπαλικό στίχο, τον στίχο όπου κάθε επόμενη λέξη έχει μια συλλαβή ή ένα γράμμα περισσότερο από την προηγούμενη. Έτσι, η φράση αυτή θυμίζει το ρόπαλο, που είναι στενό στη λαβή και μετά χοντραίνει (ή τουλάχιστον έτσι είναι ορισμένα ρόπαλα).
Παραδείγματα όπου όπου κάθε λέξη έχει μια συλλαβή περισσότερη από την προηγούμενή της. α) "Ω μάκαρ Ατρείδη μοιρηγενές ολβιόδαιμον "(Ιλιάδα) β) "ex quibus insignis pulcherrima deiopeia" (Βιργίλιος)
Όπως καταλαβαίνετε, ο ροπαλικός στίχος με βαθμίδα τη συλλαβή δεν μπορεί να έχει και πάρα πολλές λέξεις, αφού οι οχτασύλλαβες, ας πούμε, λέξεις είναι μάλλον σπάνιες. Αν πάλι έχουμε βαθμίδα το γράμμα, αν δηλ. κάθε επόμενη λέξη έχει ένα γράμμα περισσότερο από την προηγούμενη, μπορούμε να πάμε πιο μακριά.
Παράδειγμα:
Α τα δυο τους πήγαν σινεμά;
Μάλιστα! Προφανώς γουστάρει!
Προβλέπεις συναντήσεις περισσότερες;
Μακροπρόθεσμα, παντρολογήματα;
Το πρόβλημα με τις ροπαλικές φράσεις είναι ότι επειδή τα πολύτιμα εργαλεία της γλώσσας μας, άρθρα, μόρια, συνδέσμοι, βασικά ρήματα κτλ., έχουν όλα τους πολύ λίγα γράμματα, έως πέντε, είναι δύσκολο να φτιάξουμε πολύ μεγάλη ροπαλική φράση, αφού δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις απαραίτητες βιδίτσες, κι έτσι, από ένα όριο και πάνω, η ροπαλική φράση γίνεται ασύνδετη παράταξη ρημάτων, ουσιαστικών και επιθέτων.
Περισσότερα για τις ροπαλικές φράσεις και στίχους στο ιστολόγιο του κ. Ν. Σαραντάκου, απ' όπου προέρχονται και οι παραπάνω πληροφορίες :

https://sarantakos.wordpress.com/2015/04/15/rhopalic/

Η απόπειρα για ροπαλικό στίχο σχετικό με το έαρ είναι της γράφουσας.

28 Αυγούστου 2022

Ποίημα 3ο εμπνευσμένο από πίνακα του Τάκη Χάτσιου. "Το φως εντός μας" το ονόμασα. (γραμμένο στις 26 Αυγούστου 2022)

 


Μα ναι, υπάρχουμε και μείς 
της δεύτερης ευκαιρίας.
Κι αν είναι πολλοστή η αποτυχία μας, 
οι δυνατότητες πάντοτε υπάρχουν.
Μπροστά. Στης ζωής το πέρασμα.
Αν κάποτε συρθήκαμε σαν κάμπιες
χωρίς να το αξίζουμε ή και δικαίως
οι γλυκόπικροι χυμοί  που μας έθρεψαν
μας έκαναν σοφότερους.
Όσοι με πόνο - πάντα - αποχωριστήκαμε 
το στενόχωρο ένδυμα μας
κι ανοίξαμε φτερά να συλλέξουμε
εκλεκτών ανθών το νέκταρ
κερδίσαμε την πηγή της ζωής, 
το λαμπερό φως,
στις όμορφες πτήσεις μας.

Ματίνα Γκούτζιου

24 Αυγούστου 2022

Ποιηματάκι αμανέδικης πολυλογίας (γραμμένο στις 19/8/2022)

Οι φωτογραφίες από το ύψωμα Floyen, 320 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας στο Μπέργκεν της Νορβηγίας. Να βλέπεις τους προορισμούς και να σχεδιάζεις, να ονειρεύεσαι σαν να είσαι νέος και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Καμιά φορά οι επιθυμίες σε συνδυασμό με την ανεξάντλητη ομορφιά του πλανήτη σε ζαλίζουν μέχρι παραπονιάρικου αμανέ.







Όνειρα, διόλου τρελά, αγκυλωμένα μοναχά

Με του Αιόλου τις πνοές
να γίνουμε ταξιδευτές!
Θέλουμε, θέλουμε.
Μα όλο αναβάλλουμε
ταξίδια μακρινά.
Κρίσεις, επιδημίες, δυνάστες, κανόνες
Ανιόντες, κατιόντες, σόγια
βαρίδια τεχνητά ή υπαρκτά κι ενοχικά
δεμένους δίχως τύψεις
μας κρατάνε. Επί τα αυτά.
Άντε, που θέλετε διαφορετικά.
Κι εσείς όπως εμείς. 
Εμείς, οι πολλοί, εμείς, εμείς...
είμαστε της πρώτης γραμμής
κι αυτά που λέμε ή πράττουμε εμείς
είναι τα πρεπούμενα και τα σωστά.
Για ορίζοντες, βόρεια, νότια,
ανατολικά, δυτικά
απελευθέρωση δε διαφαίνεται καμιά,
είναι οι αλυσίδες της σκλαβιάς 
ή της κακομοιριάς, 
των άληκτων υποχρεώσεων κι ευθύνης
δεμένες ασφυκτικά. Επί τα αυτά.
Είναι ο ζυγός, δρομέας ταχυτήτων
με μετάλλια πολλά
πάντα επιθυμεί να κόβει το νήμα στη γραμμή.
Άλλωστε δεν είμαστε μακριά.
Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει...
Άντε, έχετε γειά.
Από τον τάφο σας μιλώ, παιδιά
ή μήπως είν΄παπόρο
που πλέει στ' ανοιχτά.

Ματίνα Γκούτζιου

Στιχοπλόκημα " Βασιλικούλα και Γιαγιακούκου"



"Γιαγιά" με φώναξε από μακριά

κι αρχίσαμε να τρέχουμε η μια στης άλλης την αγκαλιά

Πρώτη φορά η λέξη αυτή αντήχησε μελωδική στα αυτιά 

Με απογείωσε αναπάντεχα η χαρά

Ένιωσα σαν να ήμουνα πραγματική γιαγιά. 

Πώς να σε λένε τα παιδιά; Με ρώτησαν τα τρία πρώτα μας, 

του άντρα μου για την ακρίβεια παιδιά.  

Ακούω σ' όλα τα ονόματα, ακόμα και στο θειά.

Μα αποφάσισαν γιαγιά κι άνθισε στην καρδιά μου πασχαλιά.

Πάσχα ήτανε θαρρώ με ανοιξιάτικο καιρό

σε πάρκο το μικρό μας κοριτσάκι πήγαμε, δίχως εξοπλισμό.

Σαν είδε μπάλες και ποδήλατα, ε, ήθελε κι αυτό.

Μια μπάλα από περίπτερο αγοράσαμε, μα ήτανε μαγική!

"Γιαγιά, γιαγιά, γιαγιά... με φώναζε από μακριά. 

Από την κορυφή ως τα νύχια εμούδιασα από χαρά

σφιχτά αγκαλιαστήκαμε, δεσμό γιαγιάς και εγγονής 

πάνω στη μπάλα τη θαυματουργή ορκιστήκαμε.

Στο πάρκο, γιαγιά με βούλα πια, σαν Πόρθος, Άθως, Ντ΄Αρτανιάν

το εγγονάκι μου φυλούσα, σειρά στις κούνιες εκρατούσα,

μαζί κυνηγητό και τόπι, είχα μεθύσει σα σε χαροκόπι.

Αγκαλίτσες και φιλιά σε αφράτα ποδαράκια και χεράκια 

τρίχρονα, αθώα, αγαπησιάρικα, απαλά.

Είναι η λέξη δις και τρις γλυκιά, αν είσαι δεύτερη ή τρίτη στη σειρά γιαγιά

Ναι, γίνονται κι αυτά!

Σε αξία, αμέσως μετά το μητέρα μάνα, μαμά.

Όταν παιδιά κι εγγόνια έχουμε κοντά

προσπαθούμε όλοι μαζί ο κόσμος μας 

με μπουρμπουλήθρες και γλειφιτζούρια να ντυθεί

την καρδιά μας όλοι μαλακώνουμε κι απλώνουμε,

όχι δεν είμαστε θεοί, εκολυμπήσαμε και κολυμπάμε κι εμείς με θαλασσοταραχή.

Μα δεν έχει μεγαλύτερη αξία η ζωή

σαν παραμύθι της γιαγιάς άμα ξεδιπλωθεί;