Translate

31 Ιανουαρίου 2016

Πάει κι ο Γενάρης!



Τον φάγαμε και τον Ιανουάριο του 2016! Τον φάγαμε ή μας έφαγε; 
Μάλλον το δεύτερο ισχύει, παρόλα αυτά δεν σταματάμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι τα καλύτερα έπονται και επομένως σπρώχνουμε το χρόνο και τη ζωή μας για να έρθουν αυτά που ο καθένας από μας δεν έχει!
Πότε θα έρθει το Σαββατοκύριακο, πότε οι διακοπές, πότε να μεγαλώσω και να φύγω απ' το σπίτι των γονιών, πότε θα βγάλω τα δικά μου λεφτά, πότε θα πλουτίσω...πότε έφαγα τόσους Γενάρηδες, ζωή να έχω! 
Σαν τις μπουκιές που ταΐζουν στα παιδιά τους οι μανάδες ή τις κομμένες σε "στρατιωτάκια" φέτες του ψωμιού που όσο πιο νόστιμες τόσο πιο γρήγορα εξαφανίζονται, έφυγαν! Κι όπως οι μπουκιές ήταν για τον μπαμπά, για τη μαμά ..., κάπως έτσι κι οι μήνες της ζωής είναι για τη δουλειά, για τις εξετάσεις, για τις ποικίλες και ατελείωτες έγνοιες και τα βάσανα μας, μικρά και μεγάλα! Αυτά που μας τρώνε εντέλει  και ξεστρατίζουν τη ζωή μας από τις απλές ομορφιές της που παραμένουν αναλλοίωτες αλλά υποτιμημένες ή ξεχασμένες. Πώς να τις προλάβεις ή να τις δεις σ' έναν τέτοιο κόσμο;
Τον φάγαμε κι αυτόν το μήνα, άντε με το καλό και τον Φλεβάρη! Νομοτελειακά μία κατεύθυνση υπάρχει κι όποιον πάρει ο Χάρος!

25 Ιανουαρίου 2016

Το τανγκό της προσωπικης αντωνυμίας. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!


προσωπική αντωνυμία
Ενικός αριθμός
α' πρόσωποβ' πρόσωπογ' πρόσωπο
Ονομαστικήἐγὼσὺ
Γενικήἐμοῦ, μουσοῦ, σου(οὗ)
Δοτικήἐμοί, μοισοί, σοιοἷ, οἱ
Αιτιατικήἐμέ μεσέ, σε(ἕ)
Πληθυντικός αριθμός
Ονομαστικήἡμεῖςὑμεῖς(σφεῖς)
Γενικήἡμῶνὑμῶν(σφῶν)
Δοτικήἡμῖνὑμῖνσφίσι(ν)
Αιτιατικήἡμᾶςὑμᾶς(σφᾶς)

Δείτε τώρα και μια πιο ευχάριστη, εμπνευσμένη και διασκεδαστική εκδοχή από την Κατερίνα Φωτεινάκη:


Αναρωτιέμαι αν κι άλλα κεφάλαια της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, θα μπορούσαν να αποδοθούν μ' αυτόν τον τρόπο. Αν γνώριζα μουσική, θα το επιχειρούσα. Ιδού, λοιπόν, δόξης και δράσης στάδιον λαμπρόν για όσους είναι μουσικοί. 

14 Ιανουαρίου 2016

Ο κύριος Άνεμος


Από τους γονείς μου άκουσα για τον "Άνεμο", "τον κύριο Άνεμο", τον άνθρωπο ή το ανθρωπάκι, που υπήρξε, κατά τα λεγόμενα τους, θύμα της σκληρής και βασανιστικής συμπεριφοράς μερίδας ευυπόληπτων, κατά τα ειωθότα, συμπολιτών μας, που όμως αμέτι μουχαμέτι το είχαν βάλει να τον τρελάνουν. Εντέλει αυτοί οι ευυπόληπτοι και νοικοκυραίοι συμπολίτες μας έστειλαν στο τρελοκομείο έναν άνθρωπο που το μεγαλύτερο όλων των λαθών του, ήταν ότι κάποτε αποκάλεσε τον αέρα άνεμο! Η λέξη αυτή στάθηκε η αφορμή για να εξοντωθεί ένας άνθρωπος ψυχικά και κοινωνικά, γιατί κάπως διέφερε  και βαρέως έφεραν το γεγονός ότι δεν ήταν όμοιος τους, ένας αδύναμος αυτός σε μια υποκριτική κοινωνία βαρβάτων αντρών ή άντρηδων με το Α μαγκοβαρεμένο και πολλά βαρύ!

Περίεργο κι υπερβολικό ακούγεται, όχι όμως σπάνιο ως συμπεριφορά στις μικρές και κλειστές κοινωνίες, όπου και η πιο μικρή, η ελάχιστη διαφοροποίηση από τα εν γένει αποδεκτά πρότυπα, μπορεί να τιμωρηθεί με απίστευτη σκληρότητα και διαπόμπευση. Έφτασε ο δυστυχής αυτός άνθρωπος να μη μπορεί να ξεμυτίσει από το σπίτι του! Παντού, στη δουλειά του, στο δρόμο...θα βρισκόταν ο αχρείος που θα τον χλεύαζε μ' αυτόν τον αδικαιολόγητο, πλην όμως ιδιαίτερα βασανιστικό τρόπο.  "Πολύ άνεμο έχει σήμερα" ψιθύριζαν δίπλα του κι ας μην είχε! "Άνεμος, άνεμος, άνεμος..." έλεγαν και τα μικρά (κωλο)παίδια και τον ακολουθούσαν τρέχοντας. Η λέξη "Άνεμος" ξεφύτρωνε αναίτια στα χείλη όλων! Η καθημερινότητα του ανθρώπου έγινε εφιαλτική και ανυπόφορη, κυκλοφορούσε όσο πιο λίγο γινόταν, έβγαινε για τα απαραίτητα, κρυβόταν, όμως η ανόητη αυτή συνήθεια δεν έλεγε να ξεχαστεί και να κοπάσει. Οι βασανιστές του ήταν πάντα εκεί και περίμεναν πώς και πώς την παραμικρή ευκαιρία για να διασκεδάσουν εξοντώνοντας τον συνάνθρωπο τους που δεν τους έφταιξε και δεν τους πείραξε ποτέ!

13 Ιανουαρίου 2016

Ηδονοαναγνώσεις Ηδονο-α-βλεψιών


Πώς να μιλήσω τώρα εγώ για τις Ηδονο-α-βλεψίες του Β.Π.K., μετά την παρουσίαση του βιβλίου και του συγγραφέα από την Αγνή Παπακώστα που σε βάθος, πλάτος, ύψος κλπ έχει ξεσκονίσει, ξεκοκαλίσει και εντρυφήσει εν τέλει στο σύνολο του έργο του, μερικώς (διότι άβυσσος η ψυχή) και στον άνθρωπο! 

Ή μετά την παρουσίαση του από τον φίλο του, Γιώργο Τσιουκάνη, που επίσης μίλησε επιμελώς και με ευαισθησία για τον συγγραφέα κατόπιν διπλής μελέτης και πολλαπλής απόλαυσης του βιβλίου, που μάλιστα σε αίθουσα αναμονής ιατρείου χωρία του τον έκαναν να γελάει μόνος, διότι η γλώσσα κόκαλα δεν έχει, αλλά κόκαλα τσακίζει, αν και θα έπρεπε και τα μούτρα ορισμένων, που όμως χάρη στην ευγένεια και καλοσύνη του γράφοντος, αυτοί οι ορισμένοι σώζονται με ελαφρά τραύματα, ήτοι με ολίγη εύστοχη σάτιρα ή ειρωνεία!

Αν και ανέγνωσα και απόλαυσα συγχρόνως μόλις τα πέντε πρώτα αφηγήματα του βιβλίου, δηλώνω ομοιοπαθής με τον κο Γιώργο Τσιουκάνη, τουλάχιστον διαβάζοντας ορισμένα αφηγήματα του βιβλίου (π.χ. Ο δρόμος με τις πικροκαστανιές)! Γελούσα μόνη, στο σπίτι μου ευτυχώς , με μόνη συνέπεια την ανάγνωση αποσπάσματος στον σύζυγο για να μην χάσει!

Εξαιρετική η παρουσίαση των Ηδονο-α-βλεψιών και από την κα Άννα Κουστινούδη στο διαδικτυακό Εντευκτήριο με τίτλο: "Ένα βιβλίο στο κομοδίνο της Άνννας Κουστινούδη", που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Το ίδιο και της Πόλυς Χατζημανωλάκη στην Αυγή, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Όλοι, κι άλλοι που μίλησαν για το βιβλίο και τον συγγραφέα του στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης κατά την παρουσίαση του στο αναγνωστικό κοινό της γενέθλιας του πόλης, παίνεψαν τον τρόπο και την τέχνη του γράφοντος, τον άνθρωπο και συγγραφέα. Το ίδιο, τον συγχαίρω κι εγώ. Με πιο απλό τρόπο! Δεν κάνω εξάλλου εδώ καμιά εξειδικευμένη εισήγηση ή μελέτη, εκφράζω όμως από καρδιάς τις ευχαριστίες μου στον συγγραφέα Β.Π.Κ. για την προσφορά του στα νεοελληνικά γράμματα και στον τόπο, καθημερινές ιστορίες του οποίου ξεδιπλώνει στις σελίδες των Ηδονο-α-βλεψιών του, που όμως είναι λίγο πολύ οι κοινές καθημερινές ιστορίες όλων, της νεοελληνικής πραγματικότητας, ενίοτε και του κακού μας του καιρού! Ας προσέχαμε, λοιπόν, για να κλείσω με τον τρόπο του Βασίλη Καραγιάννη σε ένα από τα αφηγήματα του (Εταίροι, Εταίρες κι Εταιρείες...)

Βασίλη, ευχαριστούμε! 

(Βασίλης Π. Καραγιάννης. Ηδονο(α)βλεψίες, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2015)


12 Ιανουαρίου 2016

Τρεις θυγατέρες

Μάνα, με τον κανένα γιο και με τις τρεις σου κόρες,
η τρίτη η μαυριδερή πολύ σ' έχει παιδέψει!


Οι σχέσεις στον εργασιακό χώρο σήμερα, είναι μια ωραία ατμόσφαιρα!


Τρεις οι υποψήφιοι για ανώτερη θέση περί των εκπ/κών μας, δυσεπίλυτων στην ουσία τους, ζητημάτων. Στην υπηρεσία μου, το λοιπόν, χτυπάει το τηλέφωνο για να ενημερώσω εγώ ειδικά τους δύο και μόνον εκ των τριών υποψηφίων περί των μορίων τους και ποιος τα έχει μακρύτερα (και με πλαστικές επιμήκυνσης δηλαδή) και ότι τα ονόματα των δύο και μόνον έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα των Περιφερειακών Εκπαιδευτικών μας θεμάτων!
Δηλαδή πέραν κάθε λογικής, συναδελφικότητας, ακόμα και αδιαφορίας για ό,τι δεν μας αφορά, καθώς εκ της θέσεως μου ήμουν αναρμόδια να τους ενημερώσω, ότι ρητώς (εκ του εγγράφου) η Διεύθυνση και μόνον αυτή οφείλει. Μην απορείτε! Είμαι απλώς η σύζυγος του εξαιρουμένου από τη λίστα στο μυαλό πάντοτε συναδέλφου! Αγάπη μόνον! Άντε και διακριτικότητα ή ανωτερότητα!

10 Ιανουαρίου 2016

Προστυχέψαμε!


Όσο πιο γεμάτη είναι η κοιλιά, τόσο πιο πρόστυχη είναι η ψυχή! (Μαξίμ Γκόρκι, Η Μάνα, Ι907). Στον "πολιτισμένο" κόσμο, δυστυχώς, προστυχέψαμε!

09 Ιανουαρίου 2016

Μικρό αφιέρωμα στον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη



Στο νυχτερινό κέντρο
Τώρα ποὺ παίζει τὸ βιολὶ κι ἔχουμε πιεῖ τόσο πολύ,
ποὺ μ᾿ ἕναν ἔρωτα τρελὸ σὰ νά ῾μαστε δεμένοι,
σ᾿ ἕνα συντρόφεμα ζεστό, βᾶνε ξανὰ νὰ ζαλιστῶ,
μέσ᾿ στ᾿ ὄνειρό σου νὰ κλειστῶ. Τὸ μόνο ποὺ μοῦ μένει.

Γιατὶ ἂν λείψει τὸ κρασὶ κι φύγεις ἄξαφνα κι ἐσὺ
καὶ βουβαθεῖ καὶ τὸ βιολὶ μὲ τὸ γλυκὸ βραχνᾶ του,
μεσ᾿ στῆς καρδιᾶς μου τὸ κενό, μεγάλο σὰ τὸν οὐρανό,
θ᾿ ἀκούσω πάλι τὸ βραχνὸ τραγούδι τοῦ θανάτου..


.
Βιογραφικά:
Ποιητής, που άκμασε κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, ένας από τους «καταραμένους» και «ιδανικούς αυτόχειρες» της λογοτεχνίας μας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νεοσυμβολιστικής και νεορομαντικής σχολής.

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1888 στην Αθήνα. Ήταν γιος του Λεωνίδα Λαπαθιώτη (1852-1942), αξιωματικού του ελληνικού στρατού με καταγωγή από την Κύπρο, που έφτασε ως το βαθμό του αντιστρατήγου και έγινε υπουργός Στρατιωτικών μετά από συμμετοχή του στο κίνημα στο Γουδί, και της Βασιλικής Παπαδοπούλου, ανιψιάς του Χαρίλαου Τρικούπη. Σε ηλικία δέκα ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Ναύπλιο, όπου τέλειωσε το σχολείο, έμαθε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, ενώ παρακολούθησε μαθήματα πιάνου και ζωγραφικής. Το 1905 γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, από την οποία αποφοίτησε κανονικά, χωρίς ν’ ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου.

08 Ιανουαρίου 2016

Χάρτινο το φεγγαράκι!



   Από το καλοκαίρι είχα να δω τόσο έναστρο ουρανό! Ώρα 6.15π.μ. έστεκε κατάσπαρτος και λαμπερός από πάνω μας με ένα μικρό, στη χάση του μάλλον, φεγγαράκι, ολόφωτο ωστόσο, καθώς πίσω του διακρινόταν ολοκάθαρα ο κύκλος της πανσελήνου! Κάποιος με γνώσεις αστρονομίας, σήμερα το πρωί θα μπορούσε να διακρίνει πολλούς αστερισμούς, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει στην ύπαιθρο!
   Έμοιαζε χάρτινο σήμερα το φεγγαράκι σαν αυτό στο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι και σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, που το τραγουδούσε και το κοριτσάκι μου, όταν ήταν μικρό και πήγαινε στο ωδείο για πιάνο κλπ ονείρατα της μαμάς της που ένα ένα τα εγκατέλειψε για να ακολουθήσει τα δικά της όνειρα.